Wat te zeggen over de rauwe klei op de eerste foto, met zwart en rood. Zo mooi kan ik zelf niet bedenken. Inspirerend mooi. Een cadeau, net als het glazuur. Vaak is het resultaat mooier dan ik dacht. De binnenkanten van sommige is gewoon eindeloos mooi.
Ik hou van de vorm van eieren. Wit. Dat voorop. Misschien door het werk met eieren van Marcel Broodthaers, of laat ik er een andere fijne herinnering aan vastknopen. Ik hou er van. Dus blij dat ik het verzoek opvolgde. Ik vind het net kleine klei diamanten en daar ben ik ook dol op, niet om te dragen. Ik draag niks, ja kleding en m'n kop vol ideeën, muziek en overpeinzingen. Das genoeg. Vandaag een blij ei.
Schrijf ik nu, blij ei, denk ik, das ook een goeie naam. Het dopje kreeg namelijk wel zes verschillende namen, waarvan er eentje al bestond, de zeekraal. Vond ik toepasselijk vanwege de afmeting van het bakje. Sommige namen vond ik wel mooie namen, maar ongeschikt als servies. Zilt is de naam geworden. Zout op je eitje.
Nu kijk ik nog even naar de naam Ribkwal en zie dat er ook een spiegeleikwal bestaat. Oi, das ook een mooie naam. Ik hou van dat soort namen. Ik word ook zo gelukkig van de maffe dierennamen in de boeken waaruit ik de prenten knip voor mijn collages knip. Das een ding waar ik nog wat mee ga doen. Bestaande dierensoort namen en daar fantasiedieren bij verzinnen.
Een ander verzoek waren een oliekannetjes met schotels. Puur, alleen van gemengde en gerecyclede gietklei.
Een eerder verzoek wat er weer en nog staat zijn ontbijtbordjes met mijn zee-ezel collage. Die had ik al gemaakt. Maar ja, soms gaat het mis. En dat terwijl ik het best bewust was. Dat ik een risico nam met de manier waarop ik de borden inruimde voor de glazuurstook. Dus maak ik ze vandaag nog een keer. Ach ja, altijd avontuur dat werken met klei en dat maakt het juist zo aantrekkelijk.
