Yes In My BackYard

We gingen voor Jos, we zagen Springtime van Hendrick-Jan de Stuntman met Merel Kamp en Jos van Wees op het festival Yes In My BackYard in Alkmaar. Aten daar heerlijk Thais, luisterde mooie teksten aan een bijzondere tafel, De Gedachtentafel van Ola Szostak en Willemijn Schellekens.
Daarna naar zee, in onze achtertuin, met overvliegende fazant en mini regenboog. Voor die tijd maakte ik mijn werk voor de zomerexpositie Ode aan de toekomst af.

Morgenrood vanmiddag geprint

De Morgenrood vlinder heb ik onderzocht en bestudeerd, er over geschreven, erover gedacht, eentje getekend en nu eentje gekrast in een, omgespoeld en bewaard, melkpak. Natuurlijk kies ik rode inkt om mee te drukken. Ik had een handpers in gedachte om te gebruiken en dan zo heel eenvoudig en snel twintig drukken te maken. Maar dat ging anders. De print had meer druk nodig dan de handpers gaf. Dus ging ik met de achterkant van een opscheplepel over het papier heen om de afdruk te maken. Ik hoefde niet meer naar de sportschool om mijn armen te trainen. Al zou ik dat al daar willen gaan doen. Ik deed het tijdens het tetradrukken.
In de fruitschaal deed ik vandaag nog een mooie vondst, een kleuren experiment van de natuur van een avocado vond daar plaats.

Zee, vlinder en ei van rog

Voor de zomerexpositie 'Ode aan de toekomst' bij Kunstuitleen Alkmaar ben ik aan het onderzoeken wat ik wil uitbeelden in dit thema. Woorden zijn het eerste begin van mijn proces. Veel woorden.
Een rooskleurige toekomst. Dat is wat blijft hangen. Plus wat wil ik maken? Waar heb ik zin in om te doen? Pagina's tekst over wat ik morgen zou kunnen gaan doen. Het maken, is er één van. Morgen ga ik het maken.
Dan popt er (dol op mijn grappige hoofd). Dan popt er de vlinder Morgenrood bij me op. Toekomst = morgen. Rooskleurige toekomst = rood. Morgenrood. Dat onderzoek ik nu al een tijdje.
Een tekening ga ik niet inleveren.Vanavond wel een Morgenrood vlinder getekend tijdens Mars zijn olieverf schilderles bij Rob de Vries in Oostzaan. Om gevoel te krijgen van de vorm, contact met mijn onderwerp keuze te maken.
Over contact gesproken. Vanmorgen had ik contact met regen. Eigenlijk ben ik er dol op. Regen. Fietsen in de regen. Wandelen in de regen. Langs het strand in de regen. Terug langs een andere strandopgang, want ik wilde een Veldzuring, de waardplant van de Morgenrood, plukken om te onderzoeken. Langs die andere opgang zag ik in de duinen een opvallende bloem staan. Een soort ui bloem, een Allium christophii, zomaar langs het pad van de duinen. Langs de kant van de sloot verderop naam ik nog twee stengels veldzuring mee.

Irissen staan open

De regen heeft de irissen een duwtje gegeven. Vanmorgen stonden er ineens twee in bloei. Nog aardig wat knoppen, dus morgen sta ik weer nieuwsgierig in onze tuin.
Vanavond kreeg ik weer fijn een online Art journal tekenles van Mariëtte Ciggaar.

Drukken in de Kerk

GAA Grafisch atelier Alkmaar bestaat een halve eeuw en om dat te vieren hebben ze een expositie georganiseerd. Tijdens die expositie kun je in de Grote Kerk van Alkmaar een hoogdruk maken. Op de academie waren dat mijn favoriete, bijvak, uren. Misschien omdat het een bijvak was, en dacht dat er minder van me verwacht werd, of omdat de werkplaats assistent Lies zo leuk was. Geen idee, maar ik koester fijne herinneringen aan die wekelijkse uren op de tekenafdeling.
Thuis komt het er niet van. Dus als ik een gelegenheid zie om iets van grafische technieken, zoals linodrukken, tetraprinten of wat dan ook te kunnen doen, ga ik er heen.
Met rode konen sneed ik het heerlijk geurende linoleum weg. Ik maakte een rol pissebed. Want daar ben ik nu een tijdje mee bezig, een mooie soort van grafische vorm.
Het werk op de foto's van de GAA expositie zijn van Puck Sijrier, Julia van Zelst, Andrea Kapoor van Velzen en Harry Agema.
's Avonds wandelen in vogelzang wonderbos. Het Kooijbosch hier in Callantsoog is vrij klein, in vergelijking met het bos van Schoorl, maar niet minder wonderschoon. Zo tegen zonsondergang is het concert met slaapliedjes voor vogels. Een fijne bonus voor bij mijn wandeling.
Vanwege het item over de Week van de Biodiversiteit bij Lubach heb ik de muur van mijn atelier op de foto gezet. Het is wel geen meisjeskamer, nu een vrouwenkamer, ook al denkt mijn hoofd soms van niet. Het is een vrouwenkamer, vol met rolpissebedden. Je zou het een fanclub muur kunnen noemen.

Terug naar het Zwanenwater

Toen ik in Callantsoog ging wonen zeiden een aantal mensen, jij gaat het Zwanenwater echt zo mooi vinden. Na de verbouwing van ons huis ging ik de omgeving verkennen en zo kwam ik ook bij het Zwanenwater. Ik vond er niks aan, een geasfalteerde weg door het duinlandschap. Ik hou van gezellige paadjes, geen asfalt in de natuur. Dat je weet dat je in een wandelgebied loopt, maar door dat asfalt toch elke twee seconde omkijkt of je niet door een fietser word ingehaald.
Wist ik veel dat het mooiste stuk met paadjes van zand en schelpen was afgesloten vanwege de overstroming van het gebied toen. Nu kurkdroog en kon ik wel linksaf, weg van het asfalt. Wat heb ik genoten, van de rust, het water, de irissen, de doorkijkjes, de vlinders en van de zingende vogels. Prachtig vind ik het nu.
Het klonk trouwens niet naar zwanenzang. Het enige wat ik overal doorheen hoorde was het gakken van ganzen. Ganzen in het water, ganzen in de lucht, ik hoorde ze in het ganze Zwanenwater-land.
Thuis nog even mijn kringloop geluk bekijken. Ik had hele mooie boeken gekocht. Oude schoolboeken 'De wereld der wetenschap'. Ik ben dol op dat soort boeken, met gelukmakende tabellen.

Schuimpje trekken

Wind, wolken, slinger van papier maken, een graspieper en veel schuim.

Dag droom

Voorbereiding voor nieuwe expositie, wandelen aan zee en online teken workshop van Mariëtte Ciggaar. Een tijd lang was er zelfs hier aan de kust geen wind. Ook geen wolken. Dus nu extra spectaculair om de wolken schaduwen over het duinlandschap, de zee en het strand te zien trekken.
Op de terugweg hoorde ik een fazant in de duinen. Daar heb ik geen Merlin Bird ID app voor nodig. Die hoor ik zelfs tot in huis. Keihard gekakel. Wel erg leuk, dat geluid. Voor mij speciaal was een fazant op de duintop gaan staan. Kon ik rustig kijken en foto's nemen.

Damastbloem aan zee

Mijn nieuwsgierigheid maakt dat ik allerlei 'wat is het?' apps op mijn telefoon heb. Ik heb een app voor vogelgeluiden, Merlin Bird ID en een app voor planten en dieren, ObsIdentify. Heel fijn om tijdens het wandelen bij de hand te hebben. Of gewoon in je eigen tuin, zoals bij nieuwe bloemen in onze voortuin. Het is een damastbloem! Nou ja! Ik werd er gelukkig van. Eerst van die bloemen en toen van het antwoord van de app: damastbloem. Nu nog onderzoeken waar de naam vandaan komt. Dat vergat ik even in mijn enthousiasme. Ik had voor vandaag geen idee dat de bloem bestond. Zo leuk om als kunstenaar die met tweedehands damast werkt, nu ook bloemen in de tuin te hebben met die naam.
Dat was overigens niet het eerste waar ik enthousiast over was vandaag. Al een paar dagen heb ik het idee dat er heel veel gezoem in onze tuin is. Vanmorgen ging ik op onderzoek. Toen bleek dat de esdoorns in onze tuin een trekpleister zijn voor insecten, zoals bijen en dikke hommels. Absurd hoeveel soorten ik zag. Ook van die gezellige met een dikke bontjas aan en de achterpoten vol bolletjes stuifmeel.

Lokale lente en Zonnehuis

Vandaag stonden Mariëtte Ciggaar en ik op de Lokale Lente Markt in Breukelen. Ik kreeg een heel mooi cadeau van Mariëtte, een tekening van een iepenzaadje, met nummer 4 erop. Das toch bijzonder, zo'n speciaal voor mij getekend en genummerd cadeau.
Na de markt ging ik voor Floortje haar verjaardag naar een concert van Roosbeef met het Sun sun sun orchestra in Zonnehuis, Amsterdam.

Kistjes met glas

Dat gele kistje! Wat een geluk dat ik die een tijdje terug tegenkwam in de kringloopwinkel. Het was een bouwdoos van Niwall. Marcel heeft er voor mij glas in gesneden en zo kunnen er een flink aantal werken uit mijn serie Rare vogels in. Handig om ze te mooi en beschermd te exposeren. Voor dat andere tweedehands, eenvoudiger, kistje sneed Mars meteen ook een glazen plaat.
Verder maak ik nieuwe slingers, altijd goed om daar een voorraad van in mijn atelier te hebben. Het naaien daarvan is een werk om je aandacht erbij te houden. Zodra ik even ergens aan denk schiet het draad in de knoop. Geen idee waarom de naaimachine dat doet bij deze kleine slingers van papier uit tweedehands prentenboeken. Waarschijnlijk om mij de focus op wat ik doe te laten houden.

Water putter

Toevallig viet het licht mooi op het glas met water in de vensterbank en ben ik een putter op een frame aan het spannen. Het puttertje dankt de naam aan hoe ze te trainen zijn. Zo slim dat je een klein emmertje, ter grootte van een vingerhoedje, aan de poot kunt knopen, een bak water aan kunt bieden, waar ze dan zelf niet bij kunnen. Dat ze zo slim zijn om het emmertje te gebruiken om water te putten uit de bak water om te kunnen drinken. Das echt knap van vogels en bruut van de mens.
Op het beroemde schilderij 'Het puttertje' van Carel Fabritius zie je ook een kettinkje aan de poot van de distelvink zitten. Zielige putter in gevangenschap. Plus waarom wil je dieren kunstjes laten doen? Waarom denken sommige mensen dat dat oké is om te doen? Doe ze zelf. Geef knipoog.

Tijdelijk tijd voor mode

De expostie 'Time in fashion' bezocht in het Westfries museum in Hoorn. Een tentoonstelling van modedesigner Sepehr Maghsoudi, kostuumdesigner Rien Bekkers en papierkunstenares Asya Kozina uit Oekraïne. Het museum gaat verbouwd worden en eigenlijk vind ik het nu heel aantrekkelijk, met al dat kapotte en rafelige van de muren.
's Avonds tekenen tijdens Mars zijn olieverf schilderles. Ik maakte de iris van vorige week af en begon met een tulp, ook uit het lesboek wat Rob de Vries voor me had meegenomen.

Het nieuwe geheim

Waar je mee omgaat, word je mee besmet. Tja, ik kreeg vandaag dus een nieuw geheim te horen. Ik wilde er juist vanaf. Ik was lekker bezig met het verminderen van de geheimen, een beetje opruimen van mijn leven en lijf. Lekker dan. Vermeerdering van geheimen als gevolg.
Verder gewerkt voor de Lokale Lente Markt in Breukelen van aanstaande zaterdag. Nog meer slingers naaien en lucifersdoosjes beplakken en bestempelen. Het voelde als winkeltje spelen, lekker gevoel is dat. 's Avonds weer fijne online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Zee slingers

De dingen die je zoal doet voor een goede dag op de markt is informeren hoe anderen dat doen. Tip is bijvoorbeeld om dingen aan te bieden in verschillende prijsklassen. Zaterdag staan Mariëtte Ciggaar en ik op de Lokale Lente Markt in Breukelen en omdat 7,50 of 10,- euro een fijn bedrag is om zomaar in een opwelling uit te geven neem ik mijn 'Enjoy the little things' slingers mee. Ik maak er nog wat extra bij. Ze zijn gemaakt van papier uit tweedehands prentenboeken. Eerst boeken gekocht, dan ponzen, slingers naaien, stempelen op lucifersdoosjes, een rondje op het doosje plakken en de kleine handgemaakte slinger van papier er in doen.
Het is volle maan, ik wandel aan zee en in de branding vallen mij dode dieren op. Doen die dat met volle maan? Is zomaar een gedachte die opkomt.

Vre(es)de

Ga je mee naar Rotterdam? Vroeg Teun aan me. Ze ging een tattoo zetten bij Joost, haar vaste tatoeëerder. Ik ging mee. Ik reed door Rotterdam en was instant gelukkig. Jaren was ik er jarig. Door mijn werk bij Theaterfestival de Parade heb ik er ook weken gekampeerd, midden in de stad. Nu bezocht ik drie musea. Ik begon bij de Kunsthal. Gelukkig was ik vandaag zo gelukkig, anders kon ik sommig werk echt niet aan. De fotoserie ‘The Adventures of Guille and Belinda’ van Alessandra Sanguinetti sloeg indrukwekkend bij me binnen. Verderop was nog een indrukwekkende tentoonstelling 'Lebensborn' van fotograaf Angeniet Berkers. Programma Lebensborn, gestart in 1935, had als doel de ‘rassenkwaliteit’ te verbeteren in het nationaalsocialistisch imperium. De eremedaille met hakenkruis, zie foto, was voor vrouwen die vijf of meer kinderen kregen. Een ere medaille in goud als ze er acht kregen. Ik heb net gisteren mijn deel van project 'Strijdrok' uit het boek 'De ontembare vrouw' over geheimen ingeleverd bij Marianne Duif en ook daarin verwerkte ik oorlogsgeheimen, oorlogswonden. Het moest zeker nog even ingedrukt, dat stille schreeuwende geheim.
Daarna naar het depot van museum Boijmans van Beuningen. Wat een indrukwekkend gebouw. Ik had geen idee. Bij depot had ik per ongeluk archiefkasten en van die gaasrekken bedacht. Dit was werkelijk een prachtig gebouw, met daarin zoveel werk en tentoonstellingen verwerkt. Bij elke trap omhoog bekroop mij echter steeds een beetje meer het gevoel van hoogtevrees. Wat als dat transparante gebouw ineens instort. Het is immers Rotterdam. Tja, dat doet angst. Ik heb het bijna nooit. Voor zover ik weet is dit de derde keer in mijn leven dat het zo stevig omhoog komt (goede woordkeuze). Toch tot aan boven alle trappen genomen. Als de vloer bedekt is is de hoogtevrees er gelukkig bijna niet.
Trots, als ik dat mag zijn, want wanneer kun je trots zijn? Trots omdat het vrouwen zijn die ik wel eens van dichtbij heb ontmoet? Goed, ik was enthousiast om het glaswerk van Atelier NL in de expositie 'Huilend glas' in het depot te zien.
Daarna haalde ik Teun op, met een mooie nieuwe tattoo. Haar wilde ik graag museum Brutus laten zien. Want ik was daar eerder toen de expositie van Ossip er was. Een bijzonder museum in een excentriek gebouw. Sodeju, dat was confronterend die expositie. Waar had ik mijn dochter mee naartoe genomen zeg?! Bruut en hartverscheurend. 'Everything is true - Nothing is permitted' is een aangrijpende tentoonstelling over geweld, extremisme, racisme, macht en ongelijkheid. Gelukkig was ik deze dag al heel gelukkig, in Rotterdam. Kon ik mijn gevoel wat compenseren met deze heftige tentoonstelling.
Vandaag viel het me ook op hoe groen Rotterdam is. Hielp ook in verwerken exposities. Veel parken met hoge bomen, fris in het blad, bloeiende fruitbomen in het wild en ik zag kleine pulletjes van de nijlgans.