Sinds een aantal weken help ik bij
Huiberts biologische bloembollen. De ritjes er naartoe zijn al een cadeau. Het is een mooi bedrijf. In de Flow las ik een tijdje terug over het bedrijf. Bij de tandarts, Merel de leukste die er is, die hebben wij. Ik ben het bedrijf gaan volgen op social media. Toen ik las dat ze voor een aantal weken hulp in het bedrijf zochten, greep ik mijn kans. Even uit mijn alle dagen thuiswerk atelier routine. Mijn wens naar een bijbaan met leuke collega's laten uitkomen. Werken in de bollen, zoals vroeger, met verbazend veel handwerk. Ik heb zelfs het gevoel dat ik iets bijdraag. Iets moois. Dat Huiberts biologische bloembollen een stuk van hun verbeter de wereld en stop met gif op de bloembollen deelt met mij. Dat ik door daar te mogen werken de wereld een klein beetje help. Dat ik voor een aantal weken de bijen, vogels, vlinders en de natuur help. Daarna naai ik ze weer op een stuk tweedehands damast. Ook fijn om dat te beseffen. Hoe fijn het is om ook dat te doen. Het tijdelijk werken in het biologische bollenbedrijf maakt het werk in mijn atelier nog fijner.
En na het werk ga ik ook eens aan de tulp. Niet op damast, maar gebakken. Johanna Huiberts heeft namelijk een kookboek geschreven met alleen maar recepten met tulp. Eerst gek idee. Maar na het bekijken van het boek
Eet smakelijke tulp leek het me aantrekkelijk en smakelijk. Vandaag rook ik een soort en kreeg er zelfs trek van. En oh, er was ook een soort krokus, die voelde zo zacht toen ik er met mijn handen doorheen ging kon ik me voorstellen dat je daarin zou kunnen snoezen.
