Bijzonder Levenslicht

Bijzonder. Je moet wel lef hebben. Dat zei ik toen ik thuis kwam van het kunstwerk van Daan Roosegaarde, Levenslicht - Holocaust monument.
Ik was in m'n eentje. Beetje bang en rustig tegelijk. Dat kan. De ademhaling benam me evengoed ook mijn adem. Met m'n schoenen die wegzakte in het zompige gras stond ik onwennig op het verlaten terrein van het crematorium van Schagen.
De oma van mijn vader was fout in de oorlog. Geen idee waarom ik dit in de tekst zet. Het moest gezegd. Het is iets wat me zo af en toe bezig houdt. Zoals vanavond bij het monument 'Levenslicht'. Wat zou ik zelf doen? vraag ik me af. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Wie weet nog wel ergere dingen of juist hele liefdevolle. Heldhaftige lijkt mij niet. Maar ja, wat doet een kat in het nauw, vreemde sprongen maken. Misschien had de oma van mijn vader wel heel veel monden te voeden. Een grijs gebied.
Wat ook het levenslicht gaat zien vandaag is de Brexit. Daarom tekende ik de Engelse bull terriër op dag IX van mijn teken tiendaagse. Onze Moos, die tekende ik als eerste, je. Ik kon merken dat ik vaker vogels naai, dat is ook een soort tekenen met de naaimachine, dan dat ik honden stik. De vorm zat nog niet in mijn vingers. Bij het nestje en de andere bull terriër ging het al iets beter. Wat zijn ze leuk, die puppy's. Niet te vaak naar kijken. Voor ik het weet ga ik om en zit ik met een nieuwe pup in huis.

Lest best

Toen ik met de 30 dagen serie Zoeklicht op herhaling begon was januari al even bezig. Anders dan vorig jaar, toen begon ik op de eerste met de serie. Met een hoofd vol watten van de griep besefte ik pas eergisteren dat de laatste dag van de serie op Teun haar 17e verjaardag valt. Van harte gefeliciteerd lichtje in mijn leven en liefste in mijn leven. Fijn om met een foto van jou de serie af te sluiten.
De logeerbull mag nog eventjes in ons zonnetje liggen. Eind van de middag gaat hij weer terug naar zijn thuis.

30 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

Logeerbull

Logé in het zonnetje gezet. Nou ja, dat kan hij best goed. Heeft er een neus voor, of oren naar, of ogen voor. Net als onze Daf en Moos ontdekt Sherlock, onze logeerbull, elk straaltje zon en weet het te pakken.

29 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

Koud licht

Feestelijke voorpret en een zonneaanbidder bij ons op de bank. Teun is maandag jarig en er is al versiering aangebracht. 17 jaar en nog steeds mogen de slingers uit. Dat is toch mooi. Ik hou van Teun.
Gelukkig is de loge dol op de zachte bank met zonnestralen. Want tijdens het keramieken met Nicole in de keramiekhemel van Olga de Ruiter kreeg ik het toch ineens koud, zelfs een jas en sjaal hielpen niet. Ik belande op de bank met dikke griep, al weer. Wel fijn met zo'n lekker bonkie naast je.
Wel stom. De griepgolf duurt lang en ik ben voor de derde keer dit seizoen getroffen. Heel mijn lijf doet pijn, overal waar ik spieren heb voel ik ze.

28 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

28 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

Corbijn rood

Vanmorgen vroeg kon de oven open, serie servetringen gemaakt door Nicole en mij zijn er perfect uit gekomen. Met dank aan Floortje voor hulp bij maken transfers logo en getallen.
Voldaan vertrok ik met naaimachine naar Amsterdam. Want vandaag mocht ik werken op het hoofdkantoor van Het Danspaleis. Ik mocht wat dingen perfectioneren aan de decorstukken. Dat was een bijzonder leuke ervaring. Zelfs na de klus naar buiten gaan was werkelijk speciaal. Want terwijl ik de parkeerkaart retourneer komt Anton Corbijn aan gelopen. Ik was zo onder de indruk dat ik niet naar hem om dorst te kijken en daardoor niet zag dat hij dezelfde deur nam als ik en ik die deur voor zijn neus stevig dicht trok.
Daarna snel naar huis want dit weekend krijgen wij een privé speurneus als logé. Lekker heel het weekend knuffelen met een wit mini bonkie. Zo eentje waar wij er meerdere zelf hebben gehad. De grootste grappenmakers ooit.

dag 27 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

dag 27 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

Vieren met een stukje verdriet

Knip.
Ik knip en naai en vul hartjes en eitjes. Naai slingers en stempel tekst. Ik ben heel goed in het bewaren zo ook de verzamelde boeken. Maar soms knip ik als een malle. Zo ook de afgelopen dagen. Een aantal prentenboeken knipte ik helemaal leeg. Wat hou ik toch van sprookjesboeken.
Knak.
Ik ben zo onthond, dat ik daarom ook maar door werk. Altijd was Daf overal om mij heen. Overal. Zondag knakte ik een banaan open, dan stond hij altijd direct naast me, en kreeg een stukje banaan, ik schrok zo van het missen dat ik huilend achter de naaimachine zat. Vieren met een stukje verdriet.

Daf altijd om mij heen- foto januari 2013

Doei maffe Daf

Daf is dood, we hebben hem dinsdag laten inslapen.............. heeeel verdrietig. Daf had al meer dan 2 jaar last van zijn huid, en krapte zich suf. De laatste paar weken was hij helemaal kaal.
Ik twijfelde of ik het zou delen, doe het toch. Dag Daf.
Daf was maf.

Om op te vreten

Hoog bezoek vandaag bij Op. Sherlock kwam langs. Wat een drolletje is die speurneus. Kijk hem zitten op z'n billen. Het is de miniature bull terrier van Mariëtte Ciggaar, en ik vind hem super leuk, zijn baas trouwens ook, met vriendin, daar werd ik ook heel blij van, vandaag in Schoorl.

Zoet ding

Ohhhhhhhh........... wat een liefje. Vandaag naar De Parade om mijn installatie "Spark in the park" af te breken. We sloegen even op de Amstelmarkt af voor een bezoek aan Pittig Ding. Even moois uitwisselen. Ik de hond, zij de 'Love you like no otter' slinger, hihi. Was dat maar waar. Wat een poepie. Totaal verliefd op Sherlock, een mini Daf, de miniature bull terrier van Pittig Ding.
Net de appels geoogst. Terwijl de appels klaar zijn, staat de magnolia voor de derde keer in bloei.
Ik nam een rode currie en een  aubergine pickle van Pittig Ding mee naar Schagen. Vanavond direct de pickles bij de rijst gegeten hmmmmmmmmmm. Goeie ruil, al had ik ook best die slaapkop mee terug genomen. Wat een droppie.

Zee concours ezel hippique

Dit weekend is er in Schoorl een groot concours hippique op het veld waar ik de auto altijd zet. Prachtig en vol weemoed stond ik even te kijken, naar het springen en de dresseur. Ik dacht aan mijn eigen paardenmeisjes tijd. Allemaal door elkaar en het ging allemaal goed. Wat mooi.
Tot ik op links een paard los zag draven, kreupel. Ach, ik zag de hindernis omver liggen. Even kijken of ik nog een loslopend paard moest vangen, nee dat deed een man voor mij. Toch zielig, dat wij willen springen, midden in een centrum, met vlaggen, een molen die draait, een hoogwerker met reclame banners. Best veel te zien voor een springend paard.
Ik stapte achter mijn naaimachine, en stikje ze op textiel, geeft een stuk minder schuldgevoel.
En ik hou zo van achterkanten, nu herkende ik onze hond in een van de achterkanten. Die van de zee-ezel. Het is net een bull terrier. Daarom vind ik ezels ook al zo leuk, en het fijne is dat je er ook niet mee kunt springen. Heerlijk zo'n sterk karakter.

Mijn installatie afwassen

Vandaag heb ik heel de dag afgewassen. Het glaswerk van mijn installatie had opgedroogde spetters en vochtrandjes overgehouden aan installatie 'Leaf me' in Alkmaar. Die moesten er af. Ik schat dat ik tussen de 3 en de 400 items heb afgewassen. Het deed me denken aan m'n eerste baantje als afwasser en bij mooi weer achter het ijsloket bij Peetoom.

Morgen neem ik blauw en roze water mee naar Kampen voor mijn te maken installatie in de Buitenkerk. De auto is tot aan de nok (heeft een auto een nok?) toe gepakt met kratjes vol glazen potten en flessen.

We hebben een nieuwe, tweedehands, bank. Daf blij met de leuning en de kauwen blij met de oude bank buiten. Dubbel blij, daar hou ik dus van.

Daf is jarig

Net als mijn Marcel is Daf ook jarig en hij kreeg heerlijk nieuw eten rauw voer (hij heeft last van zijn huid) en een honden snoepzakje, met daarin gedroogd vlees. Dat alles zat in een kartonnen doos. Ja die waar hij nu mee door de kamer rond loopt. Eigenlijk is Daf een hond in een katten lijf, en een zonnegod. Zie hem lekker bovenop de leuning van de bank genieten van de zon.

Oppeppers

Floortje nodigde me uit voor het eten, de app daarna was: "Ik heb zin om te vilten". "Kom je nu al?" Het was 1 uur s' middags. Eerst ging ik nog even uitwaaien. Het was fijn. Ik voel me weer goed.
Met dank aan de shiatsu behandeling van Elana Spaans, het strand met wind en regen en met het vilten van paddestoelen en een fijne maaltijd van Floortje.

Kilo's negerzaad voor de putters in de tuin

Vorige maand verkocht ik een kunst installatie. Ik vertelde dat ik van vogels hou en ze graag mijn tuin in lok en dat ik het meeste geld uitgeef aan vogelvoer, met name om putters te lokken. Hij noemde op dat ik heel veel vogelzaad kan kopen van het geld dat ik krijg voor mijn kunstwerk.
Daar denk ik nu steeds aan terug. Dus ik heb een extra grote zak negerzaad gekocht, zijn putters dol op, en ik kocht nog een degelijke voersilo waar het lichte zaad in blijft zitten, en niet de tuin uitvliegt voor de putter het kan eten.
Ik ben blij! De eerste vink heb ik al gezien. Dus het zal niet lang meer duren of de putters zijn er ook weer.

Nieuwe rondjes

Zit ik op mijn vrije dag ineens te werken. Mag voor het Danspaleis nieuwe broches maken en er is haast bij. Nou mazzel dat ik tegenwoordig weekend vier op maandag en dinsdag.
Daf ook, die neemt het er van.

Dubbel Daf

Decoratie maken koffiebar is verslavend fijn werk

Vandaag weer aan het werk met de decoratie koffiebar Paaspop Restolounge. Kroonluchter en hangers en slingers aan het maken van witte koffiefilters. Heel verslavend en leuk werk, niet te stuiten! En natuurlijk ook heel veel zin in Paaspop zelf.

Pierewaaien met blije vogels

Pierewaaien aan zee Callantsoog met oud buurjongetje, in de zin van dat we elkaar al zo'n 40 jaar kennen. De Strandloper, ze zijn er niet altijd, maar als ze er dan zijn is dat zo'n geluksmomentje. Wat zijn ze grappig en rennen ze leuk. Verder ben ik aan het werk met serie 'Stofwisseling' waar ik plaatjes combineer tot rare en grappige taferelen, geïnspireerd op maffe werk 'Het Antonius - drieluik' van Jeroen Bosch.
Hond Daf is maf, kijk hem eens onhandig liggen in het zonnetje.

Een stom verhaal

Ik geef het alvast maar aan, dan weet je wat er komt: Een stom verhaal.
Prachtig blauw. Ik hou van blauw. Ik haat woede en verdriet. Ik wil het niet meer. Steeds verrast worden met verdriet om Mieke. Ik wil een rouw-bedank-brief in envelop met rouwrandje, zodat ik niet me dood schrik wanneer ik hem open en daar weer geconfronteerd word met kaart, in blij blauw, en de dood van mooie Mieke.
Muziek is stom. Ik kan de radio niet aanzetten of er is iets wat me doet denken aan Mieke en aan een beter leven. Ik wil niet meer steeds huilen, me niet meer ongelukkig voelen. Niet meer boos zijn of boos worden. Ik wil begrip hebben. Ik heb nog tijd nodig om te rouwen. Ook de wil om betrokkenheid af dwingen vind ik stom.
En een blauwe ballon laten knallen vind ik ook stom! Ik zit te chatten over dat ik het stom vind allemaal en precies op dat moment knalt er een blauwe ballon. Eentje die er al 8 dagen hangt van Teun haar verjaardag.
De hond is ook stom. Die loopt alleen maar rondjes, en krabt zich suf van de jeuk. Al zoveel geprobeerd tegen zijn jeuk en het is heel zielig, maar hij moet stoppen met rondjes lopen en krabben. Gek word ik er van. En als hij dat dan niet doet dan zit hij in mijn blikveld heel depressief naar me te kijken.
Kappen met prachtig en krachtig. Mieke haar dood is kut. Niets prachtigs of krachtigs aan.
Het stomme is ook dat ik eigenlijk alleen maar leuke dingen wil doen en stomme dingen wil overslaan. Zo haat ik huishouden en koken en boodschappen doen als nooit te voren. Ik vind het maar onhandig dat verdriet. Ook schaam ik me. Ik heb het goed, ik leef in vrede, ben (op mijn frozen shoulder na) gezond, de kachel doet het en toch zit ik zo verdrietig te zijn. En ook nog eens vol haat en frustratie over hoe anderen omgaan met hun verdriet. Of wellicht geen verdriet hebben of tonen. Het ego is stom! en uitroeptekens op rouwkaarten ook. Stom!
Sorry voor mijn geraas en getier. Van de week hoorde ik dat woede niet verdwijnt door op een kussen te stompen. Nou rustig gaan zitten kijken voordat het voorbij is vind ik ook stom irritant. Laat staan mediteren, jak. Dit is nu even mijn stompkussen.
Bijgaande foto's zijn uit mijn 'licht' archief. Wellicht verlicht het.
(dubbele foto 3 is genomen op Vlieland itgwo 2014, werk Campsite van Bert Kramer en Marie-José Hamers)

Teun 14 jaar

Teun 14 jaar !