Vlinder galore

Wat een mooie dag en de vlinderstruik, die (bij ons in de tuin) een laatbloeier is, ruikt wederom als de snoepwinkel van Jamin. Ik zou er ook zo in willen vliegen.

Het bos roept, weer

Het bos roept, voor de tweede keer. Buurmeisje Anna was jarig en ik trakteerde op een festival maaltijd bij Buskruid. Zij stonden vandaag weer met hun foodtruck op natuurcamping Het bos roept! in het Robbenoordbos. Net als vorige maand aten we precies tussen de buien door. Wat een mazzel. Een heerlijke maaltijd op een fijne camping met mooie mensen.

Schaal ahoy!

Een ontstoken oog en een grote schaal biscuit gestookt. Blij dat ook deze stap is gelukt! Zo'n joekel had ik sinds ik op de AHK zat niet meer gemaakt en zeker niet zelf gestookt. Nu nog glazuren en een glazuurstook.

Omdat ik las dat kamille goed is tegen een ontstoken oog leende ik wat van Monique. Met een wit ooglapje gedoopt in de kamille ben ik dan toch nog een piraat geworden. Schaal ahoy!

Wolken weelde

Zonsopkomst rond Schagen.

Bloemenlicht

Bloemenfeest. Wat een mooie dag.

Unmute us demonstratie

Unmute us Amsterdam 21 augustus 2021. Demonstreren was voor mij nog nooit zo leuk. Als het volgende week ook is ga ik weer. De vette beat waar ik tegenaan liep bij de RAI, voelde zo hard in mijn lijf. Ja! Het festival gevoel. Samen zijn met mooie mensen, lachende mensen, levende mensen, feestende mensen, een protesterende dichter, een optreden van Goldband naast ons op de dubbeldekker. Toeters, bellen en heel veel nood om gehoord te worden. De festivals moeten net als de grote voetbal- en racewedstrijden nu al toestemming krijgen om georganiseerd te worden.

Heerlijk gedanst, gejuicht, geroepen, mooie en blije mensen gezien en ontmoet. Eén groot feest was die demonstratie Unmute us. Energie voor de rest van het jaar. 

De onderste foto is van de organisatie Unmut us. Prachtig beeld en ik sta er op.

deze foto is van de facebook site van Unmute us

Zaden en zouthout

Strand souvenirs en twee bakjes met zaden. Gekregen van de buurman uit de andere straat. Ze zijn van zijn joekels van klaprozen. Oudroze en rood. Ik ga echt zo mijn best doen om het uitkomen te laten lukken. Voor deze zaden spit ik heel m'n tuin om.

In Bloemendaal lagen honderden stukjes hout. Gepolijst door de zee. Als je dol bent op mooie gave houtjes, maak een wandeling van Bloemendaal aan Zee naar IJmuiden. Ergens op dat stuk kun je je lol op. Je ziet dat ook aan het hout, het lacht je toe. Of zie ik dat alleen? Ik zie overal een gezicht in.

Groot en mal

Grote mal gemaakt. Drie emmers gips gingen er in. Moest daarom drie weken drogen voor ik hem kon gebruiken. Elke dag controleren en nu is de eerste schaal er uit. Zo spannend. Samen met Mars de mal gekiept en tada, blij!

Water lopen

Lopend water.

Zoute lakens

Een heerlijk weekend weg met José naar camping de Lakens Bloemendaal.

Kruis en makreel weet ik veel

Vis, kruis, wit en rode letters geborduurd in onhandige steken. Dat rood met wit, een paar letters geborduurd, waarschijnlijk vanwege de wasdienst in een zorgcentrum of bejaardentehuis. Ik ben er dol op. Het werk met kruis is een proces van jaren geweest. Steeds werkte ik er even aan en ging het aan de kant. Want over dit werk kwamen er nogal eens vragen en twijfels in mijn hoofd op. Past het, nog, wel in wat ik nu doe? Ik hou er van. Maar waarom. Ik ga er nog wat kleine dingen aan doen en dan opspannen en het is klaar. Het antwoord op dat waarom komt misschien ooit. Ik vind het mooi. Kruis en makreel, weet ik veel.

Glim, glimmer, glimst

Oven open met daarin wonderschone items. Wat is dat toch mooi als het lukt. Of zelfs beter dan lukken.
Voor mijn vriendin Yve maakte ik een saké setje in twee van haar lievelingskleuren. De kommetjes heb ik gemaakt van een limonadeglas uit de kast van haar vader die pas overleden is. Kan ze nog eens een borrel drinken op Jan.
Die kleine borden uit de serie Zeee zijn zo mooi geglazuurd uit de oven gekomen. Zie ze blauw glimmen.

Kara - fan

Mijn biscuit glazuren en daarna met Monique naar de Karavaan in Alkmaar. Het was heerlijk. Een dansvoorstelling 'Life is short buy that dress' van Directie & Co, een oploskoffie, bleek toch filterkoffie, relax ronde in een hangmat draaimolen aangedreven door een meisje op een oude fiets Relaxerette. Ergens en nergens last van met Marloes Klaver in het groen. Met de voorstelling Zócalo gingen we dansend en zingend naar Mexico. Ze, Marlies Ruigrok was te groot voor dit podium, wat een kracht. Ze hoort thuis op een groter podium een after Covid podium, met veel en gevarieerd publiek. Wat zal ze daar stralen.
Net als wij nu. Wat was het goed op dat festival terrein van de Karavaan. Precies wat ik nodig had. Muziek, theater, dans, mensen ontmoeten, koffie, genieten, ontspannen en plezier met een vriendin. Ik ben fan. Festival fan. Karavaan fan.

Gouden barst

"Golden years, u wap wap, angel". Ik ga er spontaan een liedje van David Bowie van zingen. Al dat goud op mijn werktafel. De scherven aan elkaar geplakt. Heel wabi sabi met mijn Kintsugi set. Ik moest wel zen zijn. Want mijn handen moesten fungeren als lijmtangen. Wat een geduld heb ik kunnen oefenen zeg. Wel lekker tot mezelf gekomen.
Een paardenbloem test gedaan. Ik werd daar heel blij van. Alsof ik als kind net had ontdekt hoe dat zit met luchtbellen en natuur. Ik had namelijk een foto gezien en wilde dat nu zelf ontdekken. Ik deed de test overigens meerdere keren, op meerdere plekken. Zo ook in een sloot bij de Kakelepost tijdens een wandeling met Monique. Wat was het broeierig ineens. Met die laaghangende schoonheden aan de horizon leek er onweer op komst.
Toch niet hier. Want als afsluiter aten Mars, Teun en ik onder een strak blauwe hemel, bij Struin, Camperduin. Altijd fijn.

Rijs en glim

Zie ze eens glimmen die ontbijtborden met zee-ezel. Blij dat er ook strakke borden uit mijn handen komen.
Het nieuwe gietwerk is afgewerkt en geschuurd. De oven is weer gevuld voor de biscuitstook. Het stookprogramma aangepast om de kwartssprong op 573 graden soepel te laten verlopen. De kans op scheuren is daarmee verkleind. Heel het internet heb ik de afgelopen periode bestudeerd op biscuitstook en het voorkomen van scheuren in plat werk, zoals borden. Ik heb m'n oude afdek van boven uitlaat methode weer ingezet. Doe ik bij deze biscuitstook wederom. Morgen zet ik hem aan, en duim ik dat ook deze borden strak, mooi en heel blijven. Voor nu glim ik net als de geglazuurde ontbijtborden.

Wandelen in de regen

Een zak vol hazelnoten mee terug. De harde wind had de hazelnoten al op het pad geblazen. Het is een prima hazelnoten jaar. Zo veel zag ik er hier nooit. Ik heb een vorm van fetisj inmiddels. Ik kan tijdens het wandelen langs het groen niet meer stoppen met hazelnoten spotten.
Een regenbui die begon op het verste punt. Echt precies toen we op de helft waren. Bijna thuis realiseerde m'n buuf en ik dat we er allebei van genoten. Want met dat gethuiswerk kun je best goed om de buien heen plannen. Geen reden meer om drie keer op een dag een nat te pak te halen. Dit natte pak zette mij een beetje meer in het leven.
Zo dit gehad. En nu weer klaar voor drie keer een nat pak op een festival! Of liever nog eentje met zon, kunst, muziek en lachende mensen op een eiland.

Spelen, zweven en zwemmen

Nieuwe werken in de serie 'Stofwisseling' op frames van hout gespannen op frames en in de webshop Op Schoorl gezet. Deze werken zijn geïnspireerd op het werk "Antonius drieluik" van Jeroen Bosch. Met name de vreemde gecombineerde dieren en de grapjes die ik zag in het werk zijn inspiratie geweest voor deze serie. Ze zijn gemaakt van papier en textiel uit kringloopwinkels.

Toevallig was het van de week vliegende mieren uitvlieg dag en waait het nu ook flink. Als ik het zou willen doen, dat vliegen en zweven, dan is het nu de tijd. Laat ik die behoefte nu toch niet hebben. Het gevoel van vliegen is alleen al goed. Een beetje dat gevoel van onder water zwemmen. Vrij. Het loskomen, bewegen en gaan. Spelen, zweven en zwemmen.

Beter dan goud

Wonderen, verwonderen, werken. Want dat las ik. Verwonder. Mooie woorden. Pip gezellig op de vensterbank terwijl ik werk maak met vissen. Hoe dan, in haar bontjas?
Naast het werk mopper ik een beetje van binnen. Dan heb ik weer van alles gelezen over beter leven. Als ik dat soort teksten niet lees heb ik een veel beter leven. Toch lees ik ze. Over zegeningen, over spelen, over dat alles er al is. Je hoeft het alleen maar te zien en te plukken. Daar word ik dus stront chagrijnig van. Mijn onkunde. Ik draag al een bril en nog zie ik het niet. En dat frustreert nog meer. Want waarom wil ik meer? Waarom wil ik een camper, een groot atelier, meer exposities bezoeken, meer mensen zien, een bijbaan met leuke collega's, heel goed kunnen dansen, sportief zijn, dat het huishouden doen me gemakkelijk afgaat, allemaal liefdevolle contacten, spontaan, meer lachen, meer extase, dat ik goed kan communiceren, met iedereen.
In de avond wandelen. Ook om de frustratie van mijn lichtpuntje weg te lopen, te verwerken. Festival Into the great wide open heeft bekend gemaakt ook niet door te gaan dit jaar. Let it not happen.
De kauwen zoeken hun slaapplaats in de bomen bij de haven. De beweging met de gouden zonsondergang doet me goed.