Boterkoek gasten

Boterkoek, van het recept van buurvrouw Ank gemaakt. Alvast voor onze (eet)gasten van morgen. Morgen is het lekkerder. Net als de soep van gisteren.
In mijn atelier ging ik verder met een aalscholver en natuurlijk een strandwandeling. Vandaag met Sil, Teun en haar leen hond Frenkie.

Zilverreiger

De papaver is het gewoon, nou ja gewoon... absurd ongewoon eigenlijk, blijven doen in de opvangbak voor regenwater. Groeit naar het licht toe. Wat is de natuur toch knap.
Ik maak vandaag een zilverreiger. Die zijn ook al zo knap. Ze vliegen zo leuk met hun voeten. Elke keer word ik daar blij van als ik ze zie overvliegen. Pip is ook knap. De kat is ook met regen altijd buiten. Haar vacht stoot het af of zo, weet niet precies hoe het werkt. Maar ze is totaal anders dan onze bull terriërs, die wij hadden. Die gingen met regen echt de deur niet uit. Zelfs niet bij een paar spetters.

Kraai, zwaan, haas

Hoor ik een kraai? Dat zijn mijn eerste woorden van vandaag. Ja hoor tijdens het koffiezetten zie ik de kraai weer. Jeeeejjj! Niet eerder zat er eentje in onze tuin. Wat is het een grote vogel.
Onrust, ik ga eind van de middag op pad met mijn Merlin Bird app. Fiets, stop, zit, luister en kijk naar wat de app aangeeft en wat ik hoor en zie. Fiets, stop, stap af en nog een keer. Observeer een zwaan die jonge zwanen het stukje water uitrost. Machtig schouwspel. Zeker ook omdat niets ze lijkt te storen. Vlak langs andere vogels en mij en mijn fiets.
Klets bij de zwanen ook nog wat met een andere vogel fan en tijdens het fietsen heb ik een buitenpretje. Ik zie namelijk iemand met drie hazewindhonden aan de lijn uit een bospad komen. In de verte zie ik een haas ze voorbij rennen. Ha! Heerlijk, zo'n toevallig moment. De persoon gaat wel bijna om. Maar net niet. Dus blijft het grappig.

Altijd een liedje in m'n hoofd

Nu is het 'Four seasons in one day' van Crowded House. Heb ik best vaak in mijn hoofd. Wind, hagel, regen, zon, kat in atelier, dan krijg je dat. Wat de kat er mee te maken heeft weet ik niet. Ik moet denken aan 'Raining cats and dogs', zware regen en storm. Maar geen hond te zien, tja behalve ik, een Chinese. Zelfs op mijn wandeling zag ik er maar eentje. Die zijn vandaag allemaal thuis gebleven. Morgen doe ik een poging om met meer licht foto's te nemen van de bollenvelden. Oh en die witte bloesem rook heerlijk. Neem ik morgen ook nog een snuif van.

Juut, ga je mee zeilen?

Ja! Spontane actie. Femke appte of ik mee ging zeilen met Alda en IJsbrand. Even wat omzetten en ja ik kon mee.
Het was heerlijk. Wind, regen, wijn, bier, verse croissantjes, knapperig gebakken risotto, twee honden aan boord, douchen in het badhuis in de haven. Paarden, vogels, runderen en genieten van alles en iedereen. De wolkenlandschappen waren waanzinnig. De stilte tijdens het zeilen op de fok, door de wateren van Friesland en Groningen, fijn. Bijzonder om dat mee te maken. Als ik het anderen zie doen ziet dat er altijd zo koel uit. Nu mocht ik het zelf ervaren. Zeilen door smalle stroken water in het groene landschap. Leeuwarden, Dokkum, Zoutkamp, Lauwersoog en Leeuwarden.

Poppy puppy

Door foto's gelokt gingen Mars en ik Marie bekijken, de nieuwe hond van Alda. Wat een grappig en lief beest. Ik dacht met mijn armen vol krassen terug naar huis te keren, vanwege scherpe tandjes. Helemaal niet. Marie is mega koel! Ze nam dan ook net een verfrissende duik in de sloot achter het huis.
Van Alda kreeg ik vorig jaar zaad van de paarse papavers uit haar tuin. Ze zijn opgekomen. Beste cadeau. Een tuin vol bloemen. Elke dag minstens twee rondjes door de tuin. Wat een geluk. En puppy kijken is gevaarlijk. Want, sorry kat Pip, ik ben en blijf een hondenmens en Marie is om heel de dag mee te spelen en knuffelen.

(t)Huis feest

Het leek wel alsof we gingen trouwen. We werden tijdens ons rustig aan kopje koffie geappt dat er bezoek was in Callantsoog. Hup koffie achterover en op naar Callantsoog. Vervolgens kwam er heel de dag af en aan visite. Met ook twee honden in de tuin. Dat past perfect daar. Wat een mooie vrienden en familie hebben we toch. Om te vieren! Weinig geklust, veel genoten. We kregen ook cadeaus, veel groen, bomen struiken en appeltaart.
Later bij mijn ouders nog eens appeltaart en soep want m'n pa is jarig. Zevenenzeventig jaar, hoera!

Op de kruising

Zo leuk! Weer een opdracht via het trekken van een kunstwerk van mij uit de automaat van Pakje Kunst. Ik ben blij met mijn deelname aan Pakje Kunst.
Ik maakte een lievelingshond.
Hoe werkt dat dan in mijn hoofd. Hoe ontstaat dit werk? De vraag was of ik een miniatuur kon maken. Ik direct enthousiast en vraag naar voorkeuren. Mag het een lievelingsdier zijn? Of iets met kruizen (ben ik ook dol op) Of een collage geïnspireerd op het werk van Jeroen Bosch?
Het lievelingsdier is een vuilnisbakkenras en kruizen spreken eigenlijk ook wel aan.
Ik weet al dat er een paar uitgescheurde pagina's met hele kleine afbeeldingen van honden op mijn werktafel liggen, nog van de Schijnen in 2020 actie. Ik pak de resten van de kruizen die ik maakte voor Pakje Kunst tijdens het Textiel Plus festival in de Brabanthallen in Den Bosch. En dan ineens weet ik het. Een vuilnisbakje, is een kruising. Dus ik maak ze beide. Ik hou van combineren en van dubbel.
Ik begin met het maken van de achtergrond, een kruis (of een kus). Zoek een aantal hondenplaatjes bij elkaar en knip ze, leg ze, verleg ze en dan is er een nieuw ras. Mijn eigen vuilnisbakkenras van papier. Een kruising, uhmm.. Een collage van een Basset Hound, Duitse Herder en een Welsh springer spaniël. Dit opgespannen op een houten frame van 5x5cm.

Bijzonder Levenslicht

Bijzonder. Je moet wel lef hebben. Dat zei ik toen ik thuis kwam van het kunstwerk van Daan Roosegaarde, Levenslicht - Holocaust monument.
Ik was in m'n eentje. Beetje bang en rustig tegelijk. Dat kan. De ademhaling benam me evengoed ook mijn adem. Met m'n schoenen die wegzakte in het zompige gras stond ik onwennig op het verlaten terrein van het crematorium van Schagen.
De oma van mijn vader was fout in de oorlog. Geen idee waarom ik dit in de tekst zet. Het moest gezegd. Het is iets wat me zo af en toe bezig houdt. Zoals vanavond bij het monument 'Levenslicht'. Wat zou ik zelf doen? vraag ik me af. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Wie weet nog wel ergere dingen of juist hele liefdevolle. Heldhaftige lijkt mij niet. Maar ja, wat doet een kat in het nauw, vreemde sprongen maken. Misschien had de oma van mijn vader wel heel veel monden te voeden. Een grijs gebied.
Wat ook het levenslicht gaat zien vandaag is de Brexit. Daarom tekende ik de Engelse bull terriër op dag IX van mijn teken tiendaagse. Onze Moos, die tekende ik als eerste, je. Ik kon merken dat ik vaker vogels naai, dat is ook een soort tekenen met de naaimachine, dan dat ik honden stik. De vorm zat nog niet in mijn vingers. Bij het nestje en de andere bull terriër ging het al iets beter. Wat zijn ze leuk, die puppy's. Niet te vaak naar kijken. Voor ik het weet ga ik om en zit ik met een nieuwe pup in huis.

Zondags zeepaardje en knuffelfeest

Omdat ik het niet kon laten, maakte in ook een zeepaardje van gevonden borduurwerk van de kringloop. Oooooooooooh, mooi is hij. Plus nog een kleine knuffel kinderboerderij met teckel. Binnenkort te koop bij Mandami in Schoorl.
Mijn moeder is ook nog jarig vandaag. Wat een fijn knuffel feest, uhm knuffel beest.

Gouden tijden aan het strand

In de Chinese dierenriem ben ik hond. Ik zou willen dat ik de dingen net zo gemakkelijk van me af zou kunnen schudden als de hond. Die accepteert eigenlijk iedereen, en geeft ze nog liefde ook. Doet niet heel moeilijk.
Had ik maar een extreem lief, hartelijk en opvallend sociaal en opgeruimd karakter. En bemoeide ik me enkel met kwispelen en spelen.
Gelukkig kreeg ik op het strand een reminder. Om meer mijn hond stuk in te zetten in lelijke situaties. Eerst dacht ik dat er een kudde schapen het strand op kwam. Maar hoe dichter bij ze kwamen zag ik dat het een stuk of dertig golden retrievers waren. Joepie! Lekker huppelend het strand over en de zee in.
Of was ik maar als een strandlopertje, die gaat gewoon even aan de kant als er een koude golf aankomt en trippelt daarna weer vrolijk verder op zoek naar een lekker hapje. Of zo vrij als een meeuw, zweven op en met alle winden mee.
Heel tof ook, een cadeau bij thuiskomst. Melissa Halley stuurde mij een fijn gedrukt winterkoninkje. Niet fijn gedrukt, qua plat. Maar fijn van schoonheid. Wat is zij toch knap. Ook op haar wil ik lijken. Als het maar niet op mezelf is. Daar komt het wel op neer eigenlijk. Ik kan maar beter eens gaan veranderen. Dat maakt mijn leven vast een stuk gemakkelijker.
Als kind en puber was ik al zo strijdlustig. Zeker bij onrecht, onzinnige regels of onzin. Nu ga ik net als die ene golden retriever met mijn gat in bad en daarna lekker naar de film met mijn moesje en pa. Veilig en vertrouwd, want ook al heb ik commentaar over het één en ander en wil ik de dingen naar mijn hand zetten. Die houden onvoorwaardelijk van mij.

Nieuwe schoonheid

Daar is ze dan, onze nieuwe kat. Gister opgehaald. Wat een leukertje. Ze is precies goed, lief, speels, snel, schattig, snoezig en poezig. Een echt drolletje.
Teun en Mars keken al een lange tijd naar een nieuw huisdier, hond en kat. Deze schoonheid is het geworden. Bij binnenkomst was ik verliefd. Eigenlijk op al de kittens, ook uit het andere nest en kroelende moederpoezen. Het is dat het andere nest van negen nog te jong was om van de moeder weg te gaan, anders hadden we er nu waarschijnlijk meerdere gehad.
Hoe doe je dat ook al weer? Terwijl Teun en Marcel zochten deed ik enorm mijn best om het langs mij heen te laten gaan. Het mocht hun keuze worden. Zo had ik me ook niet voorbereid. Een kitten of pup in huis was al weer even terug. Daf was de laatste en die was uit 2010. Die mocht de eerste paar nachten in bench naast mijn kant van het bed. Dus waarom bij deze nieuwe aanwinst niet. Kat is anders dan hond, met als gevolg dat ik vannacht op de bank sliep, met een kitten naast mijn kussen, onder mijn warme hand.

Vloeibare chocolade borden

Borden maken uit een gietmal is voor mij nogal een uitdaging. Giet ik het in een te droge mal, dan is het bord niet geheel gevuld met klei. Als ik hem in een besprenkelde mal giet kan het droog voor het de oven in gaat breken, want dan pak ik het bijvoorbeeld uit gewoonte vast aan de kwetsbare rand. Bij het biscuitbakken kan het nog scheuren en als dit alles niet is gebeurt, dan mislukt de glazuur stook. Ik denk dat ik voor mijn borden uit gietmal 2 duizend euro ga vragen. Dan klopt het tenminste qua uren die er in gaan zitten.
Kon ik het alvast maar. Grrrrr.... Helaas heb ik kaken van een pitbull en bijt ik me er in vast en doe het nog met plezier ook, want als het dan lukt, dan ben ik zo verrast van het resultaat. Het gieten gaat nog even door dus en met dat zwartbakkende goedje, wat lijkt op vloeibare chocolade, maakt wel dat ik de paaseitjes, gekocht met 50% korting nu al bijna op heb.

Hondeleven vol liefde

Mijn ouders hebben twee teckels, van een fokkerij, een zogenaamde fokteef ofwel broodmoeders. Bij afhalen waren ze direct dol op mijn moeder en zus. Niet heel koel met mannen. Ze moesten enorm wennen aan mijn pa, grommen, blaffen en met de geringste beweging in de aanval, in zijn eigen huis nog wel. Hij vertelt er heel grappig over, hoe hij 's morgens de trap bijna niet af kon omdat er twee monsters onder aan de trap klaar voor de aanval stonden. Dit duurde zes weken.
Kijk ze nu eens verliefd naar mijn pa kijken, en niet te zien op de foto, wel in het echt is te zien dat mijn pa ook verliefd naar zijn teckels kijkt. Tussendoor vertelde mijn pa dat de uitslag van zijn darmkankeronderzoek ook weer prima was. Ze maken mijn ouders gezond en gelukkig en daarmee ook mij. Wat een hondegeluk.

Lest best

Toen ik met de 30 dagen serie Zoeklicht op herhaling begon was januari al even bezig. Anders dan vorig jaar, toen begon ik op de eerste met de serie. Met een hoofd vol watten van de griep besefte ik pas eergisteren dat de laatste dag van de serie op Teun haar 17e verjaardag valt. Van harte gefeliciteerd lichtje in mijn leven en liefste in mijn leven. Fijn om met een foto van jou de serie af te sluiten.
De logeerbull mag nog eventjes in ons zonnetje liggen. Eind van de middag gaat hij weer terug naar zijn thuis.

30 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

Logeerbull

Logé in het zonnetje gezet. Nou ja, dat kan hij best goed. Heeft er een neus voor, of oren naar, of ogen voor. Net als onze Daf en Moos ontdekt Sherlock, onze logeerbull, elk straaltje zon en weet het te pakken.

29 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

Koud licht

Feestelijke voorpret en een zonneaanbidder bij ons op de bank. Teun is maandag jarig en er is al versiering aangebracht. 17 jaar en nog steeds mogen de slingers uit. Dat is toch mooi. Ik hou van Teun.
Gelukkig is de loge dol op de zachte bank met zonnestralen. Want tijdens het keramieken met Nicole in de keramiekhemel van Olga de Ruiter kreeg ik het toch ineens koud, zelfs een jas en sjaal hielpen niet. Ik belande op de bank met dikke griep, al weer. Wel fijn met zo'n lekker bonkie naast je.
Wel stom. De griepgolf duurt lang en ik ben voor de derde keer dit seizoen getroffen. Heel mijn lijf doet pijn, overal waar ik spieren heb voel ik ze.

28 van 30 serie Zoeklicht op herhaling

28 van 30 serie Zoeklicht op herhaling