Exact werk

Voor de expositie in de aula van Oldskoel Burgerbrug, 5 & 6 juli, ben ik aan het werk en haal mijn inspiratie uit mijn middelbare schooltijd, water, biologie, exacte vakken, heldentroost, draadkracht en de natuur. Vandaag zie ik het oude biologielokaal weer voor me. Enorm inspirerend. Ik was zo dol op ontleden. Potloden door het hart steken om te zien hoe de bloedsomloop door het hart gaat. Ik vond en vind dat fascinerend.
Van Dorien kreeg ik borduurwerk test lappen mee, en de vrijheid om er mee aan het werk te gaan. Dat lukte. Een soort speeltuin, freakshow, onderzoekslaboratorium en rariteitenkabinet werd mijn werkplek en mijn hoofd. Heerlijk.
Na het werk nog snel een frisse duik in zee om daarna weer fijn een online art journal les van Mariëtte Ciggaar te volgen. Na het eten languit in de tuin omhoog staren naar het wolken- en vogel vreetfeest. Uit onze tuin waren de mieren afgelopen woensdag al uitgevlogen, de rest van de mieren uit het dorp deed het vanavond. Bruidsvlucht en meeuwen diner.

HKU en Pakhuis Dekker

Via Alkmaar, voor een ontbijtje bij de Mac, het voelde als een verlaat verjaardagsontbijt. Later zei Mars precies dat tegen Jet. Dus het was ook zo. Naar Heiloo voor expositie Mirjam Oosterbaan in Pakhuis Dekker, naar Utrecht voor eindexamen expositie van Jet Vlegels aan de HKU.
Goed werk van Mirjam en Jet, dat wist ik al. Natuurlijk van beide iets gekocht. Nieuw, voor mij, en goed werk zag ik vandaag van Angeliek Rutges, Anne Cappendijk, Thijs Medema, Julianne Spilt, Janna van Bergen, Olivier Versteeg, Stans Yara, Thomas L. Fontein en Sophie Meyer Borst.
Op de HKU wil ik wel wonen. Wat is een kunstacademie toch een fijne plek. Pakhuis Dekker kun je me ook achterlaten trouwens, ook zo'n fijne plek. Afsluitend een verjaardags-bbq bij lieve vrienden.

Weer anders

Zaterdagavond lag ik dobberend in een vlakke, groene algen, zee. Vandaag zijn de algen verandert is schuimgebakjes. De strandhuisjes liggen voor het eerst dit seizoen op hun kant. Wat een verandering van weer.
Wat fijn weer hetzelfde was, was dat ik vanavond een online art journal les van Mariëtte Ciggaar mocht volgen.

Onderwater en Grains

Inge Koetzier van Hooff en Lex Koetzier exposeren tijdens Schok, Schoorlse Kunsten, hun nieuwe werk. Inge geïnspireerd door het onderwater leven en het onder water tekenen, dat ze heeft ontdekt, is gaan doen en er nieuw inspirerend werk uit is ontstaan. Zelfs de schaduwen zijn mooi. Lex heeft prachtige werken met hout gemaakt, een mooie combinatie van strak, natuur en handwerk.
Ik mocht zaterdagmiddag even voor ze op de expositie passen.

Exact onderzoek

Voor komende expositie ben ik op onderzoek. Ik heb een thema gekozen, soort mijn lievelingsdingen, eigenlijk. Exacte vakken, biologie, draadkracht en middelbare schooltijd. Mijn pissebedden gaan mee, deze kraaikop hoen, vlinders en allerlei anders leuks. Eigenlijk vind ik het wel lekker om mezelf een beetje te kietelen. Een soort wens expositie te maken.
Vanavond weer fijn online tekenles van Mariëtte Ciggaar. Kon ik nog even in mijn vakantie gevoel hangen. Daarna nog maar een strandwandeling, want eigenlijk is het hier aan zee alle dagen vakantiegeluk.

Ik ben een vogelspotter

Ze zijn overal, dat vind ik ook altijd zo leuk. Waar je ook bent, er is altijd wel een vogel te zien of te horen. Ik zie ze zelfs als ze er niet zijn. Zoals vanavond in het Kooibosch, gewoon via mijn hersenen. Een boomstronk met knalgele schimmel, en ik zie er een vogel in. Wil je zelf ook vogels spotten? Dat kan heel eenvoudig in de Kerkstraat, Amsterdam. De flamingo en het roodborstje zijn te koop bij Artacasa.

Strijdrok

In Galerie Eva's Appel, in Schoorl, was voor de vele makers van een stuk/onderdeel van de kunst installatie Strijdrok een Sneak preview. Het project voor SchoK 2025 van Marianne Duif is geïnspireerd op het boek 'De ontembare vrouw' van Clarissa Pinkola Estes. Ze vroeg tientallen mensen om een deel van de Strijdrok te maken, met het boek als inspiratiebron. Specifiek de paragraaf over het delen van geheimen. Dat het delen van je geheim goed is voor je hart en welzijn. Zo goed zelfs dat je er als een heuse ridder mee ten strijde kunt gaan. De Zonderok wordt een Strijdrok. Een groot aantal bevriende kunstenaars doen mee. Allemaal hebben ze hun geheimen verbeeld. Wel zo fijn om nu ridderlijke vrienden te hebben.
's Avonds een strandwandeling in onze achtertuin. Was ik vanwege mijn vakantie twee weken niet geweest. Het is heerlijk afgekoeld. Precies mijn favoriete temperatuur. Met zonder jas naar buiten en toch fris, een graad of twintig is mijn favoriete temperatuur.

Nijlganzen op ons dak

In de tuin hoorde ik luid, laag en zwaar vogel geluid. Dat moet wel een grote vogel zijn, een grote bijzondere roofvogel. Ik keek omhoog en tot mijn geluk zag ik twee nijlganzen op ons dak zitten te snateren. Een kort moment, dat wel, maar ik genoot er nog heel de dag van.
Het koolmeesje had ik nog liggen op mijn werktafel. Heb ik voor vakantie hermaakt. Heb ik van het frame gehaald om onder mijn naaimachine te passen. Beetje verandert en weer op het frame van hout gespannen.

Klaproos galore

Terug van vakantie Lissabon, Portugal. Mijn atelier is klein, dat heb ik nog nooit eerder zo sterk gevoeld en een troep. Vlak voor vertrek heb ik allerlei werk afgerond en geen tijd genomen om het op te ruimen. Mooi hoe het licht valt op de veld zuring. Pas na het nemen van de foto zie ik de tekst: De nieuwe generatie. Dat gaat vast over de klaprozen in onze tuin. Die hebben op een enkeling na allemaal gewacht op mijn thuiskomst. Of gaan ze over mijn jarige nicht Sharon. Ze is even thuis van Aruba en had als verrassing een verlovingsring om haar vinger. Zo romantisch.

Yes In My BackYard

We gingen voor Jos, we zagen Springtime van Hendrick-Jan de Stuntman met Merel Kamp en Jos van Wees op het festival Yes In My BackYard in Alkmaar. Aten daar heerlijk Thais, luisterde mooie teksten aan een bijzondere tafel, De Gedachtentafel van Ola Szostak en Willemijn Schellekens.
Daarna naar zee, in onze achtertuin, met overvliegende fazant en mini regenboog. Voor die tijd maakte ik mijn werk voor de zomerexpositie Ode aan de toekomst af.

Morgenrood vanmiddag geprint

De Morgenrood vlinder heb ik onderzocht en bestudeerd, er over geschreven, erover gedacht, eentje getekend en nu eentje gekrast in een, omgespoeld en bewaard, melkpak. Natuurlijk kies ik rode inkt om mee te drukken. Ik had een handpers in gedachte om te gebruiken en dan zo heel eenvoudig en snel twintig drukken te maken. Maar dat ging anders. De print had meer druk nodig dan de handpers gaf. Dus ging ik met de achterkant van een opscheplepel over het papier heen om de afdruk te maken. Ik hoefde niet meer naar de sportschool om mijn armen te trainen. Al zou ik dat al daar willen gaan doen. Ik deed het tijdens het tetradrukken.
In de fruitschaal deed ik vandaag nog een mooie vondst, een kleuren experiment van de natuur van een avocado vond daar plaats.

Zee, vlinder en ei van rog

Voor de zomerexpositie 'Ode aan de toekomst' bij Kunstuitleen Alkmaar ben ik aan het onderzoeken wat ik wil uitbeelden in dit thema. Woorden zijn het eerste begin van mijn proces. Veel woorden.
Een rooskleurige toekomst. Dat is wat blijft hangen. Plus wat wil ik maken? Waar heb ik zin in om te doen? Pagina's tekst over wat ik morgen zou kunnen gaan doen. Het maken, is er één van. Morgen ga ik het maken.
Dan popt er (dol op mijn grappige hoofd). Dan popt er de vlinder Morgenrood bij me op. Toekomst = morgen. Rooskleurige toekomst = rood. Morgenrood. Dat onderzoek ik nu al een tijdje.
Een tekening ga ik niet inleveren.Vanavond wel een Morgenrood vlinder getekend tijdens Mars zijn olieverf schilderles bij Rob de Vries in Oostzaan. Om gevoel te krijgen van de vorm, contact met mijn onderwerp keuze te maken.
Over contact gesproken. Vanmorgen had ik contact met regen. Eigenlijk ben ik er dol op. Regen. Fietsen in de regen. Wandelen in de regen. Langs het strand in de regen. Terug langs een andere strandopgang, want ik wilde een Veldzuring, de waardplant van de Morgenrood, plukken om te onderzoeken. Langs die andere opgang zag ik in de duinen een opvallende bloem staan. Een soort ui bloem, een Allium christophii, zomaar langs het pad van de duinen. Langs de kant van de sloot verderop naam ik nog twee stengels veldzuring mee.

Irissen staan open

De regen heeft de irissen een duwtje gegeven. Vanmorgen stonden er ineens twee in bloei. Nog aardig wat knoppen, dus morgen sta ik weer nieuwsgierig in onze tuin.
Vanavond kreeg ik weer fijn een online Art journal tekenles van Mariëtte Ciggaar.

Drukken in de Kerk

GAA Grafisch atelier Alkmaar bestaat een halve eeuw en om dat te vieren hebben ze een expositie georganiseerd. Tijdens die expositie kun je in de Grote Kerk van Alkmaar een hoogdruk maken. Op de academie waren dat mijn favoriete, bijvak, uren. Misschien omdat het een bijvak was, en dacht dat er minder van me verwacht werd, of omdat de werkplaats assistent Lies zo leuk was. Geen idee, maar ik koester fijne herinneringen aan die wekelijkse uren op de tekenafdeling.
Thuis komt het er niet van. Dus als ik een gelegenheid zie om iets van grafische technieken, zoals linodrukken, tetraprinten of wat dan ook te kunnen doen, ga ik er heen.
Met rode konen sneed ik het heerlijk geurende linoleum weg. Ik maakte een rol pissebed. Want daar ben ik nu een tijdje mee bezig, een mooie soort van grafische vorm.
Het werk op de foto's van de GAA expositie zijn van Puck Sijrier, Julia van Zelst, Andrea Kapoor van Velzen en Harry Agema.
's Avonds wandelen in vogelzang wonderbos. Het Kooijbosch hier in Callantsoog is vrij klein, in vergelijking met het bos van Schoorl, maar niet minder wonderschoon. Zo tegen zonsondergang is het concert met slaapliedjes voor vogels. Een fijne bonus voor bij mijn wandeling.
Vanwege het item over de Week van de Biodiversiteit bij Lubach heb ik de muur van mijn atelier op de foto gezet. Het is wel geen meisjeskamer, nu een vrouwenkamer, ook al denkt mijn hoofd soms van niet. Het is een vrouwenkamer, vol met rolpissebedden. Je zou het een fanclub muur kunnen noemen.

Terug naar het Zwanenwater

Toen ik in Callantsoog ging wonen zeiden een aantal mensen, jij gaat het Zwanenwater echt zo mooi vinden. Na de verbouwing van ons huis ging ik de omgeving verkennen en zo kwam ik ook bij het Zwanenwater. Ik vond er niks aan, een geasfalteerde weg door het duinlandschap. Ik hou van gezellige paadjes, geen asfalt in de natuur. Dat je weet dat je in een wandelgebied loopt, maar door dat asfalt toch elke twee seconde omkijkt of je niet door een fietser word ingehaald.
Wist ik veel dat het mooiste stuk met paadjes van zand en schelpen was afgesloten vanwege de overstroming van het gebied toen. Nu kurkdroog en kon ik wel linksaf, weg van het asfalt. Wat heb ik genoten, van de rust, het water, de irissen, de doorkijkjes, de vlinders en van de zingende vogels. Prachtig vind ik het nu.
Het klonk trouwens niet naar zwanenzang. Het enige wat ik overal doorheen hoorde was het gakken van ganzen. Ganzen in het water, ganzen in de lucht, ik hoorde ze in het ganze Zwanenwater-land.
Thuis nog even mijn kringloop geluk bekijken. Ik had hele mooie boeken gekocht. Oude schoolboeken 'De wereld der wetenschap'. Ik ben dol op dat soort boeken, met gelukmakende tabellen.

Schuimpje trekken

Wind, wolken, slinger van papier maken, een graspieper en veel schuim.