Is het van mij?

Vandaag administratie dag. Want de volgende expositie komt er al weer aan. Dit keer exposeer ik met Inge Koetzier van Hooff samen in de grote open ruimte van Oldskoel, in Burgerbrug. Inge haar werk en dat van mij zijn anders en hebben volgens mij ook overeenkomsten. Leuk om weer met Inge te exposeren. Drie jaar terug exposeerden we allebei ook tijdens een zomer-expositie bij Kunstuitleen Alkmaar. Verder exposeren Freya Boekel, Sonja Doevendans, Tineke Koks, Iet Kortschot, Marit Laan, Cees van Nieuwburg, Michiel Ruigrok, Jan Schelhaas, Marijke van de Velde, Jan Bekker, Marianne Berenschot, Tineke Henselmans,Evelien Linschoten en Helma Kuiper hun werk er tijdens het Kunstweekend van 5 en 6 juli.
Voor deze expositie laat ik me inspireren door mijn middelbare schooltijd, door water, pissebedden, exacte vakken, heldentroost en draadkracht. Een ode aan de natuur, natuurwetten, exacte berekeningen en logica. Biologie, wiskunde, natuurkunde, aardrijkskunde en spelen met water. Vogels spotten. Serieus spotten met mezelf.
's Avonds toch nog een wandeling langs het strand. Met als cadeau op de terugweg een bijzonder vogelgeluid. Het klonk als een nest jonge spechten, en het geluid van krekels of sprinkhanen. De Merlin Bird ID app aan en die zei: Sprinkhaanzanger. De vogel zat in de duinbegroeiing en helaas heb ik geen telescoop ogen. Dat zou toch leuk zijn, voor mij. Ach het geluid was ook al een feest. Focus op het kleine geluk. Ik zeg het nog even. Want ohww, wat maakte ik me toch weer druk om toeristen in de kwetsbare duinen, die verboden zijn om te betreden. Is het mijn probleem? Nee, niet echt. Laat het dan los. Neeeee, lukt niet. Oké, een beetje loslaten. Doorlopen en de mensen hun balspel laten spelen in het kwetsbare duingebied. Er van af rollen is toch ook heerlijk... grom, grom. Dus gelukkig was er een mooie zonsondergang en als toetje op weg naar huis hoor ik het geluid van een Sprinkhaanzanger. Ik maak een klein sprongetje.