De reserves zijn op. En dan is er de valkuil. Dubbel balen. Want ik ga zitten turen en fixeren naar wat er goed verkocht. De moordenaar van creativiteit. Maar ja. Die momenten zijn er soms. Ik weet heus wel hoe het werkt. Ik kan iedereen vertellen hoe het moet. Ook mezelf.
De verkoop, tijdens de crisis, gaat anderhalf jaar gestaag door. De productie ook, die volop. Maar gestaag is niet voldoende. Ik gebruikte stiekem m'n reserves op. Niet zo stiekem. Het was nodig. Het was ook niet heel veel. Das ook weer waar. Ik ben boek over creativiteit aan het lezen en ik geloof alles wat er in staat. Daar las ik dat creatieven in het moment leven. Niet ver vooruit denken en vaak dus ook niet denken aan de gevolgen van leningen of geen reserves. Ik voelde me direct aangesproken en verbonden en oh zo creatief. Het bewijs lees ik in het boek 'Big Magic' van Elizabeth Gilbert.
Wat ga ik dan ook nog eens doen? Rondneuzen in m'n atelier. Daar waar ik al een tijdje niet kwam. In de mislukte hoek. De soort zet je 'Ik ben stout geweest, ezelsoren hoed in de hoek maar op'. Alle werken mislukkingen verspreid over de vloer. Combinaties gemaakt van twee mislukte werken. De werken weer op een stapel, de hoek in. Ga gewoon aan het werk. Dat wat ik altijd doe, zitten en beginnen. Denk ik. Toch weer dat oude werk gepakt. Weer over de vloer uitgespreid en kijken, denken, verleggen. Wat klopt er hier niet aan? Ik gooi wat dingen weg. Valt mijn oog op de achterkant. Interessant. Een oud werk uit nieuwgierigheid naar de achterkant helemaal losgehaald. Best lang met m'n tornmesje mee bezig.
Ik zat op m'n knieën, daarna op m'n kont tussen al dat mislukte werk, de naden los te tornen. Het zat eigenlijk heel fijn. De temperatuur werkte mee, dus kon ik op, de normaal gesproken koude, vloer blijven zitten en het voelde goed. Ik kan het werk altijd nog weggooien. Dus de schaar erin. Dat beviel. Ik knipte de lelijke dingen weg en maakte een soort puzzel, die van vroeger met van die verschuifbare vierkantjes. Het is een prachtige dag. Ik beloofde om rond vijf uur, voor het avondeten, even in de zon te mogen gaan zitten. Dat deed ik. Morgen er mee verder. Of niet. Hopelijk met zonder de valkuil.
