Pop!

Ontpopt, zo lijkt het. Na een onderzoek van anderhalve maand is dit het resultaat. Een aantal vlinders van mijn installatie Traveling North kan binnenkort gekocht worden in een handgemaakte cadeaudoos. De muur installatie Traveling North, gemaakt met vlinders van papier uit tweedehands prentenboeken, is geïnspireerd op de migratie van de Monarch vlinder uit Noord Amerika. Die vliegen met miljoenen soortgenoten duizenden kilometers om in bomen van hetzelfde bos in Mexico te overwinteren.
Vanavond had ik ook nog en weer een fijne Art Journal workshop van Mariëtte Ciggaar. Ik was dit keer de klos. Of toch niet. Ik tekende het, vier keer. Speciaal voor mij dat getal uitgekozen. Ik ben dol op vier, twee keer vier is vieren.

Testen en door de knieën

Ik heb een idee, ga eerst kijken, overal. Veel kijken. Onderzoeken, weer kijken, weken, pruttelen en dan hak ik de knoop door. Dit keer was het idee om de cadeaudozen voor mijn vlinders, van papier van mijn installatie Traveling North, zelf te maken. Vandaag onderzoek ik hoe ik de afwerking ga doen. Wat plak ik op de hoeken? Wat zet ik op de dozen? Ga ik er nog op zeefdrukken, of stempelen? Zo plak ik bijvoorbeeld ook een stuk lint aan de zijkant. Dol op die blauw. Al bijna maak ik alle dozen zo. Eerst nog even kijken, bespreken met Mars, afwegen, nog een aantal andere kleuren lint getest en het allemaal afkeuren. Het is goed zoals het is. Het oorspronkelijke idee om het simpel te houden. Alleen met lijm en een stukje papiertape. Na het werk nog even een wandeling. De zee vond het nodig om mij op de knieën te krijgen. Het werd eb. Ik stond al een tijdje te kijken of ik een walvis zag of toch een surfer, nam foto's. Toen er een dikke golf aankwam en ik naar achter stapte om geen natte voeten te krijgen kreeg ik mijn voeten niet uit het zand. Soort van vacuüm getrokken. Hup. Ik duik zo voorover de branding in. Thuis omkleden en weer op pad om het rondje af te maken.

Handgemaakte doos

Voor een nieuw idee ben ik bezig mijn eigen dozen te maken. Al weken, maanden misschien al, ander halve maand, lekker exact, ben ik bezig met het zoeken naar een geschikte doos voor een paar vlinders van papier. Binnenkort is het waarschijnlijk mogelijk om een klein stukje 'Traveling North' installatie met vlinders van papier uit sprookjesboeken te kopen, voor bij je thuis.
Ik werd geïnspireerd door De Tuin van Soelaas en door wat ik zag bij Stadspaviljoen Noord. Het werk van Loesje van Herp - Plantaardigheidje, bijvoorbeeld, alleen de naam is al mooi. De Kaarten box van Mussemeisje en haar werkproces filmpjes. Ach allemaal zo mooi.
En wat ben ik toch dol op knutselen. Lekker met een kwastje lijm op de randjes strijken en aan elkaar plakken. Uitzoeken hoe dat werkt met een deksel en bodem, dat het in elkaar past en dat het er ook nog eens gezellig uitziet, zo handgemaakt, met ongelijkheidjes. Ik ben zo geïnspireerd door De Tuin van Soelaas dat ik merk dat zelfs mijn taal anders is. Ha! Lekker dan. Ik ga gewoon de hele tijd naar ze kijken en wie weet is het besmettelijk en heb ik straks ook van die blije dingen. Frutseldingen waar ik blij van word. Het doet me ook denken aan wat ik vaak met Evie deed. Dat was ook altijd zo leuk. Miniatuur servies maken bijvoorbeeld. Voor in het Sonny angel poppenhuis.
Voor nu nog even wat dozen snijden en maken. De vlinders er in, vlinderstrik (hihi) erom en onder de kerstboom.

Schitteren in afwezigheid

Ik heb besloten om niet deel te nemen aan de expositie in de ontvangstruimte van Juwelen aan de Zaan.

Spetterende golven

Wild water aan zee.

Alles uit de kast

Voor expositie ben ik werk aan het verzamelen en voor Artacasa ben ik bezig om dozen te maken. Pip doet haar best om te helpen. Toch? Haha, nou wel zo gezellig als ze af en toe in de weg staat.

Juwelen in de wolken

Buiten karton snijden en hout schilderen. Tijdens het aftekenen op kijken en dan een mooie zonsondergang zien boven de duinen. Koud maar fijn.
Daarna nog een laagje lakken en afsluiten met een Art Journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Ik hou zelf van elf

Wie er nu meer plezier heeft van Keuvelen, Sint Maarten, betwijfel ik. Sinds ik uit Amsterdam terug ben naar de Noordkop verheug ik me altijd al dagen van te voren op 11 november. Om een excuus te hebben om er iets speciaals mee te doen, gebruik ik de aanwezigheid van buurkinderen. Twee buurjongens en vier buurmeisjes wonen in de buurt. Daar vul ik een zakje van papier met snoep voor en stik die op de naaimachine dicht met rode garen. De andere kinderen krijgen gewoon één snoepje.
Vandaag was er lekker veel wind, voor de kinderen natuurlijk stom, ik zag een aantal verwaaide lampionnen. Ach het hoort er ook een beetje bij, nat en koud weer tijdens Sint Maarten. Vanmiddag dus, genoot ik van de wind, de golven, de wolken en het licht. Ik kon niet stoppen met foto's maken.

Helder herfst

Vorige week waren de dagen grijs en nu al dagen helder. Wat is dat toch fijn. Windstil ook. Das ook zo bijzonder aan zee. Gelukkig kan ik in mijn pauze wandelen aan zee. Het zeewater lijkt wel te kabbelen als een beekje. Hoe zit dat met kwallen? De laatste tijd liggen er zoveel grote op het strand, dood. Zijn die oud? Ze zijn zo groot, gek genoeg vind ik dat zielig. Misschien zieliger dan wanneer ze klein zijn en op het zand liggen. Ik heb geen idee hoe oud zo een grote kwal nu is.
Eind van de middag weer een fijne Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.
Op Etsy heb ik nu drie werken uit mijn serie Rare vogels staan. Dacht, laat ik eens kijken of ze me kunnen vinden daar.

Serieus lijnenspel

Het ziet er mooi uit, ik kan niet stoppen met foto's maken. Overal in de lucht worden lijnen getrokken. De zonsondergang geeft er een mooie goud, oranje en rode kleur aan.
Maar tja, het zijn wel de strepen van vliegtuigen. Heel veel strepen. Kan ik dan wel genieten van het lijnenspel? Mag dat? Zo wandel ik naar huis. Naar de soep. Een knalrode bietensoep, borsjt.

Light festival Den Helder

Weer bezoek ik een light festival. Dit keer in Den Helder. Mijn eerste keer. Per toeval zag ik eens wat werk toen we naar een dansvoorstelling op Willemsoord gingen. Nu heel de tour. Wat was het mooi, sprookjesachtig, verrassend, en inspirerend. Den Helder ook trouwens. Er word enorm hard gewerkt, gebouwd en gerenoveerd. Dol op de oude gebouwen van de stad. Goed om te zien dat die een nieuwe bestemming krijgen.

Gouden vlaktes tijden

Rond en in Callantsoog zijn veel tulpenvelden en nu is het weer tijd om ze te bedekken met stro. Met bepaald soort licht is het net of er goud op het land ligt. Ik vind het prachtig.
Het gif wat bij reguliere bollenteelt wordt gebruikt vind ik dan niet zo prachtig. Dat kan ik sinds ik het weet niet meer los van elkaar zien. Als kind zat ik gewoon heel de zomervakantie in de bollenschuur bollen te pellen. Wat een gruwelijke gedachte. Zeker ook nu hier om mij heen zoveel oude mannen zijn met Parkinson.
Omdat het hier zo landelijk is, aan zee, zie ik vogels nog veel meer van dichtbij dan voorheen. Zo keek ik nooit echt goed naar een land vol ganzen. Dat was gewoon een feit. Grazende ganzen. Nu wel en ik vind ze nog mooi ook, zeker op een bedje van gouden stengels stro. Ik maak ze ook graag in mijn serie Rare vogels en ik ken het verschil tussen eend en gans. Deze miniaturen lagen nu eenmaal in de buurt.

Plakkerig

Een trui en een vest van wol aan en nog kippenvel. Duf, vol, snot hoofd. Ook vol hoofd met beelden van auto's op z'n kop, meegesleurd door water en modderstroom in Valencia. Wat erg, een onbegrijpelijke ramp. Dan mag ik niet me rot voelen door een verkoudheid.
Ontevreden over mijn pagina in mijn dummy ga ik dan maar spelen met papier, schaar en lijm. Een ziek zijn excuus. Daarna mijn atelier opgeruimd. Vol hoofd vind dat fijn, een leeg atelier.

Besmet

Tja, waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Zelf ben ik dol op uitdrukkingen en gezegde, behalve als het gaat over verkoudheidsbesmetting. Gelukkig geloof ik nog niet in god. Dat zou nog een rottigerder besmetting zijn. Dit kan ik uitleggen. Zaterdag bij de uitvaartdienst zat een vrouw naast me te hoesten en proesten, ze bleef er bijna in, serieus. Nu mijn werk af is en de foto's zijn opgestuurd overvalt een snotneus en zere keel mij. Bah.
Fijn excuus om lekker het bed te verschonen en straks vroeg te gaan slapen. Even vielen de zonnestralen mijn werkruimte binnen. Mooi laag licht, met lange schaduwen.
Vanuit mijn atelier is de zonsondergang weer mooi te zien. Ik hoef even nergens heen.

Door stikken

Voor mijn werk bestaat er niet echt een gezellig woord. Ik naai en ik stik. Omdat ik er naar streef om op elke expositie nieuw werk te tonen ben ik nu nieuw werk aan het maken, voor de flyer van de expositie, in februari bij De Kapberg. Het is gelukt. Morgen nog de oude gebruikte houtjes van schoolposters er aan bevestigen, foto's nemen en versturen.
Tussendoor kreeg ik nog een fijne Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar. Een streepgedicht. Tekst wegstrepen zodat er een gedicht ontstaat. Eigenlijk zoals de regering en de belastingdienst dat deed met vertrouwelijke stukken tijdens de Toeslagen affaire. Alles zwart weg pennen. Dus ik ging voor wit. Want zo gezellig was die affaire niet. Daar associeer ik het anders toch mee. Morgen nog een laagje wit, want nog steeds zie ik de tekst van de pagina. Dat wil ik natuurlijk anders.