Een geluk voor mij. Want er was bijna niemand. Behalve wat honden-uitlaters, tja het was ook immers hondenweer. Laat ik nu in de Chinese astrologie een Hond zijn. Komt dat even goed uit. Zie ik ook nog eens een loopeend over het gras gaan. Dat maakt mij echt gelukkig. Tijdens mijn eindexamenjaar van de Rietveld was ik veel aan het filmen en fotograferen in het Rembrandtpark, vlak bij mijn huis op de Van Spilbergenstraat. Uiteindelijk maakte ik naast diepe (lees depressieve) teksten mijn eindexamenwerk over de Indische loopeend. Zo een komisch geval, die eend. Dat maakte mij gelukkig, daar in dat park in Amsterdam. Een eenvoudig leven in het drieluik van de loopeend: lopen, wassen en slapen.
Van dat gevoel kom ik gelukkig nooit los. Daar ben ik ook van, weg met het loslaten. Weg met de mode. Ik ben lekker uit de mode. Ook dat gelukkig zijn. Laten we gewoon voelen. Ook als je je mismaakt, vast, los of je misselijk voelt. Laat dat gelukkig moeten zijn los. Ik ben daar voor. Laat dat los. Voel je rot. Los dat gelukkig zijn op. Ben wat je bent. Mislukt is ook mooi. En zo voel je je al. Das toch een geluk. Je kunt ook een naaktslak zijn die over de railing van de brug gaat en vogelschijt zo groot als jezelf tegenkomen. Wel heel poëtisch, poep romantiek met een zwarte zwaan.
