Summer snow

In mijn eigen potterij schijnt de zon en dus droogt het als een trein. Ook de berken. Misschien komt het door de hitte en de droogte. De berden die denken dat het eind zomer is. Want de zaadjes waaien met de stevige wind als een sneeuwbui overal in en op. Dus het gieten doe ik binnen, zodra ze een beetje droog zijn zet ik ze buiten in de sneldroger, ofwel harde wind en zon.

Vloeibaar proces

Ja! Begonnen met het gieten van nieuwe witte, hopelijk spierwitte, schaaltjes. In de maand juli is er samen met andere kunst initiatieven een Zijpe kerken kunstroute waaraan ook Department, waar ik mijn atelier van huur, deelneemt. Drie zondagen 8, 14 en 22 juli van 13 - 17 uur.
Dus een goede deadline om aan de slag te gaan. Het lukte me ook om een foto te nemen van het gieten. Eindelijk, voor mij niet spectaculair, maar misschien wel als je het fenomeen gietklei niet kent wel leuk om vloeibare klei te zien. Ik ben nu eenmaal enorm net het proces delen bezig de laatste tijd, dus post ik het proces van vandaag.

In de schaduw van het middelpunt

Mijn verjaardag. Een dag zoals altijd, beginnen met een kopje koffie met de kauwen, maar ook een raar gevoel. Mijn verjaardag vieren is niet mijn ding. Nooit gedaan. Weet niet zo zeer waarom. Wel ben ik niet zo dol op aandacht in of van groepen.
Wel dat mijn moeder mij vroeger leerde dat je je niets moet aantrekken van verplichte feestje en dat je jezelf moet kietelen. Want een ander doet het niet. Ik weet niet heel zeker of ik het daar mee eens ben, wel dat ik niet ben opgegroeid met het vieren van een verjaardag.
Toch maakte ik appeltaart, en een ouderwetse schaal met hapjes. Altijd goed.

De kleur van de zee

Ook van het proces van de serie Zeee heb ik een boekje gemaakt en dat bracht ik vandaag naar Zilte Zucht. Op het strand zag ik waar ik de kleuren van het servies op geïnspireerd heb: op de pieren. Daar zit al de kleur van de Zeee.
De kleuren kwamen tot stand door wat ik associeer met de kleuren van de Noord-Hollandse Noordzee van hier, Callantsoog, Sint Maartenszee en Petten. De kust waar ik mee opgroeide. Nu zag ik dat de pier het is wat me de kleur voor de serie gaf.
Die zijn ook echt aantrekkelijk. Helaas mag je er niet (meer) op. Maar vanaf de zijkant zijn ze goed te bewonderen. Groen van de beplanting, wit van het schuim, de meeuwen, strandlopertjes, die zijn ook zo leuk en het blauw van de gloed van de natte zoute planten en ons idee dat de zee blauw is.

Proceszeee

Om een kijkje in mijn keramiek keuken te geven heb ik net als over mijn keramiek set voor restaurant Stiel ook over het proces van mijn keramiek serie Zeee een boekje gemaakt. Achttien pagina's met gietmallen maken, gieten, glazuren, mislukte borden, gelukte borden, gelukkig wel, de borden die daar uit ontstonden zijn zooo veel mooier, stoken.
Het boekje komt bij mijn servies te liggen Zilte Zucht Callantsoog.

Wonder in de aarde

Vanmiddag mocht ik met Marcel en Teun naar de opening van De tuinen van Elspeth Diederix. Prachtig, stoer, sprookjesachtig, lief, lef. Ga kijken naar de expositie in het Stedelijk museum Schiedam.
Wat is ze toch knap. Werkelijk alles vind ik mooi van Elspeth. Ik moet me altijd enorm inhouden om niet heel de tijd lyrisch te reageren op alles wat ze post op haar The Studio Garden en haar Miracle Gardening op Instagram. Vandaag ook! Alles! Doe mij die muur maar 'The Studio' met 100 foto's waar je ook lekker aan mag komen om het te kunnen doorbladeren met wonderen van de afgelopen 8 jaar.
Als ik nu bloemen fotografeer die Elspeth heeft gezaaid en geplant, misschien raken ze ook iets van de schoonheid van het werk van Elspeth aan. Wat een eervolle tentoonstelling heeft ze gekregen en gemaakt in Schiedam. Top! Groeien naar de top!
Hoe heet dat sprookje ook al weer? Iets met bonestaak. Ik zoek het op. . . . .
"Jaap en de bonestaak". Maar nu ik het verhaal en de oorsprong heb zitten lezen ben ik de zin kwijt die ik wilde schrijven over het werk van Elspeth.
Dan maar schrijven over de woorden die vriend en schrijver Tommy Wieringa over het werk vertelde. Hele mooie woorden, ook van Deirdre Carasso de directrice van het Stedelijk museum Schiedam. Elspeth Diederix is een aardig en leuk iemand. Alles wat zij aanraakt is bijzonder, zelfs als het onderwerp in eerste instantie truttig en klein lijkt. Maar dan met een mooie stem en speciaal overdachte mooie lieve woorden voor haar en de opening van de expositie.
Het is een wonder het werk van Elspeth Diederix. Terwijl ik dit schrijf wil ik niet haar werk aan haar werk te niet doen. Want ze werkt ook keihard om te bereiken wat ze wil. Doet gewoon even naast haar werk en gezin een opleiding tot hovenier! Joe! Soms komen wonderen tot stand met je handen in de aarde.

Goud kust

Geen gouden bergen, wel gouden duinen. Wat is de zee toch fijn. Zeker met een stevige wind en een mooi doel om over het strand te sjouwen.
Dikke schuimkoppen en weinig strandgangers. Zo heb ik het graag. Op weg naar Zilte Zucht zag ik ook ineens in de duinen van de strandopgang allerlei bloemetjes die mij daar voor niet waren opgevallen. Het is José en haar fijne vraag aan mij. De vraag of ik een pronk servies wil maken voor Zilte Zucht. De route naar het strand en de wandeling op het strand. Het voelt goed.
En ik deed het al eerder, mislukte foto's maken. Eigenlijk doe ik het bijna elke dag. Vandaag weer. Misschien moet ik daar mijn sterke punt van maken. Ik ben er toch altijd mee bezig. Met mislukkingen. Er zijn al zoveel gelukte foto's. Dan kan ik direct een heel boek vullen. Ha!
Vandaag bracht ik het pronk servies Zeee naar Zilte Zucht.
Op weg naar huis raapte ik een kapotte opgelaten of losgelaten gouden ballon met lint op en een gouden plastic dop, ook een blauw lint van een witte ballon. Ik ruim het graag op, ter bevordering van die gouden tijden aan het strand en in de duinen.

Op atelier bezoek bij Juul Bögemann

Vandaag was ik op atelier bezoek. Juul Bögemann heeft ook een heerlijk atelier met uitzicht op groen. Zij heeft zelfs uitzicht op een biologische boer. Niet perse dat ze heel de dag naar de boer of boerin zit te kijken, wel kan ze heel de tijd naar de bloei en groei van biologische bloemen, groente en fruit kijken.
Er stonden de meest prachtige bloemen en een witte framboos. Die wil ik nu dus ook, bij mijn atelier in Sint Maartensbrug! Ja! Plek zat.
Juul toonde haar onderzoek met klei, zo rauw uit de bodem. Een tijdje terug heb ik klei uit eigen grond gehaald, gratis voorraad, met mooi verhaal, dacht ik.
Maar ik kwam allerlei beren op de weg tegen. Een aantal keramisten die ik vragen stelde over het werken met rauwe, klei, niet uit een pakje van de winkel, raadde het me ten strengste af.
Juul adviseerde om nooit meer advies te vragen en gewoon zelf gaan testen. Juul is goud, net als het veld rond haar atelier.

Een kijkje in mijn keramiek keuken

Speciaal voor restaurant Stiel maakte ik kannetjes, bakjes en lepels van keramiek. Ik vind Stiel bijzonder. De inrichting en wat ze serveren en hoe is mijn smaak. De open keuken wekt nieuwsgierigheid en interesse van de gasten op. De zichtbare soepele bewegingen en het eten dat door de vingers van de koks gaat maakt het eten bij Stiel nog exclusiever en smakelijker.
Daarom heb ik een heus werkstuk gemaakt van mijn werkproces, van mallen maken tot eindproduct. Een kijkje in mijn keramiek keuken.
Geniet en eet smakelijk zou ik zeggen.

Recycle Zeee

De set van mijn pronk servies Zeee voor strandtent Zilte Zucht kan ik met het oog op de plastic soep natuurlijk niet in een plastic verpakking meegeven. Dus maakte ik vandaag zakjes van een oude deken en ik maakte letter-stempels van rest hout en rest vel foam, voor op de tassen en de bijpassende tafelloper. Blij mee, met heel het proces trouwens. Ik schreef het een tijdje terug al aan José. Een ontspannen proces omdat José me vertrouwen, inspiratie en moed geeft.
Gelukkig serie is eigenlijk een betere naam. Maar ja, deze had ik al. Zeee van geluk.

Mini dissonant

Vandaag was ik van twee tot vier 10x10artist kunstenaar bij TOON Amsterdam. Ik had ja gezegd en dacht dat ik wist wat mijn taak was, demonstreren hoe ik werk. Naaimachine en textiel mee en gaan. Bij aankomst bleek dat niet zo te zijn.
Vandaag mochten bezoekers ontdekken hoe creatief ze zelf zijn en met mij een 10x10cm werk maken. Huh? Haaaahaaaa, uit mijn vorig leven als saxofoniste weet ik dat een goed klinkende dissonant prachtig is! Vind ik dus grappig, dissonant en TOON. Even resetten en ik was er klaar voor.
Gelukkig zat ik zo in mijn werk dat ik alleen werd aangesproken door Laura, die altijd goed voor haar gasten zorgt, en een zangeres uit het oefenend koor die vroeg of Maartje Jaquet ook nog kwam zitten achter de naaimachine.
Samen met een andere 10x10artist José van Waarde, die aan het schilderen was, heb ik een twee fijne uurtjes kunnen werken. Gek en bevredigend zo midden in de winkel, waar het op zondagmiddag stik druk blijkt te zijn. Een hele fijne plek is het dan ook TOON Amsterdam.

Wind, water, Oerol en theater

Een spontaan bezoek aan Oerol. Ik mocht wederom weer in de jachthaven logeren bij Alda en IJsbrand tijdens Oerol. Dat was weer een mooi uitje. Fietsen, theatervoorstelling zien, masten, water, wind, wolken, Marc van Vliet, schapen, meeuwen, vissen, vrienden, kunst, installaties, tonnen, draad. Kortom een inspirerende tijd op Terschelling.

Fijn begin van Oerol

Lijnen, draden, hangen, eiken, liggen, haven, wolken. Oerol 2018 is begonnen en ik mag bij Alda logeren in de jachthaven.
Vanmiddag hadden we om 12 uur de eerste voorstelling. Over lijnen gesproken. Ik stond met IJsbrand en Alda rustig op, relaxed ontbijtje op het dek, kopje koffie en toen ticket afhalen. Mijn komst naar Terschelling was spontaan met als gevolg dat ik het ticket niet opgestuurd kon en moest afhalen. Dat mocht in de snelle rij van de snelkassa. Nou ineens was het niet meer zo relaxed. Want ik had nog anderhalf uur. Maar toen ik aan de beurt was had ik ineens haast om fietsend op tijd bij Via Berlin hun voorstelling te komen.
Was wel vet confronterend indrukwekkend die voorstelling, met Roosje met een dikke rollende rol. Koel. Helaas geen foto's, mocht niet tijdens de voorstelling en na de voorstelling was ik aan het zwaaien naar Roosje en vergat even een foto van een stuk decor te maken.
Ook onder de indruk van twee installaties van Marc van Vliet en de masten van de boten in de haven en de hangmat-carrousel. Fijn begin van Oerol.

Small contact

Altijd al, nou ja sinds ik weet dat het bestaat, ben ik dol op contactafdrukken geweest. Toen ik net van de Rietveld af kwam gebruikte ze ik voor expositie Lijn 15, Amsterdam. Ik had een bushalte uitgekozen voor mijn expositie en gebruikte toen uitgeknipte mini foto's.
Vandaag mijn aandeel aan een blikjes project van Edith Brouwer afgerond, met een mini dubbele foto. Niet zoals op de foto. Dit bleek geen foto papier te zijn die uit de laserprinter kwam. Wel leuk hip effect. Het blikje is echt heel klein, 4cm hoog en op de sticker ontcijfer ik de tekst 'Screw eyes small'. Het tonen van het resultaat laat ik aan Edith over.
Verder zit ik met rozijnen achter de computer. Want elke keer als ik ga zitten voel ik een kauw op tafel naar me staren. Hij heeft mij goed getraind. Ik sta dan op om rozijnen voor hem of haar te pakken. Vandaag bedacht dat ik ze ook naast me neer kan leggen. Ik heb overigens een familie zak gekocht. Speciaal voor de kauw, hahaaaaaa. Over screw en small eyes gesproken. Slimme kauw.

Wandel en werk

Oven uitladen, afwerken, duimen op komst postbode met de transfers voor een opdracht en wandelen.

Gele ekster

In mijn ooghoek zag ik gisteravond een ander soort vogel. Ik ken namelijk al de vogels die komen eten. Het was een gele ekster.

Mars ging het opzoeken en het blijkt vaker voor te komen, waarschijnlijk door het herhaaldelijk baden in ijzerhoudend water. Las hij hier.

Vanmiddag was hij/zij er weer. Ik was zo enthousiast tegen Teun dat ze opsprong, de ekster ook. Gelukkig kwam hij net weer in de tuin. Maar dit keer was het de Turkse tortel, die zich altijd zo bescheiden tussen de kauwen en mussen in de tuin beweegt, die de gele ekster de stuipen op het lijf joeg, en hem tot meerdere keren aan toe de tuin uit joeg. Het eten is nu op. Morgen kijken of hij ondanks het onaardige gejaag van de tortel toch weer terug komt.