Zeeweg

Vandaag was overal de zee weg. In mijn atelier is rood nog steeds in de periode.

Red monday

De rode periode waar ik nu in zit, is zo sterk, dat zelfs de Blue monday rood kleurt.

Rode periode

Soms ga ik terug naar mijn eerste lievelingskleur. Dat is rood.

Er is iemand in de stad

Ga je mee naar het café? Dat waren een van de vele mooie zinnen tijdens de ceremonie van dinsdag. Dag Job. De verhalen waren mooi. Deed me juist verlangen om met hem naar een café in Amsterdam te gaan. Dat gaat niet. De uitvaart van dinsdag laat me nog niet los.
Altijd een liedje in mijn hoofd. Vorige week was dat Poison arrow van ABC, omdat Job dat altijd gekscherend naar mij zong. 'Who broke my heart? Judith .. Judith...' Vandaag heb ik Niemand in de Stad van De Dijk in mijn hoofd. 'Iedereen gaat maar dood.' Altijd een liedje in mijn hoofd.
Ondertussen zit ik ook in een ander proces, die van werk maken voor expositie, die over een maand begint. Een expositie in galerie de Kapberg in Egmond aan den Hoef. Daar heb ik geen liedje van in mijn hoofd, wel een repeterend zinnetje 'Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd krijgt.' Weet niet of het nu enorm helpt, dat zinnetje. Ik ga gewoon maar door en grijp die zonnestralen.

Mis tig

Voor vogelvoer naar Welkoop in Anna Paulowna. Vlak aan zee is er bijna geen mist. Terwijl ik Anna Paulowna nader verdwijnt het steeds meer in de mist. Ik sla af, keer de auto, met mij nog een vrouw en beide nemen we de tijd om er wat foto's van te maken.

Sigaret met parelsnoer

Dat ik luxe ervaar in de trein naar Maastricht met een sigaret en een parelketting. Daar kwam ik vandaag achter tijdens de Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Ver weg

De zee was echt ver heen vanmiddag. In Callantsoog is de kustlijn best dichtbij de duinen. Vandaag was er ineens plek voor iedereen. Een heel breed strand. En heel weinig mensen. Wat een luxe leven.

Tweeling scholekster

Grote en kleine werken met scholekster gemaakt. Toen ik de kleine scholekster, bij de serie Rare vogels, ging wegleggen zag ik dat ik een tweeling had gemaakt. Het zit in mijn naai systeem gebakken. Er is een pad in mijn hersenen gemaakt die dat dus kan. Tweeling scholeksters maken. Heel knap, die massa.
Wat is het toch fijn hè dat zonlicht.

Water en licht

Gaf vanmiddag een dubbele regenboog. Ik maake een scholekster, uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid en vanavond een veertig jarig trouwfeest. Lang leve de zonnestralen.

Om Vrolik van te worden

Vandaag waren Teun, Mars en ik in Museum Vrolik in het AMC Amsterdam. Een museum met een collectie van menselijke en dierlijke anatomische preparaten. Er zijn skeletten en er staat van alles op sterk water. Teun studeert voor operatie assistent en wij kenden het museum nog van toen we op de academie zaten en er wel eens tekenles kregen. Of geschiedenisles. Of wat voor les dan ook. We kwamen er wel eens toen we nog op de academie zaten.
Als kind in Artis was ik altijd al onder de indruk van zo'n soort collectie. Die toen ergens boven bij het aquarium stond. Volgens mij als je de trap op kwam, dan stond daar een enorme kast met anatomische preparaten en skeletten. Vond ik eigenlijk mooier dan de dieren in een kooi. Wat me er in trok weet ik niet. Maakt ook niet uit, toch. Ik keek omhoog naar al die dieren. Volgens mij stonden er ook nog opgezette dieren tussen. Ook zo mooi. Ook hier zie ik ze liever levend. Maar, dat geldt niet voor alle dieren. Ik weet nog van een omhoog springende krokodil. Wowww, toen was het hekje bij de krokodillen nog heel laag. Ik neem aan dat dit nu anders is. Ben er al jaren niet geweest. Iemand hing over dat hekje om een foto van de krokodillen te maken. Zo'n mazzel had die persoon. In een fractie van een seconde kwam de krokodil omhoog en hapte maar net mis. Dat was ook indrukwekkend. Goed. Genoten van het museum. De skeletten en potten zijn prachtig uitgelicht een juwelier is er niks bij. Het leek wel te gaan om diamant. Het is ook waardevol als goud. In het museum zag ik dat het maken van foto's niet mocht. Op de gang zag ik dat niet. Dus daar maakte ik er een paar. Ik ben ook zo dol op glazen atributten. Doet me denken aan de biologie- en scheikunde lessen van de middelbare school.
Thuis nog even mijn atelier in. Maak ik een foto van het werk. Zie ik in de schaduw / reflectie van m'n theeglas een apenkop. Tja, waar je mee om gaat, of wat je ziet, daar word je mee besmet.

Favoriete teken workshop

De eerste online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar van het nieuwe jaar. Dat was weer fijn.

Dag lichtpuntje

Lichtpuntjes, ik zoek ze, jij maakte ze. Jij lied het podium stralen. Dag Job. Ik loop vanmiddag langs het strand en heb het nummer Poison arrow van ABC in mijn hoofd. In de Doorzak, na het werk op de Parade, zong je dat gekscherend naar mij. De tekst had jij iets aangepast:"Who broke my heart? Judith, Judith." Mijn naam hoorde jij in dat nummer. Wat was het toch leuk om je te zien en te spreken. Je puurheid, rust, humor, rechtvaardigheid, soms wat streng, en altijd sterk verbonden met de Parade en alles daaromheen. Betrouwbaar en leuk.
Het nummer is voor altijd verbonden aan jou en de Parade. Je was van het geluid en licht, dat was er vanmiddag in overvloed. Het was een spetterende show, met hagel, zonnestralen, wolken met gouden randjes, een regenboog en er was dat liedje over een gebroken hart. Ik drink snel eens een biertje op je.

Eervol herinneren

Best vaak wil iemand iets van mij als aandenken aan een overleden persoon. Als een troostobject. Dat in mijn werk herkenning te zien is. Dat voelt mooi. Ik ervaar dat als een compliment.

De zeven hoofdlijnen

Vandaag was ik in museum Bonnefanten om expositie Goed Fout: De Zeven Hoofdzonden in beeld, te zien. Vriendin Dorien Tamis heeft daar jaren aan gewerkt, ik ben fan van haar, van Dorien haar verhalen, van haar hoofd, haar beeldtaal, haar woorden en teksten. Zelfs als het serieus is lees ik het met plezier. Ik heb alle teksten gelezen. Heerlijk. Het maakt me speels, vrolijk en blij. Ze was ook nog eens mee. Dat was helemaal mazzel. Bonus verhalen rondom de expositie en de werken kreeg ik van haar te horen. Wat heb ik genoten zeg.
Oud collega en vriend Jean Paul was mee. Wij deden na de Goud Fout expositie nog een heel rondje door alle exposities. Nog een geluksgevoel overviel me toen ik Lutma jaargenoot Folkert de Jong zag. Z'n werk. Ik had geen idee. In de torenkamer, althans zo lijkt het, zijn joekels van zijn werk te zien. Over joekels gesproken. In het museumcafé kreeg ik het allerleukste en allerkleinste koekje. Zo leuk! Ik ben dol op klein. Het doet me wederom denken aan spelen. Het zou zo in een poppenhuis passen. Toch?
Na het museum bezoek een rondje centrum Maastricht. Natuurlijk een kaarsje aangestoken, want tja, dat wat je ziet ben je zelf, goed fout.
Ga ook kijken, naar het werk en jezelf, je hebt nog één week.

Licht rood

Vandaag was het licht en donker, wonderschoon, met goud en hagelstenen. Roodborstjes uit mijn handen en groenlingen in de tuin. Een strandwandeling in de pauze.

Zee kievit

Licht! Ik zie het al voor het opstaan. Een kleine straal valt door de gordijnen. Door de ramen van de badkamer zie ik het ook. Er is licht. Was het nooit eerder zo lang grauw en grijs? Of ben ik een rare enthousiasteling voor licht geworden? Naar buiten!
Daarna aan het werk. Het was vandaag kievitten maak dag. Door het licht, geen idee waarom, maar nu al verlang ik naar dat eerste kievitsei. Zin in het voorjaar.
Trouwens was de eerste vogel een sultan mees. Een vogel met geel en blauw, een favoriete kleurencombinatie.

We duiken het nieuwe jaar in

Om één uur was vanmiddag de Nieuwjaarsduik in Callantsoog. Ik liep er even heen. Nou even. Het duurde drie keer zo lang voor ik bij strandtent de Toko was. Wat een enorme tegenwind. Dus zag ik ze van een afstand het water in rennen. Dapper van die Callantsogers.
Alleen al door de wind en de regen was het alsof ik ook een duik had genomen. Alsof ik voor mijn zwemdiploma A ging. Bij thuiskomst was mijn kleding zo nat, dat het net leek of ik met kleren en al een duik had genomen. Meteen ook een gratis full body huid peeling ontvangen, om het maar in goed Nederlands te schrijven.
Daarna gewerkt in mijn atelier en zag samen met Pip dat het huis en de straat ook een duik namen, in de vorm van horizontaal vallende stortregen.