De complimenten

Soms lijkt het alsof het over mopperen gaat. Gelukkig is daar mijn eigen ergernis over slakken leggen op kritiek en Rutger Bregman, van 'De meeste mensen deugen', en zo is het.
Ik krijg heel veel lieve en mooie reacties op mijn handgemaakte mondkapjes. Dat maakt dat ik het met plezier doe, al sinds 23 maart. Van de week had ik een kleine mondkapjes fabriek dip. Sinds 1 juni staan de mondkapjes in de webwinkel en is er meer afstand. Digitale afstand. Tot 30 mei had ik contact over de hoeveelheid mondkapjes en de kleurvoorkeur. Nu niet. Ik mis dat. Komt vast goed. Maar van de week ging ik zitten mopperen over het commentaar wat ik kreeg over de mondkapjes. Namelijk eerst over de (on)zin van de kapjes en daarna over de prijs. Eigenlijk krijg ik veel meer leuke berichten en met name de foto's die ik via de app ontving met de, via de post ontvangen, mondkapjes op. Ik heb een hele mooie verzameling op m'n telefoon staan.
Daar word ik blij van. Van die verbinding via dat lapje op je mond voor het OV. Daar bewust van te zijn gaf dat me moed om weer mondkapjes te maken en er met aandacht aan te werken.
Dus hier zijn de nieuwe mondkapjes.
Ik maakte er ook eentje voor mijn nicht. Ze is vandaag jarig. Even goed door de lapjes in mijn atelier heen gegaan en ja. Dat was een goede verjaardagskleur voor mijn nichtje Sharon. Fris en blij.
En de link naar de mondkapjes (tip van Sherrill)

Zon meertje

Rondje meer, maar dan zonder rondje. Meestal rijd ik niet voor 7 uur 's ochtends rond. Dan slaap ik nog. Als ik dat dan wel doe, krijg ik ineens zin in bollenpellen. Nee, niet echt. Alleen de herinnering aan het 's morgens vroeg naar de boer fietsen vond ik ineens een leuke herinnering.
Eigenlijk vind ik het prachtig om in een beetje dampige lucht naar de zonsopkomst te kijken. Ik reed in de auto, om Teun naar haar werk te brengen, en stopte even om naar de zon bij het surfmeertje te kijken. Is al lang geen surfmeertje meer, volgens mij. Maar ja, dat deden we er vroeger, surfen, en zo heet het nu eenmaal. Het meertje bij Dirkshorn. Het bleef bij kijken en wat foto's maken. Een rondje deed ik niet. Zin in koffie.

Met liefde op je mond

Nieuwe mondkapjes in de webwinkel

4,50 per stuk

Handgemaakt in mijn atelier in Schagen.

Gemaakt van gekregen, gevonden en resten textiel uit mijn atelier.

Het is ongeveer een half uur werk om één mondkapje te maken. Sinds 23 maart, toen ik begon, krijg ik veel commentaar op mijn mondkapjes. Eerst over het nut en nu over de prijs. Je mag meer betalen. Of koop er gewoon een kunstwerk bij.

Omdat ik ze eerst gratis voor de zorg maakte, kwam het zo dat ik ze voor maar 4,50 verkoop. We hebben er niet om gevraagd en ik heb het (nobele of naïeve) idee dat ik iets bijdraag. Mij doet dat goed.

Ik maak er iets moois van. Dat is het minste wat ik kan doen en waar ik nu plezier aan beleef. Kleine cadeaus maken en versturen.

liefs Judith

Geestmerommetje

Door de caravan uitklappen van vorig weekend kreeg ik herinneringen aan het meer waar we vroeger veel gingen zeilen, met de caravan. Dus gingen Teun en ik vandaag onze buitenom rond het Geestmerambacht meer.

Gewassen en water

Mooi tafereel in de sloot naast de Nes en lichtpuntjes in en uit de tuin.

Trouwkapje en kauw

Of ik de trouwjurk wilde hebben? vroeg mijn nicht. JA!!! natuurlijk. Dol op installaties maken met trouwjurken. Zaterdag ontving ik het pakket via de post. Geweldig cadeau.
Met het hoofd in mijn mondkapjes fabriek, want inmiddels meer dan 350 stuks gemaakt, denk ik nergens anders meer aan. Dus naaide ik voor de dochter van mijn nicht een mondkapje van de restanten van de trouwjurk. Met een nieuw patroon, een patroon gekregen van Kiki van Caspel. Zij maakt de mondkapjes voor De Parade. Hele mooie, kijk maar in de Parade-onlinewinkel.
Een tweede naaide ik van het patroon dat ik al steeds gebruik.
Vandaag was het een feest in de tuin. Een jonge kauw, die ik bijna adopteerde, ahhhhh zo leuk! zat een tijdje in de tuin en toen hij weg wilde vliegen, nam die eerst een aanloopje naar achteren. Met een kleine wiebel met het achterwerk liep de kauw een paar stappen achteruit, (owwwwww, Teun en ik smolten van geluk van die schattige achteruit aanloop) en vloog het dak van het schuurtje op. Pip vond de kauw ook wel gezellig. Kijk maar hoe verliefd ze kijkt. Al twijfel ik wel of ze er net zo over denkt als ik. Of dat ze het een lekker hapje vindt, zo'n jonge kauw. Kon ik Pip maar leren knagen, net als onze konijnen. Lekker knagen op druiven- en rozenbladeren. Beter dan kauwen op kauwen.

Uitwaaien

Spekkie voor m'n bekkie

Daar ist tie dan! Mijn eigen spekkie voor m'n bekkie! Al weken loop ik met spekkies van Haribo in m'n hoofd. Niet perse in m'n bek. Al moet ik toegeven, na het aanschaffen van een tas bij Jumbo in de kleuren van een spekkie, kocht ik een paar dagen later een zak met spekkies. Die met suiker aan de buitenkant. Hmmmm.
Ik koop nooit snoep. Ik kom nooit in dat pad, of bij dat stuk van het pad. Dus kom ik ze niet tegen, spekkies. Drop en snoep vind ik heel naar aan mijn tanden. Het plakt en trekt tijdens het kauwen m'n tanden bijna uit mijn mond. Ik hou van chocola, chips, toast, koek, taart, cake. Dit rijtje noem ik op omdat ik het heb over snoep. Eigenlijk word ik het meest gelukkig, als we het over eten hebben, van rijst en alles met rijst en een goed gevulde warme havermoutpap. Van sperziebonen, couscous salade met pompoen, bietjes en feta, pecannoten en de curry van Mars.
Maar die spekkies dus. Ik moest er een mondkapje van maken! Dinsdag kocht ik de roze stof. Geel had ik zelf in m'n atelier. Vandaag naaide ik het spekkie voor mijn bekkie.
Van het idee werd ik meer gelukkig. De aversie voor mondkapjes liep weer op. Het komt misschien door de kou. Dan is alles minder leuk. Zo stookte ik net de kachel lekker hoog op. Van 19,5 graden was het binnen een uur 24 graden. Das ook wel een spekkie voor m'n bekkie.
Goed. Vrijheid. Mondkapjes. Anderhalve meter. Protesten. Moord. Demonstreren. Voor en tegen. Oproer. Het rommelt. Kleine vulkaantjes staan op springen. Wat willen we. Wat wil ik? De dood of de gladiolen? Is er een tussenweg. Zelf ben ik niet zo van de compromis. Of wel? Ik weet het niet. Zoals wij allemaal. We weten het niet. Laten we veel en snel leren. Want tijd voor vrijheid en vrede en spekkies voor in hun bekkies. Zij die Halsema willen afzetten. We zitten nog in de kinderziekte tijd als het gaat om Corona crisis. Bij elke nieuwe stap hoort een valpartij. Geef ons vrijheid om te leren demonstreren.
Over vrijheid en mislukken gesproken. Ik ben ook begonnen met het maken van een trouwjurk, die ik kreeg na de scheiding. Wat een geluk voelde ik bij het openen van de doos. Prachtig cadeau. Zulke sjieke stof. Ik ga er een mooi mondkapje voor mijn nichtje van maken en de trouwjurk hoop ik ooit in te zetten in één van mijn installaties.

Vrijheid en de Rapido klap-caravan

Ik word dus gelukkig van caravans. Vroeger gingen we na schooltijd vaak nog even naar het meer, met onze Constructam. Mijn vader ging dan met ons zeilen. De caravan achter de auto en dat bootje lag dan op het dak van de auto. Heerlijk die vrijheid. Mijn moeder werkte 's ochtends en 's avonds. Ruimte voor vrijheid en dat namen ze.
We konden toen gewoon onze caravan aan de rand van het meer neerzetten. Mijn moeder kookte daar dan ook. We aten daar ons avondeten en gingen daarna weer naar huis. Hoe heerlijk. Dat geluk voel ik nog steeds als ik voor een caravan zit.  Beide ouders deden aan handboogschieten. Gingen heel de wereld over en ook gewoon door Nederland. Vanaf Pasen gingen we dan bijna elke weekend ergens kamperen. Wild kamperen eigenlijk. We stonden aan de rand van een grasveld, een voetbalveld of ander sportveld. Terwijl mijn ouders twee dagen een wedstrijd schoten, lieten mijn zus en ik alle honden uit met al de andere kinderen en speelden we heel het weekend in en rond een sportveld. Heerlijk die vrijheid.
Natuurlijk ook door mijn werk op De Parade. Vele zomers heel de zomer kamperen tijdens het werk op het festival. Heerlijk die vrijheid. Dat gevoel krijg ik vandaag zelfs onder de kapschuur van Dennis met windkracht 10 en m'n winterjas aan. Vrijheid. Het is prachtig. Vrijheid.

Veel groen vandaag

Komt vast door de regen. Dan lijkt het in het lente en ook zomer altijd groener. Ik maaide veel groen.... naaide.

Delen ook online succes

Een hele berg bestelde mondkapjes de deur uit gedaan. Na driehonderd mondkapjes aan kraamzorg Heerhugowaard, vrienden, oud collega's, familie en via via te hebben verkocht was het 1 juni geworden en tijd om ze online te zetten.
Sinds gister staan ze in de webwinkel en ik twijfelde nog wel of er wel op die manier kapjes van mij gekocht zouden worden. Zo'n beetje iedereen maakt ze nu. Heel fijn dat het goed loopt ook via de webwinkel. Vandaag weer nieuwe toegevoegd. Alle mondkapjes met bloemen waren in één dag uitverkocht. Joepie! Ik naai graag nog meer mondkapjes met kusjes in de vorm van een X op de rechterwang en teken met aandacht meer hartjes op de enveloppen! Ik stop er gewoon nog meer liefde in. Want hoe zat het ook al weer met delen en liefde (en stekkies). Is dat niet wat zich vermeerderd als je het deelt. Ik deel het graag. Mij doet het goed.

Kat nou konijn

Kat konijn. Wat de baas doet, dat doen de huisdieren hier ook. Ze mixen. Wie er eerst was, ik heb geen idee. De konijnen hebben we al jaren. In ieder geval zijn ze zeven jaar oud. Pip is bijna twee. Ze kijken op naar Pip. Want sinds we de kat hebben doen ze haar na. Lopen ze bijvoorbeeld ook op de parkeerplaats hier voor de deur. Dat deden ze nooit. Pas toen ze het de kat zien doen, deden ze hetzelfde, via een gat in de heg de tuin uit.
Vanmorgen deed ik de gordijnen open en zat moederkonijn op het dak... pfffff! Maf beest. Dat zag ze Pip ook al doen, dus dat moest ook gekopieerd. Heerlijke taferelen. Met name als het binnen de hekken van onze tuin gebeurd. Want rondjes achter elkaar aan rennen op de parkeerplaats is niet een favoriet tafereel. Wel grappig. Zeker ook als er nieuwe buren naar buiten komen met een kist of doos, om het konijn te vangen. Nu weet iedereen het wel. Dat ze wel weer thuis komen. Om lekker op hun eigen dak te gaan zitten.
Wel heb ik extra paardenbloemen geplukt vandaag. Want de bloempotten gaan behoorlijk snel leeg. De afgelopen dagen vraten ze er zes leeg. Nog wel met mijn favoriete bloemen, de klaproos. Nou m'n nieuwe net uitgepopte ginkgo, gekregen van mijn buuf, laat ik voorlopig nog in m'n atelier staan.

Zet hem Op in het OV

Na via-via en mond-op-mond reclame werkte ik vanaf 23 maart bijna dagelijks aan mondkapjes in opdracht.

Nu is het 1 juni en zijn al de bestellingen de deur uit en heb ik mijn handgemaakte mondkapjes in de webshop gezet.

€4,50 excl verzendkosten

of €4,75 voor een large. Voor als je een grote knar hebt of heel enorm zin hebt om de New Wave te doen herleven en lekker ruim zittend mondkapje wilt dragen.

Op een mooie Pinksterdag

Het was een hele mooie Pinksterdag. Ik heb ze vaker. Met twee van die mooie van Pinxteren in de house, in het Koningshuis.

Mondknapjes

De laatste bestelling mondkapjes. Ik zet het laatste kusje in de vorm van een X. Alle bestelde mondkapjes zijn af. Alle deadlines zijn gehaald en de deur uit. Wat een fantastische naaimachine, die Lewenstein van mij, echt knap wat die naait.
Morgen maak ik nieuwe mondkapjes, zonder op bestelling. Voor de verkoop via mijn webwinkel opschoorl.nl

Catwalk en dierenprint

Romantiek in de gemeente bloembak naast ons huis. De bloembak zoemt weer enorm. Dat geroezemoes doet mij altijd goed. De bak trekt bijen en insecten. Terwijl ik op zoek ga naar een mooie dikke bevangt mij het gevoel van trouwen en romantiek. Ineens zie ik bruidsboeketten in de bloembak in onze steeg.
Vandaag een groot aantal bestellingen op de post gedaan. Gelukkig had ik hulp van Teun. Het schiet altijd enorm op. Zij knipt dan de losse draadjes en doet de elastieken door de tunnels.
Mondkapjes afmaken zodat ze voor 1 juni in huis zijn. Zo ook eentje met dierenprint. Ik streek over m'n hart. Want voor mijn nicht. Zij werd enthousiast van het mondkapje met dierenprint. Even over de drempel en ik naaide gewoon nog een modetrend. Ik moest lopend richting de brievenbus aan de Catwalk denken. Doe je dan de Catwalk als je rondloopt met zo'n mondkapje?
Onze kat kwam in ieder geval even gezellig om aandacht vragen terwijl ik op de terugweg romantiek in de bloembak vond.

Stofwisseling op je mondkap

Het zijn rare tijden. Haha, nu al een cliché. Zo raar dat ik rondliep met het idee om een werk op een mondkapje te maken. Raar al dat ik uberhaupt al vanaf 23 maart dagelijks mondkapjes naai.
Toen kwam het verzoek. Precies dat waar ik al een tijdje mee in m'n hoofd zat. Een kunstwerk op een mondkapje. Ik ging malen. Ineens was het op verzoek. En voelde het alsof ik op commando gezellig moest gaan doen, of iets leuks vertellen op commando. Ik weet nog dat ik afwasser was bij Peetoom, m'n eerste vaste baantje. Op een drukke zondag zei een collega, die ook met m'n moeder werkte: vertel eens iets leuks. Dat doe je moeder ook altijd. Die is zo gezellig tijdens het werk...... pffffff.... Nou. Concurreren met m'n moeder. Dat lukte natuurlijk niet. Nog ongemakkelijker als sommige gesprekken als bij het tv-programma 'First dates'. Ik hou van stiltes, maar kromme tenen bij ongemakkelijke stiltes.
Dus. Wat ga ik op dat mondkapje zetten? Zucht. Denk. Bedenk. Dan maar fietsen, afwassen, wandelen, bewegen. Hoe dan ook bewegen. Nog wat mondkapjes naaien. Want gaan zitten en het bedenken, dat werkt niet voor mij. Uit de serie Stofwisseling was ook een verzoek.
Er kwam iets. Er moest verbinding zijn, van de ene kant naar de andere kant. Ik tekende op een mooie tweedehands servet het patroon van het mondkapje en ging gisteravond aan het werk. Hij kreeg gele laarzen. Want waar die naartoe ging, daar was al een kunstwerk met een gele trui.
Toen m'n werk door de midden knippen. Slik. Dat voelde best raar. Terwijl ik dat al best wel wist. Dat van dat door de midden knippen.
Vandaag naaide ik het mondkapje in elkaar, en ondanks de kinderziektes van een eerste versie mondkapje met kunstwerk is het een nieuwe stap, een andere stap. De mondkapjes brengen me veel. Zo stond ik nooit eerder zo in verbinding. Meer contact dan ooit. Terwijl ik nergens heen mag. Gewoon via via. Mooi hoor.
Ik naaide vandaag ook nog tussendoor een grijs mondkapje. Ging ook naar Amsterdam. Wel zo mooi. Dubbel. Hou ik van. Twee mondkapjes naar twee vrienden van De Parade van vroeger. Gouden tijden herleven in de mondkapjes. Ik zei het al, rare tijden. Cliché olé!