Bloemen zee

Weer gewerkt aan nieuw werk voor expositie bij galerie De Stoker, Amsterdam. Bij het kleurgebruik van de afgelopen werken denk ik vandaag 'verbloemen'. Verbloemen. De mode uit de jaren 70 komt weer langzaam terug. Ik zie het terug in mijn eigen werk. Vanwege het overlijden van de zus van Brenda heb ik al weken David Bowie op staan. Die muziek is ook uit die tijd. Door de herhaling van de nummers gaan de teksten leven. Nou ja leven, ik voel ze binnenkomen. Door mijn kleur gebruik en bloemen denk ik nu dat ik ook aan verbloemen doe. Het is crisis en ik probeer de wereld met kleur en beeld mooier te maken. Beetje hopeloos eigenlijk. Wie weet kan ik nog ooit werkelijk iets betekenen in het verbeteren van de wereld, in het klein dan. Das voor mij al een groot streven. Ik naai in ieder geval nog steeds een 'x' op het werk als het af is. Als teken van liefde.

Mooi weer in Bergen

Met Monique naar Kunst10daagse Bergen geweest. Het was mooi weer. Een fijne wandeling gedaan langs galeries, ateliers, bomen, paddestoelen en bier. Even fotoshoot bij Anton Corbijn en als toetje de expositie van Maartje van den Noort bezoeken. Fan van haar werk. Dat was per toeval. Want het enige doel was, samen een fijne dag hebben. Das gelukt.

Spreeuw knap

Onze nieuwe tuin heeft nu al veel vogels op bezoek. Het eerste wat ik deed na de sleuteloverdracht was dan ook wel de voersilo's ophangen. Maar toch blij met de vogels. Vandaag zag ik zelfs spreeuwen op de silo. Wel even navraag gedaan, want ik kende de winterversie van de spreeuw nog niet. Wel de veren, niet dat de snavel ook mee kleurt. Super koel die natuur. In de zomer een gele snavel en grijszwart in de winter.
Natuurlijk ook kauwen. Die waren er al in week één. Mijn favoriete tuinvogels, grappig, elegant, slim, samenwerkend en geven mij ook nog eens het gevoel dat ze me kennen. Weten dat ik het ben die ze voert. Mooi toch. Ik heb ook oogcontact. Dat lukt me niet met die kleine kraaloogjes van mussen en mezen. Daar zijn er veel van hier in Callantsoog. Maken wel veel lawaai die kleine kleuters van een mussen en mezen. Dat de kauwen met klompen aan door de dakgoot gaan, met name 's morgens vroeg zegt Mars, merk ik niet eens. Zo leuk vind ik ze.
Verder nieuw werk voor expositie 10x10artist.com aan het maken. In november komt er een boekje uit, met daar aan gekoppeld meerdere exposities met 10x10cm werk en ook groter werk van verschillende deelnemende kunstenaars. Nu lijkt het alsof ik maar één speld heb.  Zo vaak als deze op mijn foto's voorkomt. Das niet waar. Ik heb er veel. Maar deze groene is mijn favoriet. Daar valt het licht vaak ook zo mooi op.

Klein geheim

Aan het werk voor expositie 10x10artist bij De Stoker in Amsterdam. Dus werk voor de foto even op de kop. Want vind ik leuk om nieuw werk te tonen op een expositie. De expositie is ter ere van de uitgave van een boekwerkje met het werk van de deelnemende kunstenaars.
De sativus krokussen zijn in bloei. Dus pluk ik het goud in de vorm van saffraan en droog ze in mijn atelier.

Werkblind

Het lukte niet, ik werd afgeleid en deed daarom de radio aan. Om de geluiden van het verbouwen van verschillende buren rond ons huis te verdoezelen. Aan drie kanten zijn er mensen net verhuisd. Bewegelijk stuk hier rond ons huis. Ik denk dat de radio mijn werkflow in de weg zat. Het kwam niet. Ik deed maar wat en zag niets, voelde niets, er kwam niks. Ja ergernis. Dat het zonde van mijn tijd was wat ik in mijn atelier aan het verprutsen was. Tijd verdoen. Grom. Gedachtes in de weg. Grom. Precies wat ik aanhang, dat er geen sterren zijn zonder mislukking. Of zo.
Kijk in nu net de foto's terug van het proces, doe ik altijd om een soort van afstand te nemen van mijn eigen werk, vind ik het heel mooi. Precies zoals ik het wilde maken toen ik vanmorgen begon. Ik zag het niet. Deed het weg. Ging nog wat zitten veranderen. Deed het weer weg. Keerde het om en vertrok naar Den Helder voor een afspraak. Net keek ik nog eens naar wat ik had gedaan. Ontevreden. M'n eerste opzet was immers weg gedaan. De foto's tonen mijn blindheid van vandaag... Morgen kijken of ik het nog na kan maken. Werkblind, vast ook te lang met m'n cd in de zon zitten kijken. Naar die zonsverduistering. Dat was wel grappig. Gisteren cd's weg geknikkerd, vandaag er twee uit de kliko gehaald om naar de zon te kijken. Op elf uur was er een hapje uit. Of wel de maan zwoof er voor. Wat doet de maan eigenlijk? Vliegen? Zweven? Hangen? Staan? Sowieso in de weg vandaag.

Berkenhemel

De berkenhemel, ik ben er! Mijn verlangen was altijd zo groot om bij een berkenbos te wonen. Ik was zelfs van plan om er zelf eentje aan te planten. Zo dol ben ik op een sprookjesbos van heel veel berken bij elkaar.
De wind was gaan liggen, de regenwolken weg, tijd om nog een stukje van het 'Zwarte pad' te ontdekken. Ik loop de straat uit. Linksaf een bosje in. In de schaduw zitten twee mensen een peukje te roken tijdens het honden uitlaten. Vreemd bosje. Een bochtje verder en daar loopt een miniatuur bull terrier me vrolijk tegemoet. Nu ineens een goede wandeling. In één klap geniet ik en ben ik dol gelukkig. Ik zie berken en een soort landschap waar ik van hou tijdens wandelingen in Schoorl, Hargen en Camperduin. Het is gewoon ook hier! Ik woon bij het bos! Super mooi stuk landschap. Duizend keer mooier dan dat geasfalteerde eenrichtings-wandel-verkeer Het zwanenwater. En ik woon ook nog eens naast het strand! Daar was ik van op de hoogte. Nog nooit in het Kooibosch geweest. Het heeft immers ook een naam zag ik op een van de bordjes. Best logisch dat werkelijk iedereen een vakantiehuis hier heeft. Alle dagen op vakantie.

Appels en peren

Gisteravond appels en peren van mijn ouders gekregen. Vanmiddag rustig aan tafel gezeten met snijplank, mes, iets van dertig appelen en tachtig stoofperen. Tussen door nog maar een wandeling waar ik gisteren voor het eerst liep, nu met Teun. Fijn hoor bos en bomen om de hoek.
Appeltaart aangebrand en peren smakeloos. Dus bodemloze appeltaart. Het perenvocht op smaak gebracht. Misschien smaakt het morgen wel naar peer.

Groenkust

Tijdens het klussen ging ineens de zon schijnen. Jonaske leerde mij over het 'Zwarte pad' dus deed ik een rondje buitenom. Ik begon aan zee, maar zand heel mul, dus duin weer over en naar het pad. Heel veel groen, ook in de tuinen. Dat geeft inspiratie. Nu wil ik dus m'n tuin vol lariks, sparren, lampionplanten en kardinaalsmutsen. Al is die laatste giftig, dus daar twijfel ik nog over.
Een eetbare tuin, met name voor vogels, egels en insecten, is mijn streven. Het begin is er, weer een krokus met saffraan opgekomen en geplukt, en ik zag een tomatenplant. Niet zo gek als je alle zaden die je hebt van je vorige tuin in Schagen allemaal strooit in Callantsoog. Wel gek om het nu te zien opkomen. Goed voor het compost en wat al niet meer voor goeds voor de nieuwe tuin.

Combinatie cadeau

Mooi geborduurd cadeau gekregen van Dorien. Zo fijn om vrienden te hebben die weten waar ik dol op ben. Per toeval leg ik het naast mijn ansichtkaart Zeevlinder. Leuke combinatie.

Een vleugje wit en een sprietje saffraan

Gister zag ik de eerste knop uit de pot met saffraan krokussen en als ik het goed heb onthouden is het de bedoeling dat je ze vers bloeiend kopt. Dus vandaag de kop d'r af. Nu ligt het in mijn atelier. Kan ik er tijdens het werken naar kijken, net als naar Pip.

Zee bloemen

Half oktober, ik doe een rondje door de tuin, met camera. Ik zag namelijk in de border een krokus. Niet alleen de saffraan krokussen komen op, allerlei andere bloemen laten zich nog steeds zien. Als je zaait kun je zelfs in oktober ogen. Oogsten, dat weet ik ook wel. Ik oogst ze met mijn ogen.
Nou, de krokus niet. Die oogst ik. Wat ik heel moeilijk vind. Mooie bloemen. Ik pluk ze voor de saffraan en weet dat ik ze droog en waarschijnlijk nooit de saffraan ga gebruiken. Want dat gebruik ik immers nooit in mijn eten. Dus waarom wel die uit eigen tuin. Een potje met mooie stengels is wat er over blijft.
De dochter van oud bewoner van ons huis adviseerde om niet in de tuin te investeren. Deed ik mooi wel. Ook hier aan de kust zee ik bloemen.

Trage vragen

Vieren, vliegen, spelen, leven en dood. Geconfronteerd met de dood van Ellis kijk ik naar mijzelf. Doe ik het goed? Ben ik goed? Wil ik hier zijn, of is het zo ontstaan? Wil ik ergens naartoe? Leef ik bewust? Geniet ik bewust? Ben ik aardig voor mezelf? Leef ik goed? Veel vragen gaan door m'n hoofd. Ellis haar jongste, en overleden, zus Brenda zei vroeger over mijn saxofoon spelen: 'Jij kunt tenminste iets'. Doe ik genoeg met mijn creatieve en muzikale talent? Ben ik genoeg onder de mensen? Haal ik er alles uit? Is mijn leven net zo traag als mijn bloed? Mars vloekt wel eens met 'slome'. Is langzaam leven erg? Kan ik het langzaam goed doen? Dans ik wel genoeg? Bestaat langzame passie? Lach ik genoeg? Veel vragen. Van Jonaske leerde ik dat het langzame vragen zijn. Daar hoeft niet direct nu een antwoord op te volgen. Fijn dat ik dat ben.
Of ik dat ben, geen idee. Gelukkig kan ik het in mijn werk kwijt. Rennen, huppelen, spelen, verbinden en vliegen.

Met liefde gemaakt

Hoeveel hout ik al met deze verstekzaag heb gezaagd weet ik niet. Wel dat dit de eerste keer is dat ik een kusje in het zaagsel zie. Met liefde gemaakt.

Zeevlinders

Vlinders naaien en wandelen met Jonaske.

Een goede buur

Vandaag haalde Marcel, Dennis en ik onze nieuwe tweedehands keuken op. Ik mocht weer fijn rijden in een grote bestelbus. Toen we thuis kwamen stond er een bloemetje op de tuintafel. Troost van nieuw contact in Callantsoog.

Doei Ellis

Dubbel, ik gebruik het om mijn leven te vereenvoudigen, of eigenlijk m'n beslissingen te vergemakkelijken. Wat een lang woord. Bestaat het eigenlijk wel? Niet kunnen kiezen, of niet willen kiezen. Hoe dan ook door te werken met dubbel valt het me ook meer op. Vandaag mag ik afscheid van Ellis nemen, op de verjaardag van Hannie. De moeder van Ellis en Brenda. De tiende van de tiende.
Ik brak twee naalden. Wat gek is. Want ik breek er nooit niet eens eentje. Vervang ze regelmatig. Werkt namelijk fijn, scherpe naalden. Het weer doet ook aan dubbel, regen en stralende zon. Mijn verdriet is ook dubbel, met het afscheid van Ellis neem ik weer een stukje meer afscheid van mijn vriendin Brenda Looij. Dat afscheid is al weer meer dan dertig jaar terug. De herinneringen vervagen en zelfs haar stem hoor ik niet meer helder in mijn hoofd.
Toen we ongeveer zestien jaar oud waren hebben we eens een bandje opgenomen met dat wij zongen op 'Don't leave me this way' (1986) van The Communards met Sarah James Morris en oww wat vond ik haar knap en stem prachtig laag. Maar niet te doen zo slecht als ik kon zingen. De kwaliteit van het zingen van Brenda weet ik niet meer, want tja, dat is wat je doet, alleen maar de focus op je eigen, slechte, zang. Wat zou ik dat cassettebandje toch graag terug willen vinden en luisteren. Ergens in al die verhuisdozen, die nu op onze nieuwe zolder staan, zit het. Het duurt nog wel een tijd voor ik daar aan toe ben.
Vandaag naai ik witte vlinders op tweedehands witte kussenslopen. Met vlekken. Imperfectie en verhalen, dat roert mij. Boeit mij. Vlekken van de geschiedenis, verleden. Vlinders en wit zijn verbonden met Brenda, Hannie en Ellis. En ruimte. Dansen in de lege woonkamer, een platenspeler in de boekenkast, niet van het aanrecht eten, want kat liep daar ook. Uitwaaien aan zee, dansen in de Lantaern, Piet Pann en de Boerderij, David Bowie, Parijs, New York, Schagen en Amsterdam en ook Ajax en Feijenoord onder dat meidendak.
Doei Ellis.

Inspirerend papier

Wederom een inspirerende expositie in Museum Rijswijk. Elk jaar bezoeken we de Biënnale in Rijswijk. Dit jaar was het weer papier. Fijne installaties en werken van Bea van der Heijden, Anita Groener, Arno Kramer, Layla May Arthur en Erik van Maarschalkerwaard.

Zwanenwater en struispoten

Vandaag voor het eerst naar het Zwanenwater geweest. Een bijzonder gebied van Natuurmonumenten in de duinen van Callantsoog. Jammer van het asfalt en vaste wandelroute. Het is er wel mooi en leuk om in de achtertuin te hebben.

Pip is zo'n gezellig beest. Ze is graag overal waar ik ben, of het nu in de tuin, of in huis of het atelier is.