Hop hop hop

Hoppen aan het maken en de zonsondergang zet ook een oranje kuif op.

Ruk winden

Soms weet ik ineens waar woorden vandaan komen. Zoals vandaag. Op het strand ligt van alles, schelpen, zeeplanten, kapot gerukte bierblikken, skeletten, een drakenkop en een eendebek. I see faces. Allemaal losgerukt door de rukwinden.
De kapot gescheurde blikken ruim ik op, de rest onderzoek ik op fotogenieke schatten. Gek genoeg vind ik de bierblikken ook fotogeniek, voor even, want kort na de foto lagen ze in de vuilnisbak.

Markt Twee

Vandaag bezoek gebracht aan het oude centrum van Zaltbommel. Specifiek de Kunstwinkel en expositieruimte Markt Twee. Onderzoeken of we kunnen samenwerken. Toevallig was er een expositie met het werk van Kees van de Wal. Jaren terug hebben we elkaar ontmoet tijdens een expositie van 10x10artist.
Ik ben dol op zijn nieuwe werk op karton. Ik denk dat er een soort kat in mij zit. Die houden ook enorm van kartonnen dozen. Het is de eenvoud en het heldere kleurgebruik.

Twee keer één aan zee

Vandaag gewoon twee keer een wandeling gemaakt. Eén keer met veer en één keer met valk. Eén keer met Mars en één keer met Floortje. Twee keer fijn.

Boter goud

Sinds we in Callantsoog wonen heb ik weer contact met Joop en Ank. Met Joop speelde ik vroeger saxofoon en nu zijn we buren. Ank is de dochter van de bakker en ook zij bakt de sterren van de hemel. Een aantal keren kreeg ik iets te proeven. Haar boterkoek is favoriet en die wilde ik graag van haar leren. Vandaag mocht ik komen, om het te leren. Wat is Ank toch een leuke vrouw. Het was een gezellige en leerzame middag en nu ga ik dagelijks die koek bakken. Ik weet het zeker! Echt verrukkelijk, met sinaasappelsmaak en pecannoten. Ook een beetje boter en suiker, geloof ik, haha.
's Avonds is het de herfst die het eten bepaald. Een oranje ovenschotel.

Bloemen was dag

Net las ik nog dat het Nationale krokettendag was op 9 oktober, vanwege Het Kroketten boek en de geboortedag van Johannes van Dam. Maar hier blijkt het wasdag. Een week weg geweest dus nieuwsgierig doe ik een rondje door de tuin. Ook hier zijn een behoorlijk aantal laatbloeiers aan het doen wat ze horen te doen, laat bloeien.

Love is all around

Net terug uit Valencia, vanmorgen was ik er nog, en meteen heb ik weer een Art journal tekenles van Mariëtte Ciggaar. Nog vers met het liedje van de kerstfilm Love Actually in mijn hoofd ging natuurlijk mijn tekening over dit nummer. Eigenlijk begon ik met het nummer Noodgeval van Goldband. Toepasselijk en ook een lievelingsnummer.
Gisteren liep ik via de oude stadspoorten van de stadswal naar het Turia Park en onder die poort door keek ik op en zag ik X-en. Meteen de gedachte dat liefde overal is. Love is all around me. Christmas is all around. Want zo gaat dat in mijn hoofd, voor elk woord heb ik wel een liedje. Nu dus nog steeds zin in een kerstfilm.

Valencia verbonden door het park

Opstaan, genieten van het uitzicht. Uit het raam van het hotel zie ik de haven, de zon die opkomt vanuit wat mist. Buiten trekt, dus douchen en het Turia park in. In de ochtend zijn de vogels meer actief. Dus met mijn Merlin bird ID app in de aanslag wandel ik door het park. Zonder app had ik nooit geweten dat ik naar een Roodoorbuulbuul aan het luisteren was. Foto opgezocht en ja ik zag de vogel boven in de boom.
In Valencia, dus afgesproken met Michelle een vriendin van Mars. We dronken een koffie en daarna gaf ze me een tour door het oude centrum. Een paar galeries bezocht. Waaronder Galeria Cuarto, daar was een inspirerende expositie van illustrator Luis Lonjedo en schrijver Guillermo Stuyk. Zo leuk dat Michelle zo veel weet en ook verteld. Enorm genoten.
Daarna wandel ik het park weer in, even onder een boom in de schaduw, mijn hoofd leegmaken. Rust nemen, genieten van de kanaries, roodborstjes, merels, monniksparkieten, de bloemen en bloesems. Hoe zit dat eigenlijk met bloesem in de herfst? Het is overdag dan wel 36 graden en in de nacht koelt het af naar 25, toch is het hier ook herfst. Ik ken laatbloeiers. Bestaat dat ook bij bomen? Ik zal het eens opzoeken.
Ik sluit de dag af met een Thaise soep, want ik ben er nu toch, in Spanje. Ach, ik had nu eenmaal zin in soep. Daarna nog een avondwandeling, met regen, en in de verte het geluid van vuurwerk. Woensdag 9 oktober is het groot feest in Valencia, het vieren van de autonomie en vrijheid. Ik geniet van de wandeling langs sportende Valencianen, dat ik dat niet hoef, of dat ik het gevoel heb tussen het gewone leven van de stad te lopen en met padel-spelers die bewegen alsof ze dansen en pirouettes maken op het ijs krijg ik zin in een kerstfilm. Het nummer 'Christmas is all around' had ik immers al sinds vanmiddag in mijn hoofd, na het zien van de X toen ik omhoog keek naar het gewelf van de stadsmuur.
Morgen terug naar, fris, Nederland. Ik las dat in Nederland we op 9 oktober Nationale krokettendag vieren, ook leuk.

Onderzoek het in Valencia

Na een nare confrontatie in de nacht stap ik op de trein en wandel ik ineens door de stad Valencia. Carmen, de vrouw die me twee keer hielp bij de bakker in Buñol, had me vertrouwen in de Spaanse mens gegeven. Neem maar mee, zei ze, toen mijn telefoon betaling niet werkte. Kom maar de volgende keer terug en betaal dan maar. Dat was mooi zeg en ze lachte er prachtig en zelfverzekerd bij.
Ik had de route naar mijn hotel getekend. Want geen papieren kaart en ik spreek geen Spaans. De batterij van mijn telefoon moest wel gespaard blijven, voor geval van nood, ofzo.
Mijn processen gaan langzaam. Lopend door Valencia om de situatie te begrijpen en achter me te laten. Ik geniet van de dingen op mijn langzame pad. De ridders, monsters, architectuur, bomen, vogels en de hitte, 36 graden, die me helpt in mijn langzame proces. Los komen en mijn plek terug vinden. Van Valencia wist ik één ding, dat moderne gebouw met helder blauw water. Ineens zie ik rechts in de verte die architectuur tussen de bomen uit steken. Ik wijk van mijn route af en bezoek de Stad van kunst en wetenschap.
Een flink aantal selfies en duizend foto's later, met name van de meeuwen in het water, ben ik klaar om naar het hotel te gaan. Ik was van de route afgeweken, dus vroeg me af of ik terug moest lopen of dat er een afkort route was. Daarom zet ik mijn telefoon aan en vraag de route naar het hotel. Die zegt alleen maar: 'links van je is de bestemming'. Ik heb mijn plek gevonden.
Douchen, verkleden, in de avond nog wat wandelen door het Turia park. Het is nog steeds 25 graden. Ik geniet van de parkieten, die nogal druk zijn, de zonsondergang en ook nog van een mooi werk van Tony Cragg. De stad verrast me. Als afsluiter eet ik een heerlijke noodlesoep bij een Japans restaurant.

Prikkelbaar en hoog spanning

Tijdens mijn ochtend- en middagwandeling in Buñol had ik de signalen anders kunnen interpreteren dan dat ik deed.

Er is een hoop bomen

Vanmorgen begon al mooi. Ik deed een wandeling rond het huis van Wilma in Buñol. Een beetje op zoek naar groen en daarin vogels. Sta ik de torens van het kasteel, met een kat op de voorgrond, op de foto te zetten, hoor ik boven mijn hoofd iets. Ik kijk op. Kijk ik zo een eekhoorn in de ogen. Ha! Te gek! Daarna ook nog een leuke ontmoeting bij de bakker.
Er is hoop. Serieus, vanmiddag voelde ik het. De natuur rond Valencia is enorm. Serge liet me met de auto het gebied rond Chiva zien. Niet normaal, ontelbaar veel bomen. Pinokio's, dennen, olijven, sinaasappelbomen, kaki, mandarijnbomen, palmbomen, loof- en naald- en notenbomen. Het hield niet op. Wat een vruchtbaarheid, en hoeveel zuurstof zou daar toch gemaakt worden?
Op één van de uitkijk- en fotostops zag ik ineens een enorme roofvogel over de bergkam heen vliegen. Even later keek Serge wat hoger en daar hingen er nog vier. Zo mooi om zulke vliegende deuren te zien zweven. Zweven als die roofvogels deed ik ook, van geluk. En verderop ook nog een raaf gezien. De tweede deze week. De eerste was op de Elsberg bij Dieren.
Op de terugweg voor Wilma nog wat bronwater uit de berg getapt. 's Avond na Wilma haar werk gezellig bij het café om de hoek tapas gegeten en rode wijn gedronken.

De berg op

Dag twee gaan we met z'n drieën wandelen. De berg van Buñol op. Boven nemen we een verfrissende duik in een bron van de berg. Helder en vol vissen. Ik zou er bijna een slok van nemen.
Tijdens onze wandeling zie en hoor ik water stromen. Het water stroomt van alle kanten naar beneden. Via stroompjes, watervallen en gewoon uit de berg, het stroomt uit de natuur. Het is groen, fruitig en vruchtbaar daar op die berg.
Op de terugweg staat er een vijgenboom op ons pad. Serge, Wilma en ik plukken wat rijpe vijgen om direct op te eten. Nooit eerder genoot ik zo onder aan een boom van de verse en rijpe, zoete plakkerige zonnige vruchten.