Pers, cake en Jan Mankes

De dag begon bij buuf Ank, zij is de dochter van de bakker, buurmeisje van mijn vader, nu van mij en een kennis van vroeger van het saxofoonspelen in Provadja Alkmaar. Waar ik in de jaren tachtig elke zaterdag bij Charley Nanlohy in zijn jazz workshop speelde. Verrukkelijke boterkoek had ik al eens bij haar mogen leren. Nu leerde ze me chipolata cake bakken, een recept geïnspireerd op een recept van haar vader.
Daarna gingen Mars en ik in Friesland een stevige etspers kopen en omdat we toch aan de overkant waren bezochten we de Jan Mankes expositie in museum Belvédère gewoon nog een keer. Want na het verlengen van de expositie was er nu de toegift. Een fijn inspirerende expositie. De expositie in de andere vleugel bezochten we ook nog een keer, met onder andere video-installaties van Nicolás Rupcich en Clint Baclawski. In de beeldentuin van het museum staat werk van Henk Visch.
Terug thuis was de cake bij Ank uit de oven gekomen en die moest geproefd. Verrukkelijk.

Jan Mankes expositie twee

Het is gelukt. Met dank aan de verlenging van de expsosities van Jan Mankes in Museum Arnhem en Museum Belvédère hebben we ze beide kunnen bezoeken. Wat een bijzondere exposities. Zoveel werk geleend bij andere musea en van particulieren. Ga ook kijken. Het kan nog tot en met 24 augustus.
Op de foto's is werk van Jan Mankes, Maria Roosen, Louise te Poele, Ted Noten, grote eikels in de boom naast het museum en standbeeld van Ignatius van Logteren te zien.

Sterren kijken in Friesland

Mars is een Jan Mankes fan, een ster. Door hem zie ik vaak exposities van het werk van Jan Mankes en ik ben nu ook wel in de buurt van een fan zijn. We gingen naar Heerenveen.
Onderwerg nam ik de afslag richting Franeker, we waren er nu toch, aan de overkant van het IJsselmeer. We bezochten Eise Eisinga Planetarium. Een leuk, interessant en speels museum. Met lekker veel radartjes en glimmende elementen. Het kind en de kraai in mij kwamen helemaal tot leven. Had ik trouwens maar die kleine afmetingen. Boven bij het radarwerk was het voor kleine wezens. Met zonder neus ook trouwens. Want poeh daar in die kleine ruimte was die sterke oud- zweet zweetlucht van andere museumbezoekers niet te harden.
Dus door naar Heereveen. Wat een prachtig werk van Jan Mankes zag ik vandaag weer in museum Belvédère. Een bijzondere tentoonstelling met veel werk uit privé bezit. Die je normaal dus nooit ziet en zeker niet bij elkaar in Friesland. En dat op maar ander half uur rijden van ons huis. Echt de moeite waard.
De spreeuw van Sabine Liedtke, de beelden-bloementuin en de fotoserie van Gjert Rognli toppen ons bezoek aan Friesland mooi en inspirerend af.

Helden en rare vogels

Vandaag mocht er weer werk naar de winkel van museum Kranenburgh in Bergen. De mevrouw stond weer te juichen voor het museum, de museumwinkel en de kunstuitleen. De mevrouw is het kunstwerk Flora van Pauline Eecen. Die floreert lekker met me mee.
Natuurlijk na het inleveren van nieuwe werken een rondje museum gedaan. Er zijn weer nieuwe exposities, waaronder een hele grote van Folkert de Jong, sjonge jong wat een indrukwekkend werk. Ik moet zeker nog een aantal keren terug, want het duurde me te lang om te wachten op de koptelefoons om de verhalen bij de tentoonstelling te beluisteren. Eén verhaal lukte me wel, toen net twee mensen opstonden, greep ik mijn kans om een koptelefoon te bemachtigen. In plaats van Koning was ik als een piraat. Of ging het verhaal over een piraat? Hoe dan ook fijn om te zien en te luisteren.
Ik zat bij Folkert op de AHK, we kregen daar ook kunst- en cultuurgeschiedenis. Hij heeft bij die vakken (bij alle vakken eigenlijk) net iets beter opgelet dan ik. Want hij had een mooi verhaal in die koptelefoon gestopt. Ik met Koning als achternaam word toch altijd getriggerd door verhalen over veroveraars, helden, Koningen en Koninginnen.
Over Koninginnen geschreven, de expositie For Eternity met bijenwas van kunstenaar Tomáš Libertíny bracht me in verwarring. Is het gebruiken van bijen nu dierenmishandeling? Ik eet geen honing vanwege dat ik dat vind. Duizend woorden erover gelezen, de podcast met bijenexpert en wetenschappelijk directeur van Naturalis Koos Biesmeijer geluisterd om een helder antwoord te krijgen. Nog niet helder. Het werk is prachtig. Dat is helder. Hoe ik er tegenover sta is wazig. Het doet me in ieder geval iets.

Jarig in Voorlinden

Voor mijn verjaardag wilde ik van Teun samen naar museum Voorlinden, en dat kreeg ik ook van haar.
Toen ik een aantal maanden terug keek hoelang de expositie van Nick Cave in Voorlinden nog zou duren zag ik de vooraankondiging van de expositie Sweet memories van Simone Post staan. Ik ging mijn bezoek aan Voorlinden uitstellen. Naar Sweet memories wilde ik. Wat een leuk verjaardagspartijtje had ik samen met Teun. Nu willen wij dus ook onze muren met discodip en ik wil die naaimachine en een krukje van spekjes.
Of die expositie niet al genoeg feestelijk was, zag ik ook nog dat ze wel vijf werken van Joseph Cornell hebben. Mijn voor altijd favoriete kunstenaar.
Wat heeft Voorlinden toch een fantastische collectie. Ik zag overigens dat de hoek die bij mijn eerste bezoek vrij was, nog altijd vrij is. Vast bestemd voor mijn werk. Ik zelf zie het nog steeds wel zitten, slaan, of hangen, mijn werk in museum Voorlinden. Mooi bij het werk van Claes Oldenburg, Simone Post, Klaas Kloosterboer, Anouk Kruithof, Stéphane Thidet, Rob Birza, Josehp Cornell, James Turrell, Ai Weiwei en Jan Fabre. Sweet dreams.

Jubel jeeej

Er mochten weer kleine werken uit mijn serie Rare vogels naar de museumwinkel van museum Kranenburgh.

Tijdelijk tijd voor mode

De expostie 'Time in fashion' bezocht in het Westfries museum in Hoorn. Een tentoonstelling van modedesigner Sepehr Maghsoudi, kostuumdesigner Rien Bekkers en papierkunstenares Asya Kozina uit Oekraïne. Het museum gaat verbouwd worden en eigenlijk vind ik het nu heel aantrekkelijk, met al dat kapotte en rafelige van de muren.
's Avonds tekenen tijdens Mars zijn olieverf schilderles. Ik maakte de iris van vorige week af en begon met een tulp, ook uit het lesboek wat Rob de Vries voor me had meegenomen.

Vre(es)de

Ga je mee naar Rotterdam? Vroeg Teun aan me. Ze ging een tattoo zetten bij Joost, haar vaste tatoeëerder. Ik ging mee. Ik reed door Rotterdam en was instant gelukkig. Jaren was ik er jarig. Door mijn werk bij Theaterfestival de Parade heb ik er ook weken gekampeerd, midden in de stad. Nu bezocht ik drie musea. Ik begon bij de Kunsthal. Gelukkig was ik vandaag zo gelukkig, anders kon ik sommig werk echt niet aan. De fotoserie ‘The Adventures of Guille and Belinda’ van Alessandra Sanguinetti sloeg indrukwekkend bij me binnen. Verderop was nog een indrukwekkende tentoonstelling 'Lebensborn' van fotograaf Angeniet Berkers. Programma Lebensborn, gestart in 1935, had als doel de ‘rassenkwaliteit’ te verbeteren in het nationaalsocialistisch imperium. De eremedaille met hakenkruis, zie foto, was voor vrouwen die vijf of meer kinderen kregen. Een ere medaille in goud als ze er acht kregen. Ik heb net gisteren mijn deel van project 'Strijdrok' uit het boek 'De ontembare vrouw' over geheimen ingeleverd bij Marianne Duif en ook daarin verwerkte ik oorlogsgeheimen, oorlogswonden. Het moest zeker nog even ingedrukt, dat stille schreeuwende geheim.
Daarna naar het depot van museum Boijmans van Beuningen. Wat een indrukwekkend gebouw. Ik had geen idee. Bij depot had ik per ongeluk archiefkasten en van die gaasrekken bedacht. Dit was werkelijk een prachtig gebouw, met daarin zoveel werk en tentoonstellingen verwerkt. Bij elke trap omhoog bekroop mij echter steeds een beetje meer het gevoel van hoogtevrees. Wat als dat transparante gebouw ineens instort. Het is immers Rotterdam. Tja, dat doet angst. Ik heb het bijna nooit. Voor zover ik weet is dit de derde keer in mijn leven dat het zo stevig omhoog komt (goede woordkeuze). Toch tot aan boven alle trappen genomen. Als de vloer bedekt is is de hoogtevrees er gelukkig bijna niet.
Trots, als ik dat mag zijn, want wanneer kun je trots zijn? Trots omdat het vrouwen zijn die ik wel eens van dichtbij heb ontmoet? Goed, ik was enthousiast om het glaswerk van Atelier NL in de expositie 'Huilend glas' in het depot te zien.
Daarna haalde ik Teun op, met een mooie nieuwe tattoo. Haar wilde ik graag museum Brutus laten zien. Want ik was daar eerder toen de expositie van Ossip er was. Een bijzonder museum in een excentriek gebouw. Sodeju, dat was confronterend die expositie. Waar had ik mijn dochter mee naartoe genomen zeg?! Bruut en hartverscheurend. 'Everything is true - Nothing is permitted' is een aangrijpende tentoonstelling over geweld, extremisme, racisme, macht en ongelijkheid. Gelukkig was ik deze dag al heel gelukkig, in Rotterdam. Kon ik mijn gevoel wat compenseren met deze heftige tentoonstelling.
Vandaag viel het me ook op hoe groen Rotterdam is. Hielp ook in verwerken exposities. Veel parken met hoge bomen, fris in het blad, bloeiende fruitbomen in het wild en ik zag kleine pulletjes van de nijlgans.

Vogels aanvullen bij museum Kranenburgh

Zo fijn dat het beeld van Pauline Eecen, staand voor het museum Kranenburgh, altijd uitbeeld hoe ik me voel na een bezoek aan museum Kranenburgh. Blij. Zeker omdat ik weer werk mocht brengen voor in de museumwinkel. Tien werken uit mijn serie Rare vogels. Gemaakt op de naaimachine, kop geknipt uit tweedehands prentenboek.
Alles staat in het teken van vogels. Vanmorgen aan zee zag ik zelfs een steen met een duckface. Grappig. Plus werd ik blij van het achtergelaten zandkasteel. Kijk dan naar die torens en al die details van schelp. Die hebben lekker met zand gespeeld. Ook blij werd ik van het wollige insect met bontjas die in de duinen op zoek is naar nectar en stuifmeel.

Jarig, Hotel Arena en de Sleep-inn

Met jarige vriend en oud Hotel Arena collega Jean Paul, die de 6/8e maten van het carnaval wilde ontlopen, gingen we over de over memory lane. Om het maar eens in mooi Nederlands te schrijven. Via het strand in de mist van Callantsoog, naar Amsterdam Noord. Waar ik direct een putter in de boom hoorde kanariepieten. Zo vind ik ze klinken. Toen met zonder jas in de zon op het terras, bezoek aan (biologisch, filosofisch en natuurhistorisch) museum Groote, en tot slot een liepen we naar het terras van Hotel Arena. Daar waar we allebei ongeveer dertig jaar terug achter de bar hebben gewerkt. De grote zaal, waar we nogal wat feesten en partijen hebben gewerkt, was dicht. Maar we kregen, nadat we zeiden dat we er hadden gewerkt, direct een kleine rondleiding. Dat was leuk zeg. Een goed verjaardagscadeau.