Door de duinen naar Den Helder

Vandaag voor het eerst gefietst op een elektrische fiets. Ik had zo mijn opstandigheid tegen de e-fiets. Het ging me te snel, waarom zo snel? Dan kun je toch met de auto. Te weinig weerstand en wat nog meer. Marianne had haar elektrische fiets mee. Ze wilde gaan fietsen. Ooit fietste ik op Terschelling, tijdens Oerol festival, op een gewone fiets achter twee elektrische aan. Dat was flink trappen. Dus ik ging vandaag op die van Mars.
We fietsten van Callantsoog naar Den Helder. Door de duinen. Ik kende die route niet. Wel vaker naar Den Helder gefietst, maar nooit eerder zo. Wat een mooie rit. Weer een dag op vakantie. Met allerlei toetjes in de vorm van torens. Die van de Hindu tempel was wel het grootste toetje. Ook die kende ik niet. We zagen de tempel, fietsten de straat in en ineens waren we in het heilige land. Zo leek het. Heel de straat stond vol spirituele gebouwen. Toen ik online op onderzoek ging naar die buurt las ik: 'Religieuze rijkdom aan zee'. Zo mooi kan ik het niet beschrijven. Dus dat herhaal ik graag. We fietsten vandaag door de religieuze rijkdom aan zee. Dan tel ik het bos, De donkere duinen, daar ook in mee. Das toch ook heilig land, het bos.

Drukken in de Kerk

GAA Grafisch atelier Alkmaar bestaat een halve eeuw en om dat te vieren hebben ze een expositie georganiseerd. Tijdens die expositie kun je in de Grote Kerk van Alkmaar een hoogdruk maken. Op de academie waren dat mijn favoriete, bijvak, uren. Misschien omdat het een bijvak was, en dacht dat er minder van me verwacht werd, of omdat de werkplaats assistent Lies zo leuk was. Geen idee, maar ik koester fijne herinneringen aan die wekelijkse uren op de tekenafdeling.
Thuis komt het er niet van. Dus als ik een gelegenheid zie om iets van grafische technieken, zoals linodrukken, tetraprinten of wat dan ook te kunnen doen, ga ik er heen.
Met rode konen sneed ik het heerlijk geurende linoleum weg. Ik maakte een rol pissebed. Want daar ben ik nu een tijdje mee bezig, een mooie soort van grafische vorm.
Het werk op de foto's van de GAA expositie zijn van Puck Sijrier, Julia van Zelst, Andrea Kapoor van Velzen en Harry Agema.
's Avonds wandelen in vogelzang wonderbos. Het Kooijbosch hier in Callantsoog is vrij klein, in vergelijking met het bos van Schoorl, maar niet minder wonderschoon. Zo tegen zonsondergang is het concert met slaapliedjes voor vogels. Een fijne bonus voor bij mijn wandeling.
Vanwege het item over de Week van de Biodiversiteit bij Lubach heb ik de muur van mijn atelier op de foto gezet. Het is wel geen meisjeskamer, nu een vrouwenkamer, ook al denkt mijn hoofd soms van niet. Het is een vrouwenkamer, vol met rolpissebedden. Je zou het een fanclub muur kunnen noemen.

Logeren

Mijn logé, voor het weekend, haalde ik op in Schermerhorn. Ik kom wel eens in die hoek, maar als je kijkt met de ogen van een toerist uit België dan ziet het er heel anders uit. Platteland met molens en kerken. De zonsondergang deed ook gezellig mee. Heel de weg terug was het een kleurenfeest. Onze mini vakantie samen is goed begonnen. Zo fijn om vlak aan zee te wonen en dat je dan mensen kunt uitnodigen om te komen logeren.

Suffragette optocht in Alkmaar

Wij demonstreren, jongens zonder kleren.....! Ik zong het als kind op het schoolplein. Zodra er demonstreren in mijn agenda staat, herhaalt die zin zich doorlopend in mijn hoofd. Het demonstreren zat er al vroeg in. Opkomen voor vrouwen. In Alkmaar, op Internationale vrouwendag organiseerde museum Kranenburgh en Lara Schnitger samen met WomanLink een Suffragette City optocht. Een demonstratie voor vrouwenrechten, vrijheid van vrouwen, gelijkheid, baas in eigen buik, baas over eigen lichaam, baas in eigen kruis. Mijn regels, mijn lijf en andersom.
Vrij kut dat het nodig is. Goed dat we het massaal doen. Eerst gingen we, in de Grote kerk, stokken maken om mee te demonstreren. Slut-sticks noemt kunstenaar Lara Schnitger ze. Daarna zongen we samen, een niet ingestudeerd, lied onder het kerk orgel. Daarna liepen we de Suffragette optocht door het centrum van Alkmaar. Zinnen brullen als 'No means no' en 'A dress is not a yes'. Mooi om dat samen met een grote groep mensen te kunnen doen.
Terug naar de Grote kerk om om te kleden en de Slut-sticks terug te brengen. Vlak voor de kerk moest de zin 'baas in eigen kruis' er toch nog even spontaan uit geroepen. Zo grappig werkt mijn hoofd. Daarna bier op het terras, lekker toepasselijk we kozen voor Mannenliefde van de tap. Want zo is het ook. Ik houd van ze. Van mannen, vrouwen en mensen. Terug naar huis kwam ik langs hijskranen. Mooi, en die zouden ook uitstekend kunnen dienen als Slut-stick.

Penningclubje van de Lutma

Vandaag hadden we een bijeenkomst van onze penningclub in Leiden. Ik ben bezig met een penning van textiel. Nog in ontwikkeling. Wat is Leiden toch een mooie stad.

Besmet

Tja, waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Zelf ben ik dol op uitdrukkingen en gezegde, behalve als het gaat over verkoudheidsbesmetting. Gelukkig geloof ik nog niet in god. Dat zou nog een rottigerder besmetting zijn. Dit kan ik uitleggen. Zaterdag bij de uitvaartdienst zat een vrouw naast me te hoesten en proesten, ze bleef er bijna in, serieus. Nu mijn werk af is en de foto's zijn opgestuurd overvalt een snotneus en zere keel mij. Bah.
Fijn excuus om lekker het bed te verschonen en straks vroeg te gaan slapen. Even vielen de zonnestralen mijn werkruimte binnen. Mooi laag licht, met lange schaduwen.
Vanuit mijn atelier is de zonsondergang weer mooi te zien. Ik hoef even nergens heen.

Valencia verbonden door het park

Opstaan, genieten van het uitzicht. Uit het raam van het hotel zie ik de haven, de zon die opkomt vanuit wat mist. Buiten trekt, dus douchen en het Turia park in. In de ochtend zijn de vogels meer actief. Dus met mijn Merlin bird ID app in de aanslag wandel ik door het park. Zonder app had ik nooit geweten dat ik naar een Roodoorbuulbuul aan het luisteren was. Foto opgezocht en ja ik zag de vogel boven in de boom.
In Valencia, dus afgesproken met Michelle een vriendin van Mars. We dronken een koffie en daarna gaf ze me een tour door het oude centrum. Een paar galeries bezocht. Waaronder Galeria Cuarto, daar was een inspirerende expositie van illustrator Luis Lonjedo en schrijver Guillermo Stuyk. Zo leuk dat Michelle zo veel weet en ook verteld. Enorm genoten.
Daarna wandel ik het park weer in, even onder een boom in de schaduw, mijn hoofd leegmaken. Rust nemen, genieten van de kanaries, roodborstjes, merels, monniksparkieten, de bloemen en bloesems. Hoe zit dat eigenlijk met bloesem in de herfst? Het is overdag dan wel 36 graden en in de nacht koelt het af naar 25, toch is het hier ook herfst. Ik ken laatbloeiers. Bestaat dat ook bij bomen? Ik zal het eens opzoeken.
Ik sluit de dag af met een Thaise soep, want ik ben er nu toch, in Spanje. Ach, ik had nu eenmaal zin in soep. Daarna nog een avondwandeling, met regen, en in de verte het geluid van vuurwerk. Woensdag 9 oktober is het groot feest in Valencia, het vieren van de autonomie en vrijheid. Ik geniet van de wandeling langs sportende Valencianen, dat ik dat niet hoef, of dat ik het gevoel heb tussen het gewone leven van de stad te lopen en met padel-spelers die bewegen alsof ze dansen en pirouettes maken op het ijs krijg ik zin in een kerstfilm. Het nummer 'Christmas is all around' had ik immers al sinds vanmiddag in mijn hoofd, na het zien van de X toen ik omhoog keek naar het gewelf van de stadsmuur.
Morgen terug naar, fris, Nederland. Ik las dat in Nederland we op 9 oktober Nationale krokettendag vieren, ook leuk.

Er is een hoop bomen

Vanmorgen begon al mooi. Ik deed een wandeling rond het huis van Wilma in Buñol. Een beetje op zoek naar groen en daarin vogels. Sta ik de torens van het kasteel, met een kat op de voorgrond, op de foto te zetten, hoor ik boven mijn hoofd iets. Ik kijk op. Kijk ik zo een eekhoorn in de ogen. Ha! Te gek! Daarna ook nog een leuke ontmoeting bij de bakker.
Er is hoop. Serieus, vanmiddag voelde ik het. De natuur rond Valencia is enorm. Serge liet me met de auto het gebied rond Chiva zien. Niet normaal, ontelbaar veel bomen. Pinokio's, dennen, olijven, sinaasappelbomen, kaki, mandarijnbomen, palmbomen, loof- en naald- en notenbomen. Het hield niet op. Wat een vruchtbaarheid, en hoeveel zuurstof zou daar toch gemaakt worden?
Op één van de uitkijk- en fotostops zag ik ineens een enorme roofvogel over de bergkam heen vliegen. Even later keek Serge wat hoger en daar hingen er nog vier. Zo mooi om zulke vliegende deuren te zien zweven. Zweven als die roofvogels deed ik ook, van geluk. En verderop ook nog een raaf gezien. De tweede deze week. De eerste was op de Elsberg bij Dieren.
Op de terugweg voor Wilma nog wat bronwater uit de berg getapt. 's Avond na Wilma haar werk gezellig bij het café om de hoek tapas gegeten en rode wijn gedronken.

Serieus spelend inrichten

Door autopech kan ik niet met mijn werk in Haringhuizen komen en gelukkig brengt mijn vader mij met mijn werk naar het kerkje van Haringhuizen. Vanwege monumentale kerkmuren mogen Mirjam Oosterbaan en ik niet in de muren spijkeren en schroeven. De oude kerkvloer is prachtig en het werk van Mirjam leent zich er perfect voor om er op te liggen en op te staan. Haar werk komt zelfs mooi uit op de zwarte stenen kerkvloer.
Ik maak een toren van dozen van karton, speciaal voor mij verzameld door de AH Callantsoog.
Het idee was dat ik lekker kon spelen met dozen. Een speelse inrichting en expositie. Uitgedaagd door het leuke, vrolijke, mooie, kleurrijke, fantasievolle werk van Mirjam, mijn duo exposant dit weekend. Leuk bedacht. Maar het werd uiteindelijk echt werk. Eerst het verzamelen, toen op maat snijden en in de kerk opbouwen met knijpers en nietjes. Veel geniet en geknepen. Totaal het spelen kwijt geraakt. Het was gewoon veel snijden, klemmen, kijken, lopen, knijpen, twijfelen, nieten, plakken en ontdekken hoe de toren stabiel rechtop kan blijven staan.
Vanwege mijn autopech komt Teun mij ophalen. Ze komt zelfs eerder om me in de middag te helpen. Veel nietjes in de toren gejast. Tot blaren op haar handen. Terwijl ik nog werk aan de toren richt zij uiteindelijk mijn hele expositie in de kerk en kartonnen toren in. Jong, dus vanzelf speels. Ik voel trots dat we het voor elkaar heb gekregen en dat niemand in mijn omgeving, gezin en familie mij terug heeft gevloten toen ik met het idee van de toren kwam. Het is een mooie toren van karton geworden.
Blij mee, ook met de hulp van mijn fijne familie. In de avond al het resterende serieuze in mij er weer afgeblazen met een wandeling aan zee.

Weekendje België

Met z'n drieeën gingen we naar België. Eerst naar Antwerpen en daarna naar Gent. We mochten bij Bart, Marianne en Jules logeren. Die we kennen van theaterfestival De Parade.
Wat een leuke stad is Gent. In 1994 stonden we tijdens de Gentse Feesten met De Parade in Gent. Wat een feest was dat.
Met Bart liepen we een mooie stadswandeling. We gingen ook langs bij het park waar we toen stonden. Natuurlijk ook het beroemde schilderij Het Lam Gods in de Sint-Baafs kathedraal bezocht en chocolade en friet gegeten.

Gouden garen

Alles lijkt van goud. Waar je aandacht aan schenkt groeit. Zo is het. Ik zie het dan ook overal. Afval op de zandbank overigens niet. Dat leek vanuit de verte op twee zeehonden. Pas toen ik ging inzoomen zag ik dat het een puinzak was. Gelukkig was er een vuilnisbak in de buurt, dus kon het daar in. Al die draden, veel te gevaarlijk zwerfafval.