Afwerken bekers

De bekers zijn droog. Ze kunnen worden afgewerkt. Broos en breekbaar is het nu. Eerst snij ik met een mesje de gietresten weg. Daarna schuur ik ze met water, dienblad en een spons mooi glad. Eentje had een te grote ongelijkheid, naar mijn zin, die brak ik en maakte er een korte beker van.
Strak in de oven. Morgen stoken op 960 graden, de biscuitstook.

Vork door de wolken

Als kind vond ik dus toetjes waar met een vork een patroon doorheen was getrokken het allerleukste toetje. Nu loop ik de duinen op en zie ik dat je dit ook met wolken kunt doen. Een wolk waar een vork doorheen is gehaald is nu mijn favoriete wolk. Ook een soort toetje, zo aan het eind van de dag. Dag toetje.

Wee Wee, Zee zee

Werken en wandelen is soort van vast schema. Gisteren samen wandelen. Vandaag op repeat. Nog een keer! Nog een keer. Fijn twee dagen achter elkaar wandelend de dag bespreken. Dat doet goed.

Ruilen, mieren en klieren

Al een jaar of vijftien hebben we zeepdispensers in de vorm van een eend. Uit de snavel komt het vloeibare zeep. Snavels zijn inmiddels gaar. Gelukkig ken ik hele slimme vogels. Zaterdag kreeg ik nieuwe snavels. Heel blij mee.
In ruil voor nieuwe snavels naaide ik vandaag een Renkoekoek. Zonder papier, want dat was al maanden het verzoek.
Vandaag vlogen de mieren weer vliegend het nest uit. Voor de bruidsvlucht. Dat deden ze vorige week donderdag ook al. Meestal doen ze dat synchroon met andere nesten. Hier deden ze dat synchroon met nest op een halve meter afstand. Ze doen dit synchroon om incest te voorkomen. Tijdens deze bruidsvlucht slaat de Koningin voldoende sperma van verschillende mannetjes op voor de rest van haar leven. Ik las dat dit 23 jaar is. Indrukwekkend, is mijn gedachte. Om te paren met een andere kolonie is het zaak om tegelijkertijd uit te vliegen. De mannetjes die onhandig vliegend het hoogst komen mogen de Koningin sperma geven. Na de vlucht bijt de Koningin haar vleugels af. Zitten in de weg.
Net als bij bijen is de Koningin de enige vrouw die vruchtbaar is. De mannetjes hoeven de vleugels niet af te bijten. Ze sterven op de grond of in de snavel van een meeuw. De spin naast het nest heeft ook een fijn avondmaal. Het web trilt er van. Sowieso oppassen voor de vliegende mieren want zelfs de wolk lijkt zin in een hapje vliegende mieren te hebben. Ik zie in ieder geval een kop met open bek, en ogen, in de wolken.

Grappen en grollen in het Cobra museum

Wel serieuze grappen en grollen natuurlijk. We gingen de tentoonstelling 'Cobra 75, Grenzeloos en vrij' bezoeken en deden die van Picasso er voor het gemak ook bij. 'De andere Picasso'. Al het werk van Picasso was vast al jaren ondergebracht en gereserveerd, want 2023 is het vijftigste sterfjaar van Picasso. Dus rede om exposities te organiseren. Een slimme oplossing van Cobra om een geheel ander thema te kiezen. Namelijk zijn keramiek, kindertijd en decorbouw. Inspirerend en speels. Zelfs na het schokkende verhaal over de vrouwen in Picasso's leven, verteld door vriend Jan. Die daar een boek over aan het lezen is.
Boven is de tentoonstelling 75 jaar Cobra, over spelen gesproken. Fijn hoor. Wild, los, vrij, vrijer, speels, speelst. Grenzeloos en veel piemels. Oh nee dat was bij Picasso.
Werk op de foto's is van Pablo Picasso, Karel Appel, Corneille, Romuald Hazoumè, Jean Michel Basquiat en schaduw op de muur van Jan.

Gieten en zee

Bekers gieten, rondje tuin en wandelen aan zee. Eenvoudige ontspanning.

Knapperig en broos

Alsof het weer voorjaar is. De bloemen en bomen in de tuin schieten met groen. Niet alleen groen, ook bloem. Het is een feest. Das wel heel fijn, want klei gieten vergt tijd en geduld. Dus kan ik steeds in de giet pauzes rondjes doen door de tuin.
De gegoten bekers van gisteren staan in de keuken te drogen. Heel aantrekkelijk voor visite. De leraar in mij vind dat dan weer leuk, om uit te leggen hoe broos, licht en breekbaar de klei in dit stadium is.

Klei kruipt waar het niet gaan

We zijn nog lang niet toe aan mijn keramiek atelier. Maar na een jaar zonder moet ik vandaag klei gieten. Dus plekje vrij gemaakt. Heel voorzichtig en zeker uit de buurt van het gips blijven. Riskant, want gips in de klei kan tot explosie leiden op hoge temperatuur in de oven. Dan is alles om dat werk heen ook kapot. Maar het moet. Ik werk zo net, gips en gips-stofvrij mogelijk. Tuin is daarbij een extra werkruimte.
De bekers zijn twee bestellingen en voor Blauwdruck Zwolle. Eerst gieten, drogen, schuren, drogen, biscuitbakken, glazuren, drogen en glazuurstook.
Afwachten wat het wordt natuurlijk. Blijft ook een proces met toevalligheden en invloeden waar ik niet altijd invloed op heb. Het is een activiteit. Wel fijn. Helder werken met gietklei. Duidelijk volgens een vast schema. Lekker in de smurrie ook. De gietklei in de emmers was bezonken. Gietklei stond al een jaartje stil. Dus moest gemengd. Deed ik met boormachine. Even niet opletten en ik en heel de tuin zat onder de klei spetters. Lekker bezig.
Wel voor altijd gelukkig met klei.

Floreren bij Kunstuitleen Kranenburgh

Weer mocht ik werk brengen naar de Museumwinkel en Kunstuitleen van museum Kranenburgh. Hoera! Net zo blij als het beeld Flora van Pauline Eecen in de tuin voor het museum.

Lievelingsservies

Al een tijdje lagen er scherven te wachten om te worden behandeld in de wabi sabi methode. Favoriete scherven. Niet van mij. Eentje overigens wel door mij gemaakt. Wabi sabi, de imperfecte perfectie volgens vele. Vergankelijkheid aan elkaar geplakt met lijm en goud.
Over imperfectie gesproken. Van mijn moeder kreeg ik een dooie boom. Zij had die gered uit een tuin bij haar om de hoek. Drie keer gesnoeid, één keer door mijn moeder en daarna nog twee keer door mij. Er gebeurde namelijk niets. Tot half juni, ineens kleine groene beginselen van blaadjes. Nu zit het vol blad en ook nog eens vol in knop. Aan de hand van de blaadjes gedetermineerd en als het goed is is het een Meidoorn. Een Meidoorn die het perfect vindt om gewoon in augustus in bloei te staan. Helemaal wabi sabi hier.

Droog tij

Met miljoenen bloemzaadjes in de grond is het een feest na de vele regen. Droog, wel flinke wind. De vlag is er kapot van.

Tien voor Kranenburgh

Tien nieuwe werken gebracht naar de museumwinkel van Kranenburgh. Alle tien miniaturen uit mijn serie Rare vogels. Alles van mij was weer op. Super blij mee.
Even rondje museum en kwam mooie tekst over blauw tegen. Wist ik niet. Ik hou wel van blauw. Met name in combinatie met geel, of wit.
Ik het stuk van de KCB | Kunstenaars Centrum Bergen was een nieuwe expsositie. Wat is dat toch altijd een fijn rondje om te maken. Gevallen voor het werk van Kris Rinsema. Plus altijd leuk om het werk van Claudy Jongstra, Horden & Schimmel te zien en ik ben dol op de stijl(lees humor) van Liesbeth van Woerden.
Na bezoek Kunstuitleen Kranenburgh nog even over gestoken om te genieten van dat machtige groen daar in Bergen. Hou ik ook van.

Witte bergen

Klussen aan huis, een dag zand scheppen in de regen, wolken en witte bergen in de wei. Ook de nieuwe ansichtkaarten van mijn werk zijn binnen. Blij mee.

Woei

Droog, dus even uitwaaien. Stevig gezandstraald, maar heerlijk met de kop in de wind.
Over kop gesproken. De installatie met kopjes 'Samen aan kop', van Jet Vlegels en mij, is tijdelijk terug in mijn atelier. Over een maand exposeren we weer tijdens Open Monumentendag in het kerkje van Haringhuizen.