De zee is overal goed voor. Zeker voor verdriet. Het zout is daar al zo goed vertegenwoordigd, daar kan nog wel wat bij. Ons konijn, moeder van een heel nest, alle kinderen overleefd, is vanmiddag op acht jarige leeftijd gestorven. Ze woonde altijd buiten, tot vorig jaar samen met één van haar dochters. Ze was heel leuk. Liep vrolijk door de tuin en zo af en toe over de parkeerplaats. Dan haalde ik haar op. Als ze mij dan zag rende ze snel terug de poort door. We hadden zo onze rituelen. Aaien deden we niet. Er zijn grenzen aan het contact tussen ons. Gisteren zat ze lang stil onder haar hok. Was nog wel uit het hok geweest, want ik zag konijnenkeutels liggen in de tuin. Vanmorgen zat ze nog zo stil in haar hok dus besloten we haar binnen te zetten. Misschien was het toch te koud buiten. Ik had al wel extra maatregelen getroffen en een paar oude ramen tegen de zijkanten van het hok geplaatst, tegen de gure wind. Ik wist het al wel. Maar hoopte op herstel. Vanmiddag lag ze dood in haar hok. Echt jammer en zielig. Dag leuk konijn. Ik wandel even aan zee en wil rijmen, maar dat klinkt nu ineens heel gek.
Thuis nog wat foto's van de leuke activiteiten van gisteravond. Met de gezichten de sneeuw in. Het was hilarisch en gaf een boost energie. Daarna m'n andere lievelingsdieren verwennen. Ik haalde vet en strooivoer en maakte vijftien vetbollen voor de vogels in de tuin.
