Niet op nieuw

Gisteravond drie nieuwe werken uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid op een frame van hout gespannen en geniet. Vanmorgen één van die drie weer los van het frame gehaald, dertig nietjes met een mes en tang eruit peuteren.... stom werk. Het zat niet goed opgespannen, de vogel zat te hoog naar mijn zin. Dus opnieuw.
Omdat ik zo lekker in de uilen zit nog maar twee uilen (af)gemaakt uit mijn serie Rare vogels. Er ligt nog een groot aantal voorbereid om nog te naaien, katoen met vlies achterop gestreken, koppen geknipt en opgeplakt. Klaar om er met de naaimachine een tekening van een lijf op te maken. Pauze strandwandeling, zonder wind, das altijd bijzonder aan zee en 's avonds online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Sneeuwuil en schelp

Eigenlijk raap ik, behalve een paar stukken plastic zwerfvuil, nooit iets op van het strand. Schelpen en gladde houtjes vind ik mooi, maar ik krijg geen inspiratie om er iets mee te maken. Nu het op het strand rustig is, voorlopig tenminste want tijdens de kerstvakantie is het even wat drukker, valt mijn oog al een paar dagen op bijzondere schelpen. Ik verwonder me erover en steek ze ineens ongemerkt in mijn jaszak. Nu heb ik een pot met water vol bijzonder mooie schelpen.
In mijn atelier werk ik aan sneeuwuilen en een eksters.

Een licht voorjaarsgevoel

Het zonnetje schijnt, in huis wordt er gepoetst. Twee keer naar het strand en in mijn atelier werk ik aan uilen en eksters uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. In de middag was ik al naar het strand geweest, want het was zo stralend mooi en ik ga sowieso bijna dagelijks.
Toen ik rond vijf uur een rode gloei mijn atelier zag binnenvallen ging ik het balkon op om foto's te maken. Soms is dat rode zo kort, ik dacht dat ik het niet zou halen om het op het strand op de foto te zetten. Toch schoot ik mijn klompen aan, liep het huis uit, het duin over en ja! Het lukte. Nog steeds rood boven zee.

Torentjes

Vandaag vond ik allemaal dezelfde soort schelpen op het strand. Hele mooie. Misschien door mijn achternaam, Koning, maar ik zie er torentjes in. Das toch ook Koninklijk om in zo'n schelp te mogen wonen.

Etser oog

Vanmiddag mijn etsen en droge naald drukken gehaald bij Grafisch Atelier Alkmaar. Het seminar is voorbij, de etsen zijn droog. Wat is het toch een fijne plek. Snel een project bedenken om het daar uit te kunnen voeren.
In mijn atelier werk ik nu ook aan een ekster, eentje van tweedehands papier, textiel, en nieuw garen.

Ze laat de sporen na

Drieëndertig jaar terug lukte het haar dan toch, om te stoppen met leven. Toen snapte ik het, dat het beter was, klaar met de pogingen. Nu doet het meer verdriet dan ooit. Misschien wel door de worsteling bij jonge meisjes en vrouwen, waar ik nu weer vaker over hoor en lees. Brenda was kort mijn vriendin, als je het vergelijkt met de tijd die nu voorbij is. Het waren wel belangrijke jaren, vanaf de brugklas zaten we bij elkaar in de klas en werden we al snel vriendinnen. Ze was mijn beste vriendin op de middelbare. Ik herinner me de slimme, grappige en vrolijke kant, de angstige, bange en onzekere kant nam het over. Ik vind het nu stom. Ze zou nu ongeveer zo oud zijn als Hannie was, haar moeder, toen ik haar leerde kennen. Een prachtige vrouw was ze geweest. In mijn hoofd is ze jong en levend. Misschien daarom ook wel dat het me nu verdrietig maakt. Dat ik (wel) oud word.
Ik werk aan een ekster, ik ben dol op verhalen, sprookjes en extra (verzonnen) betekenis. De ekster staat voor nogal wat symbool. Ook symbool over de verbinding tussen hemel en aarde. In de aarde geloof ik, hemel niet, want dat is voor de boontjes, daar val ik niet onder. Dus ben ik er principieel tegen. Ik vind dat de ekster vandaag symbool staat voor verbinding twee leven en dood. Zo makkelijk regel ik dat. Ik verbind ook graag, zo ook de sporen op het strand. Die komen goed van pas in mijn verhaal. Over zand geschreven. Ik zag ook nog een soort landkaart-dierfiguur op het strand.

De zee is een toverbal

Ongelofelijk hoeveel kleur er te zien is aan zee. De wolken, het strand, de zee en de duinen lijken wel een toverbal. Ik kan niet stoppen met omhoog kijken. Het moet wel, ik loop vlak voor de strandopgang nog een paar keer heen en weer, om de tijd op het strand nog tot het uiterste te rekken, maar moet terug voor de online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar. Fijn was het, aan zee en de workhop.

Strand vink

Sneeuwuil en zee

Terwijl mijn atelier aan het opwarmen is loop ik aan zee. De bui was precies voorbij toen ik op het strand kwam. De lage zon en lage bewolking maakte dat het leek alsof de zee op sommige plekken licht gaf. Wat een mooie groenen, blauwen, grijzen, gouden en witte kleuren gaf de zee en het strand. De maan had de zee helemaal terug getrokken, er was veel strand en de opgespoten pieren lagen aardig bloot. Echt een wandeling om te pierewaaien.
Terug in het atelier ga ik verder met een sneeuwuil.

Kerk uilen naar de Kerkstraat

Er mochten weer nieuwe werken naar Artacasa. Twee werken van tweedehands damast en papier uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. Een oehoe en een kerk uil. Vind ik dus heel leuk, om voor Artacasa in de Kerkstraat kerkuilen te maken. Verder dertien kleine werken uit mijn serie Rare vogels, die term bedacht ik overigens in de Corona tijd, een rare tijd dus rare vogels. Ook gemaakt op de naaimachine met nieuw naaigaren, tweedehands papier en textiel.

Een Waanderszinnige prijs gewonnen

Vandaag ontving ik een prachtige prijs van Waanders uitgevers, een stapel kunst boeken. Zo blij mee! De één is nog mooier dan de ander en ik heb al wat bijzonder mooie teksten gelezen, tijdens het bladeren, in mijn tot nu toe favoriete boek Microcosmos - De wereld in een wunderkammer.
Tijdens Pan Amsterdam in de Rai deed ik bij Waanders uitgevers mee aan de win een stapel boeken wedstrijd en ik win gewoon.
Zo blij, ook met die maan die bijna vol is, dat ik gewoon twee keer naar zee ging. Het kan niet op, wat een geluk.

De maan boven de duinen

Nog meer uilen gemaakt uit mijn serie Rare vogels, gemaakt op de naaimachine van tweedehands papier en textiel. Vandaag twee keer een strandwandeling gemaakt. Eerst 's middags, gewoon mijn pauze wandeling. Weer iets langer dan de bedoeling was. Het licht was mooi goud en de maan kwam over de duinen heen gepiept.
Toen ik aan het eind van de middag de zonsondergang zag moest ik toch nog even gaan. Mooi rood. Het is bijna volle maan en soms doet dat iets spectaculairs met de kleur.

Roze tijden

Of het kwam door de roze zonsondergang, die ik vlak voor de online tekenworkshop van Mariëtte Ciggaar zag, of kwam het door het woord magie die ze gebruikte in de opdracht. Ik tekende, op de vraag teken waar je zou willen zijn, een wereld van de speelgoedwinkel Toys 'R' us op Times square New York in de sneeuwbol. In 2013 waren we, voor Teun haar twaalfde verjaardag, met z'n drieën in New York en daar werd ik betoverd door die speelgoedwinkel met midden in de winkel een reuzenrad.
Aan zee was het eind van de middag ook al zo betoverend en magisch. De zonsondergang leek wel een toverbol. Richting Den Helder was het blauw paarsig, boven zee oranje geel en richting Petten was het groenig. Daar moest ik in mijn tekening door beïnvloed zijn.
Verder werkte ik eerder op de dag door aan uilen van tweedehands papier en textiel.

Ik zie patronen

Tijdens mijn werk bekijk ik foto's en tekeningen van vogels. Ik ben al dagen bezig met uilen en als ik op het strand loop zie ik in het zand dezelfde patronen als die van de veren van uilen. De natuur herhaalt zich.

Zondag met zon en donkere wolken

Wandelen aan zee met een feest aan licht, donker, wind, water en wolken. Even m'n atelier in en vanmiddag op de thee bij mijn ouders.

Zand duinen

Wandelen en op verzoek werken uit mijn serie Rare vogels maken voor galerie Arta casa, in de Kerkstraat Amsterdam. Ik zie echt zo vaak ergens een gezicht in. Zo ook bij deze ijsvogel. Ik een gezicht met baard.

Diep onder de druk

Wat een feest, nou ja feest is misschien niet het juiste woord. Mijn armspieren zijn op en de palm van mijn rechterhand gloeit en glimt van het afslaan van de inkt van de zinken plaat. Dag vier van het Grafiek seminar in Grafisch Atelier Alkmaar was een productieve en leuke dag. Vandaag gingen we etsen en maakte we een droge naald diepdruk. Ik etste een jonge ekster en kraste, met droge naald, een bij. Daarna drukte ik de bij met rode inkt en de jonge ekster in donker groen, blauw, en zwart. Wat een heerlijke werk- en leerplek is het. Een plek om te drukken, tekenen, doorgaan, doorzetten, concentreren, overleggen, kletsen, produceren en vooral een plek om het samen goed te hebben.

Den Kunst & Co

Kunsthal 45 in Den Helder bezocht. Het is een bijzonder lelijke tentoonstellingsruimte, binnen is het steenkoud, het lijkt zelfs kouder dan buiten. Maar de expositie maakt veel goed. Iets korter dan ik zou willen kijk ik naar de tentoonstelling Kunst & Co. Als ik vanwege de kou mijn tenen en vingers niet meer voel ga ik de ruimte verlaten. Kunst & Co is nog te zien tot zondag 30 november. Er is onder andere goed werk te zien van Kees de Wal, Co van Gasteren, Marjoke van Kamp, Anne Marie Spijker en Cor van der Meijden.
Ik maak in mijn atelier werk uit mijn serie Rare vogels.

Mist op en af

Ik vertrok van huis met een zonnetje. Nog geen tel op het strand en van twee kanten kwam er mist over het duin heen. De mist leek me te omhullen. Een prachtig fenomeen. De wereld om mij heen verdween. Het geluid leek ook weg te vallen. Er waren dan ook weinig mensen aan zee. Hoe lang de mist duurde kan ik terug zien in mijn foto's die ik nam, want wederom wist ik niet welke kant ik eerst moest op kijken, overal was wat te zien. In een paar minuten was het van zonnig naar helemaal mistig.
Toen de mist aan het optrekken was en ik weer door liep waren Jut en Jul meeuw in gesprek. Een super komisch stel meeuwen, die in de branding en weer uit de branding liepen. Tijdens dat gesprek, in continue gesnater, deden ze aan synchroon snelwandelen.
Achter mij hoorde ik hoefgekletter. Training van harddraverij paarden.
Tijdens het volgen van de kwebbelende meeuwen deden de meeuwen ook nog eens aan sychronisatie met de paarden. De meeuwen liepen op en af en precies op de achtergrond keerden de twee paarden.
Terug lopend trekt het helemaal open en met een stralende zon loop ik langs de kust naar huis. In mijn atelier heb ik, zoals zo vaak, het nummer 'Four seasons in one day' van Crowded house in m'n hoofd. Wat was het bijzonder mooi aan zee. Ik ga na een iets te lange wandeling verder met nieuwe Rare vogels maken.