Dat je in de weg staat. Dat je dan weggaat en je werk meeneemt uit je eigen expositie. Dat dus. Het zal het thema zijn van de expositie; 'Rood'. Twee stieren in één ruimte en dat de ene de ander de tent uit jaagt. Dat gebeurde vandaag. Wederom kom ik erachter dat ik zo op de kast zit en spontaan iemand haat, eigenlijk altijd is dat een man van rond de zestig. Freud zal er wel wat over geschreven kunnen hebben.
Of ik wilde gaan zitten, want ik stond al drie keer in de weg zei de ober. Huh? Ik sta op een opening van mijn eigen expositie en wil iedereen spreken en wil het werk van iedereen zien. Ik ben in een café. Ohja dat was het. In een café daar hoort geen kunst. Dat wist ik al. Maar ja, dat zeg ik altijd als iemand vraagt of ik meedoe. Ja. Dus hing mijn werk in een café vlakbij het Leidseplein. Ja hing. Want eerst ging ik na de eerste slok van mijn pils het café uit en daarna weer in om ook mijn werk uit dat café weg te halen. Geen seconde was daar nog iets van een fysieke verbinding met de ober en het café.
Snel terug naar Schagen. Waar alles een stuk simpeler en normaal is. Waar ik soms zo tegenaan loop. Maar vandaag snel terug naar mijn dorp waar ze in de Jumbo altijd vriendelijk zijn en behulpzaam, aardig, sociaal, klantvriendelijk en je het beste wensen. Daar in de Jumbo in Schagen ben ik tevreden en kom ik graag. Laat die Amsterdamse ober eens die Jumbo bezoeken.
Voortaan ga ik mijn werk exposeren daar waar ik wel mag staan waar ik wil en waar mijn werk uit de verf komt. Ik wil dat zelfs in de Jumbo van Schagen. Of in m'n kofferbak. Of onder m'n arm in de Metro. Pleur op met je Amsterdamse klantvriendelijkheid. Ik huppel met m'n roodborstjes naar de buurtsuper.
