Vandaag besef ik hoe goed het voor mij is. In een lelijke tijd met mensen die lijken op van die gele bloemen aan de waterkant, een beetje treurig met de kop naar de spiegeling hangend. Die mensen krijgen minder van mij doordat ik me focus op wat mooi is. Ik blijf het licht zoeken. Niet meer bij hun. Daar is het licht gedoofd, met een donderklap, een donkerklap.
Nieuw leven. Ik stek een vetplant en zie de schoonheid van de luchtbellen. Het geeft me werkelijk lucht. Licht lucht in mooie dagen. Heb ik even een fijne buuf! Meer dan één. Want de bloesem is van Vio buuf, de Jong. De bloesem uit haar tuin perst zich door de afgeknipte takken. Goed dat ik elke dag voor mijn blog iets moois wil zien en delen. Beter om door te gaan met het zien van schoonheid in de kleine grote momenten van licht.
