O, oh

"Oh, oh Den Haag, mooie stad achter de duinen, de Schilderswijk, de Lange Poten en de Beeldhouwwinkel"... "O, denneboom, o, denneboom, wat is uw raamdecoratie wonderschoon... "

Altijd een liedje in m'n hoofd. Mars ging kunst ruilen en ik ging gietklei kopen. Alleen was Keramikos dicht. Daar heb ik inmiddels drie keer op een zaterdag voor de deur gestaan. Het zit niet in mijn systeem. Nu wel, denk ik.

Hopend op een nieuwe klei leverancier gingen we naar De Beeldhouwwinkel in Den Haag. Hele vriendelijke, behulpzame mannen en werkelijk alles daar wilden wij wel kopen. Alleen was mijn gietklei in het andere filiaal. In Zutphen. Dat was ondanks mijn gietklei honger toch te ver weg. Maandag maar weer naar de heerser van de klei verkoop in Haarlem.

Het bos roept

Kom eten bij Buskruid. Dat deden we. Tijdens Into the great wide open eten we altijd minstens twee van de vier dagen bij deze foodtruck en soepbus Buskruid. Het is er altijd heerlijk, zoals heel het festival. Nu ook op deze prachtige camping 'Het bos roept', midden in de bossen, smaakvol ontworpen met een goed oog voor mens en natuur. En twee geluksvogels zijn Floortje en ik, want precies aten we tussen de buien door en kregen nog  als voorafje en toetje een regenboogfestival.

Wolken rood

Heb ik nu toch de drie R-en vandaag. Veel rood vandaag. Van begin tot zonsondergang. Emmer, aardbeien en zonsondergang. Ohw nee. Liedje in m'n hoofd. Die van Marco Borsato. Pffff "vandaag is rood....". Nou goed ik negeer het lied. Altijd een woord-lied- associatie.

Gelukkig ook drie wees. Werken, wolken en wandelen. Vier zelfs nog mooier. Ook water. Zeewater. De rode vlag hing uit, oh zie je wel. De vier R-en. Toch geen drie. Ik heb het ook zo niet met die regel van de drie R-en. Tot mijn 35ste kende ik ze niet en nu wil ik ze zo snel mogelijk vergeten. Vier. Das een mooi woord en getal. Dubbel.

Monique, Anna en ik gingen (ik mocht mee) een duik nemen, want de golven waren lekker hoog. We liepen langs de rode vlag. Hoe zat dat ook al weer? Ver voorbij de reddingsbrigade namen we een duik. We waren toch gespot. Rood betekent zoiets als verboden te zwemmen. Ik wil dan weten of dat echt zo is en of er een straf op staat. Wij zijn opgegroeid aan zee en weten bij deze wind echt wel dat we niet dieper moeten dan kniehoogte. Gelukkig hadden we die frisse duik al gehad.

Racewolken

Nieuwe gietmallen maken en racewedstrijd van wolken. Eentje op verzoek, een grote schaal, en de ander als cadeau, als aandenken. Een mal gemaakt van een Looza fruitsap glas uit de kast van de vader van een lieve vriendin. Ik ga er een keramiek mokje van maken, een borrelglas, om op het leven te drinken. Met mooie en liefdevolle herinnering. Mij geeft dat een mooi gevoel. Dat ik op deze manier iets van troost kan bieden bij het verlies.

Blij ei

Op verzoek maakte ik eierdopjes. Zo blij dat ik, toen de deur van de oven weer open mocht, direct begon met uitpakken. Ik had een voor en na glazuurstook foto bedacht. Nog steeds goed te zien dat het een groot verschil is in kleur. Zulke mooie kleuren weer, mooi groen en prachtig blauw.

Wat te zeggen over de rauwe klei op de eerste foto, met zwart en rood. Zo mooi kan ik zelf niet bedenken. Inspirerend mooi. Een cadeau, net als het glazuur. Vaak is het resultaat mooier dan ik dacht. De binnenkanten van sommige is gewoon eindeloos mooi.

Ik hou van de vorm van eieren. Wit. Dat voorop. Misschien door het werk met eieren van Marcel Broodthaers, of laat ik er een andere fijne herinnering aan vastknopen. Ik hou er van. Dus blij dat ik het verzoek opvolgde. Ik vind het net kleine klei diamanten en daar ben ik ook dol op, niet om te dragen. Ik draag niks, ja kleding en m'n kop vol ideeën, muziek en overpeinzingen. Das genoeg. Vandaag een blij ei.

Schrijf ik nu, blij ei, denk ik, das ook een goeie naam. Het dopje kreeg namelijk wel zes verschillende namen, waarvan er eentje al bestond, de zeekraal. Vond ik toepasselijk vanwege de afmeting van het bakje. Sommige namen vond ik wel mooie namen, maar ongeschikt als servies. Zilt is de naam geworden. Zout op je eitje.

Nu kijk ik nog even naar de naam Ribkwal en zie dat er ook een spiegeleikwal bestaat. Oi, das ook een mooie naam. Ik hou van dat soort namen. Ik word ook zo gelukkig van de maffe dierennamen in de boeken waaruit ik de prenten knip voor mijn collages knip. Das een ding waar ik nog wat mee ga doen. Bestaande dierensoort namen en daar fantasiedieren bij verzinnen. 

Een ander verzoek waren een oliekannetjes met schotels. Puur, alleen van gemengde en gerecyclede gietklei.

Een eerder verzoek wat er weer en nog staat zijn ontbijtbordjes met mijn zee-ezel collage. Die had ik al gemaakt. Maar ja, soms gaat het mis. En dat terwijl ik het best bewust was. Dat ik een risico nam met de manier waarop ik de borden inruimde voor de glazuurstook. Dus maak ik ze vandaag nog een keer. Ach ja, altijd avontuur dat werken met klei en dat maakt het juist zo aantrekkelijk.

Als de bliksem

Donder en bliksem. Ik ging ook als de bliksem. Misschien door de maanstand, de luchtdruk of mijn eigen ergernis en energie. Een schop onder mijn kont. Alle nog te doen, straks of morgen taken moest af. Alle ontbijtborden met de dremel afgewerkt. Geen foto's want met bescherm bril, mondkap, en oorkappen was er naast afwerken geen ruimte voor iets anders.
Nieuw werk op frame van hout gespannen en in de webwinkel Op Schoorl gezet, Klaar. Tijd voor nieuw en anders. Net als het weer even schoonspoelen.

Wees glazuren

De drie wees, ik zit er op. Vandaag was het wachten, wandelen en werken. Vanwege de hoge temperatuur van vandaag duurde het uren voordat de keramiek oven onder de honderd graden was gezakt. Pas dan ga ik aan de knoppen van de deur draaien. Op een kier zetten. Om iets van het afkoelen te beïnvloeden. Dat het sneller gaat, die laatste graden. Op vijfenzeventig deed ik de deur op een kier. Het was inmiddels zondagavond en alles stond klaar om het werk te glazuren. Nu klaar. Morgen stoken.

Werk vakantie thuis

Gietwerk schuren en biscuit stook kan aan. Wij gaan aan de pastéis de nata. We gaan niet naar Portugal. Heel jammer. Dit blijkt een goed alternatief van Bakkerij Slijkerman, hmm verrukkelijk, met een beetje kaneelpoeder erop, net als bij Pastéis de Belém in Lissabon. Zo zijn we toch een beetje op vakantie in Portugal.

Spelen als een jukebox

Over papierklei had ik gelezen. Dat wilde ik zelf wel eens maken. Lekker spelen met water en papierpulp. Heerlijk gevoel dat papier fijn malen met mijn handen. Omdat het zo fijn voelde heb ik de brei ook even bij mijn buurmeisje langs gebracht. Dacht dat zij dat ook wel kon waarderen, en ja dat klopte.
En ook al is het er steeds maar eentje, heel blij met die ene rode klaproos in de tuin. Zoals altijd heb ik daar ook een liedje bij, altijd een liedje in mijn hoofd. "Klap eens in je handjes, blij, blij, blij...." hahaaa, hoe werkt dat hoofd dan. Blij als een kleuter vanwege dat water en pulp, plus die klaproos. Hupsakee dat liedje in m'n hoofd. Mijn hoofd is als een jukebox.

Stukje fysieke winkel in atelier

Na een break, vakantie of een griep, zoals ik had, moeten de dingen bij mij anders. Kleine verandering na een kleine griep. De kast in mijn keramiek atelier heb ik leeg gemaakt en gevuld met mijn servies. Nu heb ik een soort winkel in mijn atelier. Want dat mis ik wel eens, de fysieke winkel van Op. Soms denk ik om een gat in de muur te maken, met een heuse winkeldeur en dat ik dan eens in de week, of maand open ben. Fysiek aanwezig in een fysieke winkel aan mijn thuis atelier. Dat idee is er al een tijdje. Wie weet komt dat er.

Of ik moet een waanzinnig nieuw ruim atelier kunnen krijgen, met die mogelijkheid van verkoop. Mijn ervaringen van fysieke winkels zijn vrij negatief. Dus waar dat verlangen vandaan komt. Niet uit alleen maar goede ervaringen van het runnen van een fysieke winkel. Wel leuk vind ik de ontmoetingen met klanten en het mooi inpakken als een geschenk.

Wonderschone vlekken

Tranen, lach, fontein, vlekken en stippels. Herinneringen ophalen. Letterlijk. De vader van een lieve vriendin is overleden. We gingen vandaag naar het huis in Amsterdam. Mooie liefdevolle verhalen kreeg ik bij de schalen en tafellinnen. Het linnen met mijn lievelingsvlekken, zo perfect en vol verleden en verhalen, daar hoef ik eigenlijk niets meer mee te doen. 

Zon en feest

Fietsen, feest, vrouwen, vriendschap en barst in bord. Vanmorgen kon de biscuit stook oven open. Helaas bleek dat zondrogen van de grote borden uit de serie Zeee een fiasco. Te snelle droging geeft barst tijdens het stoken als gevolg. Herpakken en weer door.
Later op de dag fiets ik naar Wieringerwaard voor een verjaardagsfeest. Na een paar dagen op bed, getest en herstelt te zijn, is fietsen in de knallende zon met de noordwester pal tegen nogal pittig. Ik geniet van de omgeving, mooie ontmoetingen op het feest en in het donker terug op de fiets. Die geur, die had ik lang niet geroken. De geur van het dorp in de avond. Verrukkelijk, net als de dag.

Snotneus weer aan het werk

Wat kun je veel doen als je energie hebt. En ik had nog niet eens honderd procent energie. Heerlijk veel kunnen doen, in vergelijking met de afgelopen drie dagen. Al het gietwerk kunnen afwerken en schuren.
Altijd fijn een extra groot atelier. De zon hielp. Aan het eind van de middag gingen de zongedroogde keramiek de oven in voor een biscuitstook.

Snotneus

Kreeg ik even verkoudheid om m'n oren. Dinsdagavond 23:00 uur gingen mijn beide neusgaten dicht. Zo dicht dat ik bij het slikken bijna stikte. Twee dagen op bed gelegen. Op afstand in de watten gelegd. Mars was immers te gast op een schilderklus. Teun haalde op advies van Floortje kippensoep bij de biologische slager in Schoorl. Monique bracht sinaasappelen en stoombad kruiden. Yve tipte om citroenen en limoenen te nemen. Ik deed ze in de thee. Ook het advies om veel te slapen kon ik opvolgen. De afspraken afgezegd, want verkoudheidsklachten zijn nu eenmaal best hetzelfde als die van Covid.
Getest en uitslag negatief. Ik rust nog even uit met de gedachte aan de lieve en zorgzame mensen om mij heen. Dat realiseer ik tijdens ziekbed meditaties. Als ik toch aan het helen ben, dan ook maar dagelijks wat extra meditaties. Pluk de dag, waardeer wat goed is. Zeker nu, met de water ramp en de dood van Peter R. de Vries. Ik heb lief. Heb lief, zelfs een snotneus. 

Mijn beweging

Vandaag weer werken en wandelen. Door de foto van de eieren realiseer ik dat ik om mij heen spullen verzamel waar ik van hou. Deze drie eieren liggen in mijn naai atelier. Op rechts, ik kijk er graag naar. Mooi om naar te kijken, zeker als de zon er op schijnt. 

Net las ik een tekst van Howard Thurman, over waar je van in beweging komt. Dat is wat belangrijk is om te realiseren. Dit is waar ik van in beweging kom. Ik hou van dieren, sprookjes, klei, ei, wit, felle kleuren, combinaties, strand, natuur, muziek, dansen, uitjes, lachen, wandelen, kunst, maken, installaties, rust, stilte, zwemmen, water, rijst, yoghurt, en het geluid van de wind door de berk in onze tuin.

Zeeën van werk en wandelen

Werken en pauze wandelen met Moon, mijn buuf. Wat is het groen overal om ons heen. Door die boom heb ik ook direct 'Jungle boogie' van Kool & The Gang in mijn hoofd. Groen is niet het juiste woord eigenlijk. Wat is het kleurrijk, een grote bloemenweelde. In die kleurenzee vloog ineens een kleine vlinder. Met knalrode vleugels. Eerst dacht ik dat het een tor was met rode vleugels. Toch een vlinder, de Sint Jansvlinder (even opgezocht). Een mooie gewaarwording. Zeker ook omdat als je er eenmaal eentje ziet, dan blijkt dat het er veel zijn. Daar hou ik van. Want ik heb nooit genoeg aan één. Wil altijd meer. Nu kon ik mijn geluk niet op.
Na het wandelen lekker meer gieten met gietklei. Veel en meer. Zeeën van servies.

Kleuren van de zee

Nieuwe bekers heb ik afgelopen dinsdag naar Blauwdruck Zwolle gebracht. Omdat ik van veel hou had ik deze over. Ze zijn uit de serie Zeee en deze zijn gemaakt van hergebruikte gietklei. Geïnspireerd op de Noordkop Noordzee kust bij Schagen. Met glazuur in de kleuren van de zee, zand, duinen, wolken, zeewier en pier. Grote en kleine bekers. Zoute bekers voor bittere koffie, een zoete drank of een verse kop thee. Ze staan nu in mijn webshop Op Schoorl.

Wat is daarop uw antwoord

Ze zeiden ja. Wat een timing. Dat krijg je als er een drummer trouwt. Die weet het precies voor de nieuwe strenge maatregelen te timen dat we gisteravond een heerlijk trouwfeest konden vieren.
De feestsfeer werd aan het eind van de middag bij 'Testen voor toegang' in de rij tussen achter alle jongeren van Schagen al ingezet. Zij voor toegang Badpop of de kermis, wij testen voor toegang van het trouwfeest. Op de gang een bonkende gettoblaster, zelfs met discolicht. De sfeer zat er voor het testen al in. Synchroon testen met een nies salvo uit de kamers. We gingen daar al helemaal los. Een voorbode, want inderdaad negatief getest en wat een feest. Zeker nadat ik om zeven uur tijdens het omkleden de persconferentie luisterde. Hij gaf ons dat extra duwtje. Feest nu. Nu. Zeg ja! en dat deden ze.

Vieren met vieren

Vandaag mocht ik mijn verjaardagscadeau van buurmeisje Anna uitpakken. Nou Anna pakte uit met een fantastische zelfgemaakte picknick voor mij. Heerlijk en speciaal voor mij. Echt vieren.