Allemaal gaar

Met de meditatiekussen maken vliegen de klosjes er door. Dus ging ik voor oranje garen naar de winkel en moest toch echt deze kleuren allemaal kopen.

Kay leuk

Vanavond was het mijn laatste Teun op de Parade bezoeken van het jaar. Heerlijk gegeten bij La Cantine. Hun minestrone en cheesecake kan ik wel elke dag eten.
Fijn een rondje zweven en nog net op tijd om de op één na laatste voorstelling van het seizoen van Wart Kamps te zien. 'Close to you' de Carpenters in therapie, live! onder leiding van therapist-to-the-stars Kay Redfield Jamison. Wart is een ster in hysterisch chaotische types neerzetten. Heerlijk ook dat ze uit hun rol vielen en stiekem de slappe lach hadden om insect anorexia.
Het was een kei goed Parade jaar. Morgen nog één dag werken in mijn atelier en woensdag op de boot naar weer een festival: ITGWO. Joepie!

Wolkenjager

Voor de poefen die ik voor Kim maak ging ik naar Stunter Stoffenhal in Winkel. Kyke is in de lucht. Kim haar eigen nieuwe yoga studio Kyke. Ik had nog wat katoen, linten en ritsen nodig voor de meditatiekussens.
Terwijl ik in de stoffenhal was viel er een enorme plens bui op het dak van de hal. Daarna deed ik een extra weekend wolken toer via Waarland, Tuitjenhorn en Dirkshorn.
Toen ik aankwam bij mijn atelier kon ik precies het zwerfvuil opruimen. Bij het laatste blik brak ineens de wolk en moest ik rennend voor de bui naar binnen.
Precies geen bui geraakt. Geluk had ik. Binnen bij buien. Dat kwam natuurlijk ook omdat ik op mijn wolkentoer een geluksklaver en scherven zag en ook kolenvelden, kerken en een boer op kolencampagne.

Knap werk van ons

Bijzonder hoe dat gaat met dingen maken. Uiteindelijk komt het uit de grond. Dus daar komt dat gezegde vast vandaan, iets uit de grond stampen. Wat zijn wij knap en wat is de natuur goud waard. Katoen bijvoorbeeld. De boom maakt pluizige bolletjes. Wij, ik niet, maar wij, als in de zin van wij de mens, maakt er dan doek van. Plat op een rol, en ik maak daar een vorm van.
Kijk ook eens naar de wolken. Ook al zo knap van de natuur. Samen zijn wij reuze knap.

Kroon op het werk

Mars is nog maar net begonnen aan zijn nieuwe klus of er zit al een kroon op zijn werk.

Vieren in het kwadraat

Wie luistert mijn apps af?!?!!? Gister was het nog op het nieuws en op twitter. Wat gebeurde er met het gesprek van Georgina Verbaan en haar matras? Vandaag app ik over vieren in het kwadraat, vier het leven vier keer en kort na de app knallen er party poppers met papier confetti op mijn stoep open.
Meteen op de feiten gedrukt. Want wil ik dat wel. Altijd maar vieren. Nee, niet als ik er niet op gewezen wordt. Ik zat met mijn nagels in het systeemplafond van mijn atelier en een hartslag van twee duizend slagen per minuut.
Bekomen van de schrik sluit ik mijn atelier-deur om het geluid wat te dempen om mijn nagels te sparen en in de overdekte fietsenstalling zie ik een paar jongeren het leven te vieren.
Het liefst geniet ik van de aanblik en gebeurt er niets met mijn hartslag. Mijn zenuwen zijn alleen nog niet gewend aan de geluiden van mijn nieuwe werkomgeving. Maar gelukkig na een minuut of wat kon ik achter de naaimachine weer rechte lijnen naaien.

Een stoet van rits en rups

Ik hou van veel, veel ritsen naaien bijvoorbeeld, behalve als ze de eik in groei met velen willen opeten. Ik had hem nog nooit in het echt gezien, de processie rups. Nu wel, een lekkere dikke rups, die als je dichtbij komt, heel knap kan doen alsof hij slaapt, of dood is. Behalve als je ze verplaatst. Dan doen ze een dansje. Dat hoort blijkbaar bij hun naam. Want bij een processie van de kerk wordt er ook wel sacraal gedanst. Het dansje van de rups lijkt alleen meer op spastische electric boogie.

Allemaal blije toetjes

Parade bezoek met alleen maar blije gezichten. Zoete herinneringen aan toen we er nog allemaal werkten. Nieuw voor mij zijn deze mooie Parade licht zuilen en gezichtjes op de tafels. 'Vroeger was alles beter'. Van Paulus leerde ik dat deze zin niet voor de basketbal coaches in opleiding geschikt is. Arend is nog steeds de op één na knapste man van de Parade, Teun de mooiste dochter, het toetje van La Cantine is heerlijk en ook prachtig. Waardeloze tekst. Ik kan niets beters verzinnen nu. Maar tegen de fijne dag op de Parade kan ik niet op schrijven. Ik wil er geen tekst van maken, maar een herinnering.

Er is wat te halen

Vroeger hielp ik mijn moeder wel eens als ze 's avonds het kantoor van de commandobunker van de BB ging poetsen. Dan deed ik de afwas en leegde de asbakken. Ha ja onvoorstelbaar, bijna, maar dat was normaal. Lekker met z'n alle roken op kantoor. Ook als je niet rookte.
Nu ik met mijn atelier in een basisschool zit denk ik daar dagelijks tijdens mijn vaste inspectie ronde aan terug. Als kind voelde ik me altijd veilig in dat lege BB (Bescherming Bevolking) kantoor. Heb er goede herinneringen aan.
Soms waren er speciale dagen en dan waren er witte kadetten over. Dit besmeert met roomboter en een dikke plak kaas, of met ham, maar die koos ik nooit. Hmmmm, wij hadden vroeger alleen kadetten tijdens een uitje naar de Efteling, Artis of schoolreis. Zonder boter, of met Brio, ongezouten, zuiver plantaardig en jak. Ook het fenomeen dat als je een glas na het wassen op z'n kop op het koude aanrecht zet, dat die dan water omhoogtrekt leerde ik daar tijdens de afwas van mijn moeder. Heb ik nog altijd plezier van als ik dat tijdens de afwas zie gebeuren.
Nieuwsgierig als ik ben geworden ging ik op zoek naar de naam van de meneer waar ik in de BB wel eens een pepermuntje van kreeg en kwam bij serie foto's uit. Ik snap nu helemaal mijn liefde voor het meubilair dat ik heb, en de lambrisering. Zie daar de foto's van de BB Schagen uit mijn herinnering van de jaren 80. Prachtig gele lambrisering afgezet met een mooi latje hout, gelamineerde tafels en kasten.
Ik doe nu ook aan BB, bescherming basisschool. Behalve dan dat ik denk dat er weinig te halen valt. Wellicht het afnemen van de veiligheid om in het gebouw te zijn. Door bijvoorbeeld de ruiten in te gooien. Eigenlijk het enige wat er is is ruimte. Die bescherm ik graag. Mijn ruimte en rust daar aan de Vincent van Goghlaan aan het Mondriaanpark.
Soms vind ik het nog wel spannend. Als het oude dak van hout kraakt. Of de lamellen wiebelen terwijl de kraaien, als in een Hitchcock film, kraaien. Of als er ineens een jonge man uit het niets over het hek klimt, de bosjes in loopt, mij ziet kijken en weer terug over het hek klimt en zonder op te kijken langs mijn ramen weer weg loopt.
Ik kijk teveel spannende series denk ik dan en ga verder met mijn werk. Een tijd terug las ik hoeveel gedachte wij wel niet hebben. Angst is immers een gedachte en een milli seconde later heb ik al weer een ander gedachte en kijk ik naar de vele grote vogels die eten halen uit de enorme bomen op het schoolplein. Eksters, kraaien, vlaamse gaaien en een ander soort, die ik nog moet leren kennen. Ik zag al een beuk vol beukenootjes, natuurlijk hazelnoten, veel, en walnoot doppen op de grond. Geen idee hoe een walnoot er uit ziet. Die moet ik ook nog leren kennen. Naast mijn werk in het atelier nog genoeg te ontdekken in het groen. Genoeg te halen wat betreft leren over vogels en rust.

Lijn krom

Spiegelende ramen met wolk en kerk, de losse draadjes, de achterkant van de kikker is ook mooi, de kauwen vinden dat de druiven klaar zijn voor consumptie en een wolkje trekken.

Goud gloed

Vandaag keerde ik terug uit atelier en ging ik thuiswerken aan opdracht. Gouden tijden thuis.

Dans plat rond

De wereld is rond, alles is rond. Alles is rond en komen we op hetzelfde punt weer uit. Rond en plat. Voor een opdracht ben ik aan het werk en gaan deze teksten door mijn hoofd en zing ik dit liedje : Round&Round van F1rstman. "Rou rou ra rou we ra rou rou round..... kom dans en doe mee"

Serieus spelen op school

Alles heeft een plek gekregen in het nieuwe atelier in klaslokaal aan de Vincent van Goghlaan 2, Schagen.
Van de week kwam ik er al achter, en vandaag weer, ik hoor daar. Ik hoor te werken en wellicht ook wel te wonen in een basisschool. Misschien nog wel eerder in een kleuterschool. Heb ik even mazzel dat ik het kleuterklas gedeelte huur.
Ik had al een kinderbureau, een kindertafel, ik heb een kast vol sprookjesboeken, ben dol op kindertekeningen en hou van spelen met water en zand. Wel serieus werken daar in die klas. Of toch heerlijk turen naar de vogels en de bomen of over het meer van het Mondriaanpark.

Dag! de op één na beste plek

Dat was het laatste uit mijn atelier in Sint Maartensbrug. Het op één na beste atelier dat ik heb gehad.
Omdat uit al de 20 wc's van mijn nieuwe atelier in voormalig basisschool De Rank, dependance, fijn woord, de wc-rolhouders zijn verwijdert maakte Mars speciaal voor mij een wc rolhouder. Van twee stukjes hout en een handgreep van metaal.
Alle muren zijn klaar en alles is over gebracht naar de Vincent van Goghlaan. Drie van mijn werkruimtes nu samen in één reuze klaslokaal. Inruimen en werken aan mijn eerste opdracht daar.

Goud duifje

Hij vloog me zo tegemoet, een dikke duif. Ik was aan het schilderen en zag hem buiten naast mij landen. Rustig blijf hij zitten terwijl ik de muur nogmaals aan het witten was. Die permanente markers zijn er niet onder te krijgen. Dit was de laatste laag. Heel in de verte zie ik nog de pentekeningen staan.
Gezellig dacht ik, een duif zo vlak bij. Ik begin al aardig mijn thuis atelier te imiteren hier. Tot ik nog eens opkeek, want ik had het gevoel dat er meer ogen op mij gericht waren. Ja, wederom een buurtkat. Dit keer een grijze. Parmantig op zijn billen met z'n voorpootjes los van de grond keek hij me aan. Terwijl ik mijn fototoestel pak, smeert hij hem en gaat bij de zandbak zijn kont zitten likken. Haha, net als die andere kat van de buren, hoor ik hem denken, ik ben een eigenwijze kat.

Wolkje aan de lucht

Heerlijk wolken. Ik kan uren turen naar deze wolkenpartijen. Ik wist het eigenlijk niet, maar ik heb ze gemist. Ik word er rustig van en Janet Jackson had gelijk 'Don't know what you've got till it's gone'. En ochhhgh wat heb ik die videoclip vaak bekeken. Uren MTV of TMF aan en duimen dat hij voorbij kwam. Wat een mooie clip, met ook confronterende beelden gebracht met de kracht van een lach en dans. Wat een mooie mensen. Ik kijk hem direct nog een keer. Wie weet wel twee keer of heel de dag.
Goed voor mijn inspiratie ook voor de opdracht waar ik aan werk. Werken in de sfeer van de clip lijkt mij een prima resultaat opleveren.

Wolken en rozijnen

Lekker samen rozijntjes eten. Wolken, verbaasd keek ik omhoog. Die heb ik gemist.

Heet hart van Ridder Magnus

Was het liefde, een teken dat ik het vandaag rustig aan moet doen. Maak je hart niet te heet. Doe het vanuit een warm hart. Wat het ook was. Het was een hartje dat ik vanmorgen zag, in de hals van chili saus fles.
Wederom raap ik in de school iets op. Dit keer in het donker. Ik dacht dat het misschien een televisie-muur-steun was. Het blijkt een stuk van een kasteel. Ridder Magnus zat hier echt op De Rank.

Dier vriende(n)lijk groente circus

Vandaag gingen we eten bij Merijn, op de Parade in Utrecht. 'Het Grote Groente Circus' hadden ze niet op een betere plek kunnen organiseren dan op De Parade in de stad van Nijntje.
Een speciaal diner met alleen maar groente op het menu, en wat fruit, in de vorm van peer en druif. Beide gefermenteerd, de één was eetbaar, de ander om mee te proosten. Te toasten op Merijn en op de mensen die Guus in de tent van La Cantine bij elkaar heeft gebracht.
Het was heerlijk, bijzonder, vrolijk, feestelijk, vriendelijk en vol prachtige gangen en amuses (mooi woord) van groente en met nieuw gemaakte herinneringen met voor altijd Parade-vrienden gingen we terug naar huis. Voor altijd liefde voor de Parade.

Ridder Magnus zat op de Rank

Ridder Magnus heeft ook op De Rank gezeten. Kijk maar wat ik vond toen ik plakband opraapte van het schoolplein. Als je goed kijkt zie je op de foto van het tape het zwaardje liggen. Er zijn mensen die allerlei dingen ophangen aan gebeurtenissen. Ik denk nu dus bij deze dat Ridder Magnus over mij waakt en dus ook zelfs zijn kinderzwaard aan mij schenkt.

Nijntje en de brutale kat

Als je dan toch in een basisschool de muren van je nieuwe atelier schildert, dan ook met Nijntje grijs. Omdat het tijdelijke verhuur is bespaar ik op de kosten door in de voorraad oude verfbussen te kijken naar geschikte verf. Deze hadden we nog. Er zat net (niet) genoeg in voor de muur.
Het donkergroen had ik nog over van atelier in Schoorl en het wit over van atelier in Sint Maartensbrug.
Ik was aan het schilderen en had twee deuren tegen elkaar open. Ineens kwam er iets met geluid mijn atelier in lopen, vanaf de gang. . . . . Een kat, haha, met belletje, die loopt door de ene deur binnen en via mijn atelier door de andere deur naar buiten. Daar gaat ie zitten en wast zijn kont. Wat zijn ze toch grappig brutaal en wat een prachtig uitzicht. Met het geluid van André Hazes jr en optredens van lokale coverbands van Popweekend op de achtergrond geniet ik hier van het groen.
Straks is de voorraad verf op. Ik denk met zo'n ruimte en zo'n uitzicht. Ik blijf hier.

Oogstrelende smaaksensaties

In de middag Mars en Teun even naar het strand. Op de scooter. Zie hoe hij gelukkig hij zich voelt bij Teun achterop. Gouwe oude tijd, net als vroeger met zijn ouders, die gingen dan wel met z'n vieren op één brommer en ik, ik schilderde in mijn nieuwe atelier.
Omdat we vakantie in eigen land vieren, zelfs in eigen huis mogen we elke dag uit eten. Om de beurt mogen we kiezen. Vandaag was het mijn beurt. dus gingen we op Nieuw avontuur in Niedorp. Ik koos voor een restaurant dat al jaren op mijn verlanglijst staat, Red Chilli in Nieuwe Niedorp.
Het was prachtig, heerlijk, ontspannen, mooi relaxed, respectvol en met oogstrelende smaaksensaties. Met name de komkommer- en bietenmoes zijn mijn nieuwe favoriet. Ik verlang nu al naar een volgende vakantie thuis.

Schilderen met mijn groentje

Fijn samen met Teun schilderen in mijn nieuwe atelier, wit en donkergroen. De graffiti van de kinderen op de muren met de permanent markers komen zelfs na 4 lagen door het wit heen. Morgen nog een laatste keer en wat er dan doorheen komt blijft vaag zitten.