Bloemen op tafel, gekregen van de buuf, alles in huis aan kant. Klaar voor bezichtigingen van ons huis. De zon schijnt. Teun en ik doen een wandeling door Schagen en eten een ontbijtje bij opa en oma. Hmmmm de allerlekkerste bollen met omelet van mijn vader, John Koning, Nederlands kampioen, koning en keizer in handboogschieten, maar zeker ook Koning in omeletjes bakken.
Morgen bezichtigingen van ons huis. Aardig wat werk te verzetten. Tussen het werk en poetsen door met Monique naar het strand. De wind sloeg niet alleen het dak van het atelier van Mars los, ook de zeeplanten zijn losgeslagen door de storm. Geen houvast meer voor de zeedieren zoals zeesterren, mosselen en ander soort schelpdieren. Triest gezicht al die dieren op het strand. Wel volop eten voor de meeuwen. Die drukte maakt wel weer een mooi schouwspel.
De lente en Mars en Pip gaan uit hun dak. De storm had wat dakplaten gelift. Nu weer droog, dus tijd voor vervanging dak van Mars zijn hok. Mars op dak, Pip ook. Zo'n gezellige kat hebben wij. Altijd daar waar er activiteit is.
De lente schiet ook voor een meter op. De meteorologische lente staat er immers aan te komen. Je ziet het aan alles.
Met Floortje wandelen over de Westfriese dijk, poetsen voor verkoop en knippen voor nieuw werk.
Als ik nou hier een beetje ga liggen draaien, kun jij je dan nog concentreren? Of kan ik je verleiden om te stoppen met werken en mij alle aandacht te geven? Katten leven in mijn atelier.
En omdat het zo een mooie datum is vandaag doe ik lekker veel van die foto's van Pip. Dubbel, van voor naar achter en van links naar rechts. Nog een keer.
Zagen zagen wiede wiede wagen.... Even een ommetje. Overal liggen bomen en takken om. De groenvoorziening is overal bezig de paden en wegen begaanbaar te maken. De kraai kraait er niet naar om.
Precies wanneer ik ga verhuizen heb ik boshyacinten die opkomen in onze tuin. Ik had ook nooit eerder de behoefte om ze in eigen tuin te hebben, tot ik de bolletjes tegenkwam bij Huiberts biologische bloembollen. Na één dag daar helpen gooide ik direct de auto vol met zakjes bloembollen uit hun kraam aan de weg. Heel verleidelijk bleek die kraam. Telkens als er visite kwam kocht ik bollen voor de visite, en dan ook nog weer een zakje voor mijzelf. En ze doen het fantastisch. Logisch, biologisch, bio. Hoe dan ook, dit jaar zullen er heel wat nieuwe bloemen bloeien in onze tuin.
Frames gezaagd en geniet. Ik hoef mijn atelier niet uit. Laat het maar waaien. Nieuwe werken uit de serie Stofwisseling opgespannen. Los, vliegen, vrij, sprookjes, zeemeeuwen, spelen, huppelen, vissen en konijnenkeutels.
Het is officieel. Echter dan dit wordt onze verhuizing niet. We hebben een Te Koop bord! Gisteren ging ons huis bij Makelaardij Westhuis in de verkoop. Vanmorgen kwam het bord en ging het huis ook op Funda. Spannend. Ik ben benieuwd hoe de verkoop loopt.
Ook benieuwd naar het verloop van dat liedje van Margriet Eshuijs - Lucifer "House for sale". Hoe lang dat nog in m'n hoofd zit. Dat zit al twaalf dagen in mijn hoofd. Sinds het accepteren van ons bod op het nieuwe huis. Alles op z'n kop. Schoonmaken, ruimte maken, naar de opslag en de stort. M'n hoofd gaat langs memory lane. Ook 's nachts. Zelfs vriendinnen van de middelbare school komen langs in mijn dromen.
Met Pip het bord opplakken. Hup ladder op en af. Net te laat voor een foto. Ladder weg, toch nog zin in klimmen, dan maar vinken kijken vanuit de boom. Ik ga met een fijne kop koffie aan de administratie.
Wat ben ik toch hert aan het werk, haha. Zoals altijd hoor ik bij de term 'hert' de stem van een vriend van vroeger, die mij corrigeert. Het gaat mij nooit lukken. Ik ben geen autistische man die denkt een vrouw te kunnen verbeteren. Rot op. Wat kan mij het schelen. Hert of ree. Bambi of niet. Ik vind hert nu eenmaal een mooie term. Mooier dan ree. Nee ree. Ree nee.
Aan het werk. Zo overtuigd als ik vroeger was over bepaalde uitspraken. Met zoveel vertrouwen dat ik kan zeggen dat het aan me reet zal roesten of een ander meer correct is dan ik ben. Beroert in taal, soft en sloom. Mijn ballen onzichtbaar. Liever tomatensap dan bier. Nou en. Ik maak sprookjes met de handen in de zij en de buik naar voren.
Gek, ik wil al weer beginnen met dat de zon schijnt. Een echte Nederlander. Steeds maar praten over het weer. Mijn gestel reageert er op. Ik voel het voorjaar in mijn lijf. De stevige wind waait alles schoon en in m'n atelier vliegt het voorjaar er vrolijk op uit.
Zaten wij even lekker aan de goede kant. Zag net het weerbericht. Dat bericht wat best gek is. Het weer dat al geweest is. Toch keek ik het en zag dat alleen ons stukje zonnig was vandaag. Ik was al blij met het zonnetje. Toch na dat weerbericht, wat al was geweest, nog meer. Toch niet zo gek, dat weerbericht wat al geweest was.
Of het de maanstand is of de wind, de energie, de onze of de mijne. Ik loop over. Woei, het is de vierde februari. Ik vier het.
En ik ben ook nog eens dol op overal gezichten in zien, op kauwen, Pip, bloemkool en wolken. Die komen met een enorme vaart langs. Woei.
Om een beetje in het 'Je kunt niet altijd bloemetjes poepen' kader te blijven (reminder voor mezelf, niet alles kan perfect zijn wat er uit mijn handen komt) laat ik me vandaag inspireren door de wind. Er staat een stevig windje en heeft zelfs een naam Corrie. Slechte naam. Maar ja niet alles hoeft perfect. De zon is vanmiddag gaan schijnen en dat maakt het wel een stuk perfecterder.
