Luminous Matter in Museu Berardo

Vandaag de dag begonnen zoals elke ochtend hier in Lissabon, koffie met uitzicht op toren en het paleis. Daarna de kunstboekenkast van Yve ingedoken en mezelf helemaal vol gezogen met inspiratie met een dikke glimlach. Want wat lees ik voorin in het boek van Banksy? "Copyright is for losers", vind ik grappig. Want wat een toestand toch altijd, van wie wat is en wat van wie is. Ook ik heb daar zo af en toe last van, ik ben ook net een mens.

Na de buiten de deur lunch met Yve en Teun loop ik naar Museu Berardo. Daar is een tijdelijke expositie over licht en daar ben ik dol op. De vaste collectie zag ik al eerder, ook heel inspirerend. Dus ga ik rond vijf uur richting het museum met de collectie van Berardo. Ik loop onder andere langs het klooster van  Jeroen ofwel Mosteiro Jerónimos, het planetarium en Museu de Marinha, gevangen in prachtig helder Lissabon licht.

De meeuwen in de fontein, die uitstaat, trekt ook mijn aandacht maar voel dat ik door moet lopen naar het museum. De trappen op richting de entree Museu Berardo en waar loop ik nu toch in? Eén of andere show van Porsche. Op mijn slippers en zomerjurk val ik redelijk uit de toon. Toch doe ik hetzelfde als alle Porsche fans. Ik geniet van dit moment en maak foto's van de scheurmonsters op wielen.

In het museum vind ik werkelijk alles mooi. Neem alles in me op. Ik geniet, inspireer en schrik me bijna een hartaanval. Het thema is licht en er staat een kunst installatie die is geïnspireerd op wat we als kind al leerden. Na de flits aftellen tot de donder. Want dan weet je hoever de onweer weg is. De flitsen en donder zijn extreem heftig en hard. Waarschijnlijk door het tijdstip loop ik bijna alleen door het museum. De emoties liggen kaal en helder aan het oppervlak. Dus die eerste knal, die knalde mij bijna omver. Wat een indrukkend werk. Met een hartslag van driehonderd vervolg ik mijn route door het museum.

Wat heb ik dit gemist. Moderne kunst, video-installaties, installaties, fotografie, tekeningen, beelden, alles komt in overvloed bij me binnen. Andy Warhall, Jeff Coons, Joseph Cornell, Picasso, Christo, Francisco Tropa, André Gomes, Aino Kannisto, Salvador Dali, Piero Manzoni. Werkelijk alles is mooi.

Tevreden loop ik na de expositie terug de berg op. Waar we samen koken en heerlijk eten. Verrukkelijk. Alles verrukkelijk.

Perzische en antieke juwelen

De dag begon als alle dagen in Lissabon, met koffie bij het raam, de vogels, de toren en het paleis. 's Middags gingen we naar het Museu Nacional de Arte Antiga voor het schilderij 'Antonius drieluik' van Jeroen Bosch. Mijn inspiratiebron voor de serie Stofwisseling. Toen ik dat daar zag in 2014 ben ik aan de serie begonnen. De humor die ik zag deed mij realiseren hoe grappig het leven en een kunstwerk kan en mag zijn. Een soort toestemming om het leven en mijn werk luchtiger te laten zijn. Het leven is al serieus genoeg.

Wederom een aardige tijd voor het schilderij doorgebracht. Telkens weer nieuwe ontdekkingen van vreemde wezens, combinatiedieren, rare taferelen en grappen en grollen, ook trollen. Verderop stond ook nog een beeldhouwwerk van August Rodin. Van zijn werk blijf ik ook altijd fan. Zelfs zijn naam in het steen vind ik mooi. En naast al dat pronkwerk zag ik een lieve Maria. Je zou haar toch zo mee naar huis nemen.

Na het museum wandelden we terug en onderweg, want toch in de buurt, namen we een afslag bij Belém voor een Pastéis de Belém, hmmmmmmmmmmm. Krakend en kakelvers, hmmmmm.

's Avonds samen bakken, koken en eten. Vanwege een schouderblessure van de gastheer mocht ik zijn rechterarm zijn. Het brood kneden en vouwen. Fijn werk en voelde heel verantwoordelijk. Op de foto zie je het resultaat. En inderdaad er ligt een schaar. Dat is volgens Mario de beste methode om een stuk focaccia te verkregen. Op de Pippi Langkous spaghetti eten manier: knippen. Ook maakten we Perzische juwelenrijst. Alleen al om de naam ben ik verliefd op deze maaltijd. Het is dan ook mijn favoriete rijst gerecht. Als kind at ik al graag de korst van de nasi van bodem van de pan. Die was ontstaan bij het voor de tweede dag opwarmen van de nasi. Hier is dat de bedoeling. Verrukkelijk. Wederom een verrukkelijke dag.

Ai Weiwei in Lissabon

Beginnen met een douche, koffie, uitzicht op het paleis en torenvalken rond de toren. De voortgang van de muurschilderingen om de hoek bekijken. Daarna een heerlijke lunch met z'n vieren klaar gemaakt en opgemaakt.

Het weer is prachtig. Zulk mooi licht hier in Lissabon. We waren al langs de expositie van Ai Weiwei gereden, nu moest ik vanwege het licht, foto's gaan maken van de installatie met fietsen buiten voor de entree. Teun liep mee. Later zouden we met z'n vieren naar de expositie gaan kijken.

Daar aangekomen kon ik niet meer wachten en haalde Teun over. Samen gingen we kijken. Indrukwekkend mooi, zwaar, prachtig, angstaanjagend, confronterend en inspirerend. De aankondiging van Rapture had ik de laatste keer dat we in Lissabon waren al gezien en baalde dat we dat gingen missen. Maar, de expositie werd uitgesteld. Wat een cadeau en gelukkige timing.

Mooi in en om museum Belvédère

Jan Mankes exposeert in museum Belvédère en tegelijkertijd staan er in de museumtuin beelden van Tony Cragg. Van zijn werk was ik al fan op de academie. Nog steeds onder de indruk van zijn werk.

Een mooie gevarieerde expositie met veel van mijn smaak. Een prachtige toer, niet alleen al vanwege de wolkenpartijen op onze reis, ook de wandeling rond het museum, de weg over de afsluitdijk, de roeken in de wei, Jan Mankes, Tony Cragg, Isabella Werkhoven, Ids Willemsma, Geurt Busser, Drewes de Wit, Jan Snijder en mooi om te lezen over Jan Mankes zijn liefde voor dieren.

Bloemenzeee

De knop zag ik al een paar dagen zitten en ja! Daar is het. Een gele klaproos. Daar word ik blij van. Ook van de verkoop van mijn servies uit de serie Zeee in de museum winkel van Kranenburgh. Daar giet ik bekers en schalen voor.

Kranen van geluk

Geluk. Gelukt. Gelukkig. Mijn werk is vanaf vandaag te koop bij Kunstuitleen / museum winkel Kranenburgh Bergen. Zo aardig en enthousiast ontvangen. Ik dans al heel de dag.

Herfst aan de horizon

Herfstkleuren in de vroege ochtend en avond. Met name aan de horizon. Eerst bij biologische bloembollen bedrijf Huiberts. Waar ik vandaag weer mag helpen. Een goed begin van de dag en 's avonds op de parkeerplaats van de bouwmarkt.

Biologische bloembollen hulp

Sinds een aantal weken help ik bij Huiberts biologische bloembollen. De ritjes er naartoe zijn al een cadeau. Het is een mooi bedrijf. In de Flow las ik een tijdje terug over het bedrijf. Bij de tandarts, Merel de leukste die er is, die hebben wij. Ik ben het bedrijf gaan volgen op social media. Toen ik las dat ze voor een aantal weken hulp in het bedrijf zochten, greep ik mijn kans. Even uit mijn alle dagen thuiswerk atelier routine. Mijn wens naar een bijbaan met leuke collega's laten uitkomen. Werken in de bollen, zoals vroeger, met verbazend veel handwerk. Ik heb zelfs het gevoel dat ik iets bijdraag. Iets moois. Dat Huiberts biologische bloembollen een stuk van hun verbeter de wereld en stop met gif op de bloembollen deelt met mij. Dat ik door daar te mogen werken de wereld een klein beetje help. Dat ik voor een aantal weken de bijen, vogels, vlinders en de natuur help. Daarna naai ik ze weer op een stuk tweedehands damast. Ook fijn om dat te beseffen. Hoe fijn het is om ook dat te doen. Het tijdelijk werken in het biologische bollenbedrijf maakt het werk in mijn atelier nog fijner.

En na het werk ga ik ook eens aan de tulp. Niet op damast, maar gebakken. Johanna Huiberts heeft namelijk een kookboek geschreven met alleen maar recepten met tulp. Eerst gek idee. Maar na het bekijken van het boek Eet smakelijke tulp leek het me aantrekkelijk en smakelijk. Vandaag rook ik een soort en kreeg er zelfs trek van. En oh, er was ook een soort krokus, die voelde zo zacht toen ik er met mijn handen doorheen ging kon ik me voorstellen dat je daarin zou kunnen snoezen.

Fortuinlijk Vlieland

Vanwege Into the great wide open festival zijn Floortje en ik op Vlieland. Het hotel was toch al geboekt en met zonder festival kunnen we het eiland eens goed bekijken. Veel vogels, bomen, hei, bloemen, Fortuna bier, vis van Zeebaas, wandelen, strand, bandensporen, zee, Claudy Jongstra, fietsen, mooie ontmoetingen en wad. Het is ge- 'Let it happen' -nd. Volgend jaar weer. Met muziek, kunst, lekker eten, wat zeg ik verrukkelijk eten. Want dat heb ik wel gemist, al die speciale, biologische, goed over nagedachte eet plekken zoals Buskruid. Oh en ja, appeltaart met warme billen en ohwww ja, het kinderstuk. Bhhoeeeeh! Echt veel gemist.
Ook veel genoten. Volgend jaar, zelfde plek, goede plek, juiste plek met fijn festival en verder dezelfde ingrediënten als dit jaar, maar dan met de mooie hekken van het festival er om heen. Laat het volgend jaar gebeuren.