Uil met drie poten

Vandaag mocht ik weer bij Maartje Jaquet in haar atelier komen werken. Fijn om soms te horen hoe het proces gaat waar je in zit. Dat sparren werkt echt fijn. Al was het meer dat Maartje zei wat ik moest doen. Want ik wist echt niet wat ik met de soepkip, uhm, het uilskuiken aan moest. Met de extra borduursteken ook van Maartje haar hand, nu uilskuiken met drie poten, en de veer uit Het Twiske is hij voor nu af verklaart.
Het werk, een knap portret van Siegfried, naast mijn uil is van Maartje.