Eerst heel lang plaatjes uit kringloopboeken knippen en dan ineens valt de puzzel in elkaar. Dat is een geluksmomentje. Die ik in mijn ingewanden voel.
Wandelen en kijken naar vogels en lichtpuntjes. Ik zie het wel, de overeenkomsten, want zo is het. Je wordt besmet met waar je mee omgaat. Of in mijn geval, in geïnteresseerd bent. Focus op dat geluksmoment. Zo noodzakelijk. Mij maakt het gelukkig. Dan ben ik echt blij dat ik een emotioneel geval ben. Want dat donkere geeft zoveel diepte in geluk. Maken wat mij blij maakt is toch magisch. Eerst ertegenaan zitten te schuren en dan hop is het daar. Gelukssprongetjes door al mijn organen. Ik geloof in sprookjes. Hoe gruwelijk ook, altijd met een happy end.
