Ook stom werk

Ik kan niet alleen maar met mijn werk stralen in een tijdschrift. Bij mijn serie Rare vogels hoort ook dom werk. Dom is wel de grootste belediging die ik kan horen. Van alles kun je tegen me zeggen. Het raakt me, maar dom, dat snijd door alles heen. Hoe kan dat toch? Waarom wil ik het allerliefst intelligent zijn? Geen idee. Maar goed, dom werk is dus echt stom werk. De kleine werken van deze serie krijgen als versteviging een stuk karton aan de achterkant. Dat is zo gegroeid toen iemand zei dat er nog wat mee gedaan moest worden voor ze voor meer dan vijftien euro verkocht konden worden. Dat bedrag vond ik echt absurd weinig. Daar gaat het nu helemaal niet over. Ik dacht er wel vandaag aan terug. Tijdens mijn stomme werk.
Omdat ik eigenlijk het werk zo puur onder de naaimachine vandaan het mooiste vind. Klaar, nog een keer strijken en dan met twee spelden de muur in.
Goed, zo is het ontstaan, er zit nu al vijf jaar een stuk karton achter geplakt. Dat karton snijd ik op maat, net als het dubbelzijdige tape. Dus twee keer kleine rechthoekjes snijden met de guillotine papiersnijder. Daarna pulken en plakken. Niks aan. Stom om te doen. Helder wat ik er van vind? Haha.
Plus het is ook nog eens nieuw materiaal, en ik heb plastic afval. Terwijl ik met tweedehands materialen werk. Dat klopt ook niet. Als je een tip hebt hoe het anders kan met die kleine werken uit mijn serie Rare vogels, laat het me weten.
Begin van de avond weer online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar en daarna uit eten op het strand. We zouden nu al op Vlieland zijn, dat liep anders. Dus gunnen Mars en ik onszelf elke dag uit eten op het strand hier in Callantsoog. Vandaag aten we bij Vos en dronk ik Moersleutel bier, past wel goed in het teken thema. Goed, das wat mijn hoofd er van maakte. Ik lees op het bord Moersleutel bier. Mijn hoofd maakt in korte tijd een heel rijtje wat eindigd op mijzelf: Moersleutel, moer, moerstaal, moedertaal, moeder, je moeder, ik ben een moeder.

Knip eens in oud werk

Ontevreden keek ik er al een tijdje naar. Van het frame gehaald. Vandaag aan stukken geknipt. De mooiste delen bewaard. Daar kan ik misschien nog wat mee.

Bewolkt

Interview in Textiel Plus

Het magazine Textiel Plus heeft ook een x in de naam. Ik denk aan mijn X die ik op mijn werk naai en aan vier x vier is vieren. Thema van deze uitgave is Oog voor natuur. Ik werd uitgenodigd voor een interview. Blij met het artikel. Een tijdje terug werd ik geïnterviewd door Moniek Spaans, wist de details waar we het over gehad hebben niet meer. Ze heeft er een mooi stuk van gemaakt.
Vandaag wandelen aan zee en administratie. Gelukkig lag het blad op tafel, kon ik er af en toe even in kijken.
Over x-jes geschreven, ook bij de administratie voor de belastingaangifte kwam ik aardig wat x-jes tegen. Ook minnen, plussen en procenten. Ja ook punten en komma's. Een heel scala aan tekens.
Ik blader nog een keer naar mijn interview in het blad met een de T, een X en een Plus. De administratie is bijna klaar.

Sail op rolletjes

Met m'n zus en mijn pa gingen we vandaag naar Sail in. Mijn pa zit op wielen en daarmee hadden we nu eens mazzel. We hadden op een prachtige plek in Spaarnwoude een invalideparkeerplaats weten te bemachtigen. De zon scheen, de mensen om ons heen gezellig. De allerlekkerste kadetten met gebakken ei van m'n pa. De hele dag staren naar het water en dan ook nog eens een overweldigende hoeveelheid boten en zeilboten, met witte zeilen tegen een wonderschone wolkenlucht, zien langsvaren.

Gejat en in Textiel Plus magazine

Wakker worden, rondje door de tuin. Planten water geven. Muizenkop in het gras, komt bijna tussen m'n tenen. Post openen. Lezen dat mijn kutgegevens zijn gejat. Of wel, de gegevens van het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker, uitstrijkje, zijn ontvreemd. Koffie, werken, wandelen in het bos, druk maken, wandelen aan zee, online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar en afsluiten met het openen van de post die was blijven liggen, door de opwinding over persoonsgegevens lek. Er ligt al heel de dag een tijdschrift op mij te wachten. Ik sta in het TextielPlus magazine! Op de cover, in de introductie tekst en een leuk en mooi interview in het blad. Eind goed, al goed.

Toekomst wandeling

Wandelen in de duinen van Schoorl en daarna naar expositie Ode aan de toekomst bij Kunstuitleen Alkmaar. Met werk van Monique de Leeuw, Jet Vlegels, Liesbeth van Woerden, Inge Koetzier van Hooff, Linda Groen, van mij en nog meer dan honderd andere werken. De zomer expositie is nog tot en met 31 augustus te bezoeken.
En zie die rode stip bij het werk van Jet, mijn stagiair van twee jaar terug, verkocht, schreef ze, ik dus, trots.

Sprinkhaanzangers en zwanen

Wandelen aan zee en werken. Hier in de duinen van de strandopgang nestelen Sprinkhaanzangers. De vogels zijn niet heel gezellig van kleur of vorm, hun geluid wel. Sinds ik ze voor het eerst hoorde doe ik steeds mijn best om ze te zien. Met hun schutkleur valt dat niet mee. Ze zijn ook nog snel. Vandaag bleven er twee aardig stil zitten. Niet dat het lukte om een goede foto te maken. De takjes zijn wel scherp.
Benieuwd hoe ze het geluid van de vogels noemen ging ik op zoek. Lees ik dat het geluid ook op het geluid van een naaimachine lijkt. Hahahaaa! Wat grappig. Nou dat hoor ik er niet in, wel een insectachtig geluid.
Vandaag nog meer oefening gedaan in het zwanen-zwemvliespoten onderzoek. Een puzzel vind ik het. Hoe dat in een paar naailijnen weer te geven. De laatste die ik vandaag maakte, naaide ik met lichtgevende garen. Vast door de vacature voor het Amsterdam Light festival, die ik vandaag zag. Ik lees over licht en mijn werk gaat vanzelf licht geven.
Ik ben nu bijna door de Rare vogels voorraad voorwerk heen. Nog één zwaan te naaien en dan kan ik weer opnieuw gaan knippen, strijken en plakken met tweedehands papier en textiel.

Appels en zwemvliezen onderzoek

Nog meer appels gekregen. Appeltaart galore! Eerst de appelcrumble met havermout op. Dan maak ik weer iets van de nieuwe voorraad appels.
Een tijd terug heb ik heel veel voorwerk gedaan. Veel koppen van vogels uit tweedehands boeken geknipt en op een stukje tweedehands damast geplakt. Die waren bedoelt voor een expositie, waar ik veel nieuwe werken voor wilde maken. Dat gebeurde ook. Alleen geen nieuwe Rare vogels. Het werden heel veel nieuwe pissebedden. Want daar had ik zin in.
Nu ben ik door mijn voorraad voorgewerkte werken aan het gaan. Afgelopen dagen zijn het zwanen, heel veel zwanen te doen en ik tuur en tuur en onderzoek naar hoe doe ik dat, met poten van zwanen. Vliezen onderzoek doe ik.

Slingers voor morgen

Nog een keer worteltjestaart als ontbijt. Daarna gewerkt, bijna gesmolten, een duik genomen in zee. Nou eigenlijk, een wandeling in zee gemaakt. De zee zat vol kwallen. Allerlei soorten, ook van die grote, met slierten. Ik weet niet veel van kwallen, maar volgens mij zijn die met slierten stekelig. Dus wandelde ik met de zon in mijn rug door het zee water. Het water is nog steeds heel helder. Dus na een goede inspectie of het kwalloos was nam ik tijdens het waterwandelen toch een paar keer even een duik. Daarna liep ik via de kant terug en deed ik het nog een keer. Met de zon in mijn rug wandelen door het zeewater. Met mijn blik op het heldere zeewater. Zodat ik de kwallen goed uit de weg kon gaan.
Daarna een ontmoeting met Björn op het strand. Hij kwam ook op visite en nam een emmer knalroze appels mee, uit hun tuin. Vergat foto's te maken. Schilde de emmer met de snelschiller, en bakte taart. De slingers schillen van de appels opgehangen. Morgenochtend weer taart voor ontbijt, mijn zogenaamde Italiaanse ontbijt.
Vanmorgen maakte ik, naast nieuwe werken uit mijn serie Rare vogels, ook nog een tekening op de neurografisch tekenen manier. Een teken techniek bedacht door de Russische psycholoog Pavel Piskarev.
Dagelijks tekenen wens of wenste ik misschien ooit. Maar de echte behoefte is er niet, of te klein. Of wat voor rede er ook is om het nooit te doen. Eén keer in de week doe ik het met plezier tijdens de online workshop Art Journal tekenen van Mariëtte Ciggaar. Deze manier van tekenen verleid me wel. Al drie van die tekeningen gemaakt. Omdat ik er zin in had. Omdat het niets hoeft te worden en het is ontspannend. Tekenen vind ik vaak heel intensief en vermoeiend om te doen. Ik doe het als hobby, of wil het doen als hobby. Dus moet het juist ontspanning brengen. Bij tekenen zit er bij mij druk achter, dat het goed moet zijn. Of interessant. De vrijheid die ik voel bij Neurografisch tekenen bevalt mij.

Vogels en wortel in de taart

Carrot cake van Sil als ontbijt en Rare vogels maak ik in mijn atelier.

De Noordzee wil meer zijn

Vandaag deed de zee het weer, lijken op een meer. Ook was het door gebrek aan golven, prachtig helder in groen blauw tinten.
Naast wandelen maakte ik ook nog werk uit de serie 'Rare vogels' en had ik weer mijn favoriete thuis online artjournal les van Mariëtte Ciggaar.

Helder pootje baden

Het zeewater is zo mooi helder, dat ik in mijn pauze wandeling in een poeltje ga staan en de kleine visjes en garnalen zie zwemmen. Ik had ook een voeten vreet vis manicure momentje. Garnalen kriebelden aan mijn voeten.
Nieuwe werken gemaakt uit mijn serie Rare vogels. Vandaag was het een vogelpoten studiedag. Heel internet afgespeurd voor plaatjes van verschillende soorten poten. Die van eenden en zwanen, met een vlies ertussen vind ik moeilijk om te maken. Bij losse tenen snap ik het wel, behalve dan in goed perspectief, maar met zo'n vlies ertussen is een andere techniek. Dus veel speuren, turen, zoeken, onderzoeken en maken.

Roerdomp en zee eend

Joost Oomen viel in en op

Of ik mee ga naar de Parade. Mars gaat, Teun is aan het werk. Ik bekeek het aanbod. Ja, Wart speelt. Ik ga mee. We begonnen met het toetje. Cheesecake. Of toch niet. Eerst een sapje bij The Juicy's. Tickets gekocht voor voorstelling Stripped. Want had ik me nu zo vergist? Voorstelling met Wart Kamps nergens meer te vinden. Gegeten bij La Cantine, de door Paulien Cornelisse geprezen, gegrilde bieten steak, en de cheesecake.
Stripped vind ik een indrukwekkende, spannende voorstelling vol acrobatiek. Bizar knap. Ook de samenwerking met de man in het donker die de touwen in handen heeft. Wat een spierkracht en beheersing daarvan. Poëtisch, romantisch en dramatisch.
Rondje over het veld. Roept de Parademaker voor Casa Mondo: "Vanavond geeft Joost Oomen een voorstelling in deze tent!" Mazzel dat ik mee was. Super leuk, grappig, inspirende voorstelling. Ik ben fan van Joost Oomen.
Kwam ik toch niet voor niks voor Wart. Een mooie opgestaan plaats vergaan voorstelling.

Water en licht

Wat is dat toch inspirerend. Water, licht, natuur, zee, strand en contrasten.