vrijdag 9 april 2021

Facemask en bokkepruik

Zo'n titel ontstaat. Woorden gaan in mijn hoofd hun eigen gang. En ik pik ze dan op. Op school zat het me in de weg. Soms nog als ik een boek lees. Dan zitten er zoveel gedachten op een enkel woord. Dan moet ik de bladzijde wel drie of vier keer overlezen voor ik in het verhaal zit. Zoveel fantasie op enkel tekst. Wat was ik vroeger toch altijd bang om een tekst klassikaal te moeten lezen. Dat de meester dan vroeg, of eigenlijk zei: Is iedereen klaar. Ik was dan pas halverwege, want ik moest elk woord spellen. Mijn leestempo was zo traag en durfde dat niet toe te geven. Dus ik mistte eigenlijk altijd de clou. Eigenlijk thema van mijn leven. Waar gaat het over. Wat kan één collage veel losmaken. Zet een kindertekening een masker op in de vorm van een vogelkop en er is een hele geschiedenis die vrij komt.
Nog heb ik er last van. Dan krijg ik tekst toegestuurd, of ik kom zelf iets tegen en daar staat dan leestijd 2 minuten. Dan schrik ik al. Zou er iemand nu zitten te klokken en me veroordelen om mijn leestempo?
Traag bloed. Die titel kreeg ik in 2000 van medestudent op Media Academie. Zo is het. Als er zoveel in een hoofd omgaat, dan denkt de buitenwereld dat je traag bent. In mijn hoofd gaat alles razendsnel. Dan moet ik mezelf vastgrijpen, als in een achtbaan. Of zoiets. Hahaha, nou in ieder geval. Nieuw werk gemaakt dus.
Nieuw werk uit de serie 'Stofwisseling'. Collages van papier uit oude prentenboeken op textiel genaaid. Thema is geïnspireerd op het Antonius drieluik van Jeroen Bosch.
Terwijl ik aan het werk ben zie ik in de verte Pip op het grasveld liggen. Ze zou haar best kunnen doen, hier binnen. In m'n beneden atelier, waar mijn keramiekoven staat, zitten muizen. Ze knagen heel mijn kast kapot. Mijn atelier grenst aan de tuin, en dus ligt daar altijd veel vogelvoer. Pelpinda's, krenten en strooivoer. Buiten is er ook genoeg te snaaien voor de muis. Ga daar lekker zitten muizen.
Ik kwam er net achter dat heel mijn pot pelpinda's leeg is. Echt knap. Het zat in een oude koffiekan, zo eentje van vroeger, kan van glas met filter er op. Best groot voor een muis, om daar met een bek vol pelpinda weer uit te klimmen. Had ik best getuigen van willen zijn. Hoeveel de muis, of muizen eruit hebben kunnen halen weet ik niet exact. Wel dat er nog een flink laagje in zat. Dus zeker twintig pelpinda's mee naar onder mijn kasten genomen. Als ze maar niet misselijk worden, of een gal aanval krijgen van al die pinda's.