Appels en zwemvliezen onderzoek

Nog meer appels gekregen. Appeltaart galore! Eerst de appelcrumble met havermout op. Dan maak ik weer iets van de nieuwe voorraad appels.
Een tijd terug heb ik heel veel voorwerk gedaan. Veel koppen van vogels uit tweedehands boeken geknipt en op een stukje tweedehands damast geplakt. Die waren bedoelt voor een expositie, waar ik veel nieuwe werken voor wilde maken. Dat gebeurde ook. Alleen geen nieuwe Rare vogels. Het werden heel veel nieuwe pissebedden. Want daar had ik zin in.
Nu ben ik door mijn voorraad voorgewerkte werken aan het gaan. Afgelopen dagen zijn het zwanen, heel veel zwanen te doen en ik tuur en tuur en onderzoek naar hoe doe ik dat, met poten van zwanen. Vliezen onderzoek doe ik.

Pauw en de gouden mus

Parade logeer vriendin is weer naar huis. Met Marianne was ik woensdag op De Parade. Ik ken haar ook van theaterfestival De Parade, van met name toen onze kinderen klein waren en we vaak met z'n alle over het terrein gingen en met zoveel mogelijk Parade-kinderen voorstellingen bezochten. Dus terug in mijn atelier maak ik als eerste een mus, een gouden mus. Een mus uit mijn serie Rare vogels, van tweedehands papier en textiel, met gouden naaigaren. De mus is verbonden met de Parade. Als je goed kijkt zie je de vogel overal op het terrein. Voor je binnen bent al. Tijdens het gala, gevierd op de laatste dag van het Parade seizoen, wordt de Gouden Mus uitgereikt aan talent, een inspirerende voorstelling, publiek of alle voorstellingen.
Ook maakte ik een pauw. Die is met de Parade verbonden. Ook met Mieke, die ik ook daar leerde kennen toen ze met Mars in De Fontijnbar werkte en ik in De Bogen, Café Correct.
Van Teun kreeg ik voor mijn verjaardag bloemenzaden. Tot vandaag heeft het bijna niet geregend, dus na het zaaien heb ik een maand lang elke dag twee keer de zaden water gegeven. En jawel! Ik heb bloemen. Nu gelukkig even pauze. Want een aantal dagen regen, is de voorspelling.

Rommelmarkt speelgoed

Komende expositie geef ik mezelf de ruimte om te spelen. Om me soort van helemaal los te maken en te tonen. Los van wat ik denk wat de wensen of verwachtingen zijn van het publiek, of van degene waar ik mag exposeren. Ruimte om te spelen moet ik soms pakken, mezelf opleggen. Zo serieus neem ik alles. Het leven. Mezelf.
Op de rommelmarkt in Schagerbrug zag ik een tas met kleurrijk verzamel items. Die kocht ik en vandaag maakte ik er dit van.
Ik ging daarna verder in mijn atelier aan mijn serie pissebedden. In mijn koffiepauze zag tot mijn verbazing, of eigenlijk ook niet, dat het wel erg leek op de gekregen cadeaukaart van de HEMA, die daar op het aanrecht lag. Wat werkt dat hoofd toch grappig.

Net iets moeilijker dan de Billy in elkaar zetten

Van mijn ouders kreeg ik verjaardagsgeld. Ik kocht een lasersnijder, en planten en gekleurde elastieken. De lasersnijder heb ik vandaag in elkaar gezet. Best een leuke puzzel. De Billy van Ikea is een eitje. Hier deed ik een halve dag over.
Na de expositie heb ik weer meer tijd om het ook aan het werk te zetten. Nu staat mijn hoofd er niet naar. Ik kijk naar de Youtube uitleg filmpjes en mijn hoofd zit in mijn atelier. Dat werkt niet. Dus na 6 juli ga ik er voor zitten.
Op verzoek maakte ik een klein werk, een Zee-hertje uit mijn serie Stofwisseling.

Lokale lente en Zonnehuis

Vandaag stonden Mariëtte Ciggaar en ik op de Lokale Lente Markt in Breukelen. Ik kreeg een heel mooi cadeau van Mariëtte, een tekening van een iepenzaadje, met nummer 4 erop. Das toch bijzonder, zo'n speciaal voor mij getekend en genummerd cadeau.
Na de markt ging ik voor Floortje haar verjaardag naar een concert van Roosbeef met het Sun sun sun orchestra in Zonnehuis, Amsterdam.

Kistjes met glas

Dat gele kistje! Wat een geluk dat ik die een tijdje terug tegenkwam in de kringloopwinkel. Het was een bouwdoos van Niwall. Marcel heeft er voor mij glas in gesneden en zo kunnen er een flink aantal werken uit mijn serie Rare vogels in. Handig om ze te mooi en beschermd te exposeren. Voor dat andere tweedehands, eenvoudiger, kistje sneed Mars meteen ook een glazen plaat.
Verder maak ik nieuwe slingers, altijd goed om daar een voorraad van in mijn atelier te hebben. Het naaien daarvan is een werk om je aandacht erbij te houden. Zodra ik even ergens aan denk schiet het draad in de knoop. Geen idee waarom de naaimachine dat doet bij deze kleine slingers van papier uit tweedehands prentenboeken. Waarschijnlijk om mij de focus op wat ik doe te laten houden.

Kunstenaarsduo bij Artacasa

In opdracht van een klant van Wiebke van Artacasa maakte ik een haan, ik maakte er vier, om uit te kiezen. Gebracht, gekozen en er is er één in de galerie terecht gekomen. Plus nog vier nieuwe werken uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. Een flamingo, ik heb hier altijd de gedachte dat ik het verkeerd schrijf en dat ik het dan over een dans zit te hebben, over flamenco. Een vogel flamingo dus en een roodborst, een wielewaal en een ooievaar. Marcel reed direct mee met zijn olieverf schilderijen en ook dat is aangevuld. Een hele serie wolken landschappen in olieverf is weer op voorraad. Samen bij Artacasa maakt mij denken aan dat we een kunstenaarsduo zijn. Ben ik weer iets meer dan wat ik al was.
Na het bezoek aan Artacasa las ik op de app dat ik bij mij atelier ook bezoek had gehad. Dat ze een tas gebruikt kant en ander tweedehands wit textiel voor me achterliet. Thuis bij de koffie pakte ik het uit. Zo lief dat mensen dit doen. Mensen die ik amper ken, zoals deze mevrouw. Dat is toch echt een aardig gebaar.
Na het werk was ik van plan om mijn eerste duik in zee te nemen. Zo dichtbij, op de foto zie je waar ik vanuit ons huis en mijn atelier op uitkijk, de duinen met daarachter zee. Maar ik zat veel te lang te werken. Dus kwam het er vandaag niet van.

Rustdag op één oor

Het zet niet echt door, maar al twee weken kriebel in mijn keel en één oor zit dicht. Vermoeiend is het, dus ik doe het rustig aan. Beetje laatste dingen afwerken, wandelen, uit oude prentenboeken knippen, genieten van de natuur, tulpen in het veld en de mooie bos die ik kreeg.

Tulpen aan tafel

Voor een verjaardag kreeg ik een mooie opdracht, om een tafelloper met tulpen te maken. Vandaag laatste details genaaid, de oplosbare vlieseline in water opgelost, werk gestreken en ingepakt. Mooie timing nu ook de bollenvelden weer vol komen te staan met tulpen. De omgeving van Callantsoog staat niet alleen vol bloeiende tulpen, het staat hier ook vol met de bloemen van de bloesems van de krentenbomen op de Nollen in het Kooibosch.
Bij het ophalen van het werk met tulpen kreeg ik ook nog een mooie bos tulpen cadeau.

Tulpen en tekenen

Op verzoek naai ik tulpen. Ik gebruik daarvoor nieuw naaigaren en tweedehands damast, door mijn moeder meegenomen uit de kringloopwinkel. De tulpen komen ook op in de bollenvelden rond Callantsoog. Tijdens mijn wandelingen zie ik ze gewoon groeien.
In de avond teken ik, tijdens een les bij Rob de Vries in de Zaanstreek, drie koppige narcissen.

Ei ei ei

We zijn zo blij, want Floortje die is jarig en we gaan naar Roosbeef. Al jaren geef ik een concertkaartje van Wende voor haar verjaardag. Maar die speelt nog dezelfde show 'Vrijplaats', heel mooi trouwens. Toen wij er waren, in Carré, was Roosbeef de verrassende gast-artiest en dat was Floortje haar wens. Dat was toch toevallig, wat een goed cadeau. Dus nu geef ik een ticket voor het concert van Roosbeef.
Ik wilde in mijn atelier een kaart gaan schrijven, dat Floortje dat kreeg, toen ik mijn naaimachine zag staan. Tja, we maken graag iets voor elkaar. Dus ik naaide een Roos en de letters beef.
Ei, ei, ei, we zijn zo blij, de mooie kleine eitjes in het zonlicht, gekregen van Inge, passen goed bij de stemming. Ik schrijf het koolmeesje daarom ook gewoon verliefdheid toe, het is immers voorjaar en ze fluiten zo hard. Ze willen allemaal indruk maken, om ook allemaal eitjes te kunnen gaan leggen.

Fabel aan zee

Strand, werkbespreking over onze expositie met Inge Koetzier van Hooff, ze nam eitjes van haar kippen voor mij mee, kunstdagboek - tekenworkshop van Mariëtte Ciggaar en gouden bergen aan zee. Ik ben er dol op.
Vanmorgen scheen de zon via de muur heel mooi op het bronzen beeldje van Wessel Bezemer. De duiker nam een bad in het licht.

Blinde zoom zoeken

Of ik , vanwege personeelstekort bij de klerenmaker in Gent, de zoom van Marianne haar broek wilde naaien? Uhm.... Dat is niet wat ik heel goed kan. Maar natuurlijk doe ik dat. Wist wel van het bestaan van een 'blinde zoom' af, maar hoe die te naaien. Geen idee. Dus kwam de gebruiksaanwijzing van de naaimachine uit de la. Bleek ik niet het juiste voetje te bezitten. Probeerde nog andere naaivoetjes. Het werd wel een leuk proeflapje, maar geen blinde zoom. Dus werd het gewoon een zichtbare zoom.
Van Marianne, de logé uit België die vanmorgen weer vertrok, kregen Teun en ik allebei een mooie bos bloemen. De mini vakantie die ik samen met haar vierde is voorbij en 's middags ging ik aan het werk. Ik maakte een blinde vink... of is het toch een koolmees?
Van mijn installatie 'Witlof & raketjes', gisteren opgeruimd bij galerie de Kapberg, is dat bolletje losse draadjes over. Als aandenken aan de expositie laat ik die nog even op mijn werktafel liggen.

Plat cadeau

Van Jet kreeg ik een prachtig cadeau. Haar stage verslag voor de HKU. Ik wist niet wat ik zag. Super mooi. Het is een soort plattegrond met aan de ene kant Jet haar stageverslag van Frode Bolhuis en aan de andere kant het verslag van haar stage bij mij.
Vereerd om deze schoonheid te zien en de mooie woorden van Jet Vlegels te lezen.

Vlekken terug naar de realiteit

Voor de opening van de expositie in Galerie De Kapberg kreeg ik cadeaus. Ik leek wel jarig. Zo ook een boekje van mijn tekenleraar van onze dinsdagavond Art journal workshop, club. Waterverfmensjes met tekst van Mariëtte Ciggaar. Die teksten, precies wat een mens nodig heeft na een lange periode werken aan een expositie. Met gedachtes over waar je staat als kunstenaar en hoe serieus het te nemen, of niet. Het heeft ook iets van wat een kind doet, terwijl jij met belangrijke zaken denkt bezig te zijn, haalt die je terug naar de realiteit, aarde, de aarde, aardend. Zo deed ik gister ook op haar aanraden een squat-zit-houding, om de zenuwen in bedwang te houden, vlak voor mijn voorleesbeurt, op de opening. Even door de knieëen zakken. Alles inzetten voor succes.
Vandaag weer terug naar het atelier en de plee. Want die moest vandaag nodig gesopt.

Samen op zondag

Samen lunchen, samen wandelen aan zee en 's avonds samen een spelletje yahtzee spelen.
Om te kijken wat er in de tuin aan bloemen opkomt deed ik een rondje. Ik kan de narcissen al zien komen en als cadeau waaide er een droge papaver knop voor mijn voeten.

Ruim op en pak uit

Een soort horder was ik geworden, een horder in nieuwe projecten. Mijn ateliervloer lag vol voorbereiding voor aanstaande expositie in De Kapberg, Egmond aan den Hoef. Ik kon precies via een pad mijn werktafel bereiken.
Zo na de kerst is het een mooi moment om eens op te ruimen.
Wat ik vaak en meestal doe met cadeaus is dat ze even moeten acclimatiseren, net als een fles wijn. Waarom? Geen idee. Ik heb dat ook met nieuwe textiel. Niet met tweedehands. Zo lag er een tas vol drukwerk in een cadeaudoos van Lucebert. Had ik van het geld van mijn ouders mezelf cadeau gedaan. Voor mijn verjaardag. Das een half jaar terug. Het was nu goed op smaak. Een perfecte timing. Wat ben ik toch dol op boeken en zelfgemaakte boekjes. Dit zijn natuurlijk geen originele zelfgemaakte boekjes van Lucebert. Maar toch voel ik het cadeau, de aandacht en zie de schoonheid. Wat inspirerend mooi.

Zeemus cadeau

Van mensen die ik niet persoonlijk ken krijg ik ook wel eens damast en ander textiel uit een erfenis. Soms voel ik dat ik ze een vogel cadeau kan geven. Deze keer ook. Gezellig met vlekken van misschien wel een vrolijk, liefdevol familie kerstdiner.