Als kind in Artis was ik altijd al onder de indruk van zo'n soort collectie. Die toen ergens boven bij het aquarium stond. Volgens mij als je de trap op kwam, dan stond daar een enorme kast met anatomische preparaten en skeletten. Vond ik eigenlijk mooier dan de dieren in een kooi. Wat me er in trok weet ik niet. Maakt ook niet uit, toch. Ik keek omhoog naar al die dieren. Volgens mij stonden er ook nog opgezette dieren tussen. Ook zo mooi. Ook hier zie ik ze liever levend. Maar, dat geldt niet voor alle dieren. Ik weet nog van een omhoog springende krokodil. Wowww, toen was het hekje bij de krokodillen nog heel laag. Ik neem aan dat dit nu anders is. Ben er al jaren niet geweest. Iemand hing over dat hekje om een foto van de krokodillen te maken. Zo'n mazzel had die persoon. In een fractie van een seconde kwam de krokodil omhoog en hapte maar net mis. Dat was ook indrukwekkend. Goed. Genoten van het museum. De skeletten en potten zijn prachtig uitgelicht een juwelier is er niks bij. Het leek wel te gaan om diamant. Het is ook waardevol als goud. In het museum zag ik dat het maken van foto's niet mocht. Op de gang zag ik dat niet. Dus daar maakte ik er een paar. Ik ben ook zo dol op glazen atributten. Doet me denken aan de biologie- en scheikunde lessen van de middelbare school.
Thuis nog even mijn atelier in. Maak ik een foto van het werk. Zie ik in de schaduw / reflectie van m'n theeglas een apenkop. Tja, waar je mee om gaat, of wat je ziet, daar word je mee besmet.
