Knippenlicht

Na zo veel complimenten op mijn blog weet ik nu niet wat ik zal schrijven. Ineens bewust van 'publiek'. Met mijn blog ben ik veel bezig gedurende de dag. Doe er geen moeite voor. Ik zie zinnen. Bijvoorbeeld tijdens het autorijden of wandelen.

Door een soort van schaamte, alsof ik om complimenten vroeg, is er stress en zijn er geen zinnen gezien.

Dus ik laat het bij de plaatjes. Linker foto eerste plaatje is op zolder genomen. Ik zit nu werkelijk op alle verdiepingen van ons huis.

Ik begon in de aanbouw. Prachtige plek. Maar vochtig, koud en vrij toegankelijk, met name voor kat met poezelige modderpoten. Dan nog boven. Ook echt mooie plek. Maar als het waait en bewolkt is, is het onmogelijk om te werken. Luxaflex dicht, luxaflex open, luxaflex dicht, luxaflex omhoog, luxaflex naar beneden. Donker en dan vel licht. Hier aan zee is de kans op wind groot. Daar dan soms meer bezig met het licht dan mijn werk. Tja, waar je aandacht aan schenkt groeit. Zo dus ook met licht. Hahaa.

Werk nu dus ook op zolder. Op Teun haar oude kamer. In het trapgat zag ik dat het licht daar mooi was. Ik naar boven. Ja, van drie kanten, dus kon ik precies in het midden goed knippen. Ik lijk wel grootgrond atelierbezitter.

Spelend op spannen

Na het verhuizen van de gele Smeg (altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd, vandaag Prodigy - 'Smack my bitch up') koelkast uit Haarlem, de lunch met gele tulpen bij mijn ouders is het tijd om op te spannen. Nieuw werk uit de serie Stofwisseling. Een serie geïnspireerd op het werk 'Antonius drieluik' van Jeroen Bosch. De speelsheid en flexibiliteit die ik daar in Lissabon zag inspireerde mij voor deze serie gemaakt van gebruikt papier en textiel.

Licht lucht in mooie dagen

Tijd voor een andere focus. Stoppen met bloggen. Want ja, wie zit er te wachten op mijn dagboek, zoals het eens, in mijn ogen denigrerend, werd genoemd. Monique mijn buuf, de Leeuw gaf me een compliment. Dat mijn blogs goed zijn, of zelfs beter worden, meer ritme en woordgrapjes. Meer dichtvorm zelfs. Ik dankte haar voor compliment en vertelde dat ik wilde stoppen. Het kost zoveel tijd, zei ik. Monique zei, maar het levert je veel op. Het laat je creativiteit stromen.

Vandaag besef ik hoe goed het voor mij is. In een lelijke tijd met mensen die lijken op van die gele bloemen aan de waterkant, een beetje treurig met de kop naar de spiegeling hangend. Die mensen krijgen minder van mij doordat ik me focus op wat mooi is. Ik blijf het licht zoeken. Niet meer bij hun. Daar is het licht gedoofd, met een donderklap, een donkerklap.

Nieuw leven. Ik stek een vetplant en zie de schoonheid van de luchtbellen. Het geeft me werkelijk lucht. Licht lucht in mooie dagen. Heb ik even een fijne buuf! Meer dan één. Want de bloesem is van Vio buuf, de Jong. De bloesem uit haar tuin perst zich door de afgeknipte takken. Goed dat ik elke dag voor mijn blog iets moois wil zien en delen. Beter om door te gaan met het zien van schoonheid in de kleine grote momenten van licht.

Roze en oranje boven

Je kunt er niet omheen vandaag. Ook alles wat je wilt negeren groeit, blijkbaar. Zo ook Koningsdag. Zelfs niet in het nieuwe huis van Teun. Dan nog zie ik oranje boven. Oranje boven op de muur en boven de huizen.

Een goudvis, die normaal gesproken best ondergedoken in onze vijver zwemt, is nu ook oranje boven. Ik hou van de kleur oranje en toch schuurt zelfs dat op een dag als vandaag. Ik hoorde Marc & Ramon er ook over. Dat vandaag vele mensen op twitter zich afzetten tegen het koningshuis. Dat het zo leuk en feestelijk is, Koningsdag. Nou ik voel ook ergernis en neiging om mijn achternaam te veranderen. Dat eigenlijk al sinds de dag dat de Koning Koning werd. Weg met dat Koningshuis.

Ik hou van sprookjes. Dan zou je denken dat ik hou van het Koningshuis. Niet dus. Maxima vind ik dan nog wel leuk. Als we het over sprookjes hebben. Ook omdat ze kleur geeft aan ons duffe huis.

ps: Sorry voor de foto van de dode goudvis. De rode kater van de buren kan heel goed vissen. Maar hij houdt niet van vis. De kleur oranje viel me op in dat groene gemeenteperk. Gek genoeg vind ik dode dieren mooi om op de foto te zetten en ook om terug te kijken. Dat doe ik niet met mensen. Die lijken me dan altijd aan te kijken. Dat doet die vis niet. Hahaha, nu ik beter kijk doet die vis dat ook. Lijken kijken. Is dat ook zoiets als lijken pikken. Ja joh, nu denk ik aan negrofilie. Negro filet. Ik zie dat de mieren de filet van de goudvis wel opeten.

Van de buis af

Toch nog een keer af. Die buizerd, het is me wat. Met de hand nog wat laatste dingen gevisual mended, mooi hoor dat zichtbaar repareren. Wederom is hij af. Het lijkt wel nooit af. De inspiratiebron, degene die het zetje gaf om eens een groot werk te maken, die is wel van de buis af. Deze buizerd gaat de webshop in.

Zonnige toet

Geel het is er de laatste dagen nogal veel, en een gezicht in mijn toetje, haaahaaaa. Waar je aandacht aan geeft groeit. Beetje aan het onderzoeken hoe de dingen ontstaan en gaan. Zo lees ik veel over de Maya Kin. Ik ben Ahau, gele zon, en op de één of andere manier lijkt alles geel te zijn op mijn pad.

Gisteren videobellen met mijn vriendin uit Lissabon. Ze at tijdens ons gesprek een stuk cake. Zij kan zo goed koken, als we bij haar zijn doen we niets anders dan genieten. Door dat gesprek en die cake moest ik wel het toetje maken die ze een aantal jaren terug voor ons maakte. Griekse yoghurt, slagroom, munt, aardbeien en cake. Hmmmmmmmmm nu al zin in het toetje van morgen. Ik nam trouwens mijn toetje voor en na het eten. Zoals ze volgens Mars in Brabant zeggen: zo zal ik zal m'n dikke kop wel houwe.

Over dikke bakkes, zie die dikke bak dan. Nou ja dik, vet mooi. Die stond naast de supermarkt. Super mooie kleur.

Postpret

Op mijn weg naar de brievenbus zie ik zomaar in de bosjes een schaakmat treurtulp. Terug loop ik om en kijk ik op naar de verse trossen iepenzaadjes aan de takken tegen een strakke lucht.

Dubbel water op tulpenland

Lammetje cadeau afgeven, zie vorige post, een joekel van een spiegel opgehaald. Daarmee terug naar huis langs de bollenvelden met hyacinten, tulpen en veel narcissen rijden maakt de cirkel mooi rond. Net als de spiegel voor Teun achterin.

Het ruikt verrukkelijk. Het ziet er prachtig uit. Voor het perfecte uitzicht moeten de tulpen nog net iets groter groeien. Met water en zon is dat over een paar dagen geregeld. Knap die natuur.

Terwijl ik naar het spuiten kijk. Hoe het avondlicht over de duinen er prachtig op valt en zelfs af en toe een regenboog geeft, herinner ik me een hoos gif over ons heen tijdens een wandeling met Teun, vorig jaar begin van de lockdown. Wat een troep kwam er over ons heen. Het stonk, we konden het gif proeven. Dat gaat hier elk jaar over de bollenvelden heen.

Met het hyacinten koppen en tulpen bollenpellen, tijdens de schoolvakanties, heb ik honderden en misschien wel duizenden guldens verdient. Een fijne vakantiebaan. Maar niet alleen maar rozengeur en maneschijn of hyacintengeur en zonneschijn hier in bloemenland. Het werken met bloembollen geeft gif vervuiling. Daar ben ik van bewust. Wel een goed voorbeeld van bollenboeren Johanna en John Huiberts in Sint Maartensvlotbrug die het helemaal biologisch doen. Een goed begin een goed voorbeeld doet volgen.

De roze bloesem kreeg ik uit de tuin van Vio, een mooie roze oase in huis.

Eiken met lof

Geen groot feest, wel een waardige leeftijd. Daar hoort een klein zelfgemaakt cadeau bij gemaakt op tweedehands damast servet. Het cadeau geef ik mee met Linda. Voor haar lieve moeder. Die moeder denkt zo af en toe aan mij bij het opruimen van rest stukken textiel.

Het zou een lammetje moeten zijn. De tekening op de achterkant begon ook best daar mee. Toch zie ik er ook een hond en een geit in. Mooi mislukt lammetje. Ik denk dat ze het zal waarderen. Want zo is ze, die moeder van Linda. Wel in voor een geinige mislukking.

Hulde aan de Eiken met lof. Alleen de titel van deze leeftijd is al mooi. Direct zin in salade met lof. Enne I lof lammetjes. Eikels met lof. Hmmmm, krijg er trek van. Hopelijk smeren Linda en haar moeder hun feestelijke toet met een ander servet af. Kom ik weer uit op de tweedehands damast servet. Ik hou van verhalen in het rond, ronde verhalen.

Nog even op detail. Omdat de moeder veel met textiel heeft gewerkt heb ik expres op de achterkant genaaid en daarna het werk omgedraaid. Op de voorkant, eigenlijk achterkant naaiwerk, heb ik een aantal strepen gezet met pen, alsof het lijkt op een naaipatroon. Klein cadeau, aandacht voor de kleine details.

Muizenissen

Grote aandacht voor kleinigheid. Wat als je het resultaat van een opdracht toont en de opdrachtgever reageert met de woorden:"Leuk hoor. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat." Dit was 5 maart. Ik reageerde niet en nog steeds niet. Want, wat betekenen deze woorden? Is het nog niet af? Vind ik het wel af? Is het niet goed? Kent de opdrachtgever mijn werk niet? Verwacht de opdrachtgever iets totaal anders? Kortom ik laat het even sudderen. De afgelopen week met nieuw werk begonnen. Ik zit toch in een periode van overdenking. Dus kon dat er nog wel bij. Er is een proces gaande. Piepklein proces kan ook best olifanten omvang aannemen. Geen punt in atelier Koning.

Na een bestelling uit mijn webshop Op Schoorl op de bus te hebben gedaan nog even een rondje om richting iep. Ik zag een ontkiemende boom en een vissekop die dat proces al had doorlopen en heel veel zaad van de iep. Hier om de hoek bij het spoor staat en hele lage iep en zo klein als hij is, zo klein zijn ook de zaadjes. Even als bewijs mijn hand onder een takje gehouden.

De miniatuur van muis ligt nu te pletten tussen de prentenboeken in mijn atelier. Morgen nog eens kijken of mini muis groots is, en klaar, af.

Wandel wachten de luxe

De dag begonnen met het maken van mondkapjes in opdracht en de nabeschouwing van miniatuur collage met muis ook in opdracht. Tijdens het wachten kon ik naast wandelen ook nog winkelen bij Keramikos in Haarlem. Heerlijk een hal vol klei en glazuren. Heel de wagen vol geladen met nieuwe potentie.

Die zag ik ook overal waar ik ging vandaag, op mijn wandel wachten ronde, in de bomen, berm, langs het pad en in het park. Vogels op het nest. Alle reigers in het park waren thuis. Toen ik opkeek voelde ik direct een rust van de kraamkamers van de blauwe reigers.

Thuis lag er een mooie bos bloesem cadeau. Direct in vaas gezet. Oude koffiekan. Koffie gezet en gezeten.

Schaduw op de keukenvloer

Sta ik te appen. Schaduw op de keukenvloer. Wil er iemand met reuze klauwen via het keukenraam naar binnen klimmen.

Naast de noodknop is er licht

Gisteravond stapte ik iets voor zeven uur de auto in. De radio ging aan en "Lekker, lekker, lekker, lekker lekker lekker lekker lekkeh, .... anderen leven met angst ...heeejjjj..., de zon schijnt...... Licht, oh licht. Licht aan het eind van de tunnel." Het laatste plaatje voor de start van de 3FM awards werd gedraaid 'De tunnel - Dazzled Sticks' werd gedraaid op 3FM. Mooier kan ik het niet timen, zeggen en invullen. Licht aan het eind van de tunnel. Er is licht. De foto's had ik al gemaakt. De muziek ontbrak alleen nog. Breek het glas van de noodknop. Er is licht.

Hoog in de wolken wil ik zijn

Helikopter, helikopter, vlieg met me mee omhoog... of zoiets. Lief gebaar van mevrouw waar Mars klust. Ze gaf hem zaden mee, alleen omdat hij haar vertelde hoe ik er zo van hou. 

Ik ga ze met liefde zaaien. Eerst even uitwaaien aan zee, in Petten dit keer. Twee zoekplaatjes, op eentje is een helikopter te zien en er zit nog een vink te vinken. Ik zag hem, haar eigenlijk, vanwege het geluid dat ze maakte. Zo gezellig als een vink zit te vinken.

Bitterkoekjes, roze en extra bittere chocola

Lig(t)punt bij de buren

Pip is echt gezellig. Als ze thuis is, is ze in de buurt. Zoals vandaag in mijn atelier. Pip geeft aandacht, wil aandacht en krijgt aandacht. Ze kan ook gedachtes lezen en ik die van haar. Vooral als ze binnen wil en het kattenluik verstopt is. Dat gebeurt hier nogal eens namelijk. Ineens schijnt die er niet meer in te zitten en dan moeten we echt wel de deur voor haar openen. Anders stikt ze van de honger, of aandacht, onze kleine prinses pluis.

De zon schijnt beter in de tuin van de buren. In dit geval de tuin van Monique. Even kleine pauze op een kleedje in de zon. Zelfs de dorre bloemen zijn mooi in de zon. Pluk de dag.

Vier het in klei

Taart eten, Linda was jarig en ze nam hele heerlijke taart mee. Kletsen, werken, vieren, gieten nieuwe gietmallen serie Zeee, en belangrijk goede gesprekken.  's Avonds wandelen en rechteroor laten afkoelen op het strand van Groote Keeten. Het was ijskoud en heerlijk.