zaterdag 23 november 2019

Glasuil in mijn kop

Ik zie ze wel vaker, vandaag weer: de glasuil, gewoon in mijn lege koffiebeker. Altijd iets te zien met dat fantasievolle hoofd van mij. I see faces.
Verder restjes oud textiel bij elkaar aan het rapen om te strijken en er nog meer koolmeesjes op te naaien. Want in de bestelling en dan kan ik zelf niet zo goed beslissen welk soort stijl de klant dan leuk zal vinden, met kleur of alleen zwart-wit, met meer detail, of wat minder. Dus maak ik er een paar meer, om te kunnen kiezen. Dan hoef ik dat niet te doen. Want ik heb al mijn eigen hoofd om mee te dealen, laat staan dat ik in het hoofd van de klant kruip. Veel te ingewikkeld, en het zal met onzekerheid te maken hebben of iets anders psychologisch, waar Freud of welke idioot wel raad mee zou weten. Ik maak er gewoon lekker veel. Ook fijn om er even in te komen, want werk uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid' heb ik al even niet gemaakt. De laatste keer was denk ik in juli, tussen twee Parades door. Toepasselijk, met dat schijnen, de zon werkt lekker mee met mijn serie.