Imperfecte voeten

Vandaag met m'n voeten in mijn eigen dummy. De online art-journal workshop van Mariëtte Ciggaar bracht me in tranen. Ik wil tolerant zijn, aardig, lief, begripvol, behulpzaam, geduldig, respectvol en sociaal. Dat is wie ik ben. Maar ik ben ook wreed. Soms kan ik in groepen zo mezelf in de weg zitten, dan komt er een woede op, een ergernis, afschuw ook, gruwelijk vind ik dat van mezelf. Geleerd dat woede slecht is, dus stromen de tranen over mijn wangen. Ach, na weinig slaap en veel werk en indrukken liggen de emoties net onder het oppervlak. Een beetje wroeten en ze komen boven. Ik ben nu eenmaal imperfect en das ook goed. Zeg ik nu de emotie is weggeëbt. Het doet me denken aan een verhaal van Annie M. G. Schmidt, Kwade gedachten. Een prins die moest trouwen met een prinses zonder kwade gedachten. Die waren door een kamerheer te zien als zwarte gevleugelde insecten, die bij kwade gedachten boven het hoofd van de persoon in kwestie vliegen. Natuurlijk weet je al met wat voor prinses er getrouwd wordt. Eentje met een zwarte wolk van insecten boven haar hoofd. Dol op Annie M. G. Schmidt.
Maar toch vind ik het een stomme reactie van mezelf. Liever ben ik perfect en saai.