Hieronder de bijbehorende tekst en de verkorte versie te lezen op het Textiel Plus festival en een fotoserie van het werkproces. Misschien leuk om te zien hoe de dingen bij mij ontstaan en veranderen tijdens het werkproces. Mijn werk ontstaat zonder plan. Ik begin gewoon.
De eerste dag dat ik aan het werk begon was 25 juni 2019 en de laatste, was de dag voor de deadline van de Textiel Plus wedstrijd 'Geef kleur aan je passie' 30 september.
"Als kind vond ik wit kant al mooi. Als tiener versierde ik de ligplanken van mijn kledingkast met gehaakt kant.
Zo ook het fijn en glanzend geborduurde bloemen op de witte kussenslopen op het bed van mijn ouders.
Sieraden in mijn geheugen.
Ik verzamel schoonheden, niet alleen voor in mijn hersenen, ook letterlijk als ik naar de kringloopwinkel ga.
Kopjes met bloemen, borduurwerk, wit kant, witte servetten en dan het liefst met een vlek.
Niet altijd om in mijn werk te gebruiken. Ook ter inspiratie om fijn in een hoekje in mijn atelier te liggen.
Mijn binnenste maakt werkelijk sprongetjes bij het zien van vlekken op textiel. Zo zag ik ooit een trouwjurk
met op de voorkant een chocoladevlek. Helemaal gelukkig maakt mij dat. Hoe ging dat op die bruiloft? Morste ze
een stuk van de bruidstaart? Snoepte ze stiekem haar lievelings-chocolade, werd betrapt en liet het pardoes vallen.
Nog meer geluk toen ik een nieuw idee had voor een kunst-installatie waarin ik kon de jurk gebruiken. Hij hing er
nog en ik kon de trouwjurk kopen.
Ik zoek schoonheid en wil het graag delen.
Ik hou van ritme, van rood, van vogels en van verhalen. Met name verhalen in de vorm van gebeurtenissen, die aan
tafel of die tijdens het borduren van het in de kringloopwinkel achtergelaten, borduurwerk. Zoveel uur werk,
zoveel emoties, zoveel verhalen zijn er in het werkproces voorbij gekomen. Daar hou ik van.
Ook onhandig geborduurde initialen, misschien door mannen die nooit eerder borduurde en vanwege een verzorgingshuis-
wasservice dat moeten doen met hun textiel, gaan mee naar huis en worden vaak verwerkt in mijn textielkunst.
Ik hou van vogels. Sinds ik een paar jaar geleden een zwerm distelvinken zag wil ik ze wel elke dag zien. Ook bij het
horen van dat gezellige putter pruttel geluid en het zien van de putter in het vooruitzicht maakt dat mijn binnenste
springt van geluk.
Al die kleine gelukjes die ik zie en opzoek in mijn dagelijks leven verwerk ik in mijn werk."
“More than a view times I’ve changed”
39 x 47 cm
2019
Materiaal:
Oud en gebruikt textiel, borduurwerk, servetten, kussensloop, bladzilver en een knoop
Ik verzamel schoonheden. Kopjes met bloemen, borduurwerk, wit kant, servetten en dan het liefst met een vlek. Mijn binnenste maakt blije sprongetjes bij het zien van vlekken op textiel.
Zo zag ik ooit een trouwjurk met op de voorkant een chocoladevlek. Hoe ging dat op die bruiloft? Morste ze een stuk van de bruidstaart? Snoepte ze stiekem haar lievelingschocolade, werd betrapt en liet het pardoes vallen?
Ik hou van sprookjes, wit, ritme en vogels. Van onhandig geborduurde initialen, misschien door mannen die nooit eerder hebben geborduurd en vanwege een was-service dat doen met hun textiel.
Bij het horen van een putter en het zien van de putter in het vooruitzicht maakt dat mijn binnenste springt van geluk.
Kleine gelukjes, in mijn dagelijks leven, verwerk ik in mijn werk.
Judith Koning
