Ik was in de ambachtshemel

Niet normaal. Nog geen kwartier binnen en ik wist het al. Hier wil ik blijven wonen. Overal waar ik kon kijken waren mensen met hun handen aan het werk. Er werd geschaafd, geweeft, gestempeld, getimmerd, gebreid, gekleid, geleemd, getekend, gelast, genoten en gecreëerd. Het was hoe mijn ideale werkplek er uit zo mogen zien. Eén grote kakofonie aan werkgeluiden. Timmeren, zagen, föhnen, en stemmen die uitleg gaven. De mooiste symfonie aan werkklanken op zondag.
Het Ambacht in Beeld festival bestaat al sinds 2013. Ik wist er niets over. Volgend jaar ga ik weer. En ik ga een heel jaar hopen dat ze het elk kwartaal, elke maand, wekelijks of dagelijks gaan organiseren. Ik kan niet wachten.

Museumnacht Alkmaar

Met Inge sprak ik af op de parkeerplaats bij Hal 25. De eerste te bezoeken locatie. Onze nacht begon om half acht, tja. Nog niet gewend aan het vroeg donker worden, je noemt het nacht en je gelooft het. Wat een goed feest, Museumnacht. Het is zo'n uitgaansfeest dat ik bij het verlaten van de Grote Kerk naar de rokende jongeren kijk en bijna voel alsof ik jong en aan het stappen ben. De museumnacht doet waar veel kunstinstellingen jaloers op zullen zijn, ze brengen hordes jongeren naar het museum. In het Stedelijk museum Alkmaar kreeg ik door de grote hoeveelheid jongeren licht het gevoel dat het ongepast was dat ik tussen al die jonge mensen aanwezig was.
Wat een goed feest. Goed gedaan Museumnacht Alkmaar!
Dansen in de Kerk, lino's drukken bij Grafisch Atelier Alkmaar, landschap schilderen in het Stedelijk, glinsterende lichtpuntjes via de installatie van Ayşe Emre, Het Grasveld X Perpetual Motion laten de ruiten lostrillen en zorgen voor een trillende vloer met gratis voetmassage in de Kunstuitleen Alkmaar en ons toetje was Hiqpy in Podium Victorie. Ze speelden lekker extra lang. Het voelde daardoor als extra laat opblijven. En wat voelde ik me toch hip.
Tot ik Monique tegenkwam en ze m'n haar vol met vliegjes zag. Haha. Toen ik thuis vertrok liep ik door een spinnenweb. Dat voelde ik wel. Alleen even de spin van mijn mouw gehaald. Dat heel het spinnenweb vol zat met vliegjes en die al de halve avond in mijn haar zat was nog niemand opgevallen. Ik dacht ook nog dat de zangeres van Hiqpy naar mij keek toen ik een foto nam. Ze keek zoals ze zong: She looked at me the way I have not seen before. Tja, ze keek naar de insecten in mijn pony, haha. Lang leve de nacht, die om half acht begon.

Wonderwaterschoon

Wat is water toch fantastisch. De zee, reflectie, wolken, licht, regenboog, regen, donker, watervogels. Wat een weelde om mijn, verkouden, hoofd in de zilte wind te kunnen steken. Alles is met dit licht zo fotogeniek, zoveel foto's gemaakt en allemaal mooi.
In mijn atelier ben ik een lepelaar aan het maken. Daarna online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Veertien werken naar Amsterdam

Das toch toevallig, 14. Niet afgesproken, wel het aantal werken wat Wiebke van galerie Artacasa uitzocht.
Twee werken uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid en twaalf kleine werken uit mijn serie Rare vogels. Beide gemaakt van tweedehands textiel en papier. Oh ja, voor wie het niet direct linkte. Hier een uitleg. Mijn hoofd linkt 14 aan Johan Cruijf en die link ik aan Amsterdam. Artacasa zit in de Kerkstraat in Amsterdam. Zeven is voor vele een geluksgetal. Ik hou van dubbel. Dus is veertien ook favoriet. Over veertien geschreven. Een tijd terug ontdekte ik dat ik op mijn facturen viertien schreef. Jaren gedaan. Nooit iemand over gehoord. Ik ontdekte het zelf. Zo dol op vier dat ik veertien ook gewoon als viertien schreef. Heb het wel veranderd.

Licht terug

Er is weer licht. Wat een verschil met gisteren. Veel minder wind, warmer, gisteren liep ik met mijn winterjas op het strand. Vandaag met zonder jas. Crowded House zingt er over - Four seasons in one day.
Lichtpuntjes zoek ik vaak. Ben ik bezig met een spreeuw, want het stuk oud beddengoed waar ik vandaag me wil werken, heeft gevelkte stippen en ik dacht daar hoort een spreeuw op. Die hebben ook stippen. Met name in hun winterkleding. Toen ik de luxaflex dicht trok vielen lichte stippen zonlicht precies op mijn werk.
Op de muur in het trappenhuis viel ook het zonlicht mooi. Pakte mijn camera om het vast te leggen. Pip piepte ook even door de spijlen heen om een extra lichtpuntje op de foto te doen laten vallen. Zo een gezellige kat
De wind blies nog al wat helikopters de esdoorn uit. In het gras zag ik er eentje liggen met drie vruchtjes er aan. Bijzonder fotogeniek in het lage avondlicht.

Hoek tot en met Helden

Zo de knetter. Wat een kracht, energie, blije gezichten, overwinningen, stunts, duimen omhoog en brede lachen. Dat zag er bizar knap, stoer, vrij en gelukkig uit. Wat een helden die deelnemers aan van Hoek tot Helder. Vandaag kwamen ze weer langs, de honderden kitesurfers. Honderd dertig kilometer met de wind mee langs de kust met zeil en plank, en met zonder vrees.
Hier in Callantsoog vlogen ze vanaf ongeveer twee uur 's middags langs. Dan hebben de kitesurfers er al honderd kilometer op zitten. Dan zijn er gewoon nog types tussen die even wat stunts uithalen, gewoon een sprongetje van een flink aantal meters, hun duim in de lucht steken, enthousiast zwaaien of je een blije glimlach geven. Ik begreep dat er ongeveer vijf honderd deelnemers waren en die hebben met deze actie bijna zeven ton voor de Hartstichting opgehaald. Wat een Heldinnen en Helden gingen van Hoek van Holland tot Den Helder.

Zandstralen en rode lijnen

Vandaag vloog het zand over het strand. Regen ook dat ging horizontaal het strand over. Bij storm moet ik naar het strand. Dus winterjas aan en even uitwaaien. In een korte tijd had ik een hele emmer regenwater in mijn jas en broek zitten. Zo hard regende het toch niet? Door de harde wind ging het sneller in m'n kleding zitten denk ik. Voor een paar foto's ging ik even schuilen onder het gebouw van de Reddingsbrigade. Wat opvallend was is dat er heel veel skeletten, van zee-egels op het strand waren aangespoeld en in de branding lagen. Best grote ook. Ik nam er een aantal mee naar huis.
Door de tekening van art journal workshop van gisteren trok ik vanmorgen een rode streep. Over de ongebleekte stukken katoen ook. Om uit te knippen om er werk op te maken uit mijn serie Rare vogels.

Lichtpuntjes komen aan vliegen

Om mijn leven aangenamer te maken zoek ik vaak naar lichtpuntjes. Kleine geluksmomenten, zoals een mooie wolk of het geluid van een putter of ekster. Nou vandaag kwamen ze gewoon aanvliegen, die lichtpuntjes. Via de postbezorger kwamen twee felicitaties voor het winnen van de Stimuleringsprijs. De bloemen bij die prijs staan nog op de keukentafel, aandenken te zijn. Plus via diezelfde deur kwam vlak daarachter aan Floortje, om te komen tetraprinten. Mars en ik hebben een week terug een tweedehands drukpers gekocht. Die hebben Floortje en ik vandaag in werking gezet. Super leuk! Dol op drukprinten. Nu voel ik dus direct de aandrang om fabriekje spelen. Het ding staat dan ook in de woonkamer. Dus moet het vanaf nu ook alle dagen gebruikt worden. Ik heb het letterlijk druk. Ha!
Naast die twee felicitaties en Floortje kwam er nog wat binnen: de Happinez en mijn werk staat er in. Een wielewaal uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. Een hele pagina! Wauw!
's Avonds online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar en als toetje een verrukkelijke pasta met pompoen van Teun. Wat kan zij toch verrukkelijk goed koken. Happy met die dochter en alle lichtpuntjes op mijn pad.

Waar de wind waait

Queen zong: Any way the wind blows. Van de week een prachtige flasmob van het nummer Bohemian Rhapsody van Queen gezien en dan loop ik nog dagen met zinnen van dat nummer in mijn hoofd. Soms zijn de zinnen net even anders, of Nederlands. Ik hoor nu dus in mijn hoofd: Waar de wind ook waa-haait. Nou hier. Natuurlijk moest ik weer naar zee. Het stormt. Zandstraling kreeg ik er gratis bij. Het is zo'n punt waar je weet, hier moet ik mijn ogen dichtknijpen en mijn oor beschermen. Vlak voor je het strand opkomt. Daar waait het zand je om de oren. Als je dan weer wat verder loopt dan is dat weer over. Daar, langs de branding, is het zand nat. Krijg je schuim om je oren.
Na het uitwaaien mijn atelier in om te werken. Een ijsvogel met veel kleur, de klosjes garen stonden zo mooi, dacht ik maak een foto om te laten zien hoeveel verschillende kleuren garen ik heb gebruikt voor de ijsvogel. IJsvogel nummer twee maakte ik met een favoriete blauw.

Wolken wandelen werken

Jawel de eerste kerstfilm van het jaar is een feit. Teun en ik kijken soms een kerstfilm. Nu deden we dat met z'n drieën. Een aanrader The Holdovers. Met goede filmmuziek.
Ik deed twee wandelingen, eentje door het bos(je) en eentje aan zee. Met wind zoals nu moet ik naar zee. Dus na het bosje liep ik nog even de duinen over.
Mijn linkeroog traant niet meer aan de lopende band, dus kan ik weer wat maken. Op verzoek maak ik vlinders van tweedehands papier uit een prentenboek en een ijsvogel uit de serie Schijnen in kwetsbaarheid van tweedehands- papier en textiel. De ijsvogel laat ik voor nu even rusten. Morgen eens zien wat ik er nog niet goed genoeg aan vind.
En tja, als ik dan toch in een kerstsfeer zit, dan laat ik ook alle schaamte gaan en knip ik een kerstscène vlinder uit een oud sprookjesboek.

Zacht aan zee

De zee is goed voor alles. Ik heb een tranend linkeroog. Heb ik wel vaker. Vaak rond deze tijd van het jaar, begin van de herfst. Net als de bomen laat ik de zomer via mijn tranen los.
Het zout en de wind zuiveren misschien mijn oog. Dus wandel ik een flink stuk. Ik wil er zo snel mogelijk weer vanaf. Het is heel onhandig. Door de opwellende tranen zie onscherp, wil ze weg knipperen. Daardoor tranen over mijn wangen, voelt alsof ik verdrietig ben. Wang en ogen droog deppen. Ik word moe van mijn eigen oog.
Aan zee is het winderig, de zee is rustig en de temperatuur is heerlijk zacht.

In de nazomer

De tuin en ik negeren de herfst. Het is toch nog zomer. Hoezo hoor ik mensen over herfst? Gelukkig zit ik op dezelfde golflengte als onze tuin. Die maakt ook gewoon nog nieuwe bloemknoppen aan. Het komt natuurlijk omdat wij aan zee wonen. De wolken waaien weg. Vandaag heeft het ook wel geregend hoor. Goed voor die bloemknoppen. Ik zag dat de geadopteerde klimroos het ook is gaan doen. Die maakt ook nieuwe takken met bladeren.
Vanmorgen het gras gemaaid, doe ik weinig, want ik hou van vogels, ook in de tuin. Hoog gras is goed voor insecten en insecten zijn voer voor vogels. Dus maai ik het maar een paar keer per jaar. Ik voelde me toch schuldig. Allemaal insecten in de war. Ik zag sprinkanen, rupsen en vlinders ineens dakloos zijn. Heb wel wat laten staan, zodat ze kunnen verhuizen naar een ander stukje hoog gras.
Eind van de dag had ik weer online art journal les van Mariëtte Ciggaar. Wat een fijne activiteit vind ik dat. Het is mijn hobby. Moet ik nog even goed voor mezelf herhalen. Want ik ben al geïnteresseerd geraakt in goede potloden, waterverf verf, een schetsboek van kwaliteit. Dus die hobby word me nu bijna te serieus en ik wil zo graag een hobby.

Bloeiende tijden

Aan het genieten van de KCARS stimuleringsprijs die ik zondag won. Op de keukentafel staat een joekel van een bos bloemen als herinnering van het winnen. Mijn telefoon staat niet stil en internet stroomt over van mooie, en lieve berichten aan mij. In mijn atelier strijk ik mijn werk met pissebedden en de tuin staat nog steeds te bloeien, zelfs met nieuwe bloemknoppen.