Koningsdag aan zee

Toen we in Amsterdam woonde ging ik tijdens Koninginnedag vaak de stad uit. Als het kon ging ik naar zee, mij veel te druk in de stad. Nu hoef ik alleen maar een paar honderd meter te lopen en ik ben al aan zee. Dat deed ik dus ook vandaag. Heerlijk rustig.
Wel heel grappig dat in Callantsoog, precies door onze straat alle dorpsactiviteiten gaan. Zo ook de optocht van Koningsdag. Kinderen verkleed en Neptunus opent op Koningsdag direct ook het badseizoen. Natuurlijk valt de kleur oranje op in alles wat ik doe. Zo ook bij het koken.

Logeren

Mijn logé, voor het weekend, haalde ik op in Schermerhorn. Ik kom wel eens in die hoek, maar als je kijkt met de ogen van een toerist uit België dan ziet het er heel anders uit. Platteland met molens en kerken. De zonsondergang deed ook gezellig mee. Heel de weg terug was het een kleurenfeest. Onze mini vakantie samen is goed begonnen. Zo fijn om vlak aan zee te wonen en dat je dan mensen kunt uitnodigen om te komen logeren.

Roodborstje en damhert

Hoe sterk is dat toch, de Teletubbies van televisie. Elke keer als ik een heuvel of duin zie met een geel en oranje gloed erboven denk ik: 'Tijd om dag te zeggen.' Of: 'Nog een keer'. Zo ook weer vandaag.

Hop een heerlijke boterkoek

Wat ben ik dol op de boterkoek van buuf Ank. Net mogen leren van Ank en nu zelf al meerdere keren gebakken. De boterkoek zit vol pecannoten, pruimen en de schil van een sinaasappel. Dol op vier van de ingrediënten, dus nu mijn lievelingskoek. Om in de term van de Rare vogels, die ik net maakte, te blijven, hop nog een huisgemaakt stuk boterkoek voor bij de thee.

Hop hop hop

Hoppen aan het maken en de zonsondergang zet ook een oranje kuif op.

Boter goud

Sinds we in Callantsoog wonen heb ik weer contact met Joop en Ank. Met Joop speelde ik vroeger saxofoon en nu zijn we buren. Ank is de dochter van de bakker en ook zij bakt de sterren van de hemel. Een aantal keren kreeg ik iets te proeven. Haar boterkoek is favoriet en die wilde ik graag van haar leren. Vandaag mocht ik komen, om het te leren. Wat is Ank toch een leuke vrouw. Het was een gezellige en leerzame middag en nu ga ik dagelijks die koek bakken. Ik weet het zeker! Echt verrukkelijk, met sinaasappelsmaak en pecannoten. Ook een beetje boter en suiker, geloof ik, haha.
's Avonds is het de herfst die het eten bepaald. Een oranje ovenschotel.

Alle dagen pruimentijd

Vandaag werk ik met Floortje aan mijn website, zij eigenlijk. Floortje werkt. Ik zat erbij en keek er naar. Bijna kan ik de nieuwe versie presenteren. Nog even wat werk er aan verrichten, zonder Floortje aan mijn zijde. Ik deed het met Wordpress, maar eigenlijk stoeide ik er al jaren mee. Onoverzichtelijk, kreeg de pagina's niet hetzelfde, zelfs niet als ik een pagina kopieerde. Dus nu van One zelf, ook met een mini webshop. Dat is wel zo fijn. Ben benieuwd.
Omdat de tekening zo lekker was, of eigenlijk het recept van de gemaakte tekening, gemaakt tijdens de Art Journal tekenworkshop van Mariëtte Ciggaar, of eigenlijk niet het recept, maar het resultaat van de tekening van het recept, dus maakte ik het nog een keer voor onze visite van vanavond. Geen verse pruimen bij de Appie van Callantsoog, dus gebruikte ik gedroogde pruimen en deed er nog gedroogde abrikozen en cranberries bij. Weer verrukkelijk. Die pruimentijd kan wat mij betreft nog weken duren. Binnenkort hoop ik tegen Reine Claude pruimen aan te lopen. Die zijn mijn lievelings.

Rood guichelheil ga eens open

Ik had wat gespit en wat geplant. Zo had ik zand over en liet dat voor het gemak in de kruiwagen zitten. Veel regen en er kwam groen op. Een paar dagen terug zag ik een heel klein oranje bloemetje. Elke dag liep ik er langs en zag het bloemetje niet meer open gaan. Vreemd. Ik op onderzoek uit. Blijkt het een bloemetje te zijn die alleen open is tussen 9 en 14:00 en dat als het voor die tijd dicht gaat je de was maar beter binnen kunt halen. Het wordt namelijk ook wel the poorman's barometer genoemd. Wat een mooi verhaal.
Ik maakte nog foto's van madeliefjes en in mijn atelier werkte ik aan een Bergeend, een graspieper en een blauwe reiger.

De Nollen

Met Alda bezocht ik Project De Nollen van R. W. van de Wint. Jaren terug was ik er al eens en weer ongeloof over wat een persoon kan neerzetten als totaal kunstwerk, in en met de natuur. Licht, donker, groot, kleurrijk, schilderachtig, speels, stoer, poëtisch en sprookjesachtig.
De foto van mij in een ruimte van R.W. van de Wint is gemaakt door Alda van Bentum.

Oranje zee-ezel

Zitten voor koffie. Ohw, mooie zonsondergang. Even een foto vanaf ons balkon. Terug aan tafel. Kloek, koffie achterover. Gistermiddag kleurde de lucht al paars, nu weer en ineens brak de zon door. Een goud oranje gloed ontstond. Hup jas aan, het duin over even mijn oren laten zandstralen aan zee. Het was heerlijk en prachtig. Een kitesurfer deed ook nog een paar idioot hoge sprongen. Dus blij met mijn loopje over het duin.

Telezondag

Aan het werk in mijn atelier. De zon schijnt ineens. Dus hup even een rondje zon vangen. Vanwege de flinke wind in de rug waren Mars en ik snel en bijna in Julianadorp. Het duin over en via het kleine bos terug. Konden we mooi de Teletubbie zonsondergang bekijken.

Vijftien keer Artacasa

Voor de derde keer mocht er werk naar galerie Artacasa, en dat in twee maanden tijd. Heel fijn. Ook onze samenwerking. Ik luister sinds kort podcasts. Thema lijkt samenwerken. Kunstenaars en met name muzikanten zeggen het in de podcast meerdere malen tegen mij. Sinds de Rietveld academie doe ik zo af en toe een poging. Maar echt succesvol is het niet. Ik vind het fijn in m'n eentje. De focus hebben en werken in stilte, of als ik last heb van ergernissen, dan met bijvoorbeeld muziek van David Bowie op. Om de ergernissen, meestal in de vorm van geluid te neutraliseren.
Vandaag bracht ik veertien Rare vogels en één Vlaamse gaai uit de serie Schijnen in kwetsbaarheid naar Amsterdam. Daar was de conclusie dat wij een samenwerking hebben. Ik dacht dat je dan samen in het atelier moest zijn. Of samen aan een product werkt. Zo kan het dus ook. Samenwerken.
Een knuffel en een kop koffie met kletspraatje is al meer dan de moeite waard om bij Wiebke het werk persoonlijk af te geven. Als extraatje kreeg ik ook nog dikke zoenen op straat van, digitale vriend, Jan. Die liep precies langs toen we afscheid namen. Gezellig, dat dorp Amsterdam.

Samen in de kerk

De installatie 'Samen aan kop' van Jet Vlegels en mij mochten we tonen in het weekend van Open Monumentendag 2023. Zaterdag 9 en zondag 10 september was het werk, samen met onze lino tweeluik, in het Kerkje van Haringhuizen te zien.
Een mooie plek voor ons werk. Lekker dichtbij onze huizen, vrienden en familie. Dus twee dagen aardig wat bezoek. Fijn vond ik het. Later deze week opruimen. Ben benieuwd of we het nog eens gaan tonen. Voor nu staat er niets op de agenda. Het past ook wel erg mooi daar in die kerk. Misschien toch niet weghalen. Permanent laten hangen daar in de torenkamer, voorportaal van de Willibrorduskerk in Haringhuizen.

Knapperig en broos

Alsof het weer voorjaar is. De bloemen en bomen in de tuin schieten met groen. Niet alleen groen, ook bloem. Het is een feest. Das wel heel fijn, want klei gieten vergt tijd en geduld. Dus kan ik steeds in de giet pauzes rondjes doen door de tuin.
De gegoten bekers van gisteren staan in de keuken te drogen. Heel aantrekkelijk voor visite. De leraar in mij vind dat dan weer leuk, om uit te leggen hoe broos, licht en breekbaar de klei in dit stadium is.