Auch, pijnlijk goed op Vouch

Nagenieten van de tentoonstelling Vouch in Loods 6. Voor Monique haar verjaardag bezochten we de tentoonstelling, gelokt en uitgenodigd door Rosemin Hendriks. We gingen voor haar werk en tegelijkertijd werd ik aangetrokken door ook het werk van Roos Holleman, tja, het zit vast ook in de bloemige naam, dat het mij aansprak. De natuur inspireert mij nu eenmaal enorm. Ook het werk met hout en papier van Gerbrand Burger blijft op mijn netvlies gebrand. (Oi, een flauwe tekst.) Prachtig hout, en bijzonder aantrekkelijk werk van gemaakt. Die vleugels (vogels en vlinders) met krijt getekend door Roos Holleman zijn niet normaal knap en mooi. De schalkse lach van de trefzekere portretten van Rosemin Hendriks geven mij vanzelf een binnenpretje.
Sowieso een goed doordachte tentoonstelling, met krachtig werk. Blij dat we mochten gaan.

Licht genieten

Steeds denk ik, als ik geniet van de zon, dat het lijkt alsof ik meer geniet van de zon. Was het de laatste tijd dan zo uitzonderlijk? Goede woordkeuze al zeg ik het zelf. Was het uitzonderlijk dat het zo grijs en mistig was de afgelopen weken? Geen idee. Ik wandel, hoor en zie mijn lievelings tropische mussen, puters, distelvinken en werk. Geniet van de heldere lucht en zonnestralen, die ook ons huis en mijn atelier verwarmen en verlichten.

Vier dubbel geluk

Een envelop op de mat. Het handschrift herkende ik direct, dat is van Melissa Halley! Jeeeeejjj! Dat is toch de leukste post. Een linosnede als nieuwjaarskaart. Dit jaar een kerkuil. Ik verzamel ze, zelfs de envelop bewaar ik. Weet eigenlijk niet of ik er eerder eentje heb bewaard. Ik legde de envelop in het speciale blik voor mooie dingen, zoals tekeningen, lino's en ander klein geluk. Op dat blik onder een koffertje lagen twee ongekrastte loten. Huh? Geen idee meer hoe die daar zijn gekomen. Dat heb ik vaker. Met name met briefgeld. Even wegleggen voor later. Later is nu en blijk ik vierhonderd euro te winnen.
Wat een mazzel dat Melissa zo'n mooi handschrift heeft. Zo mooi dat ik het ging bewaren. Anders waren de loten vast gaan verlopen. Wat fijn.
Na het innen direct ons getrakteerd op van die dikke chocolade ballen van Lindt. Voor bij de thee, misschien wel twee, we hebben iets te vieren. Dol op vier en vieren.

Enjoy the little things a lot

Veel klein genieten. Lade vol met kleine slingers in een luciferdoosje gemaakt. Voorraad 'Enjoy the little things' slingers is weer aangevuld. Helemaal tevreden. Netjes op soort in de lade. Ik heb slingers met bloemen, sprookjes, wit, zwart-wit, vogels, vlinders en met goud uit Italië.
Ze zijn te koop bij galerie Blauwdruck in Zwolle. Als je er eentje via mij wilt, dat kan ook, stuur een bericht. Dan regelen we dat. Misschien zet ik ze ook nog wel in mijn nieuwe winkel op Etsy.
Voor nu voldaan. Klaar om het kleine te vieren.

Stage cadeau

De stageperiode is voorbij, we gaan nog wel samen met onze installatie exposeren. In het kerkje in Haringhuizen tijdens de open monumentendag in september. Via de post kreeg ik van Jet drie afdrukken cadeau. Eéntje direct een plekje in mijn atelier gegeven. Past mooi tussen het werk van Maarje van den Noort, Edith Brouwer, Monique de Leeuw en Judith van Lierop.
Met Jet hebben we ook een serie gemaakt voor Pakje Kunst. Ik drukte rode kool af, op papier. Daarna drukte ik ook nog een aantal keren op tweedehands textiel, damast. Die liggen te wachten om verwerkt te worden.

Helder

Het is helder. Na het wachten op de onderhoudsmonteur kon ik heerlijk even naar zee. Wat riep de buitenlucht mij.
Kom ik over de duinen gelopen voel ik me ineens in een reclame van een ski-leraar die zijn baard afscheert omdat het seizoen weer is begonnen: "Biertje?" Het strand was overgenomen door toeristen. Mijn strand. Ik woon hier nog maar net, toch voelt het al zo. Wat doen al die mensen op mijn strand?
Dit duurt kort. Want wat begrijp ik al die mensen. Het is heerlijk aan zee.
Nieuw werk opgespannen en werk veranderd.

Complementaire maandag

Ergens is er ooit iets gebeurd dat maakt dat ik wil compenseren voor heel de wereld. Extra lief zijn of extreem positief. Wat en waarom weet ik niet. Vandaag doe ik het ook. Als tegenhanger, sowieso dol op tegen. Al weet ik heus wel dat meewaaien soms of altijd gemakkelijker is. Vandaag 'blue monday'. Dus ik maak een rare vogel in geel. De tegenovergestelde kleur van blauw in de kleurencirkel Johannes Itten is geel.
Verder ben ik aan het werk met Zee-ezels voor komende expositie bij Galerie Zône in Leiden. Opening 5 februari.
Ook even een gezellig stuk van mijn atelier op de foto gezet. Inspirerend en mooi werk van Monique de Leeuw, Maartje van den Noort, Edith Brouwer, Mariëtte Ciggaar, Claudy Jongstra en tekst van Studio Jude.

Veel vlinders

Zeven vlinders voorzien van een frame. Het werk is uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid'. Gemaakt van tweedehands textiel en papier. Genaaid en gestikt met de naaimachine.
Nu te bestellen in mijn webshop opschoorl.nl

Vlinder

Atelier geluk

Nagenieten van de prints en kaarten die ik kocht van Maartje van den Noort en nieuwe miniaturen naaien uit de serie Rare vogels. Meteen twee werken in mijn atelier opgehangen. Een mooie combinatie met het werk van Monique de Leeuw en twee van mijn favorieten van mijzelf, een tulp en een kauw.

Duin, steigers en atelierbezoek

Vandaag op atelierbezoek bij mijn vriendin Monique de Leeuw. Ik ben fan van haar en haar werk. Het licht viel ook nog eens heel mooi op haar werk. Ik kreeg er ook nog eens eentje cadeau. Die hangt nu in mijn atelier.

Onze garage staat in de steigers want die krijgt nieuwe dakpannen en ramen. En kijk toch eens op de achtergrond, die duinen. Zal dat gaan wennen? Fijn en speciaal zo dichtbij het strand wonen.

Groot klein werken

Nieuwe kleine werken uit de serie 'Rare vogels'. En over klein gesproken ook nieuwe kleine slingers van papier gemaakt voor bij Blauwdruck Zwolle, Enjoy the little things. Dromen kan groot, maken doe ik klein. Denken kan ook groot. Wat een hoop gedachten heb ik toch zo in deze periode van verhuizen naar de kust. Alsof alles anders moet. Of in ieder geval onder de loep genomen wordt. Wat zei mijn buuf ook alweer? Veranderen is een vast gegeven. Of zoiets. Het zet in ieder geval mijn hoofd aan. Of zal dat door de beweging komen. Alles is in beweging. Klussen, schuren, opruimen, vegen, plafonds erin jassen en alles van je af bij de vuilstort. Net alsof je al de dingen los laat. Behalve dan mijn stuitje en rug. Die zitten muurvast. Goede uitdrukking in deze context.

Slapen op papier

Heel blij met het nieuwe werk van Melissa Halley. Omdat ik zelf goed had verkocht bestelde ik kunst bij Melissa. Vandaag ontving ik het. Zo mooi ingepakt. Had ik het bijna niet uitgepakt.

Met dit weer zou ik bijna naast het slapende geitje gaan liggen knorren. Eerst het sieraad afmaken en opsturen. Deadline wedstrijd Coda is 24 mei. Daarna ga ik ook even liggen, zzzzzzzzz.

Eiken met lof

Geen groot feest, wel een waardige leeftijd. Daar hoort een klein zelfgemaakt cadeau bij gemaakt op tweedehands damast servet. Het cadeau geef ik mee met Linda. Voor haar lieve moeder. Die moeder denkt zo af en toe aan mij bij het opruimen van rest stukken textiel.

Het zou een lammetje moeten zijn. De tekening op de achterkant begon ook best daar mee. Toch zie ik er ook een hond en een geit in. Mooi mislukt lammetje. Ik denk dat ze het zal waarderen. Want zo is ze, die moeder van Linda. Wel in voor een geinige mislukking.

Hulde aan de Eiken met lof. Alleen de titel van deze leeftijd is al mooi. Direct zin in salade met lof. Enne I lof lammetjes. Eikels met lof. Hmmmm, krijg er trek van. Hopelijk smeren Linda en haar moeder hun feestelijke toet met een ander servet af. Kom ik weer uit op de tweedehands damast servet. Ik hou van verhalen in het rond, ronde verhalen.

Nog even op detail. Omdat de moeder veel met textiel heeft gewerkt heb ik expres op de achterkant genaaid en daarna het werk omgedraaid. Op de voorkant, eigenlijk achterkant naaiwerk, heb ik een aantal strepen gezet met pen, alsof het lijkt op een naaipatroon. Klein cadeau, aandacht voor de kleine details.

Schaduw op de keukenvloer

Sta ik te appen. Schaduw op de keukenvloer. Wil er iemand met reuze klauwen via het keukenraam naar binnen klimmen.

Net als in het boek

Zoals Lewis Carroll al schreef:"I've changed a view times since this morning". Zo ook met dit werk. Het werk "Vliegend hert", "Bambi" en "Zwaluw" heb ik een beetje anders gemaakt, en nieuwe namen gegeven en nu zijn de werken een soort van nieuw dus. Net als Alice in Wonderland.

Vandaag op een frame van hout gespannen en geniet en daarna in mijn webwinkel Op Schoorl gezet. Hier zijn: Bambi is een meisje, Huppelend hert en Icarus.

Klaproos vlinder

's Morgens zie ik het meteen. Iets roods. Dus een klaproos in mijn atelier, mijn beneden atelier. Ik heb de luxe om twee werkruimtes thuis te hebben. Boven is de privé plek en beneden, een hele fijne, maar met aanloop en kat. Ook als ze in de vijver heeft gelegen en met blubberpoten en met stortbuienvacht. Dus boven zit ik tegenwoordig vaker. Beneden is eigenlijk een greenhouse en stookhok keramiek geworden.
Terwijl ik vanavond geniet van het miniatuur bloemetje en knopjes, scherpe foto's probeer te maken, zie ik op het andere raam een vlinder zitten. Wat aardig. Mooi hoor die onderkant. Normaal gesproken let ik alleen op de vleugels als ze rondfladderen. Focus op de herkenning van de soort. Nu kon ik mooi naar de kalkwitte onderkant gluren.
Het duurde bijna twee maanden voor de eerste klaproos een feit was. Sinds 27 juni geef ik de voor mijn 50e verjaardag gekregen zaden dagelijks water. In de tuin komen ze namelijk (bijna) nooit op. Gister zag ik al een knopje, heel klein. Nu een miniatuur klaproos. Past eigenlijk heel goed. Al hoopte ik op dikke vette joekels in diep donkerrood. Nou ja. Die komen ooit ook nog wel, in m'n greenhouse versus atelier.

Fijne Koning-in dag

Het gezicht in het gras en de gele kwikstaart. Tijdens ons buitenommetje volgen wij veel vogels. Al een paar keer zien we een vogel die lijkt op een strandloper, steenloper en een plevier. Goeie naam, zit een vier in. Altijd goed. Laten we vieren. Het vogeltje heeft een laag geluid en gele poten. Verder geen idee welk soort het is. Beetje irritant. Haha, dat vindt Teun ook. Elke keer als ik tijdens het wandelen stop om te spotten. Ik weet nog hoe maf ik het vond toen ik op m'n zestiende voor het eerst met de familie van Marrit op vakantie naar Frankrijk ging. Dat de ouders de auto langs de kant zetten om naar een bloemetje langs de kant te kijken. Of dat ze gingen wandelen met een bloemengids in de aanslag. Ik ken inmiddels ook allerlei bloem en vogelsoorten.
Soms denk ik dus, tijdens deze intelligente lockdown, aan mensen die ik lang niet heb gesproken en vraag me af hoe het met ze gaat. Ik droom enorm veel over De Parade. Het doet me meer dan ik dacht, geen festivals dit jaar. Mieke ken ik ook van de Parade en ineens vroeg ik me af hoe het met Mieke zou gaan.... Ze is al vijf jaar dood.
Het komt ook vast door de zelfgemaakte bonbons die ik zo af en toe uit de vriezer haal. Samen met Mieke deden we een aantal bonbon workshops. Om er ons werk van te maken, bonbons maken. We hadden zelfs een eigen label: Inchoc.
Morgen gaat Teun ineens weer aan het werk. Dus vandaag ben ik lekker dicht bij haar in de buurt. We lunchen, drinken fruitshakes, wandelen buitenom en kijken Oogappels. Fijne serie. Teun haar tweede naam is Ko-ning. Het was een fijne Koning-in dag.

Glasuil in mijn kop

Ik zie ze wel vaker, vandaag weer: de glasuil, gewoon in mijn lege koffiebeker. Altijd iets te zien met dat fantasievolle hoofd van mij. I see faces.
Verder restjes oud textiel bij elkaar aan het rapen om te strijken en er nog meer koolmeesjes op te naaien. Want in de bestelling en dan kan ik zelf niet zo goed beslissen welk soort stijl de klant dan leuk zal vinden, met kleur of alleen zwart-wit, met meer detail, of wat minder. Dus maak ik er een paar meer, om te kunnen kiezen. Dan hoef ik dat niet te doen. Want ik heb al mijn eigen hoofd om mee te dealen, laat staan dat ik in het hoofd van de klant kruip. Veel te ingewikkeld, en het zal met onzekerheid te maken hebben of iets anders psychologisch, waar Freud of welke idioot wel raad mee zou weten. Ik maak er gewoon lekker veel. Ook fijn om er even in te komen, want werk uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid' heb ik al even niet gemaakt. De laatste keer was denk ik in juli, tussen twee Parades door. Toepasselijk, met dat schijnen, de zon werkt lekker mee met mijn serie.

(in)Druk wekkend design

Een bezoek aan de negen dagen tellende Dutch Design Week in Eindhoven was deze keer weer inspirerend. Nooit eerder kreeg ik een heus festival bandje om, zwart en stoer. Ook nooit eerder vond ik het zo enorm te druk, vooral bij de duurzame ontwerpen en bij de jongensdingen, de auto's, brommers en fietsen van de toekomst.
Onder andere genoten van Studio Harm & Elke, Piet Hein Eek, Graphic Machinery, Paul Heijnen Studio en Alice Wong & Aryan Javaherian. Net als wat we zagen was het weer ook prachtig.
De dingen waar ik het meest van genoot deden er eigenlijk niet toe tijdens DDW, dat waren de paddestoelen bij het terrein van Sectie C en de acties op de skatebaan op Strijp S, en de friet van Piet, op het terrein van Piet Hein Eek. Een goeie week, die DDW. Volgende keer mogen ze in die week nog wel meer dagen stoppen.