Kleurplaatjes schieten

Het leven op de Parade is zo basic, ik kom dan ook amper buiten de hekken van de Parade. Vanavond schoot ik Utrecht in kleurplaten. Omdat we als vakantiebaan zeventien dagen werken op de Parade kamperen Teun en ik met de caravan naast het Parade terrein en ook naast Station Utrecht, het drukste treinstation van Nederland. Waar hard wordt gewerkt om op een moderne wereldstad te gaan lijken. Een te gekke mix tussen oud en nieuw. Ik hou van die mix. Oude en nieuwe architectuur, plus oude circustenten van de Parade met moderne verlichting en shows.

Bowie belle bloem

Sven Ratzke doet Bowie en blaast met zijn stem en luchtbellen zijn publiek op memorylane.
Van de backstage camping naar het Parade terrein kom ik in de tuinen van 'De inktpot' mooie witte muurbloempjes tegen, waar overdag heel veel bijen van genieten.

Present !

Vandaag naar tentoonstelling Presence van Daan Roosegaarde geweest in het Groninger museum. Een aanrader, een speeltuin, maar dan in het museum, precies waar ik dol op ben.
Naast Roosegaarde zijn werk was ik onder de indruk van het werk van Dolf Verlinden, Carolein Smit en het vaandel met vrouwenkiesrecht uit Schagen er op. Hup West-Friese vrouwen kracht !!! Al een tijdje besef ik dat er een bepaald soort vrouw uit West-Friesland komt die een vorm van oervrouwen-kracht heeft. Trots om het werk tegen te komen in het Groninger museum.

Oranje boven en de bes op de taart

Wat heeft Teun toch weer een toffe zomerbaan. Ze mag elke dag naar schoonheid op bord kijken en naar de klant op het terras van La Cantine op de Parade brengen en soms zelfs zo'n soort bord op aanwijzing van Merijn van Berlo samenstellen. Wat een plaatjes. Ze leert daar meer dan welke middelbare school dan ook en daar is ze erg goed in, die heeft een knappe blik. Ze kan dat zo goed, zien, kijken, onthouden en reproduceren. Ook handig met de weg terug vinden. Zo kun je met gemak met Teun op stap. Ze heeft een perfect oplettend vermogen. Ze herkent onderweg de gebouwen en kruispunten zelfs jaren later nog.
De meeuwen loopt het water in de mond. Prachtig tafereel en wat zijn sommige soorten groot, met net zo'n scherpe blik als Teun. Laatste weekend in mooiste park Den Haag, daarna vanaf vrijdag Utrecht. Ga eten.
De voorstelling '3 lesbiennes en een talkshow' van Wart Kamps mogen zien, met ook Stephanie Louwrier en Lowie van Oers, maar die ken ik niet persoonlijk en ik kan bijna niet anders dan veel meer naar Wart te kijken. Hij is goud, met een tikkie gekte, genialiteit, Elton John en een sexy stoot in de mix. Heel het seksueel geaarde alfabet komt aan bod, met een mooi slotlied. Wart Kamps kan ook overigens in die rol zo meedraaien in de video van Robert Palmer - Addicted to love. Misschien door het gezicht in de make-up, de bewegingen, of omdat het over liefde gaat. Want op wie je ook valt, of aseksueel bent, liefde is waar het om gaat. Ga kijken.

Nachtegaal zet de boel op stelten

De achterkant van een spreeuw is blijkbaar een meeuw. Ook nieuw is de nachtegaal, zo uit een sprookje gezongen, uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid' en 'De boel op stelten' uit de serie 'Stofwisseling.
Pip vindt het best, niet meer naar buiten vandaag. Lekker maffen naast klos geel, ipv buiten met code geel. Deze week al veel te vaak met nat pak thuis gekomen. Ik had overigens geen idee van de code. Paar spetters hier. Hoorde pas de code toen Mars thuis kwam. Al denk ik dat ze er eigenlijk wel dol op is, op water. Ze sprong al een aantal keer in onze vijver en loopt rustig in en uit met een nat pak.

Spreeuw merel mus en uilskuiken

Thuis atelier met bonus uitzicht. Ik wilde allemaal dingen, of eigenlijk dacht ik dat ik dat wilde, of sterker nog anderen dachten dat ik dingen wilde. Zo kwam het dat ik heel 2018 onderweg was. Nu komt langzaam het besef hoe een gouden atelier ik heb, klein en reuze fijn.
Eerst was mijn atelier in de aanbouw, maar met kat en inloop zit ik boven fijner, heel fijn. Ik herhaal het nog even voor mezelf. Want ergens in mijn achterhoofd zit er een stemmetje, en die zegt, jij bent echt zo geen deelnemer aan het leven, zo alleen in het atelier. Jij met je gekke sprookjes hoofd. Be real.
Dan moet ik zo af en toe, en of vaak mezelf confronteren met het atelier-geluk van nu. Kijk eens om je heen. Wat een rijkdom en ik doe gewoon alsof ik in de torenkamer zit van een groot sprookjeskasteel met lakeien en personeel die het huishouden doen en mijn bed elke dag fris opmaken.
Een koningskind met een heel rijk. Das rijkdom, huh dom? Das Rijk. Fantasierijk.
Zoveel vogels komen er in de tuin. Ik zie ze graag vanachter mijn naaimachine en herken de geluiden van de stemmingen, honger, paniek, bedtijd en meekomen nu.
Ik moet ze nu stiekem voeren, al is dat onmogelijk met het lawaai van de jonge kauwen die honger hebben en komen eten in onze tuin. Mijn buurvrouw sprak me vorige zomer aan. Of de berken gekapt kunnen worden, want het maakt drie keer per jaar zo'n troep en of ik wil stoppen met het voeren van de vogels, want ze poepen op mijn dure kussens. Ik ontwijk graag ruzie, dus ik zei ja, en haalde al de voersilo's uit de tuin. Stopte met voeren. Zucht. Dat hield ik toch best een maand of acht vol. Ik voer ze nu weer, maar iets minder.
De bomen hebben we, voor de buurvrouw, door een tuinman flink laten snoeien. Minder berk-overlast en beetje minder vogelpoep overlast.
Ik bedoel het goed. Voor iedereen, en in eerste instantie voor mezelf. Nog een herhaling voor het besef van eigen geluk. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Of, nee, dat is wat ik doe. Heerlijk in mijn torenkamer van mijn thuiskasteel achter de naaimachine.
Wat een mooi toeval dat ik een merel aan het maken ben en er komt er eentje in mijn blikveld zitten. Ik gelukkig, de vogels ook. Wie is er de uilskuiken en geluksvogel.

Kussen op bestelling

Meditatie kussen gemaakt in opdracht. Het is een soort van troon geworden. Of zie ik dat er alleen maar in omdat de bodem van een stof is met goud en mijn achternaam Koning is, en overal sprookjes in zie.
Niet zo heel leuk overigens dat ik flink in mijn vinger prikte met een speld. Nou eigenlijk deed ik het niet, de speld deed het natuurlijk. Ik ga mezelf echt niet prikken, want stel je voor dat ik dan 100 jaar ga slapen en dat de rozen blijven groeien. Je weet maar nooit, ik woon ook immers aan de Doornenhof en onze tuin grenst  aan en mijn atelier kijkt uit op de Rozenlaan. Wel fijn kussen met een prins.
Hoe ruikt je adem eigenlijk als je honderd jaar hebt liggen slapen?  Gelukkig ruik je je stink eigen adem meestal niet.

Gele maandag

Pip en putter boven

Als u op links kijkt ziet u de putter, onder de putter ligt Pip. Tijdens de finale voetbalwedstrijd van de oranje dames, die echt heel spannend was, zie ik toch in mijn linkerooghoek iets in de boom gaan zitten, een knappe putter. Beter wegkijken van het beeldscherm van de tv, want oranje gaat ten onder. Pip is er ook lui bij gaan liggen. Pip en putter boven.

Tuin inspiratie

Licht en bloemen wat een weelde. Ik hoef alleen maar uit mijn atelier naar buiten te lopen, de achtertuin in.

Teun AZ diploma halen en Cantine dienst

Met Teun mee haar HAVO diploma halen in de kantine van AZ en door naar Den Haag. Gefeliciteerd en veel plezier op de Parade bij La Cantine lieve Teun!

Das flow

Het is mijn werk, en soms is het dat ook. Fijner als er een goede flow is, dat merk ik direct. Vandaag ging het stroef en soms is het resultaat dat het dan eigenlijk dichter bij mij is. Dan zit er doorzettingskracht in het werk. Ik zie dat. Eigenlijk ben ik daar dan meer trots op. Want al sinds jong weet ik dat talent een handicap kan zijn. Gelukkig heb ik, waarschijnlijk mede door het handboogschieten van vroeger, (ik ging van jongs af aan al met mijn ouders mee trainen, zie onderste foto-collage) geleerd mij goed te concentreren en rustig richten op het doel. Dan vindt de pijl het doel vanzelf. En ook weet ik dat het niet altijd een tien is. Dat hoeft ook niet. Een goed gemiddelde voldoet, soms............. haha. Zo echt niet. Hahaaaa! ik probeer nu een heel wijze tekst te schrijven en geloof er zelf bijna in, net niet helemaal.
Ik wil gewoon dat het altijd goed gaat en in een flow. Wat mijn valkuil is, (één van de valkuilen) is dat ik soms advies vraag. Maar dan advies krijg voor andere dingen, waar ik dus van uit mijn ritme raak. Waarom krijg ik dat advies? Ik vraag toch advies over totaal iets anders. Zo kreeg ik advies over aan het werk gaan. Huh??? Dat is nooit mijn probleem. Zet mij in een atelier en ik vergeet heel de wereld om mij heen en maak.
Toch raak ik daar van in de war. De sociaal gehandicapte in mij snapt dan niet wat ik wederom verkeerd heb geformuleerd in mijn vraag om advies of hulp.
Misschien is het dat ik dat eens ga accepteren. Mijn imperfecte kant. Mijn kapotte stuk. Dat ik die niet heel de tijd wil repareren. Het is goed. Soms ben ik vaag, in hulpvraag. Ik zeg het nog even tegen mezelf in de hoop dat ik het geloof en ga doen. Accepteren dat je soms zes verschillende keuzes kan maken, zie foto koppen-keuzes, en dat het allemaal goed is en soms maak je geen keuze, dan doe je gewoon, das flow.
Voor nu is de kop van het dier eentje met gewei geworden. Ik durf niet eens te zeggen: Het is een kop van een hert geworden. Ik werd ook daar op al eens verbeterd. Dat ik geen idee heb wat het verschil is tussen een ree en een hert en dan schaam ik me, net als in taal verbetert worden, en raak verschrikkelijk uit mijn doen. Gelukkig heb ik nu blog-volgers die enthousiast zijn over mijn taalgevoel. Zo noemen de fans dat en daar ben ik enorm trots op. Want vroeger ging het totaal mis op de basisschool. Vette taal-trauma's. Want voorlezen is lastig met een hoofd vol fantasie. Dan zie je zelfs in woorden andere woorden en ik maakte de zinnen zelf af, niet expres, mijn brein werkt zo. Ik schreef het al eens, iemand zei ooit dat ik traag bloed heb, daar ben ik het mee eens. Dat lijkt namelijk zo, want ik zie namelijk vaak veel meer mogelijkheden, dus duurt de verwerking langer, lijkt. Je zou eens mee moeten kijken in mijn hoofd, wat ik allemaal maak met taal en beeld.
Hebben ze overigens geen prachtig kind gekregen?

Winst op textiel gemaakt

Nieuwe aanwinsten gemaakt. Tijdens de gesprekken met vriendin Yve op vakantie in Portugal plus de gesprekken met loopbaancoach Friso Vonder kwamen we er achter dat ik, naast het maken van kunst-installaties, heel dol ben op het maken van de serie 'Stofwisseling', geïnspireerd op het werk van Jeroen Bosch, en de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid' geïnspireerd op de schoonheid van de imperfectie.
Dus das de baan die ik deze week ben gaan lopen. Heerlijk om nieuw werk te maken in deze series en zojuist opgespannen. Die bewustwording is van belang. Die gesprekken zijn nu al pure winst.

Niets miss mee

Naar de disco en knipwerk in de middag. Vanavond gingen we naar de Vijverhut, ofwel Brekers in Callantsoog, voor de Miss Callantsoog verkiezing. Alsof we zelf op de camping zaten en we te vroege gasten waren voor het avond animatie programma. Toen het eenmaal begon en de muziek flink mijn gemoed opzweepte heb ik genoten van de missen. Dat ik dat nog eens ging zitten kijken. Ik die daar eigenlijk best een afkeer van heeft. Tja, als de beste vriendin van je dochter meedoet, dan ga je en vind ik het nog leuk ook. Niets mis mee.