Opruimen en oliebollen

Opruimen doe ik rigoureus, systematisch en langzaam. Want al de lopende kunstprojecten zijn in ontwikkeling. Als ik er langzaam mee omga ontstaat er soms weer iets, ontwikkeld het zich. Er was nog tijd voor één klein werk, een zwaan.
Daarna oliebollen en appelflappen eten bij mijn ouders. Hmmmmm, appelflappen van mijn vaders zijn favoriet. Verrukkelijk, zeker zo vers en warm.

Ruim op en pak uit

Een soort horder was ik geworden, een horder in nieuwe projecten. Mijn ateliervloer lag vol voorbereiding voor aanstaande expositie in De Kapberg, Egmond aan den Hoef. Ik kon precies via een pad mijn werktafel bereiken.
Zo na de kerst is het een mooi moment om eens op te ruimen.
Wat ik vaak en meestal doe met cadeaus is dat ze even moeten acclimatiseren, net als een fles wijn. Waarom? Geen idee. Ik heb dat ook met nieuwe textiel. Niet met tweedehands. Zo lag er een tas vol drukwerk in een cadeaudoos van Lucebert. Had ik van het geld van mijn ouders mezelf cadeau gedaan. Voor mijn verjaardag. Das een half jaar terug. Het was nu goed op smaak. Een perfecte timing. Wat ben ik toch dol op boeken en zelfgemaakte boekjes. Dit zijn natuurlijk geen originele zelfgemaakte boekjes van Lucebert. Maar toch voel ik het cadeau, de aandacht en zie de schoonheid. Wat inspirerend mooi.

Overvloed aan symboliek

Zwanen staan voor zoveel symbolen, dat ik ze met gouden naaigaren heb gemaakt. Ze staan onder andere symbool voor schoonheid, trots, liefde, kracht, gratie, trouw, zuiverheid, transformatie, vrijheid en onafhankelijkheid. Ze staan vast ook voor verlichting symbool, anders vanaf nu. De zon brak af en toe weer heel even door de mist en de wolken.

De mist in

Al dagen is het mistig. Heel veel water van de zee was weg. Dat wat ik nog wel kon zien had zelfs een andere kleur. Het leek wel helderder. Maf contrast met die laag hangende mist erboven. Het zag meer blauw en groen. Niet zo dof als anders. Is heel de omgeving grauw en grijs, is de zee voller van kleur. Wonderlijk.
Eerste kerstdag had ik al een uil gemaakt. Er kon tijdens de kerst wel wat wijsheid bij. Vandaag was het nodig om nog meer wijsheid de wereld in te helpen. Of de wijsheid meteen voor verlichting zorgde weet ik niet. Het was wel toevallig dat ineens de zon door de wolken brak. Fijn om weer eens licht en harde schaduwen te zien.

Uilen en sprookjes van plastic

Ik vind plastic zo mooi in de bomen. Kan er niks aan doen. Het is voor mij een vorm van romantiek en esthetiek. Ik kan het er ook niet uithalen. Als ik armen had van vijf meter lang dan deed ik dat natuurlijk, na het nemen van de foto's. Plastic en natuur is een afschuwelijke combinatie. Dat weet mijn hoofd ook wel. Toch zie ik de schoonheid er van in. Daar schaam ik me dan ook nog eens voor.
Om dat te compenseren ruim ik, bijna, dagelijks twee stukken zwerfvuil op. Met de gedachten dat als iedereen op de wereld hetzelfde zou doen, de wereld vrij was van zwerfafval.
Er hangt nog steeds mist en ik maak nog maar wat wijsheid in de vorm vorm van uilen. Ook altijd bruikbaar in de donkere dagen tussen kerst en nieuwjaar.

Rodin en het van Gogh museum

Vandaag naar Amsterdam, een museumbezoek was het doel. Het van Goghmuseum werd het. Ik was er jaren niet geweest. Ik deed op de academie beeldhouwen en videokunst, dus ging ik vaak naar het Stedelijk en naar galeries. Het van Goghmuseum was voor de tourist. Daar stonden ze tenminste altijd, in de rij voor de entree.
Bij binnenkomst werd ik direct aangekeken door een impossant werk van Rodin, de man met de sleutel. Oefff. Ik was direct weer op de middelbare school. Daar waar ik kunst leerde kennen, en beeldende kunst zoals dat van August Rodin. Hij en zijn werk waren mijn eerste kunst liefdes. Het eerste kunstboek was van Rodin.
Aantrekkelijk werk van Berthe Morisot, Edgar Degas, Edouard Manet en veel werk van Vincent van Gogh. Sommige had ik nog nooit gezien. Mooi ook om te lezen hoe hij in contact stond met andere kunstenaars en dat ze elkaar zo inspireerden en werk bespraken en elkaar bewonderden.
Wandelen door de stad, alleen dat al bracht me terug naar de jaren 90. Toen ik naar de stad moest. Hoe dan ook ik wilde studeren en wonen in Amsterdam. Ik liep op heerlijke herinneringen van die tijd dat ik er woonde door de stad, voor altijd een beetje mijn stad.

Zeemus cadeau

Van mensen die ik niet persoonlijk ken krijg ik ook wel eens damast en ander textiel uit een erfenis. Soms voel ik dat ik ze een vogel cadeau kan geven. Deze keer ook. Gezellig met vlekken van misschien wel een vrolijk, liefdevol familie kerstdiner.

Bla bla bla fout

Het andere deel afgewerkt met karton en naam achterop, en vandaag waren er nog meer sprankeltjes licht. Is dat een woord? Sprankeltje? Sprankje hoop en sprankeltjes licht. Ik vind van wel. Ik kan toch niet spellen, dus mij maakt het niet uit. Geeft me een mooi excuus om te spelen met tekst. Ik doe het vanaf de lagere school altijd al fout. Dan maak ik er mijn kwaliteit maar van en doe alsof het me niks kan schelen, dat commentaar van de taalpuristen.

Druk met zonneschijn

Een tijd lang had ik de hup om elke dag een aantal klein werken uit mijn serie Rare vogels te maken. Vandaag twintig afgewerkt, met een karton en naam op de achterkant.
Ik vind dat ik het druk heb, want er is veel verkoop. Dus gun ik mezelf weinig pauze. Met een pijnlijke elleboog tot gevolg, zijsprong. Ik kreeg een vraag of ik wilde wandelen. Nee, dat kon nu echt niet. Toen ik even later een foto opgestuurd kreeg van de duinen, met de zon er prachtig op, moest ik ook dat zonlicht gaan bekijken. Het was kermis. Overal mooie wolken met gouden randjes en straalkransen. Wat een geweldige pauze had ik.

Roodborstje en damhert

Hoe sterk is dat toch, de Teletubbies van televisie. Elke keer als ik een heuvel of duin zie met een geel en oranje gloed erboven denk ik: 'Tijd om dag te zeggen.' Of: 'Nog een keer'. Zo ook weer vandaag.

Hertshooi

Hert zit er in. Sint Janskruid is een familielid van Hertshooi. Alles is hert de afgelopen dagen. Damhert, Edelhert en Hertshooi.
Aan het eind van de middag zag ik, vanuit mijn atelier, zo een mooie lichtblauwe lichtbundel boven de duinen. Dat ik er, voor de art journal workshop, nog even uit moest en het duin op liep voor een foto en om het moment mee te maken. Op het duin staat een verlichte kerstster. Het maakte een mooie combinatie met de streep boven zee.

Hert is de tijd van het jaar

Het hert lag al een tijdje klaar om gebruikt te worden, hm das wel een rare zin. Een bladzijde uit een prentenboek met afbeelding van een edelhert lag al een poos op mijn te doen stapel. Nou echt mooier wordt de zin niet. Oh en als je het dan verkeerd leest, dan is alles dubbelzinnig. Nou goed, het was even heerlijk helder met zonlicht. Zo fijn.
Nog meer tijd van het jaar werk gemaakt, namelijk een roodborstje. Niet van deze tijd, wel gemaakt zijn zwaan, en wielewaal. Gewoon altijd favoriet. Zwaan vanwege dat we er vroeger eentje hebben grootgebracht, die kwam aan de deur gebracht. Zo uit de fietstas, met de vraag of wij familie Koning waren. Ja, dus dan kunnen jullie deze jonge zwaan opvangen. De wielewaal vanwege het gesigneerde boek Wielewaal, van Hans Dorrestijn. Gekregen van Mieke. Dat is zo'n leuk boek, en dan ook nog eens gekregen van mijn lieve vriendin Mieke, daardoor is de wielewaal ook een favoriete vogel geworden.

Pony, reigers en ooievaar

Aan het nagenieten van de tetra druk gisteren gemaakt bij AGA LAB. Rondje langs het strand, met de wind mee en aan de andere kant van het duin terug. Even de paarden gedag gezegd. Daarna mijn atelier in om nog wat reigers, blauw en zilver, te maken.
Misschien door de volle maan of door het najaar. De zonsondergang, die ik zag vanuit mijn atelier raam, was magisch kleurrijk, paars en blauw.

Zwaan en ooievaar

Vandaag was het open dag bij Broedplaats BOUW en specifiek ging ik voor AGA LAB in Amsterdam. Omdat ik tijdens mijn jaren op de academie zo dol was op de uren in het grafisch lokaal, van afdeling tekenen, trekt het me nog steeds. Broedplaats BOUW zit in een oud schoolgebouw en AGA LAB zit in de oude gymzaal. Super leuk om al die gymlokaal onderdelen te zien tussen de drukpersen, droogkasten en zeefdrukramen. Vanavond maakte ik voor het eerst, tijdens een workshop bij AGA LAB, een tetra print. Nu wil ik het blijven doen. Zo leuk. Soort droge naald ets, maar dan van een melkpak.
Vanmiddag, in mijn atelier, werd ik enthousiast van het zonlicht. Door het grijze weer valt een straaltje licht door het dikke wolkendek op. De draadjes van de zwaan lichten ineens heel fijn op. Grijp die lichtpuntjes.

Nachtegalen

Omdat ze zo mooi fluiten, of zingen, heb ik ze gemaakt met gouden naaigaren.

Groene naaigaren

Eend, eidereend en aalscholver. Ik had ineens zin in groene garen. Het zal de invloed van kerst zijn. Ik vind het ook wel mooi, ik hou er van. Groen kan eigenlijk altijd. Combineren met elkaar kan ook goed. Er zijn ook zoveel tinten, zoveel variaties.

Vrije opdracht

Begin november begon ik met dit werk. Als opdracht. Beetje gedwongen. Want het was via via en uit een vorm van beleefdheid ging ik aan de slag. Plus ik zit op ja zeggen. Het brengt me ook ergens. Mijn enthousiasme door overal ja op te zeggen. Na een tijdje werd het pas duidelijk dat het een misverstand was. Het was een soort van wens in de vorm van een compliment. Of andersom. Ja. Vast andersom.
Toen het vrij werk bleek, ging ik los. Waar had ik zin in? Dol op geiten en in mijn werk stop ik graag een grapje. Zeker in deze serie, serie Stofwisseling, die is immers geïnspireerd op het werk van Jeroen Bosch en als er ergens grappen in zitten dan is het wel in zijn schilderijen. Er kwam ook nog een neushoorn bij, met genaaide poten.
De tekening van de art journal workshop van gisteren kreeg kleur en ik maakte een kanari en sneeuwuil uit mijn serie Rare vogels.

Verdovende middelen en de lepelaar

Vanmorgen kreeg ik van de, overigens allerleukste, tandarts wat verdovende injecties. Zoals dat gaat bij mij, het werkte traag. Traag bloed. Ik herhaal de opmerking van een studiegenoot uit 1999 nog maar eens. Ik was een heel stuk vulling kwijt. Dat ging wel snel. Zo snel dat ik de vulling zelfs met het eten heb doorgeslikt. Lekker hartig hapje. Nu moest er flink geboord en ik bleef het voelen. Nog wat spuiten erin en ja hoor het werkte. Wel pas toen ik thuis wat wilde drinken. Ik zette mijn mond aan de beker en dacht serieus dat er een hap uit de beker was verdwenen. Hahaha. Dat was grappig. Mijn halve lip was nu gevoelloos. Ik nam nog wat slokjes, extra, want het was zo'n grappige ervaring. Had wel zin in een tukkie. Dat zal de pijn veroorzaakt hebben. Of het donkere en grijze weer, met zonder veel licht. Deed het niet. Ging aan het werk, maakte wat lepelaars en deed weer mee aan een leuke workshop van Mariëtte Ciggaar.