Meteen maar de interviews en de huldiging gekeken. Gek dat ik elke dag twee stukken zwerfvuil van de straat haal. Ik douche bewust kort, korter dan ik soms zou willen. Heb onze tuin vol met groen, support biologische bollenboer en zo doe ik nog zoal wat dingen bewust voor het milieu. Vuile stinkbommen die racemonsters. Ik nam me ook voor om niet te gaan kijken. Maar ja, keek toch.
Rijdt Max Verstappen in de laatste ronde Lewis Hamilton voorbij, zit ik hysterisch blij naar die racebaan te kijken. Verbaasd ook over de vlammetjes die achter uit de racewagens spetteren. Dat hadden wij vroeger ook, bij de racebaan van m'n pa op zolder. Geknetter en vlammetjes. Maar, hoe dan? Hoe werkt zoiets? Hoe kan het dat ik dan ontroert ben door een gozer die vol lef de laatste ronde iedereen voor gaat? En dat ik dat dan ook nog eens stoer vind. Ik geniet van zijn lef, pit en durf. Het zijn rare tijden.
Na de huldiging spetterde ik het laatste effect op het servies. Morgen glazuurstook, voor nog wat extra glans.
