Geestelijk vuurwerk

Terug uit Alkmaar ziet Mars boven het land bij de Kakelepost richting terp Avendorp rook over het land gaan. Ik kijk. Vuurwerk afgestoken. Ik herken het direct van afgelopen zaterdagavond. Toen was precies zo'n wolk achter ons huis te zien. Tuurlijk even afslaan voor een foto. Wat een plaatje.

Ik kon wel wat feestelijks gebruiken na het kapot gaan van mijn keramiek-oven. Gaan er ineens 'witte wieven' over het land. Soms is het toch een feest om vuurwerk af te steken. Witte wieven zijn volgens mij in Drenthe geesten of spoken. En volgens mij is vuurwerk juist om dat te verdrijven. Lekker dubbel. Hou ik wel van, van dubbel daar op dat land aan de voet van de terp. Rook en wijnranken. Zijn het direct ook zuivere wijnen.

Naast de drijvende rook zijn details te zien van nieuw werk in het thema 'Rood'. Ook nog eens alliteratie op het eind. Rood en rollende rook. Lekkerrr, wat een feest om het tij te kunnen keren na een slechte start van een kapotte keramiek-oven. Ook daarvoor is contact met een monteur die binnenkort langskomt.

Werk en wolken

Wolken, vogels en gietwerk afwerken en schuren met water.

Droog en herfst

De krokus sativus bloem ligt te drogen. De judaspenning deed dat aan de plant. De saffraan oogst is klein, maar o zo bijzonder. De herfst is nat, zo ook de binnenkant van het raam van mijn atelier.

Alles mag wit

Fan van wit. Astrid of Ellis vertelde ooit dat toen Hannie, ook de moeder van Brenda, niet lang meer te leven had, ze naar New York gingen. Soort van als laatste wens. Uiteindelijk gingen ze iets van drie jaren achter elkaar. De reserve tijd leek oneindig. Iets van zestien jaren extra heeft ze gekregen. Niet zestien keer naar New York gegaan overigens. Daar in New York bezochten ze op verzoek van Hannie een winkel met alleen maar witte blousejes. Dat maakte indruk op me. Want ik ben dol op wit. Mijn winkel 'Op' in Schoorl bestond ook uit kunst met als hoofdkleur wit.

Als kind hing ik mijn kledingkast al vol met wit kant en verfde ik de oranje bloempotten wit. Het witte kant van de antieke poppen van mijn moeder waren en zijn ook favoriet. Onze hond was wit. Onze pony Jaimy was wit. Toen ik Mars dertig jaar terug leerde kennen was zijn opoefiets wit. Ik hou van wit. Echt pure liefde en zelfs een soort van verafgoding. Als ik al weet wat dat is.

Bij Kunstuitleen Alkmaar is er nu een expositie met het thema 'Wit'. Marianne Roodenburg, curator van de expositie, gaf over 'Wit' een lezing. Een jaar terug woonde ik ook een lezing van haar over 'Blauw' bij. Deze over 'Wit' daar moest ik naartoe. Eerst een rondje door de expositie en daarna de lezing. Als groot fan van wit viel het me tegen. Het was een droge lezing over feiten. Ik miste de passie. Marianne Roodenburg vertelde de feiten wel vol passie en met een vrolijke noot. Toch vond ik hier niet mijn bondgenoot in de liefde voor wit. Wel een mooie expositie bezocht, dat zeker.

De foto's zijn van het werk van Marjolein Witte, Sander Reijgers, Lieke Zeeman en Maaike Kramer. De expositie 'Wit' bij Kunstuitleen Alkmaar is nog tot 8 januari 2022 te bezoeken. Wat hou ik toch van wit.

Daglicht en avondrood

Twee van mijn thuis-ateliers in gebruik. Het textiel-atelier en het klei-atelier. Plus de keukentafel, want alleen thuis. Dan neem ik heel het huis over voor mijn werk. Ik giet feestdagen bestellingen en borduur voor expositie met thema 'Rood'. Een foto van de achterkant. Ook weer mooi, die achterkant. De zonsondergang doet ook leuk mee.
Over ateliers gesproken, Hester Wandel kwam een podcast opnemen in mijn atelier. Via deze link 'Het atelier van' is het terug te luisteren.

Poederen aan zee

Met Teun poffertjes eten en uitwaaien in Groote Keeten.

Te gek in Klein Zwitserland Schoorl

Op uitnodiging van Niels Zwirs gingen Mars en ik naar de opening van zijn expositie in Klein Zwitserland, Schoorl. Een prachtige locatie midden in de bossen op de weg van Schoorl naar Bergen. Galerie Klein Zwitserland volg ik al een tijdje op sociale media en had het nog niet eerder bezocht. Nu wel.

Ik ken het als dependance gekkenhuis van de Willibrordus Stichting. Mijn vriendin Brenda zat, voor ze zelfmoord pleegde, namelijk ook in de opvang van Willibrordus Stichting, wel in Heiloo. In dit gebouw zaten een tijdje de bejaarde gekkies.Vroeger of voorheen was het voor verschillende doeleinden in gebruik. Het was ook een hotel, pension, melksalon, café Dennenlust, opvang voor repatrianten uit Indonesië en restaurant.

Door die voorkennis was de drempel om het gebouw in te gaan wat hoog. Was dit een fijne plek? Of was er ellende? En was daar nog iets van te voelen? Het stonk er op verschillende plekken wel als een malle.  Zweet, pies en iets chemisch.

Wat een mooie exposities zag ik daar. Een goede sfeer. Karakteristieke ruimtes. Genoten van het beeldschone werk van Willem Schotten, de Nederlandse versie van Joseph Cornell. Ook van de kleurrijke romantische glimmers van duo Annelies Horden en Gerda Schimmel, inspirerende witte beelden van  Joop Hollanders, de fijne blauwe installaties van Esther Koeman en het speelse drukwerk van Niels Zwirs. Blij dat ik op de uitnodiging van Niels ben ingegaan. Bij de volgende uitnodiging ga ik weer naar de Duinweg 30 in Schoorl.

Egmond buiten

Vanmorgen even een rondje met Sonja door de natuur in Egmond-Binnen ter inspiratie voor gastlessen.

Donker licht

Lichtpuntjes vangen met Moon, de maan, eenden, natuur en het werk van Pauline Hoeboer in het zonlicht.

Wie inspireert mij? Kunstvember week drie

Kunstvember is een initiatief van Babette Hofstede. Week drie: Wie inspireert je en waarom? Teun. Het zit al in de naam van mijn blog: Keep van jute. De 'te' van jute komt van Teun. Zij is onze dochter en zij inspireert mij enorm. Wie ze is, hoe grappig, mooi, druk, enthousiast, lief, stralend, doorzettend, de dag plukkend, spelend, respectvol, liefdevol, altijd ergens voor te porren, op ontdekkingsreis, dierenvriend, levensgenieter en het mooiste mens van hier tot de sterren en daar voorbij.
Naast Teun word ik geïnspireerd door Joseph Cornell,  Jeroen Bosch, Lenore Tawney, Anne ten Donkelaar en recent Nikki Roosma en hun door werk. Hun werk vind ik fantasievol, speels, vol liefde voor het maken. De liefde voor dansen, ritme, herhaling, wit, ei, bloemen, vlinders, de natuur en vogels. Maf, bruut met grappen en grollen. Anders zijn. Het gebruik van materialen die voor het grijpen liggen, dicht bij huis. Onder andere gebruikte materialen, prentenboeken en draad. En het gebruik van schijnbaar eenvoudige (handwerk)technieken inspireert. En een van binnen gek hoofd hebben. Een hoofd vol met fantasie en talent. Dat inspireert, motiveert me en geeft moed.
Wat volgens mij een overeenkomt is dat ze allemaal werk willen maken omdat het van binnen uit komt. Maken wat hun bezighoudt. Hoe klein het thema ook is. Of dat het er toe niet doet. Maakt weinig uit of heel de wereld om hun visie staat te springen (ik dicht het ze gewoon toe). Ook bewonder ik ze omdat ik denk dat ze afwijken. Net even anders zijn. Een beetje imperfect. Mooi en inspirerend.
Eigenlijk geven de personen mij reminders wat mij inspireert en drijft: liefde, schoonheid, bloemen, puur, natuur, vogels, wit, kleur, eenvoud, herhaling, humor en imperfectie.
Over imperfectie geschreven. Na het commentaar van Belgische kunstenaar Danny Devos op mijn werk tijdens mijn eindexamenbeoordeling Rietveld academie afdeling VAV (Voorheen Audio Visueel) heb tien jaar lang geen beeldende kunst meer gemaakt. Toen pas was ik genoeg gefrustreerd van mijn jeukende handen en klaar om beeldende kunst te maken. Want dat is wat ik wil en doe. Vanuit liefde en aandacht schoonheid creëren.
Gelukkig zijn er veel mooie mensen zoals hierboven beschreven. Zij zijn het lichtpuntje. Daar ligt mijn focus. Mooi en inspirerend.

Sativus bos

Lekker weekend. Licht vangen, herfst opsnuiven, gelukjes schieten en Krokus Sativus koppen. Oi, wat moeilijk is dat. Die mooie knoppen die net opkomen direct koppen. Het is voor de saffraan. Die oranje slierten, dat is saffraan. Dat is toch mooi. Soort van goud kweken in een pot. Een pot met goud.

Minderkoet

Goedemorgen zonneschijn. Op naar Sint Maartensbrug, voor een dagje helpen bij de boer. De zon, wolken en nevel deden ook mee aan een goed begin van de dag. Donderdag en vrijdag mocht ik weer bollen tellen bij Huiberts Biologische bloembollen. Het was al weer even terug, dus blij van het weerzien van die mooie bollen, met veel variatie in vorm. En uitkomst, straks in het voorjaar of zomer. Lekker rustig werken, alleen met de bloembollen in de cel. Wel weinig gezien van wat de zon nog meer deed. Want toen ik de cel weer uitkwam was het ongeveer net zo donker als dat ik er in ging. Helaas met minder kleur dan in de ochtend.

Een harde bons tegen het zijraam van mijn auto. Vast van een vogel die het ook te donker vond en mijn auto over het hoofd zag. Ik stapte uit om te kijken of de vogel gewond was en nog leefde. De meerkoet zwom luidruchtig geluid makend in de sloot naast de weg. Eigenlijk een slootkoet dus. Levend, gelukkig. Anders was het een minderkoet.

Dat grapje wilde ik al zo lang maken. Op de weg aan de Grote Sloot van Schagerbrug naar Sint Maartensbrug zie ik zo vaak dode meerkoeten op de weg en dan denk ik altijd in m'n eentje, ach een minderkoet. Vind ik met mezelf dan heel grappig.

Het kan mijn humeur trouwens enorm bepalen. Verdrietig maakt het me om een platgereden dier te zien. Ik denk altijd dat dat mij niet overkomt. Dat ik goed op de weg let. Let op overstekende vogels en andere dieren. Tja, dan moeten ze dus niet laag van rechts aankomen vliegen. Die zag ik niet aankomen. Daar kan ik niet tegen aan opletten. 

Kunstvember week twee

In week twee beantwoord ik de vraag welk materiaal ik gebruik en waarom.
Al op de academie maakte ik installaties van tweedehands materialen. In de weekenden en vakanties ging ik op zoek. Door de week nam ik van alles van straat mee. Met name vogelkooitjes gingen mee op de fiets richting de academie aan de Lutmastraat (AHK). Nog steeds gebruik ik tweedehands materialen. Glas, textiel, borduurwerk, sprookjesboeken, prentenboeken, houten kistjes, visgerei zoals dobbers, en meer. Om mijn naaimachine te sparen en mijn ergernis van het brekende draad te voorkomen gebruik ik al jaren alleen nieuw naaigaren van het merk Gütermann.
Voor mijn textielkunst gebruik ik tweedehands damast, servetten, tafellakens en papier. Gekocht of gekregen uit een erfenis, of gift omdat ze horen dat ik blij word van dat soort materialen. Toch word ik meer blij van het moment van zelf ontdekken. Dat sprongetje van geluk. Daar kan geen gift tegenop.
Het papier dat ik gebruik knip ik uit oude prentenboeken. Op mijn werktafel liggen altijd uitgeknipte figuren waar ik dan eerst een collage mee maak en ze daarna op oud textiel naai. 
Ik werk ook met klei, met name gietklei. Nu gebruik ik veel zwartbakkende gietklei. Voor het maken van gietmallen gebruik ik speciale gips. Vigo mallen-maak-gips van Keramikos. Het lijkt nu wel een reclameboodschap in plaats van mij te leren kennen door middel van de materialen die ik gebruik. De glazuur die ik gebruik maak ik van pigmenten gemengd met kant-en-klare glansglazuur voor de temperaturen van 1040 tot 1280 graden. Die glansglazuur heeft een roze pigment die verdwijnt tijdens het bakken. Dat roze is handig om te zien waar al glazuur op zit. Zeker bij het werken met witte gietklei. Dat ik het liefst pigmenten gebruik is omdat ik het leuk vind om uniek glazuur te hebben. De ene keer voeg ik net een schepje meer pigment toe. Zo blijft het een verrassing, voor mezelf als ik de oven na het bakken open doe.
Ik hou ook enorm van glas. Geen idee waarom. Soms is dat ook goed. Altijd eigenlijk. Weet ik veel. Het is zo. Zo hou ik ook van het glas van Kesbeke. Wij eten de augurken en de potten bewaar ik. Ook die van de aardbeienjam van Bonne Maman. Daar bewaar ik kleine priegeldingen in.
En ik hou van water en transparant plastic. Het is niet te verteren. Maar ben er dol op. Toch een verklaring op dit transparante plastic gebruik. Ik denk dat het komt door de ervaring als kind. Vaak in de dierenwinkel van een klasgenoot van de lagere school. De aquariums hoog tot aan het plafond, mooi helder met veel licht en fel gekleurde vissen. Als klanten een vis kochten dan ging er een dot water in een vistransport-zak en dan de (goud)vis er in. Prachtig. Ook hou ik van fluoriserend water. Dat maak ik met marker- stiften en water. Een blacklight (zak)lamp er op en er ontstaat een wonderschoon beeld.

Een label hangen aan groen

Vandaag mochten Floortje en ik helpen bij Sprinklr. Zij staan voor een groener leven voor alles en iedereen en laten wij daar nu dol op zijn. De filmpjes van Sprinklr met Liedewij zijn bij mij sinds kort favoriet. Lekker slaperig en naturel. Dus graag ging ik met Floortje mee naar Amsterdam-Noord. Naar de Korte Papaverweg, goede straat naam ook.
We waren vroeg, dus tijd voor een goede kop koffie bij café de Ceuvel. Dat kende ik via de posts van Esmee Jiskoot op Instagram, die ik ken van de Parade. De plek alleen al was tof. Na de koffie klaar voor het werk. Klaar voor veel, snel en met liefde voor de natuur te gaan helpen. Dat lukte. Ook nog eens vlak bij de biologische bloembollen van Huiberts. Die stonden in de hoek. Ik herkende ze gewoon aan de geur.
Heel snel, leuk, liefdevol, gezellig en als afsluiting een keuze uit de snoepwinkel met biologische vaste buitenplanten en een heuse vrijdagmiddagborrel met bier en berenchips. Een goede middag om een fijn label aan te hangen.

Wolken weelde met ballen

Wat een wolken spektakel. Even in de pauze een rondje fietsen. Daarna oven leegruimen na glazuurstook en door het bezoek aan Bij Merel in Bergen, ik was er drie keer afgelopen tien dagen, zin om weer eens zelf dadel-bonbons te maken. Dadels met amandelen en hazelnoten in de keukenmachine, rondjes draaien en afwerken met een topping van kaneel of kokos. Hmmmmmmmmm, in de wolken. Alweer.

Weelderige kunstminiaturen

Vandaag mocht ik werk komen brengen voor de expositie miniatuur Kunstmuseum 1:12 in de Kop van Waz, Wijk aan Zee. Heel vriendelijk ontvangen en voor ik de lijst met ingebrachte werken had ingevuld hingen de kunstwerken mooi aan de muren. Wat een goed team was daar aan het werk. Trots als een pauw ging ik verder met de formulieren invullen.

De groepsexpositie is te bezoeken van 5 november 2021 tot 3 januari 2022 te zien in Wijk aan Zee. De opening is zaterdag 6 november vanaf 16:00 uur. Er is veel moois in het klein en iets groten dan klein te zien. Ga kijken en genieten.