Ook stom werk

Ik kan niet alleen maar met mijn werk stralen in een tijdschrift. Bij mijn serie Rare vogels hoort ook dom werk. Dom is wel de grootste belediging die ik kan horen. Van alles kun je tegen me zeggen. Het raakt me, maar dom, dat snijd door alles heen. Hoe kan dat toch? Waarom wil ik het allerliefst intelligent zijn? Geen idee. Maar goed, dom werk is dus echt stom werk. De kleine werken van deze serie krijgen als versteviging een stuk karton aan de achterkant. Dat is zo gegroeid toen iemand zei dat er nog wat mee gedaan moest worden voor ze voor meer dan vijftien euro verkocht konden worden. Dat bedrag vond ik echt absurd weinig. Daar gaat het nu helemaal niet over. Ik dacht er wel vandaag aan terug. Tijdens mijn stomme werk.
Omdat ik eigenlijk het werk zo puur onder de naaimachine vandaan het mooiste vind. Klaar, nog een keer strijken en dan met twee spelden de muur in.
Goed, zo is het ontstaan, er zit nu al vijf jaar een stuk karton achter geplakt. Dat karton snijd ik op maat, net als het dubbelzijdige tape. Dus twee keer kleine rechthoekjes snijden met de guillotine papiersnijder. Daarna pulken en plakken. Niks aan. Stom om te doen. Helder wat ik er van vind? Haha.
Plus het is ook nog eens nieuw materiaal, en ik heb plastic afval. Terwijl ik met tweedehands materialen werk. Dat klopt ook niet. Als je een tip hebt hoe het anders kan met die kleine werken uit mijn serie Rare vogels, laat het me weten.
Begin van de avond weer online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar en daarna uit eten op het strand. We zouden nu al op Vlieland zijn, dat liep anders. Dus gunnen Mars en ik onszelf elke dag uit eten op het strand hier in Callantsoog. Vandaag aten we bij Vos en dronk ik Moersleutel bier, past wel goed in het teken thema. Goed, das wat mijn hoofd er van maakte. Ik lees op het bord Moersleutel bier. Mijn hoofd maakt in korte tijd een heel rijtje wat eindigd op mijzelf: Moersleutel, moer, moerstaal, moedertaal, moeder, je moeder, ik ben een moeder.

Sprinkhaanzangers en zwanen

Wandelen aan zee en werken. Hier in de duinen van de strandopgang nestelen Sprinkhaanzangers. De vogels zijn niet heel gezellig van kleur of vorm, hun geluid wel. Sinds ik ze voor het eerst hoorde doe ik steeds mijn best om ze te zien. Met hun schutkleur valt dat niet mee. Ze zijn ook nog snel. Vandaag bleven er twee aardig stil zitten. Niet dat het lukte om een goede foto te maken. De takjes zijn wel scherp.
Benieuwd hoe ze het geluid van de vogels noemen ging ik op zoek. Lees ik dat het geluid ook op het geluid van een naaimachine lijkt. Hahahaaa! Wat grappig. Nou dat hoor ik er niet in, wel een insectachtig geluid.
Vandaag nog meer oefening gedaan in het zwanen-zwemvliespoten onderzoek. Een puzzel vind ik het. Hoe dat in een paar naailijnen weer te geven. De laatste die ik vandaag maakte, naaide ik met lichtgevende garen. Vast door de vacature voor het Amsterdam Light festival, die ik vandaag zag. Ik lees over licht en mijn werk gaat vanzelf licht geven.
Ik ben nu bijna door de Rare vogels voorraad voorwerk heen. Nog één zwaan te naaien en dan kan ik weer opnieuw gaan knippen, strijken en plakken met tweedehands papier en textiel.

Appels en zwemvliezen onderzoek

Nog meer appels gekregen. Appeltaart galore! Eerst de appelcrumble met havermout op. Dan maak ik weer iets van de nieuwe voorraad appels.
Een tijd terug heb ik heel veel voorwerk gedaan. Veel koppen van vogels uit tweedehands boeken geknipt en op een stukje tweedehands damast geplakt. Die waren bedoelt voor een expositie, waar ik veel nieuwe werken voor wilde maken. Dat gebeurde ook. Alleen geen nieuwe Rare vogels. Het werden heel veel nieuwe pissebedden. Want daar had ik zin in.
Nu ben ik door mijn voorraad voorgewerkte werken aan het gaan. Afgelopen dagen zijn het zwanen, heel veel zwanen te doen en ik tuur en tuur en onderzoek naar hoe doe ik dat, met poten van zwanen. Vliezen onderzoek doe ik.

Vogels en wortel in de taart

Carrot cake van Sil als ontbijt en Rare vogels maak ik in mijn atelier.

De Noordzee wil meer zijn

Vandaag deed de zee het weer, lijken op een meer. Ook was het door gebrek aan golven, prachtig helder in groen blauw tinten.
Naast wandelen maakte ik ook nog werk uit de serie 'Rare vogels' en had ik weer mijn favoriete thuis online artjournal les van Mariëtte Ciggaar.

Helder pootje baden

Het zeewater is zo mooi helder, dat ik in mijn pauze wandeling in een poeltje ga staan en de kleine visjes en garnalen zie zwemmen. Ik had ook een voeten vreet vis manicure momentje. Garnalen kriebelden aan mijn voeten.
Nieuwe werken gemaakt uit mijn serie Rare vogels. Vandaag was het een vogelpoten studiedag. Heel internet afgespeurd voor plaatjes van verschillende soorten poten. Die van eenden en zwanen, met een vlies ertussen vind ik moeilijk om te maken. Bij losse tenen snap ik het wel, behalve dan in goed perspectief, maar met zo'n vlies ertussen is een andere techniek. Dus veel speuren, turen, zoeken, onderzoeken en maken.

Roerdomp en zee eend

Vogels en lijnen

Nieuwe Rare vogels en online art journal teken workshop van Mariëtte Ciggaar.

Vogel poten

Terwijl ik vaak inzoom op foto's van vogelpoten ben ik toch verdrietig als het me live wordt aangeboden. 's Morgens doe ik altijd een rondje door de tuin. Geef de nieuwe planten water en voer de vogels. Strooivoer in de silo's en rozijnen en pinda's voor een kauw met een paar witte veren en voor de twee eksters, die trouwens inmiddels ook hun twee jongen mee de tuin innemen. In het gras lag een dode vogel, een heggemus. Echt verdrietig vind ik dat.
Ik nam een foto van vier nieuwe werken uit mijn serie Rare vogel, met daaronder de originele onderkant.

Ooievaar en iiwi

Rare vogels en bloemen uit onze tuin

Nieuwe kleine werken uit de serie Rare vogels.

Ik trek een rode lijn

Na vier dagen een groot gevoel van vrijheid te hebben gehad, doordat ik met onze logee door Callantsoog, Schoorl, Den Helder, Texel en Amsterdam trok en samen met haar drie voorstellingen op De Parade bezocht, voelde ik na haar vertrek dat ik een beetje los was geraakt van protesteren. Los van het protesteren tegen de afschuwelijke strijd, hongersnood en oorlog in Gaza. Met dat vrije en machteloze gevoel zit ik in mijn atelier. Wat wil ik doen? Me verbinden aan een tegen geluid. Een rode lijn trekken. Dat doe ik via mijn naaimachine. Door een strook ongebleekte katoen. Het is een teken van vrede.

Pauw en de gouden mus

Parade logeer vriendin is weer naar huis. Met Marianne was ik woensdag op De Parade. Ik ken haar ook van theaterfestival De Parade, van met name toen onze kinderen klein waren en we vaak met z'n alle over het terrein gingen en met zoveel mogelijk Parade-kinderen voorstellingen bezochten. Dus terug in mijn atelier maak ik als eerste een mus, een gouden mus. Een mus uit mijn serie Rare vogels, van tweedehands papier en textiel, met gouden naaigaren. De mus is verbonden met de Parade. Als je goed kijkt zie je de vogel overal op het terrein. Voor je binnen bent al. Tijdens het gala, gevierd op de laatste dag van het Parade seizoen, wordt de Gouden Mus uitgereikt aan talent, een inspirerende voorstelling, publiek of alle voorstellingen.
Ook maakte ik een pauw. Die is met de Parade verbonden. Ook met Mieke, die ik ook daar leerde kennen toen ze met Mars in De Fontijnbar werkte en ik in De Bogen, Café Correct.
Van Teun kreeg ik voor mijn verjaardag bloemenzaden. Tot vandaag heeft het bijna niet geregend, dus na het zaaien heb ik een maand lang elke dag twee keer de zaden water gegeven. En jawel! Ik heb bloemen. Nu gelukkig even pauze. Want een aantal dagen regen, is de voorspelling.

Boeren zwaluw en nog een ooievaar

Omdat ik er zelf zo van geniet en het zelf ook zo leuk, leerzaam en interessant vind om te zien hoe anderen het doen, heb ik een foto gemaakt van hoe ik werk aan mijn werk uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid'. Ik naai eerst de kop van papier op het stuk tweedehands textiel. Direct met dezelfde garen naai ik de omtrek van het dier, meestal een vogel. Daarna naai ik de details.
Als hulpmiddel ligt er naast mijn naaimachine het voorbeeld van het dier. Dit keer had ik het voorbeeld op mijn telefoon staan. Soms ligt er een plaatje uit een boek naast mijn naaimachine. Telefoon is handiger, omdat inzoomen op een detail zo een fijn iets is. Dat probeer ik soms uit gewoonte ook wel eens bij een boek. Is me nog niet één keer gelukt.
Als ik klaar ben met naaien zet ik er een x onder, als vorm van 'kus van de juf/maker'. Daarna strijk ik het werk en span het op, op een frame van hout. Dan kijk ik naar het werk om te zien of ik nog draadjes wil afknippen. Meestal knip ik er wel een aantal weg en laat er een paar hangen. Dan neem ik een foto en zet mijn naam op de achterkant.

Ooievaar

Nieuw werk uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid.

Koets kleur

Nog twee gekregen test-borduurwerken van Dorien, om mee te experimenteren geknipt, genaaid, gevuld, dichtgenaaid en opgehangen. Werkelijk zulke rare taal, woorden, bij mijn werk. Wie heeft dat toch bedacht? Naaien, stikken, ophangen. Ik heb geen alternatief. Dus ik doe het er mee.
Tekening in art journal van les van vorige week was paars van kleur. Dat klopte zo niet. Dus heb ik er nog een laagje blauw overheen geschilderd. Iets beter. Het sprookje, met koets van pompoen, Assepoester dus, zie ik er nog steeds in.

Exact werk

Voor de expositie in de aula van Oldskoel Burgerbrug, 5 & 6 juli, ben ik aan het werk en haal mijn inspiratie uit mijn middelbare schooltijd, water, biologie, exacte vakken, heldentroost, draadkracht en de natuur. Vandaag zie ik het oude biologielokaal weer voor me. Enorm inspirerend. Ik was zo dol op ontleden. Potloden door het hart steken om te zien hoe de bloedsomloop door het hart gaat. Ik vond en vind dat fascinerend.
Van Dorien kreeg ik borduurwerk test lappen mee, en de vrijheid om er mee aan het werk te gaan. Dat lukte. Een soort speeltuin, freakshow, onderzoekslaboratorium en rariteitenkabinet werd mijn werkplek en mijn hoofd. Heerlijk.
Na het werk nog snel een frisse duik in zee om daarna weer fijn een online art journal les van Mariëtte Ciggaar te volgen. Na het eten languit in de tuin omhoog staren naar het wolken- en vogel vreetfeest. Uit onze tuin waren de mieren afgelopen woensdag al uitgevlogen, de rest van de mieren uit het dorp deed het vanavond. Bruidsvlucht en meeuwen diner.

Rommelmarkt speelgoed

Komende expositie geef ik mezelf de ruimte om te spelen. Om me soort van helemaal los te maken en te tonen. Los van wat ik denk wat de wensen of verwachtingen zijn van het publiek, of van degene waar ik mag exposeren. Ruimte om te spelen moet ik soms pakken, mezelf opleggen. Zo serieus neem ik alles. Het leven. Mezelf.
Op de rommelmarkt in Schagerbrug zag ik een tas met kleurrijk verzamel items. Die kocht ik en vandaag maakte ik er dit van.
Ik ging daarna verder in mijn atelier aan mijn serie pissebedden. In mijn koffiepauze zag tot mijn verbazing, of eigenlijk ook niet, dat het wel erg leek op de gekregen cadeaukaart van de HEMA, die daar op het aanrecht lag. Wat werkt dat hoofd toch grappig.

Oefenen in Land art

Binnenkort mag ik een workshop geven op een middelbare school en voor die tijd oefen ik zelf met het maken van Land art. In mijn atelier maak ik op gekregen textiel nog meer rol pissebedden. Want ik ben nu eenmaal dol op veel. Ook ben ik dol op initialen op textiel. Volgens mij meestal erop geborduurd voor de wasservice, om de was te kunnen sorteren. Meestal met rode garen op wit, een mooie combinatie. De 27e ben ik jarig en daarom denk ik dat ik dus dan ook meer dol ben op 27. Dubbel geluk. Dol op dubbel.

Het getal zevenentwintig

Vanwege mijn verjaardag ben ik meer dol op 27 dan andere getallen. Ja vier, daar ben ik ook dol op. Want twee keer vier is vieren. Maar toch wint het getal zevenentwintig het van de vier.
Aan de achterkant van een gekregen tweedehands zakdoek was het getal geborduurd. Ik heb het uitgeknipt, omgedraaid en aan de voorkant genaaid. Bij mij mag het op de voorkant te zien zijn. Op de zakdoek ga ik ook nog een pissebed naaien.