Waterwerken en waterspelen

Water, heilzaam, woest, ontspannend, loslatend, inspirerend, spiegelend en om een duik in te nemen. Ook gewoon als het een koude dubbelfeestdag Hemelvaartsdag en Suikerfeest is. Brrrr. Op de kade bij De Bonte Zwaan waar Edith Brouwen en Melissa Halley met nog drie andere kunstenaars hun werk en project een week lang laten zien, waren tientallen kinderen en één volwassen man aan het zwemmen. De man had een natpak aan. De kinderen in zwemkleding. Hup, bommetje zo de plomp in. Heerlijk.

Fijne ontmoetingen op een inspirerende plek daar bij De Bonte Zwaan. Nieuw voor mij was het werk van Linda Rusconi. Net als op het werk van Edith Brouwer en Melissa Halley daar nu dus ook dol op. Op haar werk. Trouwens, ik ben ook gek op Edith haar haar. Zo'n mooie bos heeft ze. Soms is ze enthousiast aan het praten en kan ik alleen maar luisteren en genieten van die lokken.

's Ochtends nog gewerkt aan slingers van papier en 's avonds met Teun nog een duik genomen in de sloot. Een blik geworpen. De mogelijkheid onderzocht. Oftewel even genoten langs de waterkant.

Gietklei, bloemen en licht

Bekers gieten, bloemen ponzen en wolken schilderijen inpakken. Toevallig pak ik de tien miniaturen van Marcel precies zo in dat ik ik, wederom, een kop bovenop heb. Dit keer even de indringende blik opgezocht. Hij is van Kasim Tekin.

'Enjoy the little things' slingers in de maak. Tja, als ik dan een bestelling heb, en er zelf ook weer mezelf in verlies, dan lijkt het wel weer aan te zwellen. Ineens dan nog zo een bestelling. Een hele grote. Dus eigenlijk 'Enjoy the big things' hihi. Ik maak een berg nieuwe slingers en giet nieuwe grote bekers. Kan goed samen, want dat gieten gaat gepaard met wachttijd.

De bloemen zijn goed bezig te vergaan. Zo prachtig met het licht erop. Bloemen kreeg ik cadeau bij de Jumbo. Het zonlicht cadeau van de natuur. Mooi hoor.

Met je hoofd in de wolken

Helemaal in de wolken. Marcel heeft nieuw werk gemaakt voor 10x10artist.com Olieverf landschappen van 10x10cm op paneel. En ik wil nog even wat foto's nemen voor ze naar Atelier Open gaan in Amsterdam.

Dat viel niet mee. Pip is altijd zo gezellig. Nu ook. Ah! Camera! Hoe zal ik eens op m'n mooist gaan liggen? Nou gewoon midden in beeld met je kop. Of anders neem je de zon gewoon even weg uit het shot. Ja! Knap dier. Hihi. Wollige wolken.

Enjoy the little things to the mini

In Schoorl had ik mijn atelier met winkel Op acht vierkante meter. Soms, meestal of vaak, en altijd, voelde ik me opgesloten. Ik wilde meedoen met de winkeltijden, maar had moeite om te wachten op klanten. Concentreren was ook een probleem. Want eigenlijk zat ik klaar om een klant te ontvangen en dook ik niet in mijn werk.

Omdat ik wel kleine concentratie momenten had begon ik aan het maken van reminders: Enjoy the little things. Want dat ik het stom vond dat ik zo zat te mopperen in mijn hoofd. Ik kon lekker papier uit prentenboeken ponzen en daar slingers van naaien. Miniatuur stempelletters op een rijtje zetten met de tekst 'Enjoy the little things'. Ingepakt in een klein luciferdoosje. Zo kwam ik de dagen wel door. Er kwamen allerlei varianten. Kleine cadeaus, groot en eigenlijk klein plezier. Want het was ook immers een reminder voor mezelf. Geniet van wat er is, ook het kleine.

Nu kan ik dat wel. In de lange en diepe concentratie duiken. Want nu werk ik in mijn thuis atelier(s). Hoef alleen maar de berichten te negeren en kan dan heerlijk doorwerken.

Gister was er een bestelling van deze kleine slingers en ik kon het niet laten om dat heerlijke precieze werk te herhalen. Want het is wel een soort van meditatief. Eerst ponzen en dan die kleine rondjes precies en herhaaldelijk naaien. Dus ik maakte nog wat nieuwe slingers met bloemen en eentje met sprookjes geknipt uit een kringloop sprookjesboek.

Twee klaprozen cadeau gekregen van de schuinachter-buurvrouw waar Mars werkte zijn open geklapt en de aardbeien van een andere klus van Mars bij de buren op de hoek. Over 'geniet van het kleine' gesproken, aandacht in de vorm van groen is zeker groot en klein geluk.

Het roze van moederdag

"Ach, en dan nog, een regenbui, ik heb een velletje, geen punt." Hoezo zeg ik dit bij het afrekenen tegen de jongen van het tuincentrum na een klaterend kabaal van een regenbui? Dat ik die precies heb gemist. Moest kattenvoer halen en zag een hele donkere lucht. Buienradar zei dat het precies langs Schagen ging. Dus ik op de fiets. Zware startende motor geluiden hoorde ik hoog boven in de verte. Ook prachtig contrast. Felle tulpen, licht en donker. Wat een feest.
Binnen bij Overvecht en toen ging het los. Ik had geen idee. Vol vertrouwen op Buienradar. Dat was eigenlijk ook prima. Want terug fietste ik ook droog langs de bollenvelden. Dat was mijn moederdagcadeau. Thuis nog een fijn cadeau. Teun kwam speciaal voor moederdag bij ons ontbijten. Wij wisten het al toen ze werd geboren. Wij hebben het allerleukste en mooiste kind. We houden het er bij één. Nooit kan ik nog zoveel van een kind houden als van Teun en dat voel ik nog altijd. Mooi al twintig jaar moederdag.

Voor de bijl

Door het verzoek van een grote beker voor een sloot koffie, koffie verkeerd of grote cappuccino had ik nieuwe mallen gemaakt. Maar vond het toch te langzaam gaan. Ik hou van keramiekfabriek. Dus nog meer nieuwe gietmallen aan het maken. Eerst het gips gieten en daarna de gietmal splitten. Eerst zagen met een oude Japanse zaag en dan voorzichtig flink met de hamer op de bijl slaan om de mal zo te splitsen dat het werk in de mal niet door de midden geslagen wordt door de hamer en bijl. Flink rammen, maar ook opletten. Daarna paar dagen drogen. Dus ga ik alvast bekers gieten van al droge mallen.

Gevallen schoonheid

Wolken werken, tulpen, vogels en wandelen. Negeren van de hoofdpijn tijdens het werken gaat, toch probeer ik het weg te wandelen. Lukt niet. Want wat doe ik? Malen. Wat mis ik in mijn leven? Wat is mijn verlangen? Tja, zo wandel je de hoofdpijn lekker weg.

Ik hou ook van losse tulpen, gevallen, verlaten en achtergelaten. Als je het over je leven hebt zou dat niet erg om van te houden zijn. Bij dode goudvis en tulpen gaat dat bij mij wel op. Ook kan ik zo genieten van een bosje tulpen aan de kant van de weg, met name in of net na een bocht. Een aantal van de kar gevallen bollen die dan tot bloei komen. Tja, hoe zat het ook al weer, met licht en donker. Ik zoek het licht.

Naai ook nog maar wat rare vogels. Over rare vogels gesproken. Ik heb er twee opgezocht, de ene was de tureluur en de ander een brandgans. Beide aan de waterkant.

Dubbel op mijn pad. Nieuw leven in de vorm van iepenzaadjes, lege vogeleieren en dooie vis. Terug in de straat zie ik een kraai, ik hou er van. Zie ze nooit in onze straat. Verderop hebben ze veel meer grote bomen en plek. Nu op de stoep voor de deur. Vliegt weg als ik nader, met een tomaat in zijn snavel. Tomaat? ... Natuurlijk niet, rood in snavel blijkt oranje, van een vis uit onze vijver. De restjes op de stoep zijn het bewijs. De oranje kat van de buren weer. Kampioen vissen. Een beetje wat er rond gaat in mijn hoofd. Of nee, dat was gissen. Gissen naar waarom en hoe. Over oordelen en ongevraagd advies en commentaar. Is dat wat ik vraag? Wat zal ik dan eens gaan veranderen? Nog een vraag. Lekker dat vissen en gissen. Ik loop nog maar een rondje en zoek tulpen in een veld met gras.

Rare vragen

Een week lang een flinke kater. De focus probeer ik elke dag weer op het mooie te leggen. Wat je aandacht geeft groeit. Maar mijn hemel zeg, wat kost het me de laatste week moeite. Heel mijn lichaam doet pijn. Mijn stuitje, mijn schouderbladen. Ook overal spierpijn met name in mijn nek, die veroorzaakt fikse hoofdpijn. Vandaag alleen nog aan de rechterkant. Links is weg. 

Ik doe mijn best om naar de mooie dingen te zoeken. Die vind ik ook. Zo staat hier heel het huis binnen en buiten in bloei. De pannenkoekplant doet zijn best. Zo ook de bloesems in de fruitbomen, paardenbloemen, madeliefjes, alle vetplanten in huis en zelfs de tijm die ik bij de supermarkt kocht heeft bloemen. Volop schoonheid en pijn.

Ook naai ik een vlinder, maar met die losse draadjes, is het ook net een spin. Ondertussen vind ik de wereld maar raar. Dus kunnen ik en mijn rare vogels er ook wel bij. Maakte ik ook nog een aantal van. Al moet ik bij mezelf ook de focus op schoonheid leggen. Het is makkelijker om de schoonheid van het licht te zoeken. Best gemakkelijk als het donker is in je zere hoofd. Ik wil zo graag weten. Op alles een antwoord. Waarom reageren mensen zoals ze doen? Dan trek ik een kaart en die zegt dat ik al mijn vragen eens in een emmer moet gooien, en hup weg ermee. Ik denk dat het tijd is om niet te willen oplossen, voelen. Dat lukt goed. Verdomme wat een pijn.

Goud in Groningen aan zee

Ga je naar stad Groningen kom je onder invloed van de zee. Water en wind. De zeeslag sloeg tegen de ramen van de torenkamer op zes hoog neer. Vandaag met Linda Meulenhoff op atelier bezoek bij Josse van Bij Josse. Linda had een prijs gewonnen, de BINGO van Blauwdruck notabene en zo kwam het dat we vandaag naar Groningen gingen voor atelierbezoek en meer.
Het was ook net een strandbezoek. Het strand, daar zijn we alle drie (Linda, Josse en ik) dol op. Het was een heel inspirerend bezoek.
We hadden er honger van gekregen, beretrek zelfs. Dat kwam goed uit, want bij De Beren was plek op het terras en we konden kiezen uit het herfstmenu. Toepasselijk.
Daarna gingen we op vakantie bij Le Souk. Alsof ik al mijn voorgaande vakanties in Spanje, Portugal, Turkije, Italië en Egypte in één keer herbeleefde. Zo simpel kan het. De aankleding, de geuren. Ik was heel even ver weg. Een tas vol kruiden, specerijen en joekels van rozijnen mee terug. Als afsluiter nog een pilsje in de zon bij de café De Kale Jonker. Het was goud en geel wat de klok sloeg. Goudsmid, schelpen van goud, kaart voor gouden moeders, gouden duif op de torenspits van Der Aa kerk, een zeemeermin in goud. Het pilsje kleurde goud toen de zon precies op onze tafel doorbrak.Een fijne vakantie in één dag.

Hoop en vrijheid

Vier mei, de naam zegt het. Maar eigenlijk is het morgen om te vieren. Vandaag denken we aan vieren. Dat het kan. In het bijzonder denk ik deze dag aan de liefde van mijn tante Jo. Zij was aan het begin van de tweede wereldoorlog een tiener, 19 jaar jaar, en aan het eind van de oorlog 24 jaar. Precies de tijd om de liefde voor het leven te vinden. Dat deed ze. Helaas verloor ze haar Poolse soldaat op zijn terugreis.

Heel de dag herdenk ik. De twee minuten stop ik er even voor en neem bewust de tijd. Daarna ga ik weer verder aan een toepasselijke opdracht, een roodborstje en een Amerikaanse zeearend. Symbolen voor hoop en vrijheid.

Geniet

Soms geniet ik gewoon heel erg.