Ik had de route naar mijn hotel getekend. Want geen papieren kaart en ik spreek geen Spaans. De batterij van mijn telefoon moest wel gespaard blijven, voor geval van nood, ofzo.
Mijn processen gaan langzaam. Lopend door Valencia om de situatie te begrijpen en achter me te laten. Ik geniet van de dingen op mijn langzame pad. De ridders, monsters, architectuur, bomen, vogels en de hitte, 36 graden, die me helpt in mijn langzame proces. Los komen en mijn plek terug vinden. Van Valencia wist ik één ding, dat moderne gebouw met helder blauw water. Ineens zie ik rechts in de verte die architectuur tussen de bomen uit steken. Ik wijk van mijn route af en bezoek de Stad van kunst en wetenschap.
Een flink aantal selfies en duizend foto's later, met name van de meeuwen in het water, ben ik klaar om naar het hotel te gaan. Ik was van de route afgeweken, dus vroeg me af of ik terug moest lopen of dat er een afkort route was. Daarom zet ik mijn telefoon aan en vraag de route naar het hotel. Die zegt alleen maar: 'links van je is de bestemming'. Ik heb mijn plek gevonden.
Douchen, verkleden, in de avond nog wat wandelen door het Turia park. Het is nog steeds 25 graden. Ik geniet van de parkieten, die nogal druk zijn, de zonsondergang en ook nog van een mooi werk van Tony Cragg. De stad verrast me. Als afsluiter eet ik een heerlijke noodlesoep bij een Japans restaurant.
