Expositie Turnhal Ellecom

De expositie in de Turnhal van Ellecom is ingericht. Nog wat kleine aanpassingen. Voor nu klaar. Knetterhard hebben Simone Carrée, initiatiefnemer van deze expositie, en ik gewerkt. Het leek wel sporten daar in die Turnhal. Ook een beetje spelen, met zoveel water in de installaties, daar ga je je wel kind bij voelen. We werden door iedereen fantastisch verzorgd, verwend en ontvangen. We kregen toegang, drinken, lunch en zelfs een aantal boodschappen werden door Paul gedaan en bezorgd. Wat een mooie dag was het. Bijzonder ook. Het duurde even voor ik had bedacht en ja had gezegd op vraag om te komen exposeren. Kan het wel? Is het eerlijk om in een voormalig SS gebouw te exposeren? Een plek waar veel leed is geleden door 139 Joodse dwangarbeiders. Kilometers langs het strand gewandeld om er over na te denken. Ja, werd mijn antwoord. Ik was gaan kijken en voelen. Het voelde goed. Mijn werk gaat over verwondering, liefde, schoonheid, natuur, ritme, reeksen, poëzie, woorden en verbinding via lichtpuntjes. Een aardige expositie, ja, dat wil ik maken was mijn antwoord.
Vanmorgen ging de deur van de hal open. De vloer, een beetje stoffig, maar badend in het licht. De vroege ochtendzon maakt de ruimte als een kerk, een kasteel, een heiligdom en een paleis. Simone, Paul en ik dragen mijn kratten met werk naar binnen en het eerste wat ik zie is een prachtige vergane Dagpauwoog vlinder. Lopend door de hal, zoekend naar meer, want tja zo werkt dat bij mij, nieuwsgierig naar meer mooie vondsten vind ik nog veel meer prachtige exemplaren. Ik verzamel er een paar en neem voor om er een werk van of mee te maken, om die schoonheid te eren.
Vier kunst installaties toon ik tijdens het weekend van Open monumentendag, 14 & 15 september 2024: Groei briljant, Traveling North, De kwetsbaarheid van het trommelvlies en Watergolf. Welkom tussen 11 en 17.00 Eikenstraat 5, Ellecom.

Slapen in mijn expositie

Vandaag logeer ik in de prachtige B&B Villa Elize van Paul en Simone, in Dieren. Morgen mijn expositie in Turnhal Ellecom inrichten. Een warm ontvangst, en wat is het licht er mooi.
Logeren tussen mijn eigen werk en expositie voelt echt als een eer. Sowieso alles hier. Ik word helemaal in de watten gelegd. Wat fijn zeg.
De expositie met mijn installaties, waaronder Groei briljant waar ik al weken voor aan het werk ben, is te zien tijdens Open Monumenten dag (weekend) 14 & 15 september van 11 tot 17.00 uur. Welkom. Zelf ben ik twee dagen aanwezig in de Turnhal. Bij Villa Elize is dan ook een expositie te bezoeken met werk van Bho Roosterman en mij, want het prachtige monument is te bezoeken tijdens het Open monumenten dag / weekend.

Alle dagen pruimentijd

Vandaag werk ik met Floortje aan mijn website, zij eigenlijk. Floortje werkt. Ik zat erbij en keek er naar. Bijna kan ik de nieuwe versie presenteren. Nog even wat werk er aan verrichten, zonder Floortje aan mijn zijde. Ik deed het met Wordpress, maar eigenlijk stoeide ik er al jaren mee. Onoverzichtelijk, kreeg de pagina's niet hetzelfde, zelfs niet als ik een pagina kopieerde. Dus nu van One zelf, ook met een mini webshop. Dat is wel zo fijn. Ben benieuwd.
Omdat de tekening zo lekker was, of eigenlijk het recept van de gemaakte tekening, gemaakt tijdens de Art Journal tekenworkshop van Mariëtte Ciggaar, of eigenlijk niet het recept, maar het resultaat van de tekening van het recept, dus maakte ik het nog een keer voor onze visite van vanavond. Geen verse pruimen bij de Appie van Callantsoog, dus gebruikte ik gedroogde pruimen en deed er nog gedroogde abrikozen en cranberries bij. Weer verrukkelijk. Die pruimentijd kan wat mij betreft nog weken duren. Binnenkort hoop ik tegen Reine Claude pruimen aan te lopen. Die zijn mijn lievelings.

Glazige afwas

Vandaag doe ik niks. Bijna niks. De afspraak die ik maak is dat ik alleen maar koffie drink en langs het strand wandel. Dat mag ik een dag na de expositie in het kerkje in Haringhuizen. Toch doe ik de vieze flessen afwas. Daarna etiketten afweken van het witte of transparante glaswerk. Dol op de werking van het licht en water van glaswerk. Dit ter voorbereiding van mijn expositie in de Turnhal van Ellecom. Half september exposeer ik daar tijdens Open monumentendag (weekend) met installaties. Ook mijn installatie 'Groei briljant' kun je daar gaan zien.
Mijn oog viel op een mooie mini vlinder op de deur van een kast. Wat bijzonder onopvallend, klein en mooi.

Serieus spelend inrichten

Door autopech kan ik niet met mijn werk in Haringhuizen komen en gelukkig brengt mijn vader mij met mijn werk naar het kerkje van Haringhuizen. Vanwege monumentale kerkmuren mogen Mirjam Oosterbaan en ik niet in de muren spijkeren en schroeven. De oude kerkvloer is prachtig en het werk van Mirjam leent zich er perfect voor om er op te liggen en op te staan. Haar werk komt zelfs mooi uit op de zwarte stenen kerkvloer.
Ik maak een toren van dozen van karton, speciaal voor mij verzameld door de AH Callantsoog.
Het idee was dat ik lekker kon spelen met dozen. Een speelse inrichting en expositie. Uitgedaagd door het leuke, vrolijke, mooie, kleurrijke, fantasievolle werk van Mirjam, mijn duo exposant dit weekend. Leuk bedacht. Maar het werd uiteindelijk echt werk. Eerst het verzamelen, toen op maat snijden en in de kerk opbouwen met knijpers en nietjes. Veel geniet en geknepen. Totaal het spelen kwijt geraakt. Het was gewoon veel snijden, klemmen, kijken, lopen, knijpen, twijfelen, nieten, plakken en ontdekken hoe de toren stabiel rechtop kan blijven staan.
Vanwege mijn autopech komt Teun mij ophalen. Ze komt zelfs eerder om me in de middag te helpen. Veel nietjes in de toren gejast. Tot blaren op haar handen. Terwijl ik nog werk aan de toren richt zij uiteindelijk mijn hele expositie in de kerk en kartonnen toren in. Jong, dus vanzelf speels. Ik voel trots dat we het voor elkaar heb gekregen en dat niemand in mijn omgeving, gezin en familie mij terug heeft gevloten toen ik met het idee van de toren kwam. Het is een mooie toren van karton geworden.
Blij mee, ook met de hulp van mijn fijne familie. In de avond al het resterende serieuze in mij er weer afgeblazen met een wandeling aan zee.

Gele pruimen sinaasappeltaart

Twee weken terug tekende ik bij de Art Journal workshop van Mariëtte Ciggaar het recept van een pruimen-sinaasappel taart. Vanmorgen gingen Teun en ik naar de Toko en ik zag daar prachtige gele pruimen liggen. Ik ben dol op geel. Dus die taart moest voor de visite van vanavond worden gebakken. Teun kookte een verrukkelijke Saoto sope voor ons en als toetje hadden we de taart.
Voor de komende exposities ben ik nu aan het werk met weidevogels. Met name door mijn deelname aan Kunstroute Krommeniedijk en het thema 'Weidevogels', ontstaan omdat Fort K’IJK, het ‘weidevogelfort’ van het Landschap Noord-Holland ook een deelnemende expositie locatie is. Een prachtige locatie, ik ga er zeker zelf ook kijken. Een wat groter formaat, dat was een advies. Deed ik niks mee, tot nu. Ben benieuwd wat hier uitkomt.

Met Mondriaan langs de Gein

Mariëtte Ciggaar organiseerde vandaag een Plein air teken- en schilderworkshop langs de molen en het bomen landschap wat kunstenaar Piet Mondriaan begin twintigste eeuw meerdere keren schilderde, tijdens zijn periode in Amsterdam. We stapten op de fiets en ik begrijp heel goed dat hij daar ging schilderen. Wat mooi daar zeg bij en rond Abcoude. Onder de rook van Amsterdam en toch alsof je ver in Frankrijk fietst. Heerlijk een dagje fiets vakantie met Mariëtte, Marcel en een groep leuke mensen.

Ooievaar en gele strepen

De tweedehands damast met gele strepen blijft nog even hangen. De gele strepen zie ik nog. Dus weer nat gemaakt en nog even wachten tot de gele strepen voldoende door het zonlicht zijn weg gebleekt. Ik kan verder met de ooievaar op een stuk tweedehands textiel. Die heeft naast een nieuwe poot nu ook wat rode draad gekregen. Dit oud linnengoed heb ik twee jaar terug gekregen na een expositie. Zo aardig vind ik dat, dat ik dat zomaar krijg. Het meest leuke eraan is dat ik de mensen helemaal niet ken. Echt waardevolle cadeaus.

Poot en bleken in de zon

Voor aankomende exposities ben ik groter werk aan het maken. In plaats van het oude damast in stukken te knippen hou ik het nu heel. Ik ben dol op gele vlekken, maar soms irriteert een gele streep van het opgevouwen liggen me wel. Dus hang ik ze nu een paar dagen buiten in de zon om te bleken. Eerst deed ik het op de ouderwetse manier, zoals de vroegere bleekvelden, liggend in het gras. Maar katten liepen er overheen. Dus had ik binnen een half uur pootafdrukken op mijn witte damast. Niet echt een verbetering. een docent (naam vergeten) op de Rietveld zei ooit dat je moet opletten op gebeurtenissen die zonder jou invloed gebeuren. Daar kunnen cadeaus tussen zitten. Op dit cadeau zat ik niet op te letten. Dus weer nat gemaakt en opgehangen aan de droogmolen.
Poot ooievaar was totaal mislukt. Uithalen is nooit een optie met zulke kleine steken die ik gebruik. Plus oud damast is vaak kwestbaar, scheurt snel en het is stom werk, dus naaide ik er een lapje overheen. Wel zo gezellig. Zelf ben ik namelijk dol op herstel werkzaamheden door anderen. Gestopte gaten in oud beddengoed of tafellakens, daar ben ik dol op.
Ondertussen week ik de etiketten af, van het glaswerk meegenomen bij vrienden uit België. Die gaan mee naar het monument de Turnhal in Ellecom voor mijn expositie met een aantal installaties, waaronder het werk Groei briljant. Te zien tijdens Open Monumentendag (weekend) 14 & 15 september.

Zeevonk en oefenen

Een verrukkelijke Saoto soep bij Struin, een nachtwandeling met zeevonk en even kijken bij een grote oefening van verschillende hulpdiensten. Als bonus waren er prachtig veel meeuwen, vliegend met de snavel open op zoek naar vliegende mieren. Ook bijzonder was hoe plat en rustig de zee vanavond was. Ook tijdens het wandelen in de nacht was het heel rustig en was het ver weg, een verre eb.
We moesten nogal ver wandelen om uit het licht van de spot bij strandtent Vos te komen. We wilden graag goed zicht op de zeevonk en dat lukte uiteindelijk prima in het donker vlakbij strandtent Zilte Zucht. De foto's ervan niet. Dat lukt me nooit en dat geeft niks. Ga zelf maar kijken hoe leuk het is om in het donker de oplichting van de natuur te zien.

Teunisbloem en de kreukels

We horen ze al een tijdje, krekels. Of zoals ik ze noemde sprinkhanen. Maar das dus heel iets anders, weet ik nu, nadat ik op de vingers getikt werd. Sprinkhanen maken geen geluid. Wel een beetje opletten Judith. Op digitaal onderzoek uitgegaan en nog is het me onduidelijk, wat het verschil is. Vanmorgen dacht ik ze dus te zien. Toen de eerste bloemen van nieuwe Teunisbloemen zich lieten zien. Ik ging naar die leuke stamper kijken, die is in de vorm van mijn handtekening/tag namelijk een X (kusje). Nou ja, deze had een afwijking, dat is jammer. Geen kruis, maar een soort handje. Ik ga dichterbij en zie twee krekels. Dat dacht ik, vanwege het geluid en het gecorrigeer. Ga ik net opzoeken welk soort het is. Is het een Struiksprinkhaan.... Tja.
Ik ga het binnenkort nog eens nalezen en wie weet snap ik het. Of ik laat het zo en geef de kenner gelijk.
M'n hoofd is nog een beetje weeïg door de zomerverkoudheid, toch maar aan het werk. Want deze zomer vier exposities. De eerste is al begonnen. Eén werk heb ik mogen inleveren bij Kunstuitleen Alkmaar voor de Zomer expositie - Ode aan het licht. De volgende is in het kerkje in Haringhuizen. Dan deelname Kunstroute van Krommeniedijk. Dan twee expositie tijdens Open Monumenten dag (weekend). De ene in Dieren en de ander daar om de hoek, namelijk in de Turnhal van Ellecom.