Pissebed en wandelen

Spreeuwen euforie

Grauw, grijs en nat was het. Rond vijf uur brak de zon door. Tijd voor een wandeling. Na een wandeling langs het strand, waar ik wederom gouden bergen en schuimgebak in zee zag, liep ik via het Dorpsplein naar huis. Een enorme zwerm spreeuwen zag ik vliegen. Vreemd genoeg hoorde ik kauwen. Veel kauwen. Kan ook. Die zitten hier in de duinen ook veel. Nieuwsgierig ging ik achter de zwerm aan. Ja, wauwwwwwww, zo veel spreeuwen! Ze zochten een slaapplek in de bomen. Even een paar keer testen en toen gingen ze nog even verder zoeken.
Dat geluid van over vliegen das echt onbeschrijvelijk mooi. Geluk had ik dat ze het een aantal keren deden. Over mijn hoofd. Ook een geluid van vallende kledders poep. Ach, het was het meer dan waard was mijn gedachte. Maar één kleddertje zat er op mijn mouw. Geen punt. Wel voor een week gelukshormonen aangemaakt. Wat was dat mooi zeg.

Rede voor een feestje

Verkoop van het eerste werk via mijn website judithkoning.nl. Het was al zo feestelijk vanwege de datum dat het inging, op 5 december. Vandaag verkoop ik het eerste werk. In juli stopte ik met mijn webshop Op Schoorl. Al 8 jaar zat ik niet meer in Schoorl. De naam klopte niet meer. Op vind ik nog steeds leuk. Het logo ook.
De ochtend begon met sneeuw. Ik dacht dat het niet de moeite waard was om op pad te gaan. Dus pas toen ik de koffie op had besloot ik toch dat ik foto's wilde maken. Tja, toen regende het inmiddels water. Toch wat bewijs materiaal van sneeuw geschoten in onze tuin. Daarna mijn atelier in gegaan. De slechtvalk, die overigens best goed is, een latijnse naam gegeven.
Eind van de middag had ik weer een online workshop van Mariëtte Ciggaar. Ook deze bladzijde van mijn Art Journal geeft een kijkje in mijn kop.

Pijlstaart met mooie naam

Met de stijgende temperatuur, de lente in de lucht en de krokussen in het groen, hoorde ik de vinders in mijn atelier me te roepen. Dus maakte ik twee nieuwe werken met vlinder uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. Een Dennepijlstaart vlinder en een Windepijlstaart, mooie naam vind ik.

Kom mee naar buiten

Allemaal, dan zoeken wij de wielewaal"... Of kom mee naar binnen, in m'n atelier, daar maak ik ze. Ook de quetzal, een prachtig exemplaar van een vogel. Die we een aantal jaren terug in Costa Rica hebben gezien toen we onze dochter Teun gingen opzoeken. Wat was dat bijzonder zeg. Zo veel andere soorten dan hier, zoveel kleur ook. De ara's en toekans gewoon in de bomen. Wat heb ik toen genoten zeg.
Ook van de wielewaal. Die zag ik 'gewoon' in Groningen tijdens een wielewaal-spot excursie.

Waterlelievlinder

Nieuw werk gemaakt van tweedehands papier uit prentenboek en een stuk oud damast tafellaken. Gelukkig had ik het naamkaartje van de vlinder ook uit het oude prentenboek geknipt, zo een mooie naam. Van Linda leerde ik ook hoe bijzonder deze nachtvlinder is. De eitjes zet de vlinder af aan een blad, in bijvoorbeeld een vijver en wel onder water. De verpopping vindt ook onder water plaats. Heel speciaal vind ik dat.

Lichte tijden

Ik keek er naar en ik kijk er naar uit. Ze zijn er. Met name in de middag, letterlijk. Wat heerlijk die heldere lucht met opklaringen. Tussen de buien en zonnestralen door werk ik rustig in mijn atelier.

Vogels en vlinders

Nieuwe kauw en ooievaar en vlinders in de maak. Ik ben nog een beetje in de witte donderdag blijven hangen. Dol op wit en op de achterkant van mijn werk.

Mail art

Mail art is een kunstvorm vrij van discriminatie of uitsluiting. Precies waar ik behoefte aan had. Maartje Jaquet wees me er op. Thema is een tekst: 'Orange, mon ange, d' orage.' Met oranje, engelen, vleugels en wind als inspiratiebron ging ik aan de slag. Na knippen en plakken met gebruikt textiel en papier was daar ineens een kunstwerk kaart. Het duurde nog een tijdje voor ik een postzegel kocht. Want toen het klaar was kwam de twijfel over deelname. Hoezo geef ik zomaar een kunstwerk weg? Daar kwam geen antwoord op. Behalve dat het me een goed idee leek om deel te nemen. Mijn werk verspreiden is mijn doel. Dus postzegel erop. De kaart bleef per ongeluk ook nog eens een week in de achterkant van mijn autostoel zitten. Dus was ik nog net op tijd met opsturen van mijn werk voor de sluitingsdatum was bereikt. Terwijl ik prima op tijd was begonnen.
Mijn kaart met tekst op de achterzijde met zinnen waarvan de beginletters het woord Oranje vormen is via deze link te zien en in het echt bij NL44, Gent.

Het cadeau van de achterkant

Aan het werk en wat weer opvalt is de achterkant van het werk. Van een nachtpauwoog in dit geval.

Ooievaar

Associaties met geboorte en baby's. Dus mocht deze vogel wel geborduurd worden op een oud baby laken met kant en bloemen. Kant trok ik los. Wat nu weer gek is, want ik ken ook een Ooievaar/Stork die dol is op kant. Althans, dat denk ik, want ooit mocht werk van mij mee naar Istanboel voor een expositie 'Kant'. Dat was fijn.
Op de verjaardagskalender zie ik zijn verjaardag al dagen aankomen. Misschien daarom wel dat ik de ooievaar maakte.
Toch even de naam opzoeken. Want nu wel nieuwsgierig. Lees ik dat het een geluksbrenger, schatdrager (audo - rijkdom - bara - brenger/drager) is en de Latijnse naam is Ciconia Ciconia. Nou ja! Ik hou van dubbel! Ook grappig dat die ene Stork ook van dubbel houdt, zeker als het gaat om zijn dochters.
Over dochters gesproken. Mijn opa en oma lieten mijn pa, als jong kind, met een ladder naar de dakgoot gaan om kikkers in de dakgoot te leggen, als voer voor de ooievaar. Vlak daarna kreeg hij weer een zus.

Hoop en vrijheid

Vier mei, de naam zegt het. Maar eigenlijk is het morgen om te vieren. Vandaag denken we aan vieren. Dat het kan. In het bijzonder denk ik deze dag aan de liefde van mijn tante Jo. Zij was aan het begin van de tweede wereldoorlog een tiener, 19 jaar jaar, en aan het eind van de oorlog 24 jaar. Precies de tijd om de liefde voor het leven te vinden. Dat deed ze. Helaas verloor ze haar Poolse soldaat op zijn terugreis.

Heel de dag herdenk ik. De twee minuten stop ik er even voor en neem bewust de tijd. Daarna ga ik weer verder aan een toepasselijke opdracht, een roodborstje en een Amerikaanse zeearend. Symbolen voor hoop en vrijheid.

Eiken met lof

Geen groot feest, wel een waardige leeftijd. Daar hoort een klein zelfgemaakt cadeau bij gemaakt op tweedehands damast servet. Het cadeau geef ik mee met Linda. Voor haar lieve moeder. Die moeder denkt zo af en toe aan mij bij het opruimen van rest stukken textiel.

Het zou een lammetje moeten zijn. De tekening op de achterkant begon ook best daar mee. Toch zie ik er ook een hond en een geit in. Mooi mislukt lammetje. Ik denk dat ze het zal waarderen. Want zo is ze, die moeder van Linda. Wel in voor een geinige mislukking.

Hulde aan de Eiken met lof. Alleen de titel van deze leeftijd is al mooi. Direct zin in salade met lof. Enne I lof lammetjes. Eikels met lof. Hmmmm, krijg er trek van. Hopelijk smeren Linda en haar moeder hun feestelijke toet met een ander servet af. Kom ik weer uit op de tweedehands damast servet. Ik hou van verhalen in het rond, ronde verhalen.

Nog even op detail. Omdat de moeder veel met textiel heeft gewerkt heb ik expres op de achterkant genaaid en daarna het werk omgedraaid. Op de voorkant, eigenlijk achterkant naaiwerk, heb ik een aantal strepen gezet met pen, alsof het lijkt op een naaipatroon. Klein cadeau, aandacht voor de kleine details.

Liefdevol met een traan

Werkproces van een bijzondere opdracht. Dit oma, moeders, zussen, baby erfstuk vermaken tot een kunstwerk. Hou ik de vorm in de soort van hoefijzer? Eerst wel. Toch de schaar er in. Poeh, dat doen voelt nog moeilijker dan het knippen in iemands arm. Kijken, verstellen, kijken en naaien. Nog niet tevreden. Weer terug in de vorm van die halve cirkel. Ja zo? Nee. Even nachtje over slapen. Even iets anders doen. Later weer kijken wat ik wil met de vorm.

De kant rand los gehaald en gaan werken met rechte lijnen. Klaar om op te spannen. Frame van hout zagen. Opspannen, blijkt er een knoest van het frame af te breken. Nog een latje zagen en weer vast nieten en weer opspannen. Het bleek een acht stappen proces. Soms is vierkant rond.

Het was een eer om dit te mogen doen. Ik voelde het door heel het proces heen. Liefdevol met een traan.

Ik mag je kussen

Nog meer achterkanten van het werkproces. Een heel mooi, spannend en liefdevol project met een dierbaar kussen. Wat ik met de beste intenties uitvoer.

Work in progress, de achterkant

Een bijzondere opdracht gekregen.

Wel hele rare vogels

Dit zijn wel hele rare vogels die ik heb gemaakt. Het zijn zelfs zulke rare vogels dat ze op muizen lijken.

Mooi weer wandelen

We gaan weer wandelen. De zon schijnt immers. Ik wandel met Floortje en op de fiets terug is het alsof de avondvierdaagse is begonnen. Drukte van jewelste met wandelaars in het buitengebied van Schagen.

Omdat het kerst is (bijna) eten we hangop met stoofperen. 

Beetje onthand en stil(staan) van binnen, vanwege de sluiting van de winkels en de drang om geniale dingen te verzinnen ga ik rare vogels naaien. Het liefst zien ze er mislukt uit, en dat lukt maar met mate.

Waarom zijn de mensen om mij heen zo geniaal, tof, goed bezig en inventief. Ik haalde van de week mijn keramiek winkel leeg uit restaurant Stiel Schagen en val een soort van stil. Terwijl dit de tijd is voor actie. Iedereen de kerstbonus uit de zakken kloppen.

Het komt niet. Geen snode of geniale plannen. Zelfs geen geniale fantasie. Zelf ben ik eigenlijk best imperfect. Laat ik daar nou dol op zijn. Imperfectie. Eigenlijk het liefst bij een ander of in mijn werk. Maar ach ik doe het er mee. Ben snel tevreden en kijk naar wat wel goed is. De hangop van het recept van Merijn was best perfect. Dat is mooi.

Net als in het boek

Zoals Lewis Carroll al schreef:"I've changed a view times since this morning". Zo ook met dit werk. Het werk "Vliegend hert", "Bambi" en "Zwaluw" heb ik een beetje anders gemaakt, en nieuwe namen gegeven en nu zijn de werken een soort van nieuw dus. Net als Alice in Wonderland.

Vandaag op een frame van hout gespannen en geniet en daarna in mijn webwinkel Op Schoorl gezet. Hier zijn: Bambi is een meisje, Huppelend hert en Icarus.