Koolduiven eureka

Ja hoor, dit verklaart het. Dit verklaart waarom mijn moeder die dikke duiven koolduiven noemt. Ze zitten op de boerenkool. Wat een leuk moment was dat vanmorgen tijdens het wandelen.
Nog een pijlstaartvlinder gemaakt, en eenvoudig met twee stalen naalden opgehangen in mijn atelier.
's Avonds online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar. We gingen materiaal uitproberen. Vier maal de discuswerper met vier maal ander materiaal. Toeval of niet, in mijn hoofd gaat het over dezelfde dingen, namelijk over kleiduiven schieten. Ik vind mijn hoofd grappig. Klein geluk. Die grijp ik groot, ik kan het. Ik zeg het, doe het ook, als je kunt. Anders doe ik het wel voor jou. Dat wil ik en kan ik. Ik hou van dubbel. Ook van het kleine geluk, in meervoud.

A pa ta pa te

Fonetisch meezingen met een Koreaans nummer en het dan nog een uur lang in je hoofd hebben en geen idee hebben wat ik zing. Het klinkt als A pa ta pa te en dan nog een paar keer in herhaling.
Even het nummer opgezocht, blijkt het van Bruno Mars te zijn en Rosé. Tja, met zo'n naam, dan weet je het al. Het nummer gaat over een drinkspelletje. Een Koreaans drinkspelletje en in Korea hebben ze appartementen om het in te spelen, APT. Helder.
Ik naaide aan een pissebed, bracht Mars naar Heerhugowaard, nam naaigaren mee terug. Naaide daarna nog wat aan een pissebed, deed een pauzewandeling langs het strand en ging op reis in de vorm van de Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Dag lichtpuntje

Lichtpuntjes, ik zoek ze, jij maakte ze. Jij lied het podium stralen. Dag Job. Ik loop vanmiddag langs het strand en heb het nummer Poison arrow van ABC in mijn hoofd. In de Doorzak, na het werk op de Parade, zong je dat gekscherend naar mij. De tekst had jij iets aangepast:"Who broke my heart? Judith, Judith." Mijn naam hoorde jij in dat nummer. Wat was het toch leuk om je te zien en te spreken. Je puurheid, rust, humor, rechtvaardigheid, soms wat streng, en altijd sterk verbonden met de Parade en alles daaromheen. Betrouwbaar en leuk.
Het nummer is voor altijd verbonden aan jou en de Parade. Je was van het geluid en licht, dat was er vanmiddag in overvloed. Het was een spetterende show, met hagel, zonnestralen, wolken met gouden randjes, een regenboog en er was dat liedje over een gebroken hart. Ik drink snel eens een biertje op je.

Eervol herinneren

Best vaak wil iemand iets van mij als aandenken aan een overleden persoon. Als een troostobject. Dat in mijn werk herkenning te zien is. Dat voelt mooi. Ik ervaar dat als een compliment.

Traveling North - detail

De cadeaudozen met vlinders van mijn installatie Traveling North, geïnspireerd op de migratie van de Monarch vlinder, zijn klaar. Gesneden, geplakt, bestempeld, vlinders er ingeprikt, deksels er op en tot slot een mooi lint erom. Morgen breng ik ze naar Amsterdam. Binnenkort in de verkoop.
Tussen de hagelbuien door scheen de zon heel lekker op mijn dozen met vlinders van papier. Pluk die zonnestralen!

Valencia verbonden door het park

Opstaan, genieten van het uitzicht. Uit het raam van het hotel zie ik de haven, de zon die opkomt vanuit wat mist. Buiten trekt, dus douchen en het Turia park in. In de ochtend zijn de vogels meer actief. Dus met mijn Merlin bird ID app in de aanslag wandel ik door het park. Zonder app had ik nooit geweten dat ik naar een Roodoorbuulbuul aan het luisteren was. Foto opgezocht en ja ik zag de vogel boven in de boom.
In Valencia, dus afgesproken met Michelle een vriendin van Mars. We dronken een koffie en daarna gaf ze me een tour door het oude centrum. Een paar galeries bezocht. Waaronder Galeria Cuarto, daar was een inspirerende expositie van illustrator Luis Lonjedo en schrijver Guillermo Stuyk. Zo leuk dat Michelle zo veel weet en ook verteld. Enorm genoten.
Daarna wandel ik het park weer in, even onder een boom in de schaduw, mijn hoofd leegmaken. Rust nemen, genieten van de kanaries, roodborstjes, merels, monniksparkieten, de bloemen en bloesems. Hoe zit dat eigenlijk met bloesem in de herfst? Het is overdag dan wel 36 graden en in de nacht koelt het af naar 25, toch is het hier ook herfst. Ik ken laatbloeiers. Bestaat dat ook bij bomen? Ik zal het eens opzoeken.
Ik sluit de dag af met een Thaise soep, want ik ben er nu toch, in Spanje. Ach, ik had nu eenmaal zin in soep. Daarna nog een avondwandeling, met regen, en in de verte het geluid van vuurwerk. Woensdag 9 oktober is het groot feest in Valencia, het vieren van de autonomie en vrijheid. Ik geniet van de wandeling langs sportende Valencianen, dat ik dat niet hoef, of dat ik het gevoel heb tussen het gewone leven van de stad te lopen en met padel-spelers die bewegen alsof ze dansen en pirouettes maken op het ijs krijg ik zin in een kerstfilm. Het nummer 'Christmas is all around' had ik immers al sinds vanmiddag in mijn hoofd, na het zien van de X toen ik omhoog keek naar het gewelf van de stadsmuur.
Morgen terug naar, fris, Nederland. Ik las dat in Nederland we op 9 oktober Nationale krokettendag vieren, ook leuk.

De berg op

Dag twee gaan we met z'n drieën wandelen. De berg van Buñol op. Boven nemen we een verfrissende duik in een bron van de berg. Helder en vol vissen. Ik zou er bijna een slok van nemen.
Tijdens onze wandeling zie en hoor ik water stromen. Het water stroomt van alle kanten naar beneden. Via stroompjes, watervallen en gewoon uit de berg, het stroomt uit de natuur. Het is groen, fruitig en vruchtbaar daar op die berg.
Op de terugweg staat er een vijgenboom op ons pad. Serge, Wilma en ik plukken wat rijpe vijgen om direct op te eten. Nooit eerder genoot ik zo onder aan een boom van de verse en rijpe, zoete plakkerige zonnige vruchten.

Expositie in Turnhal Ellecom Open monumentendag

Maanden voorbereiding en nu is het zover. Mijn grote solo expositie in de Turnhal van Ellecom. Omdat ik gisteravond niet meer door kon werken door gebrek aan elektrisch licht begon ik vandaag heel vroeg. De bezoekers zijn hier vanaf twaalf uur welkom. Dus ik kan nog wat extra vlinders van papier in de muur timmeren. Zo vroeg in de morgen en met een stralend zonnetje moet ik oppassen dat ik niet vergeet mijn installatie Traveling North van honderden vlinders af te maken. Ik neem elke seconde een foto van mijn werk en de lichtbundels door de Turnhal. Wat een mazzel met het weer.
Het lukt me om de installatie af te maken. Zelfs nog een stuk witte muur meegenomen om te vullen met mijn werk Traveling North.
Frans de Boer komt rond elf uur de vlag van Open monumentendag ophangen en de bezoekers druppelen ook direct binnen. Vanaf dan heel de dag bezoekers. Veel interesse in de Turnhal uit 1942 en mijn expositie. De meeste bezoekers kennen de geschiedenis een beetje. Elk uur komt er een vrijwilliger uit het dorp om de bezoekers te vertellen over de geschiedenis. Inmiddels weet ik het ook. Voor de expositie heb ik me ingelezen. Hoe de SS-ers een sportcomplex met turnhal in 1942 ontwikkelen, onder andere met 139 Joodse dwangarbeiders. Die gruwelijk worden misbruikt. Afschuwelijke gebeurtenissen, een les om daar zacht mee om te gaan, te respecteren en er van te leren. Voor mij was het daardoor ook best spannend. Is het oké om hier te exposeren? Ik denk het wel. Mijn werk gaat over verhalen, natuur, beweging, fantasie en schoonheid. Dat wil ik graag hier delen. Fijn dat ik die kans kreeg.

De expositie laten groeien

Twee weken terug was ik al een dag in de Turnhal in Ellecom om mijn expositie met installaties in te richten. Toen wist ik al dat de installaties nog groter werden. Vanwege vervoer van, de onderdelen van, mijn installaties in onze Volvo personenauto, en tijd was dat nu eenmaal zo dat ik twee keer ging inrichten. Want ik ging tussendoor naar lekker naar Vlieland, voor festival Into the great wide open. Vanmorgen de auto weer helemaal vol geladen met keramiek, glazen flessen en mixed media werk voor mijn duo expositie met Bho, in Villa Elize georganiseerd door Simone. Ook een monument dat dit weekend tijdens Open monumentendag (weekend) te bezoeken is. Natuurlijk nam ik mijn lievelingscadeau mee, biologische saffraan krokussen van Huiberts.
Zo gewend aan de lange zomeravonden. Even niet opgelet dat het al weer herfst wordt. Voor ik het wist was het donker. Geen verlichting in de Turnhal. Ik had wel wat lampjes op batterijen meegenomen, maar die gaven veel te weinig licht. Bho en Simone kwamen nog met avondeten en even wat hulp. Het schoot toen wel goed op. Maar toen ze weer weg waren en ik nog even heen en weer aan het lopen was met water voor mijn installatie Groei briljant werd het me toch te donker. Nou, donkerder kon niet. Ja, wel met zonder de zaklampen. Te donker om nog een fles goed te kunnen vullen en neerzetten. Morgen vroeg de wekker zetten werd het plan.
Zo kon ik nog gezellig met Bho en Simone een afzakkertje doen in de Villa. Zij hadden samen daar de expositie ingericht. Dus zij moesten ook nodig beloond aan de keukentafel. Heerlijk iemand die goede smaak heeft, in alles eigenlijk, ook in rode wijn, hmmmmm fijn.

Expositie Weidevogels Krommeniedijk

Vandaag was Kunstroute in Krommeniedijk, en ik mocht deelnemen met weidevogels uit de series Schijnen in kwetsbaarheid en Rare vogels. Speciaal voor deze expositie maakte ik er extra weidevogels. Eerst moest ik nog leren welke vogel een weidevogel is. En welke soorten er voorkomen in de omgeving van Krommeniedijk. In ieder geval blauwe reigers, kieviten, eenden, fazanten en grutto's.
Het was perfect weer om de route te fietsen. Het was dan ook druk bezocht.
Leuke ontmoetingen en de schaduw op de vloer was prachtig.

Into the great wide open 2024

Het was weer heerlijk op festival ITGWO op Vlieland. Vier festival dagen vol kunst, muziek, vrienden, zon, zee, strand, natuur en geluk. Alsof iedereen even helemaal los is. De vrijheid voel je overal op het festival.
Het genieten begint bij direct bij de opening van het festival. Stipt drie uur beginnen we bij het kunstwerk Curve van Cocky Eek en Boukje Schweigman i.s.m. Machinefabriek. In de avond gaan we De Bolder in, ongebruikelijk. Kwam er nooit meer, na een eerdere ervaring dat ik vind dat De Bolder voor jongeren is. En toen kwam ook het zweet van het plafond af, jak. Zo'n tien jaar was ik er niet meer in gegaan. Het bleek meteen mijn favoriete festival moment. De twee koppige band O. speelde er. Joe Henwood op bariton saxofoon en Tash Keary op drums. Geweldig!
Verder genoten van Clean Pete journaal, met Joost Oomen en Astronaut te gast. De nacht kunstroute was weer sprookjesachtig en inspirerend. Fijn ook bij kunst van Verstrengeld, Wies Noest, Clinton Kabena, en muziek van Froukje, S10, Walt disco, Searows, I'm the hug, Loverman, The Haunted youth, The Brother Brothers, Sylvie Kreusch, Mary in the junkyard en de afsluiter Yin Yin. Met de veerboot en een kleurrijke zonsondergang verlaten we het eiland en gaan terug naar het vaste land.