Vloerzicht op de kunstrai

Gister was ik op uitnodiging van Life the gallery op de Kunst Rai, Amsterdam en ik merkte dat ik de gewoonte van mijn moeder overnam, ik keek naar de grond. Ze adviseerde dat altijd, geen idee waarom, geld vinden? goudstukken zoeken? eieren? Ik weet wel dat ze één keer vreselijk haar hoofd stootte aan een balk in een oude boerderij. Toen dachten wij allen dat ze van haar gewoonte af zou zijn, maar nee, een bult op haar hoofd maakte niet dat ze anders naar de wereld ging kijken.
Ik keek dus veel naar de vloer. Er lag, ik denk vanwege onkosten, bijna nergens tapijt. Ha! Waardoor er prachtige kruisen te zien waren.
Tussen de kruisen op de vloer door heb ik mooi werk gezien van Suzanne Jongmans, van galerie Wilms, Jeroen Bodewitz en ik vond de Putter. Nooit deze winter gezien in onze tuin, nu zag ik hem direct in het werk van Nicolas Dings. Op de vaandel van de drager, ik schat ongeveer anderhalve bij drie centimeter klein, zag ik hem 'parmantig' (kan een putter dat?) zitten. Die geef ik gewoon een dubbele foto.
En ik sprak Claire van der Plaat van Life the gallery over nieuw samenwerkingsproject: 'Sprookjesboek werkperiode'. Jeeeeeeej, Claire is enthousiast. Een project met: Maartje Jaquet, Krista Peters, Patricia van de Camp en ik Judith Koning. We mogen komen praten.

Nicolas Dings - Vaandeldrager

Ik ben gek want ik wil

En oh, wat ik nu besef, na het plaatsen van mijn vorig bericht, is dat ik geen volgende expositie in het vooruitzicht heb. Voor zaterdag 3 augustus haal ik mijn solo expositie weg bij Wegert & Sadocco, in Winkel.
De enige plek waar mijn werk nog tot half augustus te zien is, heeeeeeeeel fijn trouwens, nog steeds als ik er aan denk springt er iets in mijn maag, hup hiep hop zwiep swoei, hoeiiii, is Magazijn Amsterdam.
Maarre normaal gesproken stelt dan iemand een expositie of expositieruimte voor, want daar ben ik eigenlijk nooit zo mee bezig, het komt op mijn pad en dat volg ik dan op. Tja, dat was er wel. Ik zou in Amsterdam exposeren, september. Maar dat voelde twee weken geleden zo vervelend. Ik heb het afgezegd, omdat het naar voelde. Ik ben gek. 'Hoe haal ik het in mijn hoofd?' gaat er wel door me heen. Een dubbel gevoel. Dol op dubbel, ook op dubbel veel liefde. (Moest ik vandaag aan denken.) Want wat was ik blij met de uitnodiging die ik kreeg. Maar, het voelde niet goed. Ik ben gek.
Die expositie afzeggen. Wat een oen, zucht.
Dusssss als iemand nog iets weet. Ik zal mijn gevoel wel even uit zetten. Want ik wil!

Foto's zijn van oude krant onder uit een lijst van een oud borduurwerkje, wit is borduurwerk en onderste zijn foto's van parkiet in Central Park, New York.

Sneeuwklokje weg met de 6 1/4 kabouters

Vandaag de ladder op om de touwtjes van mijn installatie 'Sneeuwklokje en de 6 1/4 kabouters' bij Life-the gallery-Amsterdam door te knippen. En ja er zat werkelijk sneeuw op mijn trouwjurk en vandaag kon ik de kabouters nog even goed bekijken door de sneeuw die er lag. Ik had gedacht dat ik 10 dooie vingers en tenen zou hebben maar dat viel gelukkig mee, ik had het zelfs warm. Geraakt werd ik ook nog toen om twaalf uur, nog 4 touwtjes te gaan, de klokken van de Kerk (Westertoren denk ik) sloegen. Op weg naar huis een klein zelfgemaakt kadootje bij een lief groot meisje in de bus gedaan. En daarna snel naar de winkel om de vtwonen van februari te kopen, daar staat een foto van mijn video-werk in wat ik maakte voor het vtwonen huis. Super trots en blij.
Morgen is filmpje 3 van Poëzinema af.

283

283 dubbel

De laatste sneeuw

Gister bij Life-Amsterdam voor het laatst tijdens Garden Party 3 gevierd dat mijn installatie 'Sneeuwklokje en de 6 1/4 kabouters' daar mag zijn. Ik heb inderdaad wat onzinnigs gezegd gister, hihi. Waar het op neer komt is dat dit werk speciaal voor daar is gemaakt en het beeld zo ongeveer is opgekomen in mijn hoofd. Er is een gevoel en een beeld en ik heb 2 dagen touwtjes zitten knopen in de binnentuin en toen was het goed en nog steeds. Dit is wat mijn gevoel zei dat de ruimte nodig had.
Op de foto van een detail van mijn installatie zie je in de reflectie het werk van Birgitt Busz over Bambi. Daar ga ik binnenkort ook maar eens mee aan de slag, kom Bambi de laatste tijd steeds weer tegen.
Overigens geen sneeuw gezien gister in Amsterdam, wel Pim, dat was ook leuk, hier ligt nog een minuscuul laagje, mooi woord: minuscuul. Zeker bij sneeuw.

274

274 dubbel

Vanmiddag bij Life the gallery

De doos en de kleine tulp

Bij deze, presenteer ik de dozen voor de kleine tulpen, met plaksticker en visitekaart erin, die Life the Gallery tijdens de expositie 'Garden of Life' voor mij verkoopt. Expositie is te zien tot 19 januari.

237

237 dubbel

Kleine tulp serie 6 x 8 cm

De langer jurk

Ballon aan het raam blijven plakken.

Vandaag hoorde ik dat mijn installatie langer in de binnentuin van Life the gallery, Amsterdam mag blijven hangen. Het mag blijven hangen zolang als het thema 'Garden of Life' nog in de galerie is. Heel trots en speciaal daarbij heb ik de foto geplaatst van mijn werk met een spiegeling van een lachend gezicht, kijkend naar de installatie. Zij, blij, ik blij.

En eindelijk officiële visitekaarten laten maken door Floortje Bakker van Tada en dekseldoosjes van karton besteld om mijn werk net in te verkopen. Dat moet namelijk van Adriaan Rees. Haha, dat zei hij al eens tegen mij in 1995, je verkochte werk mooi verpakken in doos of kist. Ik denk ineens weer aan into the great wide open op Vlieland waar ik zo genoot van de schoonheid en de verrassing van het gebaar van de foto die ik kreeg van Maaike Roozenburg.

232

links kadootje van Maaike Roozenburg

detail van Sneeuwklokje en de 6 1/4 kabouters

Opwaaiende reflectie

Zaterdag was opening 2 van het thema The Garden of Life, bij Life the Gallery, Amsterdam, waar mijn installatie 'Sneeuwklokje en de 6 1/4 kabouters' nog te zien is. Heel blij ben ik dat er weer leuke lieve enthousiaste vrienden kwamen kijken naar mijn werk. Vandaag genoten van de storm, heerlijk even op de dijk bij Camperduin wegwaaien uhm uitwaaien. Mijn hoofd leeg laten waaien.

228

228 dubbel

Sneeuwklokje en de 6 1/4 kabouters

Gister vroegen Mieke, Marcel en ik ons af of als je Judith Koning zoekt of je dan op mijn blog terecht komt.... Net uitgeprobeerd, en ja ik kon het al raden, niet te vinden dus. Vandaar, hihihihihi. Ik vind mezelf nu heel grappig.
Mijn installatie nu te zien in Amsterdam, Lauriergracht 96, bij Life the gallery.

Installeren bij Life the gallery Amsterdam

De draden hangen, nu het moment: de jurk

Het is gelukt de jurk hangt

Al een paar draadjes zitten vast

Klaar, dacht ik

Sneeuwklokje en de 6 1/4 kabouters

Geïnstalleerd

Gister de installatie met de trouwjurk, met chocoladevlek, en de 6 kabouters, 6 en een kwart kabouter, af kunnen maken in de binnentuin van Life the gallery, Amsterdam. Zo fijn gewerkt daar. Ik krijg zo'n energie als ik al over de drempel kom daar. En ik denk in sprookjes als ik daar binnen ben of buiten in de binnentuin. En dan zie je ook sprookjes. Ineens zat er een kikker, of pad?, naar me te kijken. Had ik hem maar gekust denk ik nu. Het enige wat ik kon bedenken is dat ik zo blij werd en dat ik dat gevoel vast wilde leggen op foto. En achter mijn geparkeerde auto zag ik een mooi stadstuintje.

172

172

Installeren

Vandaag begonnen met het ophangen van de jurk in tuin van Life the gallery. In de auto dacht ik dat het leuk zou zijn om 101 touwtjes aan de jurk te verbinden. Maar later bedacht ik dat het geen 101 sprookjes zijn maar de sprookjes van 1001 nacht. Dus laat dan maar. De jurk heeft draadjes. Veel draadjes, best veel draadjes.

171

Trouwkabouters

Hoe simpel kan het zijn. Ik zoek heel internet af, ga al mijn inspiratiemappen door, bespreek het met Jan en alleman, zet de kabouter voor mijn neus tijdens de koffie, tijdens het afstruinen van internet nou ja tijdens de dingen die ik doe. Ben al dagen bezig met ze vol te stoppen met vitrage, stof, haakwerk, parelsnoeren om, in en ronde de kabouters. Maar niets werkt goed genoeg. Stop ik met zoeken, ga gewoon de afwas van gister doen en ja hoor! Blink, ploink, pioink, idee. De telefonerende kabouter met de twee blikjes zag ik al eerder samen naast de auto, in de auto met de blikjes aan voor trouwfanclub. Dus de telefonerende kabouters zijn helemaal geen telefonerende kabouters, maar trouwkabouters, ze staan langs de kant, hangen achter de auto, ze zijn dol op trouwpartijen.

169

169

Het stewardess uit Amelie gevoel

Vandaag kon ik mijn telefonerende kabouters terughalen van de TelefoonCentrale, Alkmaar, ze gaan verhuizen naar Amsterdam, daarover later meer. Ik werd heel blij van wat ik zag, het gras onder de voeten was lekker hoog en de kabouters leken daardoor klein, zijn ze ook natuurlijk. Ik pakte ze uit de bakken en zette ze op de stoep, ging er mee aan de wandel en werd daar zo vrolijk van, ik voelde me meteen die stewardess uit de film Amelie.
Vandaag ook wederom van alles uit de kast gehaald om iets mee te doen voor de Fair voor Loek, zondag as. Zo ook drie collages die ik zo'n 3 jaar geleden maakte als studie/moodboard/ of whatever materiaal. Mijn eerste kleine dozen van karton zijn toch nog vandaag gemaakt. Gister dacht ik nog dat karton rot knipt en recht moet zijn etc etc, maar vandaag ben ik daarvan genezen. Ik vind het prachtig zo.
Zou ik manisch zijn? Ik blijf maar enthousiast en blij en gelukkig en sentimenteel dat ik dat allemaal zo voel. Ik krijg bijna behoefte aan iets slechts. Is er geen ijsdansen of zoiets slechts op tv nu? Dan ga ik dat maar even kijken, lekker op bed, das ook lang geleden zeg: tv kijken op bed. Als dat maar niet goed bevalt dan.

151

151

151

De trouwjurk en de chocoladevlek

Al een jaar verlang ik naar de trouwjurk van kringloop Dirkshorn. Maar streng als ik was voor mezelf kocht ik hem niet. Vandaag werd ik er heen gestuurd door mijn moeder omdat ze een winterjas voor mij had zien hangen, ik ben nogal moeilijk daarin, want ik heb bijvoorbeeld nogal lange armen. Van een afstand zag ik het al, die jas is het niet. Maar nu ik er toch ben, loop ik even rond. En ja, de jurk was ik even vergeten, zag het rek en ja hij hing er nog......... Ohhhhhhhhh, en ja nu kan ik hem kopen, want ik heb een idee. Ter plekke kwam alles te samen, viel alles in elkaar. Bij de kassa bleek de jurk ook nog eens 19 euro goedkoper te zijn geworden dan toen ik hem voor het eerst zag hangen. En hoe een mooi extraatje: chocolade vlekken op het onderste gedeelte van de jurk. Pure liefde en romantiek.

141