Dag 2021

Oudjaarsdag begon in Heerhugowaard, na logeren bij Teun. Prachtige ochtendlucht. Een wandeling met heel veel putters tijdens een wolkbreuk en 's middags wandelen met een stralend strakke lucht.

Daarna zoals elk jaar oliebollen, uienringen en natuurlijk de meest verrukkelijke appelflappen eten bij m'n ouders. Om acht uur deed onze kat de Harry Potter, ging in de trapkast wonen. Een begin van een sprankelende en spetterde avond. Al het donker uit 2021 is kapot gevuurwerkt met oplichtende sterren, ballen, palmbomen en fonteinen van sterrenstof aan de hemel. Klaar voor een vrije, schone, liefdevolle en swierende start.

Vogel vliegensvlucht

Al twee maanden aan het werk met serie 'Stofwisseling'. Ooit aan de serie begonnen om wat lucht aan mijn leven te geven. Want wat kan het serieus zijn. Met 'het; bedoel ik eigenlijk mezelf mee. Dus ben ik voor serieus spelen.

Eerst heel lang plaatjes uit kringloopboeken knippen en dan ineens valt de puzzel in elkaar. Dat is een geluksmomentje. Die ik in mijn ingewanden voel.

Wandelen en kijken naar vogels en lichtpuntjes. Ik zie het wel, de overeenkomsten, want zo is het. Je wordt besmet met waar je mee omgaat. Of in mijn geval, in geïnteresseerd bent. Focus op dat geluksmoment. Zo noodzakelijk. Mij maakt het gelukkig. Dan ben ik echt blij dat ik een emotioneel geval ben. Want dat donkere geeft zoveel diepte in geluk. Maken wat mij blij maakt is toch magisch. Eerst ertegenaan zitten te schuren en dan hop is het daar. Gelukssprongetjes door al mijn organen. Ik geloof in sprookjes. Hoe gruwelijk ook, altijd met een happy end.

Mis(t) en mus(t)

Vogels kijken, werken en wandelen in de mist. Ik protesteerde van de zomer nog toen ze de bosjes op de Rozenlaan achter ons huis gingen ruimen. De mussenbosjes noem ik ze. Want dat bosje klonk altijd vol mussen getjilp. Zelfs de provincie kwam er aan te pas. Een vriendelijke meneer belde terug. Helaas was het excuus van Gemeente Schagen slap, in mijn ogen natuurlijk. Het ging om zicht en veiligheid. De vriendelijke meneer vroeg me om de volgende keer wederom te bellen. Want mussen hebben recht op hun eigen plek. Als ik dan tijdens het ruimen belde, dan kon hij er nog een stokje voor steken. Kon hij de verdwijning van mussenbosjes voorkomen. Toch nog kreeg ik een goed gevoel, het gaf me moed.

Wel maakte ik me druk. Want waar zitten ze nu dan veilig. Daar ben ik nog niet achter. Wel dat ze sinds kort hier komen eten. Met veel. Een must voor mijn oog.

IJs see faces

Bloemen in het ijs en het bevroren water lacht me toe.

Starry starry night en een frietje met zonder stress

Kerst is niet mijn traditie. We hebben ooit wel eens gegourmet. Maar we gingen niet op herhaling of maakte ons druk. Waarschijnlijk ook door het breken met de Rooms katholieke kerk van mijn moeder. Vanwege een niet zo'n kindvriendelijke rede. Later werkte mijn moeder ook vaak met kerst en toen ik ook in hetzelfde restaurant werkte was de voedingsbodem voor een kerst traditie er niet. Later met kerst in de kroeg of bij RTL werken hielp niet om een thuis-vier-kerst-traditie op te bouwen.

Met kerst kun je dan maar beter de lichtjes volgen en dat deden we, met z'n vieren. Vieren we toch de kerst. Frietje met, na de wandeling. Die aten we in de auto met een draaiende motor. Want de lippen en vingers moesten weer wat leven krijgen. Was namelijk kutkoud in Amsterdam. We kwamen het Centraal Station uit, en ik wilde direct terug. Gevoelstemperatuur min vijfhonderd, haha.

Maar wat was het fantastisch om langs de route van het Amsterdam Light festival te kunnen wandelen. Een piekfijne avond.

In de olie set

Soms word ik verleid tot het doen van een opdracht. Zoals deze set voor olie dip brood in het paars en diepe borden voor pasta. De diepe borden zijn ook te koop bij Kunstuitleen Kranenburgh Bergen. (Hopelijk) vanaf half januari weer te bezoeken. Misschien zet ik ze binnenkort ook wel in mijn webwinkel Op Schoorl. 
Pip kozen we uit op soort, een kattenras gericht op mensen. Das gelukt. Wat een grappig beest hebben wij.

Nachtservies

Glazuren in de nacht. Lekker rustig. Ik ben er dol op. Doe het steeds minder. Want leven volgens het algemene bioritme is beter voor je balans. Dus gezond. Geniet er des te meer van. Want als het zeldzaam is, is het meer kostbaar, of zoiets. Net als handwerk. Een voor en na foto van het servies.
Voor mijn serie Stofwisseling knip ik nog even door uit tweedehands prentenboeken.

Zonne wentelen

Wat een mooie dag voor de winter zonnewende. Lichtpuntjes gevonden, binnen, buiten en via de voordeur. In de vorm van een cadeau van Huiberts biologische bloembollen.

Voor Blauwdruck Zwolle maakte ik meditatie kussens. Precies tijdens de overleggen van de lockdown begon ik daarmee. Klaar na de sluiting van de essentiële winkels. De kussens gaan evengoed die kant op. Want Jorien van Blauwdruck is heel inventief. Zij zorgt voor dat blauwe lichtpuntje. Ik ben er dol op, al die lichtpuntjes. Blijven zoeken en vinden. Dat houdt mij rechtop.

Vol in de weg

Keramiek drogen bij de kachel, avondwandeling en papier knippen voor collages met de kat op tafel. Of eigenlijk, met de kat midden in en op mijn werkruimte. Tijd om te knuffelen. Gelijk heeft ze. Daar knapt iedereen van op.

Lichtjes druk

De dag van de aangekondigde lockdown naar het centrum van Amsterdam om vrienden in hun nieuwe huizen te bezoeken. Kwestie van timing. Hartstikke druk, dikke rijen voor de winkels en hordes op de stoep. Snap ik wel, want wat is Amsterdam toch fijn. Daar wil iedereen zijn.

Heerlijk helder vogelen

Wat een heldere lucht kan doen. Alles is fijn. Het helpt ook nog met het droogproces van nieuw klei werk. Weer een onbekende vogel in onze boom. Dacht ik, hoopte ik. Een merel, ben ik ook blij mee.
In Alkmaar kwam ik de frietmeeuw op straat tegen. Ook leuk.

Zwartkop in de magnolia

Trek m'n jas aan, zie een vogel die ik niet ken. Even voorstellen. Neeee, haha, foto's maken en daarna opzoeken. Het blijkt een zwartkop. Tja, waarom die zo heet, das helder. De zwartkop heeft een goede schutkleur. Snap precies waarom hij in de magnolia gaat zitten. Even goed zoeken. Op ongeveer kwart voor negen zit hij. Ja het is een hij, want de vrouwtjes hebben een bruine kop. De zogenaamde bruinkop. Van kinds af aan noemen wij dieren hij. Daar ben ik een beetje op terug aan het komen. Ik oefen om het dier een het of een zij te noemen.
's Vandaag kwam Evie haar werk glazuren. Vandaag drogen. Morgen glazuurstook. De oven had ik al vol, dus even puzzelen, onder en boven in de oven. Het past er allemaal nog bij. Heel spannend, leuk spannend.

Atelier olé

Wat een feest, de derde stook na de reparatie was een glazuurstook. Mooie bekers. Direct weer een nieuwe stook aangezet en geglazuurd. Lekker fabrieken met die gerepareerde oven.

En ohja, er ging ook wel wat mis, een onderdeel van een opdracht. Maar dat mag de pret niet drukken. Want dat komt ook goed. Als die opdracht klaar is en opgehaald zal ik foto's posten.

Daarnaast meditatiekussens voor Blauwdruck Zwolle aan het maken en plaatjes geknipt. Dit voor nieuwe werken uit de serie Stofwisseling. Ook nog een verrukkelijk toetje gemaakt. Recept opgedaan bij Kim. Turkse yoghurt met honing en kokos, daarnaast blokjes mango gemarineerd in sinaasappel. Hmmmmmmm wat een fijne dag.

Glazuren en spetters

Zo blij dat de keramiekoven is gemaakt door Guido Mink. De keramiekfabriek draait weer op maximale toeren. Leuk grapje, vind ik. Vanmiddag was ik aan het glazuren en Mars zette halverwege toch even de WK racen op. Ik wil het niet volgen, en wilde in alle rust glazuren. Dus deed oordoppen in. Toch ving ik op dat de laatste ronde er aan kwam. Ging ik ook even kijken. Want veel te spannend om met dat commentaar te blijven glazuren. Straks een hysterisch servies. Max won.

Meteen maar de interviews en de huldiging gekeken. Gek dat ik elke dag twee stukken zwerfvuil van de straat haal. Ik douche bewust kort, korter dan ik soms zou willen. Heb onze tuin vol met groen, support biologische bollenboer en zo doe ik nog zoal wat dingen bewust voor het milieu. Vuile stinkbommen die racemonsters. Ik nam me ook voor om niet te gaan kijken. Maar ja, keek toch.

Rijdt Max Verstappen in de laatste ronde Lewis Hamilton voorbij, zit ik hysterisch blij naar die racebaan te kijken. Verbaasd ook over de vlammetjes die achter uit de racewagens spetteren. Dat hadden wij vroeger ook, bij de racebaan van m'n pa op zolder. Geknetter en vlammetjes. Maar, hoe dan? Hoe werkt zoiets? Hoe kan het dat ik dan ontroert ben door een gozer die vol lef de laatste ronde iedereen voor gaat? En dat ik dat dan ook nog eens stoer vind. Ik geniet van zijn lef, pit en durf. Het zijn rare tijden.

Na de huldiging spetterde ik het laatste effect op het servies. Morgen glazuurstook, voor nog wat extra glans.

Groen groener vier vieren

Oven vullen voor biscuitstook. Weekend vieren, wandelen met de buuf over de Westfriese dijk, met dubbel vier. Dubbel feest, want gek op dubbel, de buuf, dol op vier en twee keer vier is vieren. Plus de zon schijnt. Ja dat doet ze altijd. Ik weet het. Toch zeg ik het nog eens, de zon schijnt.

Nieuwe witte vogels werken

Daar was de tijd om nieuwe werken op te spannen en in de webwinkel Op Schoorl te zetten. Papier geknipt uit oude prentenboeken. Dat geborduurd op tweedehands textiel. Met favoriete details zoals knoopsgaten, maassteken, reparaties, vlekken van morsen of van het weer erin en geborduurde initialen.

Werken uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid'. Ik zat nog een beetje, wanneer niet, in. het thema wit. Dit na de lezing 'Wit' bij Kunstuitleen Alkmaar van Marianne Roodenburg bij expositie 'Wit'. Ook thema reigers en hun familie. Purperreiger, blauwe reiger, kauw, ooievaar, lepelaar, wielewaal, gele kwikstaart, havik, kwak en een makreel met kruizen. Ook favoriet, beide, kruizen en makreel. Zo ook bij een aantal van de geborduurde vogels. Favoriet als lekker hapje.

Stook ruimte maken

Vandaag komt Guido Mink om de keramiekoven te repareren en om hem ruimte te geven ruim ik mijn atelier leeg. Poets direct alles, want ja, nu heb ik tijd. De woonkamer is nu wel even wat krapper.
Er zijn weer een aantal vinken in de tuin. Goede reden om mijn zakgeld weer eens uit te geven aan speciaal voer om putters de tuin in te lokken. 
De oven doet het weer. Direct ingepakt en een biscuitstook gestookt. Wat een geluk.

Ooievaar

Associaties met geboorte en baby's. Dus mocht deze vogel wel geborduurd worden op een oud baby laken met kant en bloemen. Kant trok ik los. Wat nu weer gek is, want ik ken ook een Ooievaar/Stork die dol is op kant. Althans, dat denk ik, want ooit mocht werk van mij mee naar Istanboel voor een expositie 'Kant'. Dat was fijn.
Op de verjaardagskalender zie ik zijn verjaardag al dagen aankomen. Misschien daarom wel dat ik de ooievaar maakte.
Toch even de naam opzoeken. Want nu wel nieuwsgierig. Lees ik dat het een geluksbrenger, schatdrager (audo - rijkdom - bara - brenger/drager) is en de Latijnse naam is Ciconia Ciconia. Nou ja! Ik hou van dubbel! Ook grappig dat die ene Stork ook van dubbel houdt, zeker als het gaat om zijn dochters.
Over dochters gesproken. Mijn opa en oma lieten mijn pa, als jong kind, met een ladder naar de dakgoot gaan om kikkers in de dakgoot te leggen, als voer voor de ooievaar. Vlak daarna kreeg hij weer een zus.